Ισαβέλλα των Βαλουά
| Ισαβέλλα του Βαλουά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Isabelle de France (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 9 Νοεμβρίου 1389[1] ή 1387[2] Παρίσι |
| Θάνατος | 13 Σεπτεμβρίου 1409 ή 1410[2] Μπλουά |
| Αιτία θανάτου | επιπλοκή κατά τον τοκετό |
| Τόπος ταφής | Μοναστήρι των Σελεστίνων του Παρισιού |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας (1396–1400)[3][4] Κάρολος Α΄ της Ορλεάνης (1406–1409)[3][4] |
| Τέκνα | Ιωάννα των Βαλουά, δούκισσα του Αλανσόν |
| Γονείς | Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας[3] και Ισαβέλλα της Βαυαρίας[3] |
| Αδέλφια | Μαρία της Γαλλίας Μαργαρίτα του Βαλουά Ιωάννα της Γαλλίας (1391-1433) Λουδοβίκος του Γκυγιέν Ιωάννης της Γαλλίας[3] Κάρολος Ζ' της Γαλλίας[3] Αικατερίνη του Βαλουά[3] Μιχαέλα του Βαλουά[3] |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ισαβέλλα των Βαλουά (Isabelle de Valois, 9 Νοεμβρίου 1389 - 13 Σεπτεμβρίου 1409) ήταν πριγκίπισσα της Γαλλίας ως κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ και Βασίλισσα της Αγγλίας ως δεύτερη σύζυγος του Ριχάρδου Β΄. Παντρεύτηκε τον Βασιλιά σε ηλικία επτά ετών και έμεινε χήρα τρία χρόνια αργότερα. Αργότερα παντρεύτηκε τον Κάρολο, Δούκα της Ορλεάνης, και πέθανε στον τοκετό στην ηλικία των δεκαεννέα ετών.
Η νεότερη αδερφή της Ισαβέλλας, η Αικατερίνη, ήταν βασίλισσα της Αγγλίας από το 1420 μέχρι το 1422 ως σύζυγος του Ερρίκου Ε΄ και μητέρα του Ερρίκου ΣΤ΄. Η Αικατερίνη ήταν επίσης γιαγιά του Ερρίκου Ζ΄ από το δεύτερο γάμο της με τον Όουεν Τυδώρ.
Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ισαβέλλα γεννήθηκε στο Παρίσι ως το τρίτο παιδί και δεύτερη κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας και της Ισαβέλλας της Βαυαρίας. Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια της πέθαναν ήταν ήδη νεκρά όταν εκείνη ήταν βρέφος αλλά είχε εννέα ακόμη αδέλφια εκ των οποίων επτά επιβίωσαν πέραν της βρεφικής ηλικίας.
Έζησε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πολιτικής έντασης μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας, η οποία είναι γνωστή ως ο Εκατονταετής Πόλεμος, ενώ η κατάσταση επιδεινώθηκε από την ψυχική αστάθεια του πατέρα της.
Στις 31 Οκτωβρίου 1396, σχεδόν την ηλικία των επτά ετών, η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον χήρο Ριχάρδο Β΄ ως κίνηση για ειρήνη με τη Γαλλία.[5] Το γεγονός ότι ήταν παιδί συζητήθηκε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αλλά ο Ριχάρδος απάντησε ότι ήταν ένα πλεονέκτημα, καθώς θα μπορούσε να διαμορφώσει το χαρακτήρα της και ότι ήταν αρκετά νέος για να περιμένει. Ο γάμος θα μπορούσε να ολοκληρωθεί όταν η Ισαβέλλα θα ήταν τουλάχιστον δώδεκα ετών[6][7] Η ίδια η Ισαβέλλα είπε στους Άγγλους απεσταλμένους ότι ήταν ευτυχής που ήταν βασίλισσα της Αγγλίας, επειδή της είπαν ότι αυτό θα την έκανε μεγάλη κυρία. Περιγράφεται ως όμορφη και σύμφωνα με πληροφορίες έκανε συχνά εξάσκηση για να μπορέσει να εκτελέσει το ρόλο της ως βασίλισσα. Ο Ριχάρδος ταξίδεψε στο Παρίσι όπου ο γάμος γιορτάστηκε με μεγάλες εκδηλώσεις στο γαλλικό βασίλειο ενώ η τελετή τελέστηκε στο Καλαί στις 31 Οκτωβρίου.
Βασίλισσα της Αγγλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το γάμο, η βασίλισσα Ισαβέλλα ακολούθησε τον Ριχάρδο στην Αγγλία, όπου τοποθετήθηκε στο Κάστρο του Ουίνσδορ στο Μπέρκσιρ με τη δική της Αυλή υπό την εποπτεία της Λαίδης ντε Κουσύ (που αργότερα αντικαταστάθηκε από την Λαίδη Μόρτιμερ). Στέφθηκε επίσημα Βασίλισσα της Αγγλίας στο Αββαείο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο το 1397. Αν και η ένωση ήταν πολιτικός και διευθετημένος γάμος, ο Ριχάρδος Β΄ και η μικρή Ισαβέλλα ανέπτυξαν μια αμοιβαία σχέση σεβασμού: ο Ριχάρδος την επισκεπτόταν τακτικά στο Ουίνσδορ, όπου την αντιμετώπισε με σεβασμό και διασκέδαζε μαζί της και τις κυρίες της με αστεία. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ισαβέλλα απολάμβανε τη συντροφιά του και ανυπομονούσε για τις επισκέψεις του.
Το Μάιο του 1399, η Βασίλισσα μεταφέρθηκε στο Κάστρο του Πόρττσεστερ για προστασία, ενώ ο Ριχάρδος πραγματοποίησε στρατιωτική εκστρατεία στην Ιρλανδία. Τον Ιούλιο ο θείος της Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης άρπαξε την εξουσία του γαλλικού βασιλείου από τον ψυχικά ασταθή πατέρα της και αναθεώρησε την ειρηνική στάση απέναντι στους Άγγλους αφήνοντας τον εξορισθέντα από τον Ριχάρδο Ερρίκο του Μπόλινμπροουκ να επιστρέψει στην Αγγλία. Ο Ερρίκος εξήγγειλε τον αγώνα του για την ανάκτηση των εκτάσεων του πρόσφατα πεθαμένου πατέρα του, Ιωάννη της Γάνδης, ωθώντας κατά αυτόν τον τρόπο το Ριχάρδο να ακυρώσει την πράξη αυτόματης κληρονομιάς. Πολλοί ευγενείς υποστήριξαν τον Ερρίκο ο οποίος ξεκίνησε εκστρατεία και κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας χωρίς μεγάλη δυσκολία καθώς ο Ριχάρδος έλειπε στην Ιρλανδία. Ο Εδμόνδος του Λάνγκλεϋ, Δούκας της Υόρκης, θείος του Ερρίκου και του Ριχάρδου και Προστάτης του Βασιλείου πήρε τελικά το μέρος των επαναστατών και μετέφερε την Ισαβέλλα πρώτα στο Κάστρο Ουώλλινγκφορντ και στη συνέχεια στο Κάστρο του Ληντς.
Όταν επέστρεψε στην Αγγλία ο Ριχάρδος παρέδωσε το στέμμα στον Ερρίκο στις 19 Αυγούστου 1399 και φυλακίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου την 1η Σεπτεμβρίου. Ο Ερρίκος στέφθηκε βασιλιάς στις 13 Οκτωβρίου. Η βασίλισσα Ισαβέλλα διατάχθηκε από τον νέο βασιλιά Ερρίκο Δ΄ να εγκατασταθεί στο Επισκοπικό Παλάτι του Σόννινγκ (κατοικία του Επισκόπου του Σώλσμπερυ) σε κατ' οίκον περιορισμό.
Μετέπειτα ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 14 Φεβρουαρίου 1400, ο εκθρονισμένος Βασιλιάς πέθανε στο Κάστρο Πόντεφρακτ στο Δυτικό Γιόρκσιρ κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του υπό μυστηριώδεις συνθήκες και το γαλλικό βασίλειο απαίτησε την επιστροφή της Ισαβέλλας στη Γαλλία. Ο Ερρίκος Δ΄ αρνήθηκε αρχικά, αποφασίζοντας ότι η Ισαβέλλα θα παντρευόταν τον γιο του Ερρίκο του Μόνμουθ (μελλοντικό Ερρίκο Ε΄ της Αγγλίας), αλλά εκείνη αρνήθηκε. Γνωρίζοντας ότι ο σύζυγός της ήταν νεκρός, τον πένθησε, αγνοώντας τις απαιτήσεις του Ερρίκου Δ΄. Τον Αύγουστο του 1401 της επετράπη να επιστρέψει στη Γαλλία, αλλά ο Ερρίκος κράτησε την προίκα της παρ' ότι έπρεπε να λάβει πίσω σε περίπτωση που ο γάμος δεν ολοκληρωνόταν. Αργότερα εκείνη τη χρονιά ο Ερρίκος Δ΄ ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για το γάμο του γιου του με την Αικατερίνη της Πομερανίας χωρίς όμως θετικό αποτέλεσμα. Το 1406, ο Ερρίκος Δ΄ πρότεινε ξανά έναν γάμο μεταξύ της Ισαβέλλας και του γιου του, κάτι που απορρίφθηκε από το γαλλικό βασίλειο. Τελικά ο Ερρίκος Ε΄ παντρεύτηκε την αδελφή της Ισαβέλλας, Αικατερίνη, το 1420.
Στις 29 Ιουνίου 1406, η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον ξάδερφό της, Κάρολο, Δούκα της Ορλεάνης σε ηλικία δεκαέξι ετών.[8] Πέθανε κατά τον τοκετό στις 13 Σεπτεμβρίου 1409 στην ηλικία των 19 ετών, αφήνοντας μια κόρη, την Ιωάννα, μετέπειτα Δούκισσα της Αλανσόν. Η Ισαβέλλα θάφτηκε στο Μπλουά, στο μοναστήρι του Αγίου Λωμέρ, όπου το σώμα της βρέθηκε το 1624 τυλιγμένο σε πάνινες λωρίδες με υδράργυρο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Μοναστήρι των Σελεστίνων στο Παρίσι το οποίο λεηλατήθηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «A Historical Dictionary of British Women» Routledge. 17 Δεκεμβρίου 2003. ISBN-13 978-1-85743-228-2.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 «Kindred Britain»
- ↑ 4,0 4,1 p10206.htm#i102056. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Jeffrey Hamilton, The Plantagenets: History of a Dynasty, (Continuum, 2010), 205.
- ↑ Feminae: Medieval Women and Gender Index https://inpress.lib.uiowa.edu/feminae/DetailsPage.aspx?Feminae_ID=41702.
- ↑ Hamilton, Jeffrey (2010). The Plantagenets: History of a Dynasty. Continuum.
- ↑ Robert Knecht, The Valois: Kings of France 1328-1589, (Hambledon Continuum, 2007), 51.
|