Φραντσέσκο Β΄ Γκαττιλούζιο
| Φραντσέσκο Β΄ Γκαττιλούζι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1365 Μυτιλήνη |
| Θάνατος | 26 Οκτωβρίου 1403 Μυτιλήνη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ντορίνο Α΄ Γκαττιλούζιο[1] Τζάκοπο Γκαττιλούζιο Ειρήνη Γατελούζου Παλαιολογίνα Παλαμέντε Γκαττιλούζιο[2] Ελένη Κατελούζο Catarina Gattilusio[2] |
| Γονείς | Φραντσέσκο Γκαττιλούζιο Α'[2] και Μαρία Παλαιολογίνα της Λέσβου[2] |
| Οικογένεια | Οίκος των Γκαττιλούζι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φραντσέσκο Β΄ Γκαττιλούζιο (γεννημένος ως Τζάκομο Γκαττιλούζιο ή Τζάκοπο ~ 1365 – 26 Οκτωβρίου 1403/1404) ήταν ο δεύτερος Άρχοντας της Λέσβου από το 1384 έως τον θάνατό του. Ήταν ο τρίτος γιος του Φραντσέσκο Α' και της Μαρίας Παλαιολογίνας, αδερφής του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 6 Αυγούστου 1384, ένας σεισμός χτύπησε τη Λέσβο. Μεταξύ των θυμάτων βρισκόταν ο Φραντσέσκο Α΄ και οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του, ο Αντρόνικο και ο Ντομένικο. Ωστόσο, ο τρίτος γιος, ο Τζάκοπο, επέζησε: την ώρα που χτύπησε ο σεισμός, κοιμόταν δίπλα στα αδέρφια του σε έναν πύργο του κάστρου της οικογένειας, ωστόσο την επόμενη ημέρα εντοπίστηκε σε έναν αμπελώνα κοντά στο κάστρο. Ανέλαβε στην εξουσία της Λέσβου ως Φραντσέσκο Β΄. Ο Φραντσέσκο Β΄ ήταν ακόμη ανήλικος και τέθηκε υπό την αντιβασιλεία του πατρικού του θείου, Νικολό της Αίνου.[3]
Η αντιβασιλεία διήρκεσε τρία χρόνια, όταν μία διαφωνία μεταξύ των δυο τους έθεσε ένα τέλος σε αυτήν και ο Νικολό επέστρεψε στα εδάφη του.[4] Κατόπιν υποδείξεως του κοινού τους φίλου, Δημήτριου Κυδώνη, ο Φραντσέσκο φιλοξένησε τον Μανουήλ Β' Παλαιολόγο στη Λέσβο για τουλάχιστον δύο μήνες στη διάρκεια του καλοκαιριού του 1387, αφότου ο Μανουήλ διέφυγε από τη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, ο Φραντσέσκο δεν άφησε τον Μανουήλ να εγκατασταθεί εντός των τειχών της Μυτιλήνης, πιθανώς λόγω του μεγέθους της συνοδείας του ή επειδή ο Φραντσέσκο δεν επιθυμούσε να δυσαρεστήσει τον Οθωμανό Σουλτάνο Μουράτ Α΄.[5]
Τον Νοέμβριο του 1388, ο Φραντσέσκο προχώρησε στη σύναψη συμμαχίας με τους Ιππότες της Ρόδου, τους Γενουάτες της Χίου, τον Ιάκωβο Α΄ της Κύπρου, καθώς και τους Γενουάτες του Γαλατά ενάντια στον Σουλτάνο Μουράτ. Το καλοκαίρι του 1396 όταν το Πέρα πολιορκούνταν από τα στρατεύματα του Βαγιαζήτ Α΄, η γαλέρα του έτυχε να είναι αγκυροβολημένη εντός του Κεράτιου Κόλπου. Η γενουατική κοινότητα του Πέρα απηύθυνε κάλεσμα στον Φραντσέσκο για βοήθεια, το οποίο ο ίδιος αποδέχτηκε και ενίσχυσε τους Ενετούς, ενώ οι τελευταίοι πραγματοποίησαν έξοδο για να απελευθερώσουν την Κωνσταντινούπολη.[4] Ο Φραντσέσκο, μαζί με τον θείο του, Νικολό, επίσης κατέβαλαν σημαντικά ποσά για την εξαγορά των αιχμαλώτων που είχαν συλληφθεί κατά τη Μάχη της Νικόπολης (1396). Από το συνολικό τίμημα των λίτρων, το οποίο είχε τεθεί στα 200.000 δουκάτα, οι δύο άνδρες ανέλαβαν μόνοι τους την καταβολή 150.000 εξ αυτών - τα οποία οι αιχμάλωτοι υποσχέθηκαν να τους επιστρέψουν όταν θα είχαν τη δυνατότητα.[6]
Η πράξη αυτή, καθώς και η γεωγραφική τοποθεσία της Λέσβου, είχε ως αποτέλεσμα η κατοικία του να δέχεται αρκετά συχνά τις επισκέψεις σημαντικών προσωπικοτήτων οι οποίες προέρχονταν από τη Δυτική Ευρώπη: "αυτός ήταν ο τελευταίος τους σταθμός σε Λατινικό έδαφος κατά το ταξίδι τους με προορισμό την Κωνσταντινούπολη ή την Ασία," αναφέρει ο Ουίλιαμ Μίλερ.[7] Ο Ρουί Γκονθάλεθ ντε Κλαβίχο, πρέσβης του Ερρίκου Γ΄ της Καστίλης που είχε σταλεί στον Ταμερλάνο το 1403, διέμεινε στην κατοικία του Φραντσέσκο σε κάποιο σημείο του ταξιδιού, ενώ αναφέρει ότι συνάντησε τον Ιωάννη Ζ΄ Παλαιολόγο, "τον νεαρό Αυτοκράτορα" στην οικία του. Ο Ντε Κλαβίχο σημειώνει ότι ο Ιωάννης "ζούσε υπό καλές συνθήκες στο νησί αυτό".[8]
Το όνομα της συζύγου του Φραντσέσκο παραμένει άγνωστο. Μόνη ένδειξη για την ταυτότητά της αποτελεί μία περιγραφή του Κωνσταντίνου του Φιλοσόφου, βιογράφου του Στέφαν Λαζάρεβιτς, ο οποίος έγραφε προς το 1431 ότι η σύζυγος του Στέφαν, Ελένα Γκαττιλούζι, ήταν "μέσω της μητέρας της ανιψιά του αυτοκράτορα Μανουήλ, από τον οποίο οι άρχοντες και τα μέλη της οικογένειάς της ήσαν γνωστά ως Παλαιολόγοι." Ποια ανιψιά του Μανουήλ αυτή ήταν, ή εάν η ύπαρξή της αναφέρεται σε κάποια άλλη πηγή, παραμένει άγνωστο.[9]
Ο Φραντσέσκο φέρεται να απεβίωσε με ασυνήθιστο τρόπο. Συγκεκριμένα, τσιμπήθηκε από σκορπιό. Ο αριθμός των ανθρώπων που έσπευσαν προς βοήθειά του είχε ως αποτέλεσμα να υποχωρήσει το ξύλινο πάτωμα του δωματίου υπό το βάρος τους. Το δηλητήριο του σκορπιού μπορεί να μην τον σκότωσε, ωστόσο η πτώση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατό του.[10]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φραντσέσκο απέκτησε έξι τέκνα:
- τον Τζάκοπο Γκαττιλούζι, ο οποίος εξουσίασε τη Λέσβο από το 1403/04 έως το 1428.
- τον Ντορίνο Α΄ Γκαττιλούζι, ο οποίος εξουσίασε τη Λέσβο από 1428 έως το 1455.
- τον Παλαμέντε Γκαττιλούζιο, ο οποίος εξουσίασε την Αίνο από το 1409 έως το 1455.
- την Ειρήνη Γατελούζου Παλαιολογίνα, οποία νυμφεύθηκε τον Ιωάννη Ζ΄ Παλαιολόγο και ήταν μητέρα του Ανδρόνικου Ε΄ Παλαιολόγου.
- την Ελένα Γκαττιλούζι, η οποία νυμφεύθηκε το 1405 τον Στέφαν Λαζάρεβιτς, ενώ δεν απέκτησε απογόνους.
- την Κατερίνα Γκαττιλούζι, η οποία νυμφεύθηκε τον Πιέτρο Γκριμάλντι, βαρόνο του Μπυέιγ.
Σύμφωνα με τον Τζορτζ Τ. Ντένις, ο Φραντσέσκο είχε, επίσης, έναν νόθο γιο, τον Τζόρτζιο, ο οποίος ήταν αποδέκτης τουλάχιστον μίας επιστολής από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγο, ενώ διετέλεσε εκπρόσωπος του Φραντσέσκο ενώπιον του Δούκα της Βουργουνδίας τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του 1397.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ William Miller, "The Gattilusj of Lesbos (1355–1462)", Byzantinische Zeitschrift 22 (1913), p. 411f
- ↑ 4,0 4,1 Miller, "The Gattilusj", p. 412
- ↑ Dennis, The Letters of Manuel II Palaeologus (Washington, D.C.: Dumbarton Oaks, 1977), p. 204 n. 1
- ↑ Miller, "The Gattilusj", p. 413
- ↑ Miller, "The Gattilusj", p. 413
- ↑ Narrative of the Embassy of Ruy Gonzalez de Clavijo, translated by Clements R. Markham (London: Hakluyt Society, 1859), pp. 23ff
- ↑ Anthony Luttrell, "John V's Daughters: A Palaiologan Puzzle", Dumbarton Oaks Papers, 40 (1986), p. 104
- ↑ Miller, "The Gattilusj", p. 417
- ↑ Dennis, Letters of Manuel II, pp. xliv, 164ff
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- T. Ganchou, Valentina Doria, épouse de Francesco II Gattilusio, seigneur de l'île de Mytilène (1384–1403), et sa parenté. Le Lesbian puzzle résolu, in Nuova Rivista Storica LXXXVIII, 2004, p. 619-686.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cawley, Charles, His listing along with his father and siblings., Foundation for Medieval Genealogy, http://fmg.ac/Projects/MedLands/LATIN%20LORDSHIPS%20IN%20GREECE.htm#FrancescoGattilusiodied1384, ανακτήθηκε στις Αύγουστος 2012
- "The Lesbian ancestors of Prince Rainier of Monaco, Dr. Otto von Habsburg, Brooke Shields and the Marquis de Sade" by William Addams Reitwiesner, an extensive article on the Gattilusio and their descendants
- His entry in "Bizarre deaths in History"
- Marek, Miroslav. «Gattilusio family». genealogy.euweb.cz. Genealogy.EU.
- Marek, Miroslav. «A listing of the line of Grimaldi-Bueil, descendants of Francesco II». genealogy.euweb.cz. Genealogy.EU.
| |||||||||||||
