Κορράδος της Λωρραίνης
| Κορράδος της Λωρραίνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 920[1] |
| Θάνατος | 10 Αυγούστου 955 Λέχφελντ |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Βορμς |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λιούτγκαρτ της Σαξονίας (932-953)[2] |
| Τέκνα | Όθων Α΄, δούκας της Καρίνθιας |
| Γονείς | Βέρνερ Ε΄ των Σαλίων και Hikinna |
| Οικογένεια | Οίκος των Σαλίων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κορράδος της Λωρραίνης ή Κορράδος ο Ερυθρός (Conrad le Roux, 922 - 10 Αυγούστου 955) μέλος του Οίκου των Σαλίων και προπάτορας της δυναστείας ήταν δούκας της Λωρραίνης (944 - 953).[3] Ο Κορράδος ο Ερυθρός ήταν γιος του Βέρνερ Ε΄ των Σαλίων κόμητος του Νεζώ, του Σπάιερ και του Βορμς τον οποίο διαδέχθηκε και της Χίχας κόρης του Μπούρχαρτ Β΄ της Σουαβίας και της συζύγου του Ρεγκελίντας της Ζυρίχης. Η καταγωγή του πατέρα του είναι άγνωστη, ήταν το πρώτο ιστορικό μέλος της δυναστείας γιος του Βέρνερ Δ΄ και μιας ανώνυμης αδελφής του Κορράδου Α΄ της Γερμανίας.
Δούκας της Λωρραίνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κορράδος της Λωρραίνης εμφανίζεται για πρώτη φορά διάδοχος του πατέρα του στην Ρηνική Φρανκονία και σε περιοχές στην δεξιά όχθη του Ρήνου (941), μετέφερε την κατοικία του στην Βορμς και συγκρούστηκε με τον αρχιεπίσκοπο Φρειδερίκο του Μάιντς για την κυριαρχία στην Ρηνική Φρανκονία. Οι Σάλιοι κόμητες επεκτάθηκαν στην Φρανκονία, ο Οίκος των Κορραδιδών αντίθετα άρχισε να πέφτει όταν πέθανε ο Κορράδος Α΄ (918) και ανέβηκε στον θρόνο ο Οίκος των Οθωνιδών. Ο μικρότερος αδελφός του Κορράδου Α΄ Έμπερχαρντ της Φραγκονίας τον διαδέχθηκε στο Δουκάτο της Φρανκονίας, κυβέρνησε για κάποιο διάστημα και την Λοθαριγγία. Ενώθηκε ωστόσο μαζί με τον Γιλβέρτο της Λωρραίνης σε επανάσταση εναντίον του Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και σκοτώθηκε στην Μάχη του Άντερναχ (939).
Την Λοθαριγγία κληρονόμησε ο μικρότερος αδελφός του Όθων Α΄ Ερρίκος Α΄ της Βαυαρίας, ο Κορράδος παρέμεινε πάντα πιστός στον αυτοκράτορα, έγινε αντιβασιλεύς της Φρανκονίας μετά τον θάνατο του Έμπερχαρντ, ίσως να πήρε και τον δουκικό τίτλο. Ο βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας διεκδίκησε την Λοθαριγγία αλλά ο Κορράδος τον απέτρεψε, αποκάλυψε επίσης στον Όθων Α΄ συνωμοσία εναντίον της ζωής του από τον μικρότερο αδελφό του Ερρίκο Α΄ (941). Σαν ανταμοιβή παρέλαβε την Λοθαριγγία (944), η τοπική αριστοκρατία ήθελε να τον διώξει αλλά παρέμεινε χάρη στην υποστήριξη του αυτοκράτορα. Παντρεύτηκε σε τρία χρόνια την Λιούτγκαρτ της Σαξονίας (πέθανε το 953) μια από τις κόρες του Όθων Α΄ με την πρώτη σύζυγο του Έντγκυθ, της κόρης του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου του Πρεσβύτερου, απέκτησαν έναν γιο τον Όθων Α΄ της Καρινθίας (948).
Σύγκρουση με τον αυτοκράτορα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κορράδος της Λωρραίνης έδειξε τις ικανότητες του όταν συνόδευσε τον Όθων Α΄ στο Βασίλειο της Ιταλίας και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις, ο Βερεγγάριος Β΄ της Ιταλίας εμφανίστηκε στην Δίαιτα του Άουγκσμπουργκ και δήλωσε την υποταγή του (952). Ο Κορράδος εξαπατήθηκε ωστόσο από τον αυτοκράτορα όταν παραχώρησε την κομητεία της Βερόνας στον αδελφό του Ερρίκο. Την επόμενη χρονιά ο Κορράδος ενώθηκε σε επανάσταση με τον κουνιάδο του Λιούντολφ της Σουαβίας εναντίον του αυτοκράτορα, ο Όθων Α΄ εξοργίστηκε έντονα με την συμπεριφορά του γαμπρού του, η επανάσταση εξαπλώθηκε αλλά συνετρίβη όταν αντιμετώπισε τις Ουγγρικές δυνάμεις. Στην Δίαιτα του Φρίτσλαρ που ακολούθησε ο Κορράδος και ο Λιούντολφ στερήθηκαν τα δουκάτα τους, την Λοθαριγγία πήρε ο μικρότερος αδελφός του Όθων αρχιεπίσκοπος Μπρούνο ο Μέγας και ο Κορράδος εκδιώχθηκε από τους ευγενείς.
Θάνατος σε μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικογένεια των Σαλίων συμφιλιώθηκε σύντομα με τον Όθωνα, ο Κορράδος ξαναπήρε τα εδάφη του αλλά δεν αποκαταστάθηκε ποτέ στον δουκικό τίτλο, αργότερα (954) συμμετείχε σε εκστρατεία εναντίον των Ουκρανών. Ο Κορράδος ο Ερυθρός έπεσε στην "μάχη του Λέχφελντ" κοντά στο Άουγκσμπουργκ εναντίον των Μαγυάρων (955), σύμφωνα με τον χρονικογράφο του :[4]
"Ο δούκας Κορράδος ο κορυφαίος στην μάχη, εξαντλημένος από την ζέστη έσκυψε να χαλαρώσει την πανοπλία του, ένα βέλος τον χτύπησε στον λαιμό και έπεσε νεκρός".
Το σώμα του Κορράδου μεταφέρθηκε από τον γιο του Όθων στην Βορμς και τάφηκε στον Καθεδρικό ναό της πόλης, ο τρόπος ταφής ήταν αντίστοιχος με αυτόν των επισκόπων και των βασιλέων, δισέγγονος του ήταν ο Κορράδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Widukind (of Corvey) (2014). Deeds of the Saxons. Translated by Bachrach, Bernard S.; Bachrach, David S. The Catholic University of America Press.
- Wolfram, Herwig (2015). "Conrad II (990-1039), the First Medieval Emperor of Three Kingdoms". In Halfond, Gregory I. (ed.). The Medieval Way of War: Studies in Medieval Military History in Honor of Bernard S. Bachrach. Ashgate Publishing Limited.
|