Κορσική

Κορσική

Η Κορσική (γαλλικά: Corse, κορσικανικά: Corsica) είναι το τέταρτο μεγαλύτερο νησί στην Μεσόγειο Θάλασσα, μετά τη Σικελία, τη Σαρδηνία και την Κύπρο. Βρίσκεται βόρεια της Σαρδηνίας, δυτικά της Ιταλίας και νοτιοανατολικά της Γαλλίας στην οποία ανήκει.

Γεωγραφία

Είναι νησί ορεινό με ψηλότερη κορφή το όρος Σίντο (2.710 μ.). Στα ΝΔ. το έδαφος είναι πετρώδες κι οι ακτές γεμάτες απότομους βράχους. Η ίδια εμφάνιση σε πιο ήπιο βαθμό εξακολουθεί σ' όλες σχεδόν τις παραλίες με αρκετές εξαιρέσεις παραλιακών πεδιάδων που καταλήγουν σε αμμουδιές. Το κλίμα παρουσιάζει διάφορες ποικιλίες. Στα παράλια και στις χαμηλές κοιλάδες επικρατεί το αντιπροσωπευτικότερο μεσογειακό κλίμα. Σε ορισμένες περιοχές ο καύσωνας το καλοκαίρι είναι ανυπόφορος. Αντίθετα, σε ψηλότερες περιοχές, η ζέστη είναι πιο υποφερτή. Εκεί υπάρχουν μεγάλα δάση με καστανιές. Στα ορεινά υπάρχουν λιβάδια που συγκεντρώνουν τους βοσκούς. Είναι νησί 8680 τετραγωνικών χιλιομέτρων και έχει 250.000 κατοίκους. Βρίσκεται στα βόρεια της Σαρδηνίας, από την οποία χωρίζεται από τον Πορθμό του Μπονιφάτσιου. Διοικητικά είναι διαιρεμένη στις δύο περιφέρειες της Νότιας Κορσικής (4014τ.χλμ., 119.000 κατ., πρωτεύουσα Αζάτσιο) και Νότιας Κορσικής (4666τ.χλμ., 132.000 κατ., πρωτεύουσα Μπαστιά). Έχει ελλειπτική μορφή και μακραίνει προς τα βορειο-ανατολικά σε μια χερσόνησο. Είναι κυρίως ορεινή (όρος Σίντο 2710μ.). Οι ακτές ξεδιπλώνονται για 1200 χιλιόμετρα. Η δυτική χαρακτηρίζεται από μεγάλους κολπίσκους και η ανατολική αποτελείται από μια χαμηλή γραμμή. Το κλίμα είναι μεσογειακού τύπου.

Οικονομία

Άλλοτε, οι καλλιέργειες της Κορσικής επαρκούσαν για τις ανάγκες της. Σήμερα περιορίζονται στις κλασικές μεσογειακές: σιτάρι, ελιές, αμπέλια. Στη χερσόνησο του Κορσικού ακρωτήριου οι κάτοικοι φτιάχνουν γλυκά κρασιά. Βγάζει τυρί που το στέλνει στη Γαλλία, στα τυροκομεία της Ροκφόρ. Επίσης αρκετά σημαντική είναι η εκμετάλλευση των δασών, ενώ το ψάρεμα έχει γίνει δευτερεύοντας πόρος. Ο τουρισμός αναπτύσσεται. Τα κύρια λιμάνια είναι η Μπαστιά, το Αγιάτσιο, το Προπριάνο.

Ετυμολογία

Η νήσος ήταν γνωστή στην αρχαίους θαλασσοπόρους ήδη από τη Μυκηναϊκή εποχή. Η ονομασία "Κύρνος" που τις προσέδωσαν οι αρχαίοι Έλληνες (1η χιλιετηρίδα π.Χ.) πιθανότατα έχει την ίδια ρίζα με τη λατινική ονομασία "Corsica". Πιθανώς όμως η αρχική ονομασία (2η χιλιετηρίδα π.Χ) να ήταν Σύρνος η οποία παραπέμπει στην λέξη Σειρήνες οπότε υπάρχει πιθανότητα η Κύρνος/Κορσική να ήταν η νήσος των Σειρήνων ή Σειρηνουσσών που αναφέρεται στην Οδύσσεια του Ομήρου.

Ιστορία

Η Κορσική έχει περάσει από πολλές κατοχές. Από τα αρχαία χρόνια ήταν εστία διαμάχης των μεγάλων γειτόνων της. Αρκετό διάστημα έμεινε κάτω από την κυριαρχία της Γένουας μέχρι που παραχωρήθηκε στη Γαλλία το 1768 με τη συνθήκη των Βερσαλλιών. Η Κορσική δε σταμάτησε ποτέ να επαναστατεί για να αποκτήσει την αυτονομία της. Έχει αναδείξει πολλούς ήρωες, που αγωνίστηκαν για την εθνική της ανεξαρτησία όπως ο Παολί (κινήματα 1793 - 1795). Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ναπολέων Βοναπάρτης, αν και Κορσικανός, κατάπνιξε τα κινήματα και προσάρτησε την Κορσική στη γαλλική αυτοκρατορία. Στους δύο τελευταίους παγκόσμιους πολέμους η Ιταλία διεκδίκησε την Κορσική, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στην Κορσική, την περίοδο της τουρκοκρατίας, εγκαταστάθηκαν πολλοί Μανιάτες που έγιναν καθολικοί (Ουνίτες). Η ελληνική γλώσσα εξακολουθεί να ομιλείται, όπως κι η γαλλική και η ιταλική.