Αφιάρτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
 
Γραμμή 12: Γραμμή 12:
* Το αντίστοιχο λήμμα στη ''Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'' («Χάρη Πάτση»), τόμος 7, σελ. 451
* Το αντίστοιχο λήμμα στη ''Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'' («Χάρη Πάτση»), τόμος 7, σελ. 451


{{DEFAULTSORT:Αφιαρτης}}

[[Κατηγορία:Κάρπαθος|Αφιαρτης]]
[[Κατηγορία:Γεωγραφία της Καρπάθου]]
[[Κατηγορία:Ιστορική γεωγραφία|Αφιαρτης]]
[[Κατηγορία:Ιστορική γεωγραφία]]

Τρέχουσα έκδοση από την 23:15, 12 Μαρτίου 2022

Ο Αφιάρτης ανήκει στην τοπική Κοινότητα Μενετών και συγκεκριμένα περιλαμβάνει το νοτιότερο κομμάτι της νότιας Καρπάθου,ενώ αποτελεί τη μεγαλύτερη, σε έκταση, πεδιάδα του νησιού. Συνακόλουθα, αποτελούσε ανέκαθεν αγροτική περιοχή, ενώ επιπλέον φιλοξενεί σήμερα και το αεροδρόμιο του νησιού. Εδώ κατασκευάστηκε το παλαιό στρατιωτικό αεροδρόμιο από τους Ιταλούς κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παλαιότερα στον Αφιάρτη υπήρχαν πολλές αγροτικές κατοικίες (υποστατικά), που έμειναν συν τω χρόνω ακατοίκητες.

Ιστορική γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος αναφέρει ότι στην περιοχή Αφιάρτης βρίσκεται το νοτιοανατολικό ακρωτήριο της Καρπάθου, γνωστό ως Εφιάλτειον. Η ονομασία προέρχεται από τον μυθικό γίγαντα Εφιάλτη, για τον οποίο ξένοι περιηγητές αναφέρουν ότι ζούσε στην Κάρπαθο. Από το όνομά του, με παραφθορά, προήλθε και το σημερινό τοπωνύμιο «Αφιάρτης».

Αρχαιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον Αφιάρτη, πολύ κοντά στο παλιό αεροδρόμιο, υπάρχουν ερείπια από τη Θαέθω, αρχαία πόλη της Καρπάθου. Για τον λόγο αυτό η τοποθεσία εκεί ονομάζεται και «Κατελύματα», δηλαδή «ερείπια». Εκεί υπάρχουν και τα ερείπια παλαιοχριστιανικού ναού, πιθανώς του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος σημειώνεται και στον φράγκικο χάρτη του νησιού.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια («Χάρη Πάτση»), τόμος 7, σελ. 451