Κατάλογος νικητών της Eurovision: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Γραμμή 89: | Γραμμή 89: | ||
| 18 Μαρτίου |
| 18 Μαρτίου |
||
| {{flagicon|France}} Κάννες |
| {{flagicon|France}} Κάννες |
||
| {{Esc|LUX}} |
|||
| {{flagicon|Luxembourg}} [[Συμμετοχή του Λουξεμβούργου στη Eurovision|Λουξεμβούργο]] |
|||
|[[Ζαν Κλοντ Πασκάλ]] |
|[[Ζαν Κλοντ Πασκάλ]] |
||
| "[[Nous les amoureux]]" |
| "[[Nous les amoureux]]" |
||
Γραμμή 105: | Γραμμή 105: | ||
| {{nts|26}} |
| {{nts|26}} |
||
| {{nts|13}} |
| {{nts|13}} |
||
| {{Esc|MCO}} |
|||
| {{flagicon|Monaco}} [[Συμμετοχή του Μονακό στη Eurovision|Μονακό]] |
|||
|- |
|- |
||
! scope="row" style="text-align:left"| {{escyr|1963}} |
! scope="row" style="text-align:left"| {{escyr|1963}} |
||
Γραμμή 132: | Γραμμή 132: | ||
| 20 Μαρτίου |
| 20 Μαρτίου |
||
| {{flagicon|Italy}} [[Νάπολη]] |
| {{flagicon|Italy}} [[Νάπολη]] |
||
| {{Esc|LUX}} |
|||
| {{flagicon|Luxembourg}} [[Συμμετοχή του Λουξεμβούργου στη Eurovision|Λουξεμβούργο]] |
|||
|[[Φρανς Γκαλ]] |
|[[Φρανς Γκαλ]] |
||
| "[[Poupée de cire, poupée de son]]" |
| "[[Poupée de cire, poupée de son]]" |
||
Γραμμή 164: | Γραμμή 164: | ||
| 6 Απριλίου |
| 6 Απριλίου |
||
| {{flagicon|United Kingdom}} Λονδίνο |
| {{flagicon|United Kingdom}} Λονδίνο |
||
| rowspan=2|{{ |
| rowspan=2|{{Esc|ESPπ}} |
||
|[[Μασσιέλ]] |
|[[Μασσιέλ]] |
||
| "[[La, la, la]]" |
| "[[La, la, la]]" |
||
Γραμμή 174: | Γραμμή 174: | ||
! scope="row" style="text-align:left" rowspan=4|{{escyr|1969}} |
! scope="row" style="text-align:left" rowspan=4|{{escyr|1969}} |
||
|rowspan=4| 29 Μαρτίου |
|rowspan=4| 29 Μαρτίου |
||
|rowspan=4| |
|rowspan=4| [[File:Flag of Spain (1945–1977).svg|23px]] [[Μαδρίτη]] |
||
|[[Salomé|Σαλομέ]] |
|[[Salomé|Σαλομέ]] |
||
| "[[Vivo cantando]]" |
| "[[Vivo cantando]]" |
||
Γραμμή 210: | Γραμμή 210: | ||
| 3 Απριλίου |
| 3 Απριλίου |
||
| {{flagicon|Ireland}} [[Δουβλίνο]] |
| {{flagicon|Ireland}} [[Δουβλίνο]] |
||
| {{Esc|MCO}} |
|||
| {{flagicon|Monaco}} [[Συμμετοχή του Μονακό στη Eurovision|Μονακό]] |
|||
|[[Σεβερίν (τραγουδίστρια)|Σεβερίν]] |
|[[Σεβερίν (τραγουδίστρια)|Σεβερίν]] |
||
| "[[Un banc, un arbre, une rue]]" |
| "[[Un banc, un arbre, une rue]]" |
||
Γραμμή 221: | Γραμμή 221: | ||
| 25 Μαρτίου |
| 25 Μαρτίου |
||
| {{flagicon|United Kingdom}} [[Εδιμβούργο]] |
| {{flagicon|United Kingdom}} [[Εδιμβούργο]] |
||
| rowspan=2|{{Esc|LUX}} |
|||
| rowspan=2|{{flagicon|Luxembourg}} [[Συμμετοχή του Λουξεμβούργου στη Eurovision|Λουξεμβούργο]] |
|||
|[[Βίκυ Λέανδρος]] |
|[[Βίκυ Λέανδρος]] |
||
| "[[Après toi]]" |
| "[[Après toi]]" |
||
Γραμμή 237: | Γραμμή 237: | ||
| {{nts|129}} |
| {{nts|129}} |
||
| {{nts|4}} |
| {{nts|4}} |
||
| {{ |
| {{Esc|ESPπ}} |
||
|- |
|- |
||
! scope="row" style="text-align:left"| {{escyr|1974}} |
! scope="row" style="text-align:left"| {{escyr|1974}} |
||
Γραμμή 298: | Γραμμή 298: | ||
| {{flagicon|Israel}} [[Ιερουσαλήμ]] |
| {{flagicon|Israel}} [[Ιερουσαλήμ]] |
||
|[[Γκάλι Ατάρι]] και [[Milk and Honey]] |
|[[Γκάλι Ατάρι]] και [[Milk and Honey]] |
||
| "[[Hallelujah ( |
| "[[Hallelujah (τραγούδι των Milk and Honey)|Hallelujah]]" <small>({{transl|he|הללויה}})</small> |
||
| Εβραϊκά |
| Εβραϊκά |
||
| {{nts|125}} |
| {{nts|125}} |
||
Γραμμή 339: | Γραμμή 339: | ||
| 23 Απριλίου |
| 23 Απριλίου |
||
| {{flagicon|Germany}} [[Μόναχο]] |
| {{flagicon|Germany}} [[Μόναχο]] |
||
| {{Esc|LUX}} |
|||
| {{flagicon|Luxembourg}} [[Συμμετοχή του Λουξεμβούργου στη Eurovision|Λουξεμβούργο]] |
|||
|[[Κορίν Ερμές]] |
|[[Κορίν Ερμές]] |
||
| "[[Si la vie est cadeau]]" |
| "[[Si la vie est cadeau]]" |
Έκδοση από την 10:37, 7 Οκτωβρίου 2021
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Εξήντα επτά τραγούδια κέρδισαν τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, έναν ετήσιο διαγωνισμό που διοργάνωσαν χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοφωνίας. Ο διαγωνισμός, ο οποίος έχει μεταδοθεί κάθε χρόνο από το ντεμπούτο του το 1956, είναι ένα από τα πιο μακροχρόνια τηλεοπτικά προγράμματα στον κόσμο. Χρησιμοποιήθηκαν πολλοί τρόποι ανάδειξης του νικητή όλα αυτά τα χρόνια. Ο κορμός σε αυτούς ήταν η νικήτρια σε χώρες από τις επιτροπές ή τις ψήφους του κοινού. Η χώρα που λαμβάνει τις περισσότερες ψήφους είναι η νικήτρια χώρα.[1] Ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision δεν κερδήθηκε από βαθμολογία, αλλά με ψηφοφορίες (δύο ανά χώρα) και ανακοινώθηκε μόνο ο νικητής.[2]
Έχουν διεξαχθεί 64 διαγωνισμοί, με έναν νικητή κάθε χρόνο, εκτός από τον δεμένο 1969 διαγωνισμό, ο οποίος είχε τέσσερις. Είκοσι έξι διαφορετικές χώρες έχουν κερδίσει τον διαγωνισμό. Η Ελβετία κέρδισε τον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό νικών είναι η Ιρλανδία, με επτά. Το μόνο άτομο που κέρδισε πολλές φορές ως ερμηνευτής είναι ο Johnny Logan εκπροσωπώντας την Ιρλανδία, ο οποίος ερμήνευσε το "What's Another Year" το 1980 και το "Hold Me Now" το 1987. Ο Logan είναι επίσης ένας από τους πέντε συνθέτες που έχουν γράψει περισσότερες από μία συμμετοχές ("Hold Me Now" 1987 και "Why Me?" 1992, που εκτελείται από τη Linda Martin).[3] Αυτή η μοναδική διάκριση καθιστά τον Logan το μόνο άτομο που έχει τρεις νίκες της Eurovision , είτε ως τραγουδιστής, τραγουδοποιός ή και τα δύο. Οι άλλοι τέσσερις τραγουδοποιοί με περισσότερες από μία επιτυχημένες συμμετοχές είναι Willy van Hemert (Ολλανδία, 1957 και 1959), Yves Dessca (Μονακό, 1971 και Λουξεμβούργο, 1972), Rolf Løvland (Νορβηγία, 1985 και 1995) και Brendan Graham (Ιρλανδία, 1994 και 1996).
Η κατάκτηση της πρώτης θέσης ή και των πρώτων θέσεων του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους διαγωνιζόμενους καλλιτέχνες να επωφεληθούν από την επιτυχία τους και τη δημοσιότητα, ξεκινώντας ή προωθώντας τη διεθνή τους καριέρα. Ωστόσο, σε όλη την ιστορία του διαγωνισμού, σχετικά λίγοι από αυτούς τους καλλιτέχνες έχουν γίνει τεράστια διεθνή αστέρια. Οι πιο αξιοσημείωτοι νικητές των καλλιτεχνών της Eurovision, των οποίων η καριέρα ξεκίνησε άμεσα μετά την νίκη τους, ήταν τα μέλη των ABBA, οι οποίοι κέρδισαν το διαγωνισμό για τη Σουηδία το 1974 με το τραγούδι τους "Waterloo".[4] Οι ABBA συνέχισαν να είναι από τις πιο επιτυχημένες μπάντες της εποχής της. Μία άλλη αξιοσημείωτη νικήτρια που στη συνέχεια πέτυχε διεθνή φήμη και επιτυχία ήταν η Céline Dion, η οποία κέρδισε τον διαγωνισμό για την Ελβετία το 1988 με το τραγούδι "Ne partez pas sans moi".
Από το 2008, ο νικητής κερδίζει ένα επίσημο τρόπαιο του νικητή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Το τρόπαιο είναι ένα χειροποίητο κομμάτι γυαλιού με αμμοβολή, σε σχήμα μικροφώνου της δεκαετίας του 1950.[5] Οι τραγουδοποιοί του νικητήριου τραγουδιού λαμβάνουν μικρότερες εκδοχές του κύριου τροπαίου. Ο αρχικός σχεδιασμός δημιουργήθηκε από τον Κιέλλ Ένγκμαν της Kosta Boda, που ειδικεύεται στην τέχνη του γυαλιού.[6]
Λίστα
Νικητές ημιτελικών
Για πληροφορίες σχετικά με τους νικητές τραγουδοποιών κάθε έτους, δείτε τον κατάλογο των τραγουδοποιών που έχουν κερδίσει το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision.
Παρατηρήσεις
Έντεκα νικητές της Eurovision (μαζί με τρεις μη νικητές) εμφανίστηκαν στη συναυλία Congratulations το 2005, όπου το "Waterloo" των ABBA ψηφίστηκε το πιο δημοφιλές τραγούδι των πρώτων πενήντα ετών του διαγωνισμού.[13]
Η Ιρλανδία έχει τερματίσει πρώτη επτά φορές, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα και κέρδισε επίσης τον διαγωνισμό για τρία συνεχόμενα έτη (1992, 1993, 1994), περισσότερα διαδοχικά έτη από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Τρεις χώρες κέρδισαν δύο φορές στη σειρά: η Ισπανία (1968 και 1969), το Λουξεμβούργο (1972 και 1973) και το Ισραήλ (1978 και 1979). Μαζί με τη νίκη της Ελβετίας στον πρώτο διαγωνισμό, η Σερβία είναι η μόνη άλλη χώρα που κέρδισε με την πρώτη συμμετοχή της στο ντεμπούτο (το 2007), αν και η Σερβία είχε διαγωνιστεί εκ των προτέρων ως μέρος της Γιουγκοσλαβίας και της Σερβία και Μαυροβούνιο. Επίσης η μοναδική χώρα που κέρδισε τον διαγωνισμό και δε διοργάνωσε την επόμενη διοργάνωση είναι το Μονακό, με τη μοναδική του νίκη στο διαγωνισμό του 1971. Σύμφωνα με το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 1975 και 2015, ο νικητής του διαγωνισμού αποφασίστηκε από την τελευταία χώρα που ψήφιζε έντεκα φορές.[N 1]
Οι αλλαγές στο σύστημα ψηφοφορίας, συμπεριλαμβανομένης της σταθερής αύξησης του αριθμού των χωρών που συμμετέχουν/ψηφίζουν, σημαίνει ότι οι πόντοι που κερδίζονται δεν είναι συγκρίσιμοι κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Ο Σαλβαντόρ Σομπράλ της Πορτογαλίας κατέχει το ρεκόρ του υψηλότερου αριθμού βαθμών στην ιστορία του διαγωνισμού, κερδίζοντας 758 με το τραγούδι "Amar pelos dois". Ο Αλεξάντερ Ρίμπακ της Νορβηγίας κατέχει το μεγαλύτερο περιθώριο νίκης σε βαθμούς, με μια διαφορά 169 βαθμών έναντι της δεύτερης θέσης το 2009. Η Τζιλιόλα Τσινκουέτι της Ιταλίας κατέχει το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη νίκη κατά ποσοστό, σημειώνοντας σχεδόν τριπλάσιους βαθμούς από τη δεύτερη θέση (49 βαθμούς έλαβε σε σύγκριση με τους 17 από τον δεύτερο) στον διαγωνισμό του 1964. Σύμφωνα με το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε από το 1975 έως το 2015, το χαμηλότερο νικηφόρο αποτέλεσμα ήταν οι Bobbysocks της Νορβηγίας. Κατά τη νίκη τους στη Eurovision του 1985 κέρδισαν 123 βαθμούς (από τους συνολικά 1044 διαθέσιμους από τις 18 άλλες χώρες), ενώ το χαμηλότερο νικητήριο σύνολο ήταν οι 18 βαθμοί (από τους 160 συνολικούς βαθμούς από 16 χώρες) που σημείωσε η κάθε μία από τις τέσσερις χώρες που κέρδισαν το 1969.
Σύμφωνα με το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε από το 1975 έως το 2015, στο οποίο κάθε χώρα δίνει τους μέγιστους βαθμούς στην πρώτη της θέση, η Σουηδέζα ερμηνεύτρια Λορίν κέρδισε το διαγωνισμό της Eurovision το 2012 με τους περισσότερους ψήφους πρώτης θέσης που συγκεντρώθηκαν, λαμβάνοντας ψήφους πρώτης θέσης από 18 από 41 χώρες (εξαιρουμένων των ίδιων). Οι υποψήφιοι του Ηνωμένου Βασιλείου το 1976, Brotherhood of Man με το τραγούδι "Save Your Kisses For Me" κατέχουν το ρεκόρ της υψηλότερης μέσης βαθμολογίας ανά συμμετέχουσα χώρα, με μέσο όρο 9,65 πόντους ανά χώρα. Οι νικητές του 2011, οι Αζέροι Έλλ & Νίκκι, κατέχουν τη χαμηλότερη μέση βαθμολογία για ένα τραγούδι που κερδίζει βάσει αυτού του συστήματος, λαμβάνοντας 5,14 πόντους ανά χώρα.
Το 2016, το "1944" της Τζαμάλα έγινε η πρώτη νικηφόρα συμμετοχή από τότε που η ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής εισήχθη παράλληλα με την τηλεψηφοφορία από το 2009 για να τερματίσει πρώτη σε καμία από τις δύο περιπτώσεις, τερματίζοντας δεύτερη στην ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής πίσω από την Αυστραλία και δεύτερη στην τηλεψηφοφορία μετά την Ρωσία. Το "Arcade" του Ντάνκαν Λόρενς έγινε ο δεύτερος νικητής αυτής της ιδιαιτερότητας στο διαγωνισμό του 2019, έχοντας τερματίσει τρίτος πίσω από τη Βόρεια Μακεδονία και τη Σουηδία στην ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής και δεύτερος πίσω από τη Νορβηγία στην τηλεψηφοφορία.
Περίπου τα δύο τρίτα των νικηφόρων τραγουδιών ερμηνεύτηκαν στο δεύτερο μισό του γκαλά. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, μέχρι το 2019, μόνο το 34,3% των νικηφόρων τραγουδιών ερμηνεύτηκαν στο πρώτο μισό, συμπεριλαμβανομένων των 3 από τους 4 νικητές το 1969. Το μόνο τραγούδι που κέρδισε χωρίς να είναι σαφώς στο ένα ή στο άλλο μισό ήταν η συμμετοχή του Ισραήλ, το "Hallelujah" το 1979, το οποίο κληρώθηκε 10ο από 19 τραγούδια. Μεταξύ του 2005 και του 2013, όλα τα νικητήρια τραγούδια ερμηνεύτηκαν στο δεύτερο μισό της σειράς του Μεγάλου Τελικού.[14]
Το Ηνωμένο Βασίλειο τερμάτισε στη δεύτερη θέση δεκαπέντε φορές στη Eurovision (πιο πρόσφατα το 1998), περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Γαλλία τερμάτισε τρίτη και τέταρτη επτά φορές στη Eurovision (πιο πρόσφατα αντίστοιχα το 1981 και το 2001) και η Σουηδία τερμάτισε πέμπτη εννέα φορές στη Eurovision (πιο πρόσφατα το 2019). Η χώρα με τα περισσότερα φινιρίσματα στις τρεις πρώτες θέσεις που δεν έχει κερδίσει ποτέ τον διαγωνισμό είναι η Μάλτα, έχοντας τερματίσει δεύτερη το 2002 και το 2005 και τρίτη το 1992 και το 1998. Ένα άλλο νησιωτικό έθνος, η Ισλανδία, έχει επίσης τερματίσει δεύτερη δύο φορές, το 1999 και το 2009. Με την Πορτογαλία να επιτυγχάνει την πρώτη της0 νίκη το 2017, η Μάλτα κατέχει επίσης το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη αναμονή για μια πρώτη νίκη, αφού εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο διαγωνισμό το 1971 (αν και η Κύπρος έχει περισσότερες εμφανίσεις χωρίς νίκη, με 36 από το ντεμπούτο της το 1981, λόγω της διακοπής της Μάλτας από το 1976 έως το 1990). Η Ισπανία κατέχει το τρέχον ρεκόρ με την μεγαλύτερη απόσταση χρόνου από την τελευταία της νίκη, με συνολικά 50 χρόνια δίχως νίκη, με την τελευταία της νίκη να είναι το 1969. Ακολουθούν η Γαλλία (1977) και το Βέλγιο (1986).
Δεν υπάρχει επίσημη δεύτερη θέση για δύο από τους διαγωνισμούς – 1956 και 1969. Το 1956 ανακοινώθηκε μόνο ο νικητής, η Ελβετία, ενώ υπήρξαν κερδοσκοπικές αναφορές ότι η Γερμανία κατέληξε στη δεύτερη θέση με το "Im Wartesaal zum großen Glück" από τον Βάλτερ Αντρέας Σβαρτ, επειδή η Γερμανία επελέγη για να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του 1957. Το 1969 τέσσερα τραγούδια μοιράστηκαν την πρώτη θέση επιτυγχάνοντας τον ίδιο αριθμό βαθμών, και το δεύτερο καλύτερο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε από την Ελβετία, η οποία δεν θεωρείται επίσημος επιλαχών, λόγω της ισοπαλίας για την πρώτη θέση.
Ανά χώρα
† |
Ανενεργές | Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν αλλά δε συμμετείχαν στον πιο πρόσφατο διαγωνισμό ή δε θα συμμετάσχουν στον επερχόμενο διαγωνισμό. |
‡ |
Πρώην | Πρώην χώρες που έχουν διαλυθεί. |
Τελικοί
Νίκες | Χώρα | Χρονιά |
---|---|---|
7 | Ιρλανδία | 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996 |
6 | Σουηδία | 1974, 1984, 1991, 1999, 2012, 2015 |
5 | Γαλλία | 1958, 1960, 1962, 1969, 1977 |
Λουξεμβούργο † | 1961, 1965, 1972, 1973, 1983 | |
Ηνωμένο Βασίλειο | 1967, 1969, 1976, 1981, 1997 | |
Ολλανδία | 1957, 1959, 1969, 1975, 2019 | |
4 | Ισραήλ | 1978, 1979, 1998, 2018 |
3 | Δανία | 1963, 2000, 2013 |
Νορβηγία | 1985, 1995, 2009 | |
Ιταλία | 1964, 1990, 2021 | |
2 | Ελβετία | 1956, 1988 |
Αυστρία | 1966, 2014 | |
Ισπανία | 1968, 1969 | |
Γερμανία[15] | 1982, 2010 | |
Ουκρανία | 2004, 2016 | |
1 | Μονακό † | 1971 |
Βέλγιο | 1986 | |
Γιουγκοσλαβία ‡ | 1989 | |
Εσθονία | 2001 | |
Λετονία | 2002 | |
Τουρκία † | 2003 | |
Ελλάδα | 2005 | |
Φινλανδία | 2006 | |
Σερβία | 2007 | |
Ρωσία | 2008 | |
Αζερμπαϊτζάν | 2011 | |
Πορτογαλία | 2017 |
Η χρονιά 1969 είναι σε πλάγια γράμματα για να δείξει τη νίκη τεσσάρων χωρών.
Ημιτελικοί
Νίκες | Χώρα | Χρονιά |
---|---|---|
3 | Ρωσία | 2012, 2015, 2016 |
Σουηδία | 2011, 2012, 2015 | |
2 | Ελλάδα | 2008, 2011 |
Νορβηγία | 2009, 2018 | |
Αυστραλία | 2016, 2019 | |
Ολλανδία | 2014, 2019 | |
1 | Σερβία και Μαυροβούνιο ‡ | 2004 |
Ρουμανία | 2005 | |
Φινλανδία | 2006 | |
Σερβία | 2007 | |
Ουκρανία | 2008 | |
Ισλανδία | 2009 | |
Βέλγιο | 2010 | |
Τουρκία | 2010 | |
Δανία | 2013 | |
Αζερμπαϊτζάν | 2013 | |
Αυστρία | 2014 | |
Πορτογαλία | 2017 | |
Βουλγαρία | 2017 | |
Ισραήλ | 2018 | |
Μάλτα | 2021 | |
Ελβετία | 2021 |
Προκριματικοί γύροι
Νίκες | Χώρα | Χρονιά |
---|---|---|
1 | Σλοβενία | 1993 |
Σουηδία | 1996 |
Κατάταξη (Πρώτες 3 θέσεις)
Θέση | Χώρα | Πρώτη θέση | Δεύτερη θέση | Τρίτη θέση | Καλύτερη θέση |
---|---|---|---|---|---|
1 | Ιρλανδία | 7 | 4 | 1 | |
2 | Σουηδία | 6 | 1 | 6 | |
3 | Ηνωμένο Βασίλειο | 5 | 15 | 3 | |
4 | Γαλλία | 5 | 7 | 7 | |
5 | Ολλανδία | 5 | 3 | 1 | |
6 | Λουξεμβούργο | 5 | 2 | 2 | |
7 | Ισραήλ | 4 | 2 | 1 | |
8 | Δανία | 3 | 1 | 3 | |
9 | Νορβηγία | 3 | 1 | 1 | |
10 | Ιταλία | 3 | 5 | 5 | |
11 | Γερμανία | 2 | 6 | 5 | |
12 | Ελβετία | 2 | 4 | 4 | |
13 | Ισπανία | 2 | 4 | 1 | |
14 | Ουκρανία | 2 | 2 | 1 | |
15 | Ρωσία | 1 | 4 | 4 | |
16 | Βέλγιο | 1 | 4 | 0 | |
17 | Μονακό | 1 | 1 | 3 | |
18 | Τουρκία | 1 | 1 | 1 | |
Αζερμπαϊτζάν | 1 | 1 | 1 | ||
20 | Ελλάδα | 1 | 0 | 3 | |
21 | Εσθονία | 1 | 0 | 1 | |
Λετονία | 1 | 0 | 1 | ||
Σερβία | 1 | 0 | 1 | ||
24 | Γιουγκοσλαβία | 1 | 0 | 0 | |
Φινλανδία | 1 | 0 | 0 | ||
Πορτογαλία | 1 | 0 | 0 | ||
27 | Μάλτα | 0 | 2 | 2 | |
28 | Ισλανδία | 0 | 2 | 0 | |
29 | Βουλγαρία | 0 | 1 | 0 | |
Κύπρος | 0 | 1 | 0 | ||
Αυστραλία | 0 | 1 | 0 | ||
Πολωνία | 0 | 1 | 0 | ||
Σερβία και Μαυροβούνιο | 0 | 1 | 0 | ||
34 | Ρουμανία | 0 | 0 | 2 | |
35 | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | 0 | 0 | 1 | |
Μολδαβία | 0 | 0 | 1 | ||
37 | Κροατία | 0 | 0 | 0 | 4 (1996, 1999) |
Ουγγαρία | 0 | 0 | 0 | 4 (1994) | |
Αρμενία | 0 | 0 | 0 | 4 (2008, 2014) | |
40 | Αλβανία | 0 | 0 | 0 | 5 (2012) |
41 | Λιθουανία | 0 | 0 | 0 | 6 (2006) |
Λευκορωσία | 0 | 0 | 0 | 6 (2007) | |
Τσεχία | 0 | 0 | 0 | 6 (2018) | |
44 | Σλοβενία | 0 | 0 | 0 | 7 (1995, 2001) |
Βόρεια Μακεδονία | 0 | 0 | 0 | 7 (2019) | |
46 | Γεωργία | 0 | 0 | 0 | 9 (2010, 2011) |
47 | Μαυροβούνιο | 0 | 0 | 0 | 13 (2015) |
48 | Σλοβακία | 0 | 0 | 0 | 18 (1996) |
Μαρόκο | 0 | 0 | 0 | 18 (1980) | |
50 | Άγιος Μαρίνος | 0 | 0 | 0 | 19 (2019) |
51 | Ανδόρρα | 0 | 0 | 0 | 12 (2007)
(ημιτελικός) |
Ανά γλώσσα
Ανάμεσα στα χρόνια 1966 και 1973, και πάλι ανάμεσα στα 1977 και 1998, οι χώρες επιτρεπόταν να τραγουδήσουν στη γλώσσα τους; δείτε το άρθρο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision.
Νίκες | Γλώσσα | Χρονιές | Χώρες |
---|---|---|---|
31 | Αγγλικά | 1967, 1969, 1970, 1974, 1975, 1976, 1980, 1981, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016,[16] 2018, 2019 | Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Σουηδία, Ολλανδία, Δανία, Εσθονία, Λετονία, Τουρκία, Ουκρανία, Ελλάδα, Φινλανδία, Ρωσία, Νορβηγία, Γερμανία, Αζερμπαϊτζάν, Αυστρία, Ισραήλ, Ολλανδία |
14 | Γαλλικά | 1956, 1958, 1960, 1961, 1962, 1965, 1966, 1969, 1971, 1972, 1973, 1977, 1983, 1986, 1988 | Ελβετία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Μονακό, Βέλγιο |
3 | Ολλανδικά | 1957, 1959, 1969 | Ολλανδία |
Εβραϊκά | 1978, 1979, 1998 | Ισραήλ | |
Ιταλικά | 1964, 1990, 2021 | Ιταλία | |
2 | Γερμανικά | 1966, 1982 | Αυστρία, Γερμανία |
Ισπανικά | 1968, 1969 | Ισπανία | |
Σουηδικά | 1984, 1991 | Σουηδία | |
Νορβηγικά | 1985, 1995 | Νορβηγία | |
1 | Δανικά | 1963 | Δανία |
Κροατικά | 1989 | Γιουγκοσλαβία | |
Ουκρανικά | 2004 | Ουκρανία[17] | |
Σερβικά[18] | 2007 | Σερβία | |
Κριμαϊκά Ταταρικά | 2016 | Ουκρανία[19] | |
Πορτογαλικά | 2017 | Πορτογαλία |
Φωτογραφίες Νικητών Eurovision
-
Η Κόρι Μπρόκεν, δεύτερη νικήτρια το 1957 για την Ολλανδία.
-
Ο Αντρέ Κλαβό, τρίτος νικητής το 1958 για την Γαλλία.
-
Η Τέντι Σόλτεν, νικήτρια το 1959 για την Ολλανδία.
-
Η Ζακλίν Μπουαγιέ, νικήτρια το 1960 για την Γαλλία.
-
Ο Ζαν Κλοντ Πασκάλ, νικητής το 1961 για το Λουξεμβούργο.
-
Ιζαμπέλ Ομπρέ, νικήτρια το 1962 για τη Γαλλία .
-
Η Τζιλιόλα Τσινκουέτι, νικήτρια το 1964 για την Ιταλία.
-
Η Φρανς Γκαλ, νικήτρια το 1965, για το Λουξεμβούργο.
-
Ο Ούντο Γιούργκενς, νικητής το 1966 για την Αυστρία.
-
Η Φρίντα Μποκαρά, μια από τις 4 νικήτριες το 1969 για την Γαλλία.
-
Η Βίκυ Λέανδρος, νικήτρια το 1972 για το Λουξεμβούργο.
-
Η Αν Μαρί Νταβίντ, νικήτρια το 1973 για το Λουξεμβούργο.
-
Οι Brotherhood of Man, νικητές το 1976 για το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
Η Μαρί Μυριάμ, νικήτρια το 1977 για την Γαλλία.
-
Οι Bucks Fizz, νικητές το 1981 για το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
Οι Bobbysocks!, νικήτριες το 1985 για την Νορβηγία.
-
Η Σάντρα Κιμ, νικήτρια το 1986 για το Βέλγιο.
-
Η Σελίν Ντιόν, νικήτρια το 1988 για την Ελβετία.
-
Ο Τότο Κουτούνιο, νικητής το 1990 για την Ιταλία.
-
Η Λίντα Μάρτιν, νικήτρια το 1992 για την Ιρλανδία.
-
Η Νίαμ Κάβανο, νικήτρια το 1993 για την Ιρλανδία.
-
Οι Secret Garden, νικητές το 1995 για την Νορβηγία.
-
Η Ιμίαρ Χίνι, νικήτρια το 1996 για την Ιρλανδία.
-
Η Κατρίνα Λέσκανιτς των Katrina and the waves, νικητές το 1997 για το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
Η Dana International, η πρώτη τρανσέξουαλ νικήτρια του διαγωνισμού το 1998 για το Ισραήλ.
-
Η Σαρλότ Νίλσον, νικήτρια το 1999 για τη Σουηδία.
-
Οι Αδελφοί Όλσεν, νικητές το 2000 για την Δανία.
-
Η Σερτάμπ Ερενέρ, νικήτρια το 2003.
-
Η Έλενα Παπαρίζου, νικήτρια το 2005 για την Ελλάδα.
-
Η Marija Šerifović νικήτρια το 2007 για την Σερβία.
-
Ο Ντίμα Μπιλάν, νικητής το 2008 για την Ρωσία.
-
Ο Αλεξάντερ Ριμπάκ νικητής το 2009 για την Νορβηγία.
-
Η Εμελί ντε Φόρεστ, νικήτρια το 2013 για την Δανία.
-
Η Κοντσίτα Βουρστ, η πρώτη drag queen νικήτρια το 2014 για την Αυστρία.
-
Ο Μονς Σέλμερλεβ, νικητής το 2015 για την Σουηδία.
-
Ο Σαλβαντόρ Σομπράλ, νικητής το 2017 για την Πορτογαλία.
-
Ο Ντάνκαν Λόρενς, νικητής το 2019 για την Ολλανδία.
Σημειώσεις και παραπομπές
- ↑ «Extract from the rules for the 2007 Eurovision Song Contest» (PDF). Eurovision.tv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2007.
- ↑ «Eurovision 1956». Eurovision.tv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2008.
- ↑ O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest – The Official History. Carlton Books, UK. ISBN 978-1-84442-994-3.
- ↑ «ABBA's Bjorn says no to reunion». BBC News. 6 December 2005. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4502670.stm. Ανακτήθηκε στις 15 March 2008.
- ↑ «Eurovision Crystal Trophy». Kosta Boda (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019.
- ↑ «Trophy». Eurovision Song Contest (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019.
- ↑ Από το 2004, ο διαγωνισμός περιέχει και έναν τηλεοπτικό ημιτελικό::— Το 2004 διεξήχθη την Τετάρτη πριν τον τελικό:— Από το 2005 ως το 2007 διεξήχθη την Πέμπτη της "Εβδομάδας της Eurovision"
- ↑ Το τραγούδι τραγουδήθηκε μερικώς και στα ουκρανικά.
- ↑ Από το 2008 ο διαγωνισμός περιέχει δύο ημιτελικούς, όπου διεξάγονται την Τρίτη και την Πέμπτη πριν τον τελικό.
- ↑ Το τραγούδι τραγουδήθηκε μερικώς και στα αγγλικά.
- ↑ Το τραγούδι περιείχε και μερικές φράσεις και στα εβραϊκά.
- ↑ Το τραγούδι περιείχε και μερικές φράσεις και στα εβραϊκά.
- ↑ «ABBA win 'Eurovision 50th' vote». BBC News. 23 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2007.
- ↑ «The winner always comes from the second half?». Eurovision.tv (στα Αγγλικά). 17 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2021.
- ↑ Η Γερμανία έχει κερδίσει πριν και μετά την ενοποίηση
- ↑ Το τραγούδι τραγουδήθηκε κατά το ήμισυ στα Κριμαϊκά Ταταρικά
- ↑ Το τραγούδι τραγουδήθηκε μερικώς και στα ουκρανικά.
- ↑ Croatian (the language of the 1989 winning song) and Serbian (the language of the 2007 winning song) are fully mutually intelligible and often considered varieties of a single language, Serbo-Croatian. However, they are listed separately in Eurovision statistics.
- ↑ Το τραγούδι τραγουδήθηκε μερικώς και στα ταταρικά της Κριμαίας
- ↑ Αυτές οι φορές ήταν τις χρονιές 1979, 1980, 1981, 1984, 1988, 1991, 1993, 1998, 2002 και 2003.
Δείτε επίσης
- Διαγωνισμός Eurovision Νέων Μουσικών
- Διαγωνισμός Χορού Eurovision
- Διαγωνισμός Παιδικού Τραγουδιού Eurovision