Εκλογές στη Δομινίκα
Από το 1832 διεξάγονται εκλογές στη Δομινίκα. Σε εθνικό επίπεδο η χώρα εκλέγει το ένα κοινοβούλιο. Η Συνέλευση της Δομινίκας (House of Assembly) αποτελείται από 32 μέλη, εκ των οποίων τα 21 εκλέγονται για πενταετή θητεία σε μονοεδρικές περιφέρειες, 9 διορισμένους γερουσιαστές,[1] τον πρόεδρο και 1 μέλος εξ οφίτσιο. Ο αρχηγός κράτους, που είναι ο Πρόεδρος εκλέγεται από τη Βουλή.
Στη Δομινίκα λειτουργεί το δικομματικό σύστημα, πράγμα που σημαίνει ότι δύο είναι τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα, με έντονη δυσκολία να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση υπό τη σημαία οποιουδήποτε κόμματος. Παλαιότερα λειτουργούσε το τρικομματικό σύστημα μέχρις ότου το Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας και το κατά πολύ υποβαθμισμένο Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας σχημάτισαν κυβέρνηση συνασπισμού. Το DFP δεν κατάφερε να αποκτήσει έδρες σε δύο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, με αποτέλεσμα η μοναδική αντιπολίτευση στο DLP να προέρχεται μόνο από το Ενωμένο Κόμμα Εργατών.
Πρόσφατες εκλογές (2022)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πρόεδρος της Δομινίκας εκλέγεται με έμμεση ψηφοφορία. Εκλογή Προέδρου διεξήχθη τα έτη 1979, 1980, 1983, 1988, 1993, 1998, 2003, 2008, 2012, 2013, 2018 και το 2023. Στην πιο πρόσφατη προεδρική εκλογή, στις 27 Σεπτεμβρίου 2023, πρόεδρος εξελέγη η Σιλβάνι Μπέρτον, η οποία ορκίστηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023.[2]
Εκλογές 1924-2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1924-1936[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1924 έπειτα από την νέα εισαγωγή των εκλεγμένων μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου για πρώτη φορά από το 1898 διεξήχθησαν εκλογές. Η Ένωση των Αντιπροσώπων της Κυβέρνησης κέρδισε το ένα τρίτο από τις εκλεγμένες έδρες. Στις επόμενες εκλογές το 1936, η Ένωση κατέλαβε τις μισές από τις έδρες που αναδείχθηκαν με εκλογές.[3]
Γενικές εκλογές 1951 - 1957[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1951[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις γενικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 31 Οκτωβρίου 1951 δεν πήραν μέρος πολιτικά κόμματα.[4] Όλοι οι υποψήφιοι κατήλθαν ως ανεξάρτητοι, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 75,9%. Την ίδια χρονιά δόθηκε και το καθολικό δικαίωμα ψήφου.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Ανεξάρτητοι | 16.371 | 100 | 8 |
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 1.309 | - | - |
| Σύνολο | 17.680 | 100 | 8 |
| Πηγή: Nohlen | |||
1954[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συμμετοχή ήταν 70,3% στις επόμενες εκλογές, που έγιναν στις 19 Αυγούστου 1954 και πάλι χωρίς τη συμμετοχή πολιτικών κομμάτων.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Ανεξάρτητοι | 15.749 | 100 | 8 | 0 |
| Άκυρα/λευκά | 997 | - | - | - |
| Σύνολο | 16.746 | 100 | 8 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
1957[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 15 Αυγούστου 1957 διεξήχθησαν γενικές εκλογές, με τη συμμετοχή μόνο ανεξάρτητων. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 75,6%.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Ανεξάρτητοι | 16.626 | 100 | 8 | 0 |
| Άκυρα/λευκά | 1.013 | - | - | - |
| Σύνολο | 17.639 | 100 | 8 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
Γενικές εκλογές 1961 - 1975[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1961 ως το 1980 κυριάρχησε στην εξουσία το Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας.
1961[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 17 Ιανουαρίου 1961 η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 76,9%.[4]Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη για το Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας, που κέρδισε 7 επί συνόλου 11 εδρών.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 7.848 | 47,5 | 7 | Νέο |
| Ενωμένο Κόμμα του Λαού της Δομινίκας | 4.322 | 25,6 | 4 | Νέο |
| Βιομηχανικό και Γεωργικό Κόμμα Όλου του Νησιού | 1.333 | 8,1 | 0 | Νέο |
| Κίνημα Χωρικών και Εργατών | 487 | 2.9 | 0 | Νέο |
| Δημοκρατικό Κόμμα της Δομινίκας | 125 | 0,8 | 0 | Νέο |
| Ανεξάρτητοι | 2.539 | 15,4 | 0 | -8 |
| Άκυρα/λευκά | 1.056 | - | - | - |
| Σύνολο | 17.571 | 100 | 11 | +3 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
1966[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις εκλογές που έγιναν στις 7 Ιανουαρίου 1966 κέρδισε σαρωτική νίκη το Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας, με 10 επί συνόλου 11 εδρών και με συμμετοχή 80,3%.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 11.735 | 65,0 | 10 | +3 |
| Ενωμένο Κόμμα του Λαού της Δομινίκας | 5.815 | 32,2 | 1 | -3 |
| Ανεξάρτητοι | 568 | 3,1 | 0 | 0 |
| Άκυρα/λευκά|1.322 | - | - | - | |
| Σύνολο | 19.380 | 100 | 11 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
1970[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι επόμενες εκλογές έδωσαν και νέα νίκη στους Εργατικούς και διεξήχθησαν στις 26 Οκτωβρίου 1970.[4]Ειδικότερα, 8 επί συνόλου 11 εδρών πήγαν στο Εργατικό Κόμμα.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– |
|---|---|---|---|---|
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 9.877 | 49,9 | 8 | –2 |
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 7.578 | 38,3 | 2 | Νέο |
| Φράξια Εργατικού Κόμματος της Δομινίκας | 1.387 | 7,0 | 1 | Νέο |
| Ανεξάρτητοι | 933 | 4,7 | 0 | 0 |
| Άκυρα/λευκά | 1.347 | – | – | – |
| Σύνολο | 21.122 | 100 | 11 | 0 |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 25.890 | 81,6 | – | – |
| Πηγή: Nohlen | ||||
1975[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι τελευταίες εκλογές προτού η Δομινίκα κηρυχθεί ανεξάρτητη από το Ηνωμένο Βασίλειο διεξήχθησαν στις 24 Μαρτίου 1975.[4]Κέρδισαν οι Εργατικοί, με 16 έδρες από τις συνολικά 21. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 79%.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 10.523 | 49,3 | 16 | +8 |
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 6.920 | 32,4 | 3 | +1 |
| Προοδευτικό Εργατικό Κόμμα | 897 | 4,2 | 0 | Νέο |
| Ομόσπονδο Κόμμα Καραϊβικής | 119 | 0,6 | 0 | Νέο |
| Ανεξάρτητοι | 2.880 | 13,5 | 2 | +2 |
| Άκυρα/λευκά | 1.769 | - | - | - |
| Σύνολο | 23.107 | 100 | 21 | +10 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
Εκλογές 1978 - σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1980[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες εκλογές μετά την ανεξαρτησία το 1978 διεξήχθησαν στις 21 Ιουλίου 1980.[4]Το Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας κέρδισε 17 από τις συνολικά 21 έδρες, ενώ το κυβερνών Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας απώλεσε όλες του τις 16 έδρες έπειτα από 19 συνεχή χρόνια στην εξουσία. Η συμμετοχή ήταν 80,2%.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 15.706 | 51,3 | 17 | +14 |
| Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 6.034 | 19,7 | 2 | Νέο |
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 5.326 | 16,8 | 0 | -16 |
| Συνασπισμός Απελευθερωτικό Κίνημα για τη Δομινίκα | 2.575 | 8,4 | 0 | Νέο |
| Ανεξάρτητοι | 1.154 | 3,8 | 2 | 0 |
| Άκυρα/λευκά | 247 | - | - | - |
| Σύνολο | 30.842 | 100 | 21 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
1985[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις επόμενες εκλογές, την 1η Ιουλίου 1985, το Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας παρέμεινε στην εξουσία, εξασφαλίζοντας 15 επί συνόλου 21 εδρών, με συμμετοχή 74,6%.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 18.865 | 56,7 | 15 | -2 |
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 13.014 | 39,1 | 5 | +5 |
| Ενωτικό Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 558 | 1,7 | 1 | Νέο |
| Προοδευτική Δύναμη της Δομινίκας | 78 | 0,2 | 0 | Νέο |
| Ανεξάρτητοι | 766 | 2,3 | 0 | -2 |
| Άκυρα/λευκά | 284 | - | - | - |
| Σύνολο | 33.565 | 100 | 21 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
1990[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για μία ακόμη φορά πρώτευσε το Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας στις εκλογές που έγιναν στις 28 Μαΐου 1990.[4] Κέρδισε 11 επί συνόλου 21 εδρών, με τη συμμετοχή να καταγράφει ιστορικό χαμηλό στο 66,6%, από τότε που δόθηκε σε όλες και όλους το δικαίωμα ψήφου, το 1951.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 16.529 | 49,4 | 11 | -4 |
| Ενωμένο Κόμμα Εργατών | 8.979 | 26,9 | 6 | Νέο |
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 7.860 | 23,5 | 4 | -1 |
| Προοδευτικό Κόμμα της Δομινίκας | 74 | 0,2 | 0 | Νέο |
| Άκυρα/λευκά | 251 | - | - | - |
| Σύνολο | 33.693 | 100 | 21 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
1995[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με νέο ρεκόρ χαμηλής συμμετοχής (65,2%) διεξήχθησαν γενικές εκλογές στις 12 Ιουνίου 1995.[4] Παρότι τις περισσότερες ψήφους συγκέντρωσε το Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας, το Ενωμένο Κόμμα Εργατών κατέλαβε 11 από τις συνολικά 21 έδρες.
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 13,317 | 35.8 | 5 | -6 |
| Ενωμένο Κόμμα Εργατών | 12.777 | 34,4 | 11 | +5 |
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 11.064 | 29,8 | 5 | +1 |
| Ανεξάρτητοι | 29 | 0,1 | 0 | Νέο |
| Άκυρα/λευκά | 376 | - | - | - |
| Σύνολο | 37.563 | 100 | 21 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις επόμενες γενικές εκλογές, που έγιναν στις 31 Ιανουαρίου 2000 το Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας του Ρόζι Ντάγκλας κέρδισε 10 έδρες και επέστρεψε στην εξουσία, παρότι το Ενωμένο Κόμμα Εργατών του Έντισον Τζέιμς, κέρδισε περισσότερες ψήφους. Το UWP κέρδισε 9 έδρες και το Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας 2 έδρες. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 59,25% (νέο ιστορικό χαμηλό από το 1951).[5] Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού από το Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας και το Κόμμα Ελευθερίας.[6] Το 2004 απεβίωσε εν ενεργεία ο πρωθυπουργός Πιέρ Τσαρλς και τον διαδέχθηκε ο υπουργός Παιδείας Ρούζβελτ Σκέριτ.[7]
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Ενωμένο Κόμμα Εργατών | 15.555 | 43,4 | 9 | -2 |
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 15.362 | 42,9 | 10 | +5 |
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 4.858 | 13,6 | 2 | -3 |
| Ανεξάρτητοι | 29 | 0,1 | 0 | Νέο |
| Άκυρα/λευκά | 460 | - | - | - |
| Σύνολο | 36.264 | 100 | 21 | 0 |
| Πηγή: Nohlen | ||||
2005[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις γενικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 5 Μαΐου 2005 το κυβερνών Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας κέρδισε τις 12 από τις συνολικά 21 έδρες στη Βουλή, ενώ το Ενωμένο Κόμμα Εργατών ανεπιτυχώς αμφισβήτησε τα αποτελέσματα στο δικαστήριο, αναφορικά με αρκετές εκλογικές περιφέρειες. Ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες δεν εξέλεξαν καμία έδρα το Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας της Γιουτζίνια Τσαρλς. [8]
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– |
|---|---|---|---|---|
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 19.741 | 52,07 | 12 | +2 |
| Ενωμένο Κόμμα Εργατών | 16.529 | 43,60 | 8 | –1 |
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 1.194 | 3,15 | 0 | –2 |
| Προοδευτικό Κόμμα της Δομινίκας | 23 | 0,06 | 0 | |
| Ανεξάρτητοι | 426 | 1,12 | 1 | +1 |
| Άκυρα/λευκά | 1.022 | – | – | – |
| Σύνολο | 37.913 | 100 | 21 | 0 |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 65.889 | 59,09 | – | – |
| Πηγή: IPU | ||||
2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι επόμενες εκλογές έγιναν στις 18 Δεκεμβρίου 2009 και το κυβερνών Εργατικό Κόμμα αύξησε τη δύναμή του από τις 18 στις 21 έδρες, κερδίζοντας μια τρίτη θητεία.[9] Οι εκλογές διεξήχθησαν με καθυστέρηση άνω του ενός έτους εξαιτίας του ότι ο πρωθυπουργός ξέχασε να ζητήσει τη διάλυση της βουλής. Στις 9 Ιουλίου 2010 διεξήχθησαν και επαναληπτικές εκλογές για την πλήρωση 2 εδρών[10], με τις έδρες να κερδίζουν ξανά οι δύο υποψήφιοι του κόμματος της αντιπολίτευσης (Ενωμένο Κόμμα Εργατών).[11]
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– |
|---|---|---|---|---|
| Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας | 22.262 | 61,34 | 18 | +6 |
| Ενωμένο Κόμμα Εργατών | 12.606 | 34,73 | 3 | –5 |
| Κόμμα Ελευθερίας της Δομινίκας | 866 | 2,39 | 0 | 0 |
| Δημοκρατική Κίνηση του Λαού | 180 | 0,50 | 0 | Νέο |
| Προοδευτικό Κόμμα της Δομινίκας | 12 | 0,06 | 0 | 0 |
| Ανεξάρτητοι | 358 | 0,99 | 0 | –1 |
| Άκυρα/λευκά | 589 | – | – | – |
| Σύνολο | 36.883 | 100 | 21 | 0 |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 67.223 | 54,87 | – | – |
| Πηγή: Electoral Office, IPU | ||||
2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κυβερνών σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα της Δομινίκας κέρδισε 15 επί συνόλου 21 εδρών, με τις υπόλοιπες 6 να πηγαίνουν στο κεντροδεξιό Ενωμένο Κόμμα Εργατών.[12] Έτσι, πρωθυπουργός εξελέγη ξανά ο Ρούζβελτ Σκέριτ.
2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2022[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δείτε ενότητα:Πρόσφατες εκλογές.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Οι εκλεγμένοι βουλευτές αποφασίζουν αν οι γερουσιαστές πρόκειται να εκλεγούν ή να διοριστούν. Εάν γίνει το δεύτερο, οι 5 επιλέγονται από τον πρόεδρο έπειτα από πρόταση του πρωθυπουργού και 4 έπειτα από πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εάν εκλεγούν, η διαδικασία γίνεται με την ψήφο των βουλευτών.
- ↑ «[Press Release Contending for Dominica on nomination of Sylvanie Burton for office of President»]. Dominica News Online. 1 September 2023. https://dominicanewsonline.com/news/homepage/news/press-release-contending-for-dominica-on-nomination-of-sylvanie-burton-for-office-of-president/. Ανακτήθηκε στις 3 September 2023.
- ↑ Nohlen, D (2005) Elections in the Americas: A data handbook, Volume I, p224 ISBN 978-0-19-928357-6
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Nohlen, D (2005) Elections in the Americas: A data handbook, Volume I, p230 ISBN 978-0-19-928357-6
- ↑ «Election 2000». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Dominica: parliamentary elections House of Assembly». 2000.
- ↑ «Dominica». Angus Reid Global Monitor. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2009.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Tough times for Dominica Freedom Party». Antigua Sun. 19 Μαΐου 2005. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2009.
- ↑ Opposition UWP challenges election result in Dominica High Court, The Dominican.net, 2010-01-10, http://www.thedominican.net/2010/01/opposition-uwp-challenges-election.html, ανακτήθηκε στις 2010-04-19
- ↑ Bentley Royer Begrudgingly Concedes Defeat in Salisbury, Dominica Central, 2010-07-10, http://www.dominicacentral.com/politics/bentley-royer-begrudgingly-concedes-defeat-in-salisbury-by-elections.html, ανακτήθηκε στις 2010-07-14
- ↑ DLP's Dayton Baptiste Concedes Defeat in Marigot By-election, Dominica Central, 2010-07-10, http://www.dominicacentral.com/politics/dlps-dayton-baptiste-concedes-defeat-in-marigot-by-election.html, ανακτήθηκε στις 2010-07-14
- ↑ «Labour wins 15, UWP six». The Sun. 8 Δεκεμβρίου 2014.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Matthias Catón: "Dominica" in: Elections in the Americas. A Data Handbook, vol. 1, ed. by Dieter Nohlen. Oxford University Press, Oxford, 2005: pp. 223–237 ISBN 0-19-928357-5