Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Τρέχουσα έκδοση από την 04:04, 11 Σεπτεμβρίου 2021

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1922, ξέσπασε Κίνημα του Στρατού και του Ναυτικού στη Χίο και τη Λέσβο και σχηματίστηκε Επαναστατική Επιτροπή από τους πρωτεργάτες της, τους Συνταγματάρχες Νικόλαο Πλαστήρα, ως εκπρόσωπο του στρατού της Χίου, Στυλιανού Γονατά, ως εκπρόσωπο του στρατού της Λέσβου, και τον Αντιπλοίαρχο Δημήτριο Φωκά, ως εκπρόσωπο του Ναυτικού.

Η στρατιωτική ήττα και η καταστροφή του ελληνικού στοιχείου στην Μικρά Ασία, είχαν συγκλονίσει το πανελλήνιο και είχαν προκαλέσει τη γενική κατακραυγή εναντίον των υπευθύνων. Η κυβέρνηση Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη παραιτήθηκε και στις 28 Αυγούστου τη διαδέχτηκε κυβέρνηση του Νικολάου Τριανταφυλλάκου. Η μεταβολή δεν είχε πλέον κανένα νόημα. Στα στρατιωτικά τμήματα που είχαν διασωθεί και είχαν περάσει στη Χίο και τη Λέσβο, καθώς και στις μονάδες του Ναυτικού της περιοχής, η αγανάκτηση είχε κορυφωθεί.

Στις 9 Σεπτεμβρίου γίνονται από Ελληνικές και ξένες εφημερίδες οι πρώτες αναφορές για τον σχηματισμό κινήματος στα νησιά του Αιγαίου με σκοπό την καθαίρεση του Κωνσταντίνου και τη θέσπιση δημοκρατικού πολιτεύματος. ^[1] Στις 11 Σεπτεμβρίου οι Κινηματίες κήρυξαν Επανάσταση. Την επόμενη μέρα, τα επαναστατημένα στρατεύματα επιβιβάστηκαν σε εμπορικά πλοία και με τη συνοδεία πολεμικών έπλευσαν στην Αθήνα. Πριν ακόμη το αποβατικό σώμα φτάσει στην Αττική, στρατιωτικό αεροπλάνο έριξε στην πρωτεύουσα προκηρύξεις της Επαναστατικής Επιτροπής με τις οποίες οι Κινηματίες ζητούσαν την παραίτηση του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ υπέρ του Διαδόχου, τη διάλυση της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης, το σχηματισμό πολιτικά αχρωμάτιστης κυβέρνησης, που θα είχε την εμπιστοσύνη των συμμάχων της Αντάντ την άμεση ενίσχυση του Θρακικού Μετώπου και την τιμωρία των υπευθύνων της μικρασιατικής καταστροφής^[2].

Στις 13 Σεπτεμβρίου τα πλοία με το στρατό έφτασαν στο Λαύριο και την επομένη ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ παραιτήθηκε και έφυγε για την Ιταλία. Βασιλιάς ανακηρύχτηκε ο γιος του και Διάδοχος Γεώργιος Β΄. Στις 14 Σεπτεμβρίου τα επαναστατικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα, όπου ματαίωσαν την προσπάθεια του αποστρατευμένου υποστράτηγου Θεόδωρου Πάγκαλου να επωφεληθεί από την επανάσταση και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, ^{[εκκρεμεί παραπομπή]} και στις 16 Σεπτεμβρίου σχηματίστηκε πολιτική κυβέρνηση με πρόεδρο το Σ. Κροκιδά. Την εξουσία όμως είχε ουσιαστικά η Επαναστατική Επιτροπή (αρχηγός της ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας), που ανέθεσε τη διεθνή εκπροσώπηση της Χώρας στον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn85042414/1922-09-09/ed-1/seq-1/
↑ Ευάγγελος Γριβάκος (Αντιστράτηγος ε.α. - Νομικός), στο φύλλο υπ' αριθμόν 612 (Οκτώβριος 2014) της εφημερίδας «Εθνική Ηχώ», σελ. 19, άρθρο με τίτλο «Εξιλασμός και αναγκαία συνέπεια της Μικρασιατικής Καταστροφής»

Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ιστορικό θέμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] ttps://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn85042414/1922-09-09/ed-1/seq-1/

[2] Ευάγγελος Γριβάκος (Αντιστράτηγος ε.α. - Νομικός), στο φύλλο υπ' αριθμόν 612 (Οκτώβριος 2014) της εφημερίδας «Εθνική Ηχώ», σελ. 19, άρθρο με τίτλο «Εξιλασμός και αναγκαία συνέπεια της Μικρασιατικής Καταστροφής»

[1]

[2]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 {{πηγές|21|05|2013}}
 [[Αρχείο:Plastiras Gonatas and Georgios Papandreou, 1922, in Mousounitsa.jpg|thumb|Η ηγεσία της επανάστασης: στρατηγοί Γονατάς (κέντρο), Πλαστήρας (δεξιά) και ο πολιτικός σύμβουλος της επανάστασης Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος (αριστερά), κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου, Μουσουνίτσα.]]
-Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1922]], ξέσπασε Κίνημα του Στρατού και του Ναυτικού στη [[Χίος|Χίο]] και τη [[Λέσβος|Λέσβο]] και σχηματίστηκε Επαναστατική Επιτροπή από τους πρωτεργάτες της, τους Συνταγματάρχες [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαο Πλαστήρα]], ως εκπρόσωπο του στρατού της Χίου, [[Στυλιανός Γονατάς|Στυλιανού Γονατά]], ως εκπρόσωπο του στρατού της Λέσβου, και τον Αντιπλοίαρχο [[Δημήτριος Αναγνωστόπουλο|Δημήτριο Φωκά]], ως εκπρόσωπο του [[Ελληνικό πολεμικό ναυτικό|Ναυτικού]].
+Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1922]], ξέσπασε Κίνημα του Στρατού και του Ναυτικού στη [[Χίος|Χίο]] και τη [[Λέσβος|Λέσβο]] και σχηματίστηκε Επαναστατική Επιτροπή από τους πρωτεργάτες της, τους Συνταγματάρχες [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαο Πλαστήρα]], ως εκπρόσωπο του στρατού της Χίου, [[Στυλιανός Γονατάς|Στυλιανού Γονατά]], ως εκπρόσωπο του στρατού της Λέσβου, και τον Αντιπλοίαρχο [[Δημήτριος Φωκάς|Δημήτριο Φωκά]], ως εκπρόσωπο του [[Ελληνικό πολεμικό ναυτικό|Ναυτικού]].
 Η [[Μικρασιατική καταστροφή|στρατιωτική ήττα και η καταστροφή]] του ελληνικού στοιχείου στην [[Μικρά Ασία]], είχαν συγκλονίσει το πανελλήνιο και είχαν προκαλέσει τη γενική κατακραυγή εναντίον των υπευθύνων. Η [[Κυβέρνηση Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη 1922|κυβέρνηση Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη]] παραιτήθηκε και στις [[28 Αυγούστου]] τη διαδέχτηκε [[Κυβέρνηση Νικολάου Τριανταφυλλάκου 1922|κυβέρνηση του Νικολάου Τριανταφυλλάκου]]. Η μεταβολή δεν είχε πλέον κανένα νόημα. Στα στρατιωτικά τμήματα που είχαν διασωθεί και είχαν περάσει στη Χίο και τη Λέσβο, καθώς και στις μονάδες του Ναυτικού της περιοχής, η αγανάκτηση είχε κορυφωθεί.