Πιέτρο Τζιάνι
| Πιέτρο Τζιάνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pietro Ziani (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1153[1][2] Βενετία |
| Θάνατος | 13 Μαρτίου 1230 Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντία της Σικελίας[3] |
| Γονείς | Σεμπαστιάνο Τζιάνι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1205–1229) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιέτρο Τζιάνι (1153 - 13 Μαρτίου 1230) ήταν ο διάδοχος του Ενρίκο Ντάντολο σαν 42ος Δόγης της Βενετίας (15 Αυγούστου 1205 - 1229). Ο Πιέτρο Τζιάνι ήταν γιος του παλιότερου δόγη Σεμπαστιάνο Τζιάνι από την πλούσια οικογένεια ευγενών Τζιάνι, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την Μαρία Μπασέγκιο και σε δεύτερο την Κωνσταντία της Σικελίας, δόγισσα της Βενετίας.
Δόγης της Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην νεότητα του ήταν μέλος του ναυτικού της Βενετίας, διοίκησε έναν στόλο που συνόδευσε τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα (1177), συμμετείχε στην Δ΄ Σταυροφορία και στην άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ο υπέργηρος Ενρίκο Ντάντολο πέθανε τον Μάιο του 1205 αλλά τα νέα έφτασαν στην Βενετία τον Αύγουστο του 1205, το Κοινοβούλιο της πόλης προχώρησε στην εκλογή του.[4] Ο Πιέτρο Τζιάνι ζήτησε κατόπιν να μεταφέρουν την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Βενετίας στην Κωνσταντινούπολη αλλά το Κοινοβούλιο απέρριψε την πρόταση. Οργάνωσε όλες τις Βενετικές κτήσεις στην Λατινική Αυτοκρατορία : την Κρήτη, την Κέρκυρα, το Δουκάτο της Νάξου και το τμήμα της Κωνσταντινούπολης που ανήκε στους Βενετούς, ζήτησε όρκο υποταγής από την Βενετσιάνικη συνοικία της πόλης. Ο Πιέτρο Τζιάνι δημιούργησε εμπορικές σχέσεις με όλα τα Ελληνικά κράτη μετά την διάλυση του Βυζαντίου, υπέγραψε συνθήκη με το Δεσποτάτο της Ηπείρου που κυβερνούσε ο Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός Δούκας (1210).
Παραίτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζιάνι παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του 1229, επόμενος δόγης εξελέγη ο γαμπρός του Γιάκοπο Τιέπολο αλλά ο Τζιάνι αρνήθηκε να τον συναντήσει, αποσύρθηκε στο Βενεδικτινό μοναστήρι του Σαιν Τζιόρτζιο και πέθανε την επόμενη χρονιά.[5] Τάφηκε στην εκκλησία του Σαν Τζιώρτζιο Ματζιόρε.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Medieval Manuscripts in Oxford Libraries» Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν. 316739261.
- ↑ p70429.htm#i704290. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Thomas F. Madden, Enrico Dandolo & the Rise of Venice, Johns Hopkins University Press, 2003 (lire en ligne [archive]) pp 197-200
- ↑ LE GOFF Jacques, Marchands et banquiers du Moyen Age, Paris, Quadrige, 2014, 136 p.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Thomas F. Madden, Enrico Dandolo & the Rise of Venice, Johns Hopkins University Press, 2003
- LE GOFF Jacques, Marchands et banquiers du Moyen Age, Paris, Quadrige, 2014
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|