Χρήστης:Dmtrs32/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Γραμμή 39: Γραμμή 39:
Τα αντιγόνα που ενεργοποιούν τα Β κύτταρα με τη βοήθεια των Τ-κυττάρων είναι γνωστά ως αντιγόνα εξαρτώμενα από Τ κύτταρα (TD) και περιλαμβάνουν ξένες πρωτεΐνες.<ref name=":0" /> Ονομάζονται έτσι επειδή δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν χυμική αντίδραση σε οργανισμούς που στερούνται Τ κυττάρων.<ref name=":0" /> Οι αποκρίσεις των Β κυττάρων σε αυτά τα αντιγόνα διαρκούν πολλές ημέρες, αν και τα αντισώματα που δημιουργούνται έχουν μεγαλύτερη συγγένεια και είναι πιο λειτουργικά πολυχρηστικά από αυτά που δημιουργούνται από ανεξάρτητη ενεργοποίηση των Τ κυττάρων<ref name=":0" />
Τα αντιγόνα που ενεργοποιούν τα Β κύτταρα με τη βοήθεια των Τ-κυττάρων είναι γνωστά ως αντιγόνα εξαρτώμενα από Τ κύτταρα (TD) και περιλαμβάνουν ξένες πρωτεΐνες.<ref name=":0" /> Ονομάζονται έτσι επειδή δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν χυμική αντίδραση σε οργανισμούς που στερούνται Τ κυττάρων.<ref name=":0" /> Οι αποκρίσεις των Β κυττάρων σε αυτά τα αντιγόνα διαρκούν πολλές ημέρες, αν και τα αντισώματα που δημιουργούνται έχουν μεγαλύτερη συγγένεια και είναι πιο λειτουργικά πολυχρηστικά από αυτά που δημιουργούνται από ανεξάρτητη ενεργοποίηση των Τ κυττάρων<ref name=":0" />


Μόλις ένα BCR (υποδοχέας Β κυττάρων) δεσμεύσει ένα αντιγόνο TD, το αντιγόνο μεταφέρεται στο Β κύτταρο μέσω ενδοκυττάρωσης από υποδοχείς, υποβάθμισης και παρουσίασης στα Τ κύτταρα ως πεπτιδικά τεμάχια σε σύμπλοκο με MHC (μείζον σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας)-II μόρια στην κυτταρική μεμβράνη.<ref>{{Cite journal|title = Pathways of Antigen Processing|journal = Annual Review of Immunology|date = 2013-01-01|pmc = 4026165|pmid = 23298205|pages = 443–473|volume = 31|issue = 1|doi = 10.1146/annurev-immunol-032712-095910|first1 = Janice S.|last1 = Blum|first2 = Pamela A.|last2 = Wearsch|first3 = Peter|last3 = Cresswell}}</ref> Τα βοηθητικά Τ κύτταρα (T<sub>H</sub>), συνήθως θυλακοειδή βοηθητικά Τ κύτταρα (T<sub>FH</sub>) αναγνωρίζουν και δεσμεύουν αυτά τα σύμπλοκα MHC-II-πεπτιδίου μέσω των υποδοχέων Τ κυττάρων (TCR).<ref name=":9">{{Cite journal|title = A brief history of T cell help to B cells|journal = Nature Reviews Immunology|date = 2015-01-01|pmc = 4414089|pmid = 25677493|volume = 15|issue = 3|pages = 185–9|doi = 10.1038/nri3803|first = Shane|last = Crotty}}</ref> Μετά τη δέσμευση του TCR-MHC-II-πεπτιδίου, τα Τ κύτταρα εκφράζουν την επιφανειακή πρωτεΐνη CD40L καθώς και κυτοκίνες όπως IL-4 και IL-21.<ref name=":9" /> Το CD40L χρησιμεύει ως απαραίτητος συνδιεγερτικός παράγοντας για την ενεργοποίηση των Β κυττάρων συνδέοντας τον υποδοχέα της επιφάνειας των Β κυττάρων CD40, ο οποίος προάγει τον πολλαπλασιασμό των Β κυττάρων, την εναλλαγή τάξης της ανοσοσφαιρίνης, και τη σωματική υπερμετάλλαξη και διατηρεί την ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση των Τ κυττάρων.<ref name=":0" /> Οι προερχόμενες κυτοκίνες από τα Τ κύτταρα που δεσμεύονται από τους υποδοχείς κυτοκινών των Β κυττάρων προάγουν επίσης τον πολλαπλασιασμό των Β κυττάρων, την αλλαγή τάξης ανοσοσφαιρίνης και τη σωματική υπερμετάλλαξη, καθώς και τη διαφοροποίηση.<ref name=":9" /> Αφού τα κύτταρα Β λάβουν αυτά τα σήματα, θεωρούνται ενεργοποιημένα.<ref name=":9" /> [[File:T-dependent B cell activation.png|thumb|Τ-εξαρτώμενη ενεργοποίηση Β κυττάρων]]
Μόλις ένα BCR δεσμεύσει ένα αντιγόνο TD, το αντιγόνο μεταφέρεται στο Β κύτταρο μέσω [[ενδοκυττάρωση που προκαλείται από υποδοχείς]], [[πρωτεόλυση | υποβαθμίστηκε]] και παρουσιάζεται στα Τ κύτταρα ως πεπτιδικά τεμάχια σε σύμπλοκο με [[κλάση MHC II | MHC-II μόρια]] στην κυτταρική μεμβράνη.
Once a BCR binds a TD antigen, the antigen is taken up into the B cell through [[receptor-mediated endocytosis]], [[Proteolysis|degraded]], and presented to T cells as peptide pieces in complex with [[MHC class II|MHC-II molecules]] on the cell membrane.<ref>{{Cite journal|title = Pathways of Antigen Processing|journal = Annual Review of Immunology|date = 2013-01-01|pmc = 4026165|pmid = 23298205|pages = 443–473|volume = 31|issue = 1|doi = 10.1146/annurev-immunol-032712-095910|first1 = Janice S.|last1 = Blum|first2 = Pamela A.|last2 = Wearsch|first3 = Peter|last3 = Cresswell}}</ref> [[T helper cell | T helper (T <sub> H </sub>) cells]], συνήθως [[Follicular B helper T cells | follicular T helper T (T <sub> FH </sub>) κύτταρα]] αναγνωρίζουν και δεσμεύουν αυτά τα σύμπλοκα MHC-II-πεπτιδίου μέσω του [[υποδοχέα Τ κυττάρων | υποδοχέων Τ κυττάρων (TCR)]].
[[T helper cell|T helper (T<sub>H</sub>) cells]], typically [[Follicular B helper T cells|follicular T helper (T<sub>FH</sub>) cells]] recognize and bind these MHC-II-peptide complexes through their [[T cell receptor|T cell receptor (TCR)]].<ref name=":9">{{Cite journal|title = A brief history of T cell help to B cells|journal = Nature Reviews Immunology|date = 2015-01-01|pmc = 4414089|pmid = 25677493|volume = 15|issue = 3|pages = 185–9|doi = 10.1038/nri3803|first = Shane|last = Crotty}}</ref> Μετά τη δέσμευση του πεπτιδίου TCR-MHC-II, τα Τ κύτταρα εκφράζουν την επιφανειακή πρωτεΐνη [[CD154 | CD40L]] καθώς και κυτοκίνες όπως [[Interleukin 4 | IL-4]] και [[Interleukin 21 | IL-21]].
Following TCR-MHC-II-peptide binding, T cells express the surface protein [[CD154|CD40L]] as well as cytokines such as [[Interleukin 4|IL-4]] and [[Interleukin 21|IL-21]].<ref name=":9" /> Το CD40L χρησιμεύει ως απαραίτητος συν-διεγερτικός παράγοντας για την ενεργοποίηση των Β κυττάρων συνδέοντας τον υποδοχέα της επιφάνειας των Β κυττάρων [[CD40 (πρωτεΐνη) | CD40]], ο οποίος προάγει τα Β κύτταρα [[Κυτταρική ανάπτυξη | πολλαπλασιασμός]], [[εναλλαγή τάξης ανοσοσφαιρίνης] ], και [[σωματική υπερμετάλλαξη]] καθώς και διατηρεί την ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση των Τ κυττάρων.
CD40L serves as a necessary co-stimulatory factor for B cell activation by binding the B cell surface receptor [[CD40 (protein)|CD40]], which promotes B cell [[Cell growth|proliferation]], [[immunoglobulin class switching]], and [[somatic hypermutation]] as well as sustains T cell growth and differentiation.<ref name=":0" /> Οι κυτοκίνες που προέρχονται από τα Τ κύτταρα που δεσμεύονται από τα κύτταρα Β [[υποδοχέας κυτοκίνης] προάγουν επίσης τον πολλαπλασιασμό των Β κυττάρων, την αλλαγή τάξης ανοσοσφαιρίνης και τη σωματική υπερμετάλλαξη, καθώς και τη διαφοροποίηση.
T cell-derived cytokines bound by B cell [[cytokine receptor]]s also promote B cell proliferation, immunoglobulin class switching, and somatic hypermutation as well as guide differentiation.<ref name=":9" /> Αφού τα κύτταρα Β λάβουν αυτά τα σήματα, θεωρούνται ενεργοποιημένα.
After B cells receive these signals, they are considered activated.<ref name=":9" /> [[File:T-dependent B cell activation.png|thumb|Τ-εξαρτώμενη ενεργοποίηση Β κυττάρων
T-dependent B cell activation]]


Μόλις ενεργοποιηθούν, τα Β κύτταρα συμμετέχουν σε μια διαδικασία διαφοροποίησης δύο σταδίων που αποδίδει τόσο πλασμαβλάστες βραχείας διάρκειας για άμεση προστασία όσο και μακροχρόνια κύτταρα πλάσματος και Β κύτταρα μνήμης για επίμονη προστασία.
Μόλις ενεργοποιηθούν, τα Β κύτταρα συμμετέχουν σε μια διαδικασία διαφοροποίησης δύο σταδίων που αποδίδει τόσο πλασμαβλάστες βραχείας διάρκειας για άμεση προστασία όσο και μακροχρόνια κύτταρα πλάσματος και Β κύτταρα μνήμης για επίμονη προστασία.

Έκδοση από την 08:06, 25 Αυγούστου 2021

Β κύτταρο
Μικρογραφία ηλεκτρονικής διέλευσης ενός ανθρώπινου Β κυττάρου
ΣύστημαΑνοσοποιητικό σύστημα
Βασική λειτουργία Β κυττάρων: συνδέεται με ένα αντιγόνο, λαμβάνει βοήθεια από ένα συγγενικό βοηθητικό Τ κύτταρο και διαφοροποιείται σε πλασματοκύτταρο που εκκρίνει μεγάλες ποσότητες αντισωμάτων.
Τρισδιάστατη απόδοση Β κυττάρου

Τα Β κύτταρα, επίσης γνωστά ως Β λεμφοκύτταρα, είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων του υποτύπου λεμφοκυττάρων.[1] Λειτουργούν στη χυμική ανοσία του προσαρμοστικού ανοσοποιητικού συστήματος.[1] Τα Β κύτταρα παράγουν μόρια αντισώματος. Ωστόσο, αυτά τα αντισώματα δεν εκκρίνονται. Μάλλον, εισάγονται στη πλασματική μεμβράνη όπου χρησιμεύουν ως μέρος των υποδοχέων Β κυττάρων.[2] Όταν ένα αφελές ή μνημονικό Β κύτταρο ενεργοποιείται από ένα αντιγόνο, πολλαπλασιάζεται και διαφοροποιείται σε ένα δραστικό κύτταρο που εκκρίνει αντισώματα, γνωστό ως πλασμαβλάστη ή πλασματοκύτταρο.[2] Επιπλέον, τα Β κύτταρα εμφανίζουν αντιγόνα (ταξινομούνται επίσης ως επαγγελματικά αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα (APCs) και εκκρίνουν κυτοκίνες.[1] Στα θηλαστικά, τα Β κύτταρα ωριμάζουν στον μυελό των οστών, ο οποίος βρίσκεται στον πυρήνα των περισσότερων οστών.[3] Στα πτηνά, τα Β κύτταρα ωριμάζουν στο θύλακα του Fabricius, ένα λεμφοειδές όργανο όπου ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά από τον Chang και τον Glick,[3] αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το "Β" σημαίνει θύλακας και όχι μυελός των οστών όπως πιστεύεται κοινά.

Τα Β κύτταρα, σε αντίθεση με τις άλλες δύο κατηγορίες λεμφοκυττάρων, Τ κύτταρα και τα φυσικά φονικά κύτταρα, εκφράζουν υποδοχείς κυττάρων Β (BCR) στην κυτταρική μεμβράνη τους.[1] Οι BCR επιτρέπουν στο Β κύτταρο να δεσμευτεί σε ένα συγκεκριμένο αντιγόνο, έναντι του οποίου θα ξεκινήσει μια αντίδραση αντισώματος.[1]

Ανάπτυξη

Τα Β κύτταρα αναπτύσσονται από αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα (HSCs) που προέρχονται από μυελό των οστών.[4][5] Τα HSCs πρώτα διαφοροποιούνται σε κύτταρα πολυδύναμων προγόνων (MPP), στη συνέχεια σε κύτταρα κοινών λεμφοειδών προγόνων (CLP).[5] Από εδώ, η ανάπτυξή τους σε Β κύτταρα συμβαίνει σε διάφορα στάδια (φαίνονται στην εικόνα προς τα δεξιά), καθένα από τα οποία χαρακτηρίζεται από διάφορα πρότυπα γονιδιακής έκφρασης και ρυθμίσεις γενετικών τόπων των αλυσίδων Η και L της ανοσοσφαιρίνης, που οφείλονται στα Β κύτταρα που υφίστανται ανασυνδυασμό V(D)J καθώς αναπτύσσονται.[6]

Πρώιμη ανάπτυξη κυττάρων Β: από βλαστοκύτταρα σε ανώριμα Β κύτταρα

Τα Β κύτταρα υποβάλλονται σε δύο τύπους επιλογής ενώ αναπτύσσονται στο μυελό των οστών για να εξασφαλίσουν τη σωστή ανάπτυξη, και οι δύο περιλαμβάνουν υποδοχείς Β κυττάρων (BCR) στην επιφάνεια του κυττάρου. Η θετική επιλογή πραγματοποιείται μέσω σηματοδότησης ανεξάρτητης από αντιγόνο που περιλαμβάνει τόσο τον προ-BCR όσο και τον BCR. [7][8] Εάν αυτοί οι υποδοχείς δεν συνδέονται με τον συνδέτη τους, τα Β κύτταρα δεν λαμβάνουν τα κατάλληλα σήματα και παύουν να αναπτύσσονται.[7][8] Η αρνητική επιλογή συμβαίνει μέσω της σύνδεσης του αυτοαντιγόνου με το BCR. Εάν το BCR μπορεί να συνδεθεί ισχυρά με το αυτοαντιγόνο, τότε το Β κύτταρο υφίσταται μία από τις τέσσερις μοίρες: κλωνική απαλοιφή, επεξεργασία υποδοχέα, ανοσοαδράνεια ή άγνοια (το Β κύτταρο αγνοεί σήμα και συνεχίζει την ανάπτυξη).[8] Αυτή η αρνητική διαδικασία επιλογής οδηγεί σε μια κατάσταση κεντρικής ανοχής, στην οποία τα ώριμα Β κύτταρα δεν δεσμεύουν τα αυτοαντιγόνα που υπάρχουν στον μυελό των οστών.[6]

Για να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη, τα ανώριμα Β κύτταρα μεταναστεύουν από το μυελό των οστών στη σπλήνα ως μεταβατικά Β κύτταρα, περνώντας από δύο μεταβατικά στάδια: Τ1 και Τ2.[9] Καθ 'όλη τη διάρκεια της μετανάστευσής τους στη σπλήνα και μετά την είσοδό τους στη σπλήνα, θεωρούνται Τ1 Β κύτταρα.[10] Μέσα στη σπλήνα, τα Τ1 Β κύτταρα μεταπίπτουν σε Τ2 Β κύτταρα.[10] Τα Τ2 Β κύτταρα διαφοροποιούνται είτε σε ωοθυλακικά (FO) Β κύτταρα είτε σε κύτταρα Β οριακής ζώνης (MZ) ανάλογα με τα σήματα που λαμβάνονται μέσω του BCR και άλλων υποδοχέων.[11] Μόλις διαφοροποιηθούν, τώρα θεωρούνται ώριμα Β κύτταρα ή αφελή Β κύτταρα.[10] [[File:Transitional B cell development.PNG|thumb|Μεταβατικό Β κύτταρο ανάπτυξη: από ανώριμο Β κύτταρο σε ΜΖ Β κύτταρο ή ώριμο (FO) Β κύτταρο

Ενεργοποίηση

Ενεργοποίηση κυττάρων Β: από ανώριμα Β κύτταρα σε πλασμοκύτταρα ή Β κύτταρα μνήμης

Η ενεργοποίηση των κυττάρων Β συμβαίνει στα δευτερογενή λεμφοειδή όργανα (SLOs), όπως στον σπλήνα και στους λεμφαδένες.[1] Αφού ωριμάσουν τα Β κύτταρα στο μυελό των οστών, μεταναστεύουν μέσω του αίματος σε SLOs, τα οποία λαμβάνουν σταθερή παροχή αντιγόνου μέσω της κυκλοφορίας της λέμφου.[12] Στο SLO, η ενεργοποίηση των Β κυττάρων ξεκινά όταν το Β κύτταρο συνδέεται με ένα αντιγόνο μέσω του BCR (υποδοχέα Β κυττάρων).[13] Αν και τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα αμέσως μετά την ενεργοποίηση δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί πλήρως, πιστεύεται ότι τα Β κύτταρα ενεργοποιούνται σύμφωνα με το πρότυπο του κινητικού διαχωρισμού, που αρχικά προσδιορίστηκε σε Τ λεμφοκύτταρα. Αυτό το πρότυπο υποδηλώνει ότι πριν από τη διέγερση του αντιγόνου, οι υποδοχείς διαχέονται μέσω της μεμβράνης και έρχονται σε επαφή με Lck και CD45 σε ίση συχνότητα, αποδίδοντας μια καθαρή ισορροπία φωσφορυλίωσης και μη φωσφορυλίωσης. Μόνο όταν το κύτταρο έρχεται σε επαφή με ένα αντιγονοπαρουσιαστικό κύτταρο, το μεγαλύτερο CD45 μετατοπίζεται λόγω της στενής απόστασης μεταξύ των δύο μεμβρανών. Αυτό επιτρέπει την καθαρή φωσφορυλίωση του BCR και την έναρξη της διαδρομής μεταγωγής του σήματος. Από τα τρία υποσύνολα Β κυττάρων, τα Β κύτταρα FO κατά προτίμηση υποβάλλονται σε Τ κύτταροεξαρτώμενη ενεργοποίηση ενώ τα ΜΖ Β κύτταρα και τα Β1 Β κύτταρα υπόκεινται κατά προτίμηση σε ανεξάρτητη ενεργοποίηση Τ κυττάρων.[14]

Η ενεργοποίηση των Β κυττάρων ενισχύεται μέσω της δραστηριότητας του CD21, ενός επιφανειακού υποδοχέα σε σύμπλοκο με τις επιφανειακές πρωτεΐνες CD19 και CD81 (και τα τρία είναι συλλογικά γνωστά ως σύμπλεγμα συνυποδοχέων Β κυττάρων ).[15] Όταν ένα BCR δεσμεύει ένα αντιγόνο επισημασμένο με ένα θραύσμα της πρωτεΐνης συμπληρώματος C3, το CD21 δεσμεύει το θραύσμα C3, συνδέεται με το δεσμευμένο BCR και τα σήματα μετάγονται μέσω CD19 και CD81 για να μειώσουν το κατώφλι ενεργοποίησης του κυττάρου. [16]

Ενεργοποίηση εξαρτώμενη από Τ κύτταρα

Τα αντιγόνα που ενεργοποιούν τα Β κύτταρα με τη βοήθεια των Τ-κυττάρων είναι γνωστά ως αντιγόνα εξαρτώμενα από Τ κύτταρα (TD) και περιλαμβάνουν ξένες πρωτεΐνες.[1] Ονομάζονται έτσι επειδή δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν χυμική αντίδραση σε οργανισμούς που στερούνται Τ κυττάρων.[1] Οι αποκρίσεις των Β κυττάρων σε αυτά τα αντιγόνα διαρκούν πολλές ημέρες, αν και τα αντισώματα που δημιουργούνται έχουν μεγαλύτερη συγγένεια και είναι πιο λειτουργικά πολυχρηστικά από αυτά που δημιουργούνται από ανεξάρτητη ενεργοποίηση των Τ κυττάρων[1]

Μόλις ένα BCR (υποδοχέας Β κυττάρων) δεσμεύσει ένα αντιγόνο TD, το αντιγόνο μεταφέρεται στο Β κύτταρο μέσω ενδοκυττάρωσης από υποδοχείς, υποβάθμισης και παρουσίασης στα Τ κύτταρα ως πεπτιδικά τεμάχια σε σύμπλοκο με MHC (μείζον σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας)-II μόρια στην κυτταρική μεμβράνη.[17] Τα βοηθητικά Τ κύτταρα (TH), συνήθως θυλακοειδή βοηθητικά Τ κύτταρα (TFH) αναγνωρίζουν και δεσμεύουν αυτά τα σύμπλοκα MHC-II-πεπτιδίου μέσω των υποδοχέων Τ κυττάρων (TCR).[18] Μετά τη δέσμευση του TCR-MHC-II-πεπτιδίου, τα Τ κύτταρα εκφράζουν την επιφανειακή πρωτεΐνη CD40L καθώς και κυτοκίνες όπως IL-4 και IL-21.[18] Το CD40L χρησιμεύει ως απαραίτητος συνδιεγερτικός παράγοντας για την ενεργοποίηση των Β κυττάρων συνδέοντας τον υποδοχέα της επιφάνειας των Β κυττάρων CD40, ο οποίος προάγει τον πολλαπλασιασμό των Β κυττάρων, την εναλλαγή τάξης της ανοσοσφαιρίνης, και τη σωματική υπερμετάλλαξη και διατηρεί την ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση των Τ κυττάρων.[1] Οι προερχόμενες κυτοκίνες από τα Τ κύτταρα που δεσμεύονται από τους υποδοχείς κυτοκινών των Β κυττάρων προάγουν επίσης τον πολλαπλασιασμό των Β κυττάρων, την αλλαγή τάξης ανοσοσφαιρίνης και τη σωματική υπερμετάλλαξη, καθώς και τη διαφοροποίηση.[18] Αφού τα κύτταρα Β λάβουν αυτά τα σήματα, θεωρούνται ενεργοποιημένα.[18]

Τ-εξαρτώμενη ενεργοποίηση Β κυττάρων

Μόλις ενεργοποιηθούν, τα Β κύτταρα συμμετέχουν σε μια διαδικασία διαφοροποίησης δύο σταδίων που αποδίδει τόσο πλασμαβλάστες βραχείας διάρκειας για άμεση προστασία όσο και μακροχρόνια κύτταρα πλάσματος και Β κύτταρα μνήμης για επίμονη προστασία. Once activated, B cells participate in a two-step differentiation process that yields both short-lived plasmablasts for immediate protection and long-lived plasma cells and memory B cells for persistent protection.[14] Το πρώτο βήμα, γνωστό ως εξωθυλακική απόκριση, συμβαίνει έξω από τα λεμφοειδή ωοθυλάκια, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται στο SLO. The first step, known as the extrafollicular response, occurs outside lymphoid follicles but still in the SLO.[14] Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου τα ενεργοποιημένα Β κύτταρα πολλαπλασιάζονται, μπορεί να υποστούν αλλαγή τάξης ανοσοσφαιρίνης και να διαφοροποιηθούν σε πλασμαβλάστες που παράγουν πρώιμα, ασθενή αντισώματα κυρίως της κατηγορίας IgM. During this step activated B cells proliferate, may undergo immunoglobulin class switching, and differentiate into plasmablasts that produce early, weak antibodies mostly of class IgM.[19] Το δεύτερο βήμα αποτελείται από ενεργοποιημένα Β κύτταρα που εισέρχονται σε ένα λεμφοειδές ωοθυλάκιο και σχηματίζουν ένα germinal center (GC), το οποίο είναι ένα εξειδικευμένο μικροπεριβάλλον όπου τα Β κύτταρα υφίστανται εκτεταμένο πολλαπλασιασμό, αλλαγή τάξης ανοσοσφαιρίνης και [[ωρίμανση συγγένειας] ] που κατευθύνεται από σωματική υπερμετάλλαξη. The second step consists of activated B cells entering a lymphoid follicle and forming a germinal center (GC), which is a specialized microenvironment where B cells undergo extensive proliferation, immunoglobulin class switching, and affinity maturation directed by somatic hypermutation.[20] Αυτές οι διεργασίες διευκολύνονται από τα Τ FH κύτταρα εντός του GC και παράγουν τόσο Β-κύτταρα μνήμης υψηλής συγγένειας όσο και μακροχρόνια κύτταρα πλάσματος. These processes are facilitated by TFH cells within the GC and generate both high-affinity memory B cells and long-lived plasma cells.[14] Τα κύτταρα πλάσματος που προκύπτουν εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες αντισώματος και είτε παραμένουν εντός της SLO είτε, προτιμότερα, μεταναστεύουν στον μυελό των οστών. Resultant plasma cells secrete large amounts of antibody and either stay within the SLO or, more preferentially, migrate to bone marrow.[20]

Ενεργοποίηση ανεξάρτητη από Τ κύτταρα T cell-independent activation

Κύριο λήμμα: T independent antigen (TI)

Τα αντιγόνα που ενεργοποιούν τα Β κύτταρα χωρίς τη βοήθεια των Τ κυττάρων είναι γνωστά ως ανεξάρτητα αντιγόνα Τ κυττάρων (ΤΙ) Antigens that activate B cells without T cell help are known as T cell-independent (TI) antigens[1] και περιλαμβάνουν ξένους πολυσακχαρίτες και μη μεθυλιωμένο CpG DNA. and include foreign polysaccharides and unmethylated CpG DNA.[14] Ονομάζονται ως τέτοια επειδή είναι σε θέση να προκαλέσουν χυμική αντίδραση σε οργανισμούς που στερούνται Τ κυττάρων. They are named as such because they are able to induce a humoral response in organisms that lack T cells.[1] Η απόκριση των Β κυττάρων σε αυτά τα αντιγόνα είναι ταχεία, αν και τα αντισώματα που παράγονται τείνουν να έχουν χαμηλότερη συγγένεια και είναι λιγότερο λειτουργικά ευέλικτα από αυτά που δημιουργούνται από την εξαρτώμενη από Τ κύτταρα ενεργοποίηση. B cell response to these antigens is rapid, though antibodies generated tend to have lower affinity and are less functionally versatile than those generated from T cell-dependent activation.[1]

Όπως και με τα αντιγόνα TD, τα κύτταρα Β που ενεργοποιούνται από τα αντιγόνα ΤΙ χρειάζονται επιπλέον σήματα για να ολοκληρώσουν την ενεργοποίηση, αλλά αντί να τα λαμβάνουν από τα Τ κύτταρα, παρέχονται είτε με αναγνώριση και σύνδεση ενός κοινού μικροβιακού συστατικού με toll- όπως οι υποδοχείς (TLR) ή με εκτεταμένη διασταύρωση των BCR με επαναλαμβανόμενους επιτόπους σε ένα βακτηριακό κύτταρο. As with TD antigens, B cells activated by TI antigens need additional signals to complete activation, but instead of receiving them from T cells, they are provided either by recognition and binding of a common microbial constituent to toll-like receptors (TLRs) or by extensive crosslinking of BCRs to repeated epitopes on a bacterial cell.[1] Τα κύτταρα Β που ενεργοποιούνται από τα αντιγόνα TI πολλαπλασιάζονται έξω από τα λεμφοειδή ωοθυλάκια αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται σε SLOs (οι GC δεν σχηματίζονται), ενδεχομένως υποβάλλονται σε αλλαγή τάξης ανοσοσφαιρίνης και διαφοροποιούνται σε βραχύβιους πλασμαβλάστες που παράγουν πρώιμα, αδύναμα αντισώματα κυρίως της κατηγορίας IgM, αλλά και ορισμένους πληθυσμούς μακροζωίων κυττάρων πλάσματος. B cells activated by TI antigens go on to proliferate outside lymphoid follicles but still in SLOs (GCs do not form), possibly undergo immunoglobulin class switching, and differentiate into short-lived plasmablasts that produce early, weak antibodies mostly of class IgM, but also some populations of long-lived plasma cells.[21]

Ενεργοποίηση κυττάρων μνήμης Β Memory B cell activation

Η ενεργοποίηση των κυττάρων μνήμης Β ξεκινά με την ανίχνευση και τη δέσμευση του αντιγόνου -στόχου τους, το οποίο μοιράζεται το γονικό τους κύτταρο Β. Memory B cell activation begins with the detection and binding of their target antigen, which is shared by their parent B cell.[22] Ορισμένα κύτταρα Β μνήμης μπορούν να ενεργοποιηθούν χωρίς βοήθεια Τ κυττάρων, όπως συγκεκριμένα Β κύτταρα μνήμης ειδικά για ιούς, αλλά άλλα χρειάζονται βοήθεια Τ κυττάρων. Some memory B cells can be activated without T cell help, such as certain virus-specific memory B cells, but others need T cell help.[23] Κατά τη δέσμευση αντιγόνου, το Β κύτταρο μνήμης αναλαμβάνει το αντιγόνο μέσω ενδοκυττάρωσης που προκαλείται από υποδοχείς, το υποβαθμίζει και το παρουσιάζει στα Τ κύτταρα ως πεπτιδικά τεμάχια σε σύμπλοκο με μόρια MHC-II στην κυτταρική μεμβράνη. Upon antigen binding, the memory B cell takes up the antigen through receptor-mediated endocytosis, degrades it, and presents it to T cells as peptide pieces in complex with MHC-II molecules on the cell membrane.[22] Τα κύτταρα Memory T helper (T H ), τυπικά κύτταρα θυλακοειδούς βοηθού T (T FH ), που προέρχονται από Τ κύτταρα ενεργοποιημένα με το ίδιο αντιγόνο αναγνωρίζουν και δεσμεύουν αυτά τα MHC -II-πεπτιδικά σύμπλοκα μέσω του TCR τους. Memory T helper (TH) cells, typically memory follicular T helper (TFH) cells, that were derived from T cells activated with the same antigen recognize and bind these MHC-II-peptide complexes through their TCR.[22] Μετά τη δέσμευση του πεπτιδίου TCR-MHC-II και τη μετάδοση άλλων σημάτων από το κύτταρο μνήμης T FH , το Β κύτταρο μνήμης ενεργοποιείται και διαφοροποιείται είτε σε πλασμαβλάστες όσο και σε κύτταρα πλάσματος μέσω μιας εξωφολικής απόκρισης ή εισάγετε ένα βλαστική αντίδραση κέντρου όπου δημιουργούν κύτταρα πλάσματος και περισσότερα κύτταρα Β μνήμης. Following TCR-MHC-II-peptide binding and the relay of other signals from the memory TFH cell, the memory B cell is activated and differentiates either into plasmablasts and plasma cells via an extrafollicular response or enter a germinal center reaction where they generate plasma cells and more memory B cells.[22][23] Δεν είναι σαφές εάν τα κύτταρα μνήμης Β υφίστανται περαιτέρω ωρίμανση συγγένειας εντός αυτών των δευτερογενών GC. It is unclear whether the memory B cells undergo further affinity maturation within these secondary GCs.[22]

Τύποι Β κυττάρων B cell types

  • Plasmablast-Ένα βραχύβιο, πολλαπλασιαζόμενο κύτταρο που εκκρίνει αντισώματα που προκύπτει από τη διαφοροποίηση των Β κυττάρων.
  • Plasmablast – A short-lived, proliferating antibody-secreting cell arising from B cell differentiation.[1] Οι πλασμαβλάστες δημιουργούνται νωρίς σε μια λοίμωξη και τα αντισώματα τους τείνουν να έχουν ασθενέστερη συγγένεια προς το αντιγόνο στόχο τους σε σύγκριση με τα κύτταρα πλάσματος.

Plasmablasts are generated early in an infection and their antibodies tend to have a weaker affinity towards their target antigen compared to plasma cell.[14] Οι πλασμαβλάστες μπορούν να προκύψουν από την ανεξάρτητη ενεργοποίηση των Β κυττάρων από τα Τ κύτταρα ή την εξωφολιδική απόκριση από την εξαρτώμενη από Τ κύτταρα ενεργοποίηση των Β κυττάρων. Plasmablasts can result from T cell-independent activation of B cells or the extrafollicular response from T cell-dependent activation of B cells.[1]

  • Κύτταρο πλάσματος-Ένα μακρόβιο, μη πολλαπλασιαζόμενο κύτταρο που εκκρίνει αντισώματα που προκύπτει από τη διαφοροποίηση των κυττάρων Β.

Plasma cell – A long-lived, non-proliferating antibody-secreting cell arising from B cell differentiation.[1] Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα Β κύτταρα αρχικά διαφοροποιούνται σε κύτταρα που μοιάζουν με πλασμαβλάστες και στη συνέχεια διαφοροποιούνται σε κύτταρα πλάσματος. There is evidence that B cells first differentiate into a plasmablast-like cell, then differentiate into a plasma cell.[14] Τα πλασματοκύτταρα δημιουργούνται αργότερα σε λοίμωξη και, σε σύγκριση με τους πλασμαβλάστες, έχουν αντισώματα με μεγαλύτερη συγγένεια προς το αντιγόνο -στόχο τους λόγω της ωρίμανσης της συγγένειας στο βλαστικό κέντρο (GC) και παράγουν περισσότερα αντισώματα. Plasma cells are generated later in an infection and, compared to plasmablasts, have antibodies with a higher affinity towards their target antigen due to affinity maturation in the germinal center (GC) and produce more antibodies.[14] Τα πλασματοκύτταρα τυπικά προκύπτουν από την αντίδραση του βλαστικού κέντρου από την εξαρτώμενη από Τ κύτταρα ενεργοποίηση Β κυττάρων, ωστόσο μπορούν επίσης να προκύψουν από ανεξάρτητη ενεργοποίηση Β κυττάρων από Τ κύτταρα. Plasma cells typically result from the germinal center reaction from T cell-dependent activation of B cells, however they can also result from T cell-independent activation of B cells.[21]

  • Λεμφοπλασματοκυτταρικό κύτταρο - Ένα κύτταρο με μίγμα μορφολογικών χαρακτηριστικών λεμφοκυττάρων Β και κυττάρων πλάσματος που πιστεύεται ότι σχετίζεται στενά με ή έναν υποτύπο κυττάρων πλάσματος. Αυτός ο τύπος κυττάρου βρίσκεται σε προ-κακοήθεις και κακοήθεις κυτταροπλαστικές δυσκρασίες που σχετίζονται με την έκκριση IgM μονοκλωνικών πρωτεϊνών. Αυτές οι δυσκρασίες περιλαμβάνουν μονοκλωνική γαμοπάθεια IgM απροσδιόριστης σημασίας και Μακροσφαιριναιμία του Waldenström.
  • Lymphoplasmacytoid cell – A cell with a mixture of B lymphocyte and plasma cell morphological features that is thought to be closely related to or a subtype of plasma cells. This cell type is found in pre-malignant and malignant plasma cell dyscrasias that are associated with the secretion of IgM monoclonal proteins; these dyscrasias include IgM monoclonal gammopathy of undetermined significance and Waldenström's macroglobulinemia.[24]
  • Κύτταρο μνήμης Β - Κοιμισμένο Β κύτταρο που προκύπτει από τη διαφοροποίηση των Β κυττάρων.
  • Memory B cell – Dormant B cell arising from B cell differentiation.[1] Η λειτουργία τους είναι να κυκλοφορούν στο σώμα και να ενεργοποιούν μια ισχυρότερη, ταχύτερη απόκριση αντισωμάτων (γνωστή ως δευτερογενής αντιμνηστική αντίδραση) εάν εντοπίσουν το αντιγόνο που είχε ενεργοποιήσει το γονικό τους κύτταρο Β (τα κύτταρα μνήμης Β και τα γονικά Β κύτταρά τους μοιράζονται το ίδιο BCR, έτσι ανιχνεύουν το ίδιο αντιγόνο).

Their function is to circulate through the body and initiate a stronger, more rapid antibody response (known as the anamnestic secondary antibody response) if they detect the antigen that had activated their parent B cell (memory B cells and their parent B cells share the same BCR, thus they detect the same antigen).[23] Τα κύτταρα μνήμης Β μπορούν να δημιουργηθούν από την εξαρτώμενη από Τ κύτταρα ενεργοποίηση τόσο μέσω της εξωθυλακικής απόκρισης όσο και της αντίδρασης του βλαστικού κέντρου, καθώς και από την ανεξάρτητη από τα Τ κύτταρα ενεργοποίηση των Β1 κυττάρων. Memory B cells can be generated from T cell-dependent activation through both the extrafollicular response and the germinal center reaction as well as from T cell-independent activation of B1 cells.[23]

    • Κύτταρο Β-2-κύτταρα FO Β και κύτταρα ΜΖ Β.B-2 cell – FO B cells and MZ B cells.[25]
    • Follicular (FO) B Cell (επίσης γνωστό ως κύτταρο Β-2)-Ο πιο κοινός τύπος Β κυττάρου και, όταν δεν κυκλοφορεί μέσω του αίματος, βρίσκεται κυρίως στα λεμφοειδή ωοθυλάκια του δευτερογενούς λεμφοειδούς όργανα (SLOs).Follicular (FO) B Cell (also known as a B-2 cell) – Most common type of B cell and, when not circulating through the blood, is found mainly in the lymphoid follicles of secondary lymphoid organs (SLOs).[14] Είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία της πλειοψηφίας των αντισωμάτων υψηλής συγγένειας κατά τη διάρκεια μιας μόλυνσης.

They are responsible for generating the majority of high-affinity antibodies during an infection.[1]

Οριακή ζώνη (ΜΖ) Β κύτταρο Marginal zone (MZ) B cell -Βρίσκεται κυρίως στην οριακή ζώνη της σπλήνας και χρησιμεύει ως η πρώτη γραμμή άμυνας έναντι των αιμοφόρων παθογόνων, καθώς η περιθωριακή ζώνη λαμβάνει μεγάλες ποσότητες αίματος από τη γενική κυκλοφορία. – Found mainly in the marginal zone of the spleen and serves as a first line of defense against blood-borne pathogens, as the marginal zone receives large amounts of blood from the general circulation.[26] They can undergo both T cell-independent and T cell-dependent activation, but preferentially undergo T cell-independent activation. They can undergo both T cell-independent and T cell-dependent activation, but preferentially undergo T cell-independent activation.[14]

  • Κύτταρο Β-1-Προέρχεται από μια αναπτυξιακή οδό διαφορετική από τα κύτταρα FO Β και τα κύτταρα ΜΖ Β.B-1 cell – Arises from a developmental pathway different from FO B cells and MZ B cells.[25] Στα ποντίκια, κυριαρχούν κυρίως στην [περιτοναϊκή κοιλότητα]] και υπεζωκοτική κοιλότητα, παράγουν φυσικά αντισώματα (αντισώματα που παράγονται χωρίς μόλυνση), αμύνονται έναντι παθογόνων βλεννογόνων και εμφανίζουν κυρίως Τ κύτταρα -ανεξάρτητη ενεργοποίηση.

In mice, they predominantly populate the peritoneal cavity and pleural cavity, generate natural antibodies (antibodies produced without infection), defend against mucosal pathogens, and primarily exhibit T cell-independent activation.[25] A true homologue of mouse B-1 cells has not been discovered in humans, though various cell populations similar to B-1 cells have been described. A true homologue of mouse B-1 cells has not been discovered in humans, though various cell populations similar to B-1 cells have been described.[25]

Regulatory B (Breg) cell – An immunosuppressive B cell type that stops the expansion of pathogenic, pro-inflammatory lymphocytes through the secretion of IL-10, IL-35, and TGF-β.[27] Επίσης, προωθεί τη δημιουργία ρυθμιστικά Τ (Treg) κύτταρα αλληλεπιδρώντας άμεσα με Τ κύτταρα για να στρέψει τη διαφοροποίησή τους προς τα Tregs. Also, it promotes the generation of regulatory T (Treg) cells by directly interacting with T cells to skew their differentiation towards Tregs.[27] Δεν έχει περιγραφεί κοινή ταυτότητα κυττάρων Breg και έχουν βρεθεί πολλά υποσύνολα κυττάρων Breg που μοιράζονται ρυθμιστικές λειτουργίες τόσο σε ποντίκια όσο και σε ανθρώπους No common Breg cell identity has been described and many Breg cell subsets sharing regulatory functions have been found in both mice and humans.[27] Προς το παρόν είναι άγνωστο εάν τα υποσύνολα κυττάρων Breg συνδέονται αναπτυξιακά και πώς ακριβώς γίνεται η διαφοροποίηση σε κύτταρο Breg. It is currently unknown if Breg cell subsets are developmentally linked and how exactly differentiation into a Breg cell occurs.[27] Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι σχεδόν όλοι οι τύποι κυττάρων Β μπορούν να διαφοροποιηθούν σε κύτταρο Breg μέσω μηχανισμών που περιλαμβάνουν φλεγμονώδη σήματα και αναγνώριση BCR. There is evidence showing that nearly all B cell types can differentiate into a Breg cell through mechanisms involving inflammatory signals and BCR recognition.[27]

Παθολογία που σχετίζεται με τα Β κύτταρα B cell-related pathology

Η αυτοάνοση ασθένεια μπορεί να προκύψει από την ανώμαλη αναγνώριση των κυττάρων Β των αυτο-αντιγόνων που ακολουθείται από την παραγωγή αυτοαντισωμάτων. Autoimmune disease can result from abnormal B cell recognition of self-antigens followed by the production of autoantibodies.[28] Τα αυτοάνοσα νοσήματα όπου η δραστηριότητα της νόσου συσχετίζεται με τη δραστηριότητα των Β κυττάρων περιλαμβάνουν σκληρόδερμα, σκλήρυνση κατά πλάκας, συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, διαβήτη τύπου 1, μετα-λοιμώδης IBS και ρευματοειδής αρθρίτιδα. Autoimmune diseases where disease activity is correlated with B cell activity include scleroderma, multiple sclerosis, systemic lupus erythematosus, type 1 diabetes, post-infectious IBS, and rheumatoid arthritis.[28]

Κακοήθης μετασχηματισμός των Β κυττάρων και των προδρόμων τους μπορεί να προκαλέσουν ένα πλήθος καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (CLL), οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ), λευχαιμία τριχωτών κυττάρων, θυλακοειδές λέμφωμα, λέμφωμα μη Hodgkin, λέμφωμα Hodgkin, και κακοήθειες των κυττάρων πλάσματος όπως πολλαπλό μυέλωμα, μακροσφαιριναιμία του Waldenström και ορισμένες μορφές αμυλοείδωσης. Malignant transformation of B cells and their precursors can cause a host of cancers, including chronic lymphocytic leukemia (CLL), acute lymphoblastic leukemia (ALL), hairy cell leukemia, follicular lymphoma, non-Hodgkin's lymphoma, Hodgkin's lymphoma, and plasma cell malignancies such as multiple myeloma, Waldenström's macroglobulinemia, and certain forms of amyloidosis.[29][30]

Επιγενετική

Μια μελέτη που διερεύνησε το μεθύλωμα των Β κυττάρων κατά τον κύκλο διαφοροποίησής τους, χρησιμοποιώντας αλληλουχία διθειώδους όλου γονιδιώματος (WGBS), έδειξε ότι υπάρχει υπομεθυλίωση από τα πρώτα στάδια έως τα πιο διαφοροποιημένα στάδια. Η μεγαλύτερη διαφορά μεθυλίωσης είναι μεταξύ των σταδίων των βλαστικών κέντρων Β κυττάρων και των κυττάρων Β μνήμης. Επιπλέον, αυτή η μελέτη έδειξε ότι υπάρχει μια ομοιότητα μεταξύ των όγκων Β κυττάρων και των μακρόβιων Β κυττάρων στην υπογραφή τους μεθυλίωση DNA. A study that investigated the methylome of B cells along their differentiation cycle, using whole-genome bisulfite sequencing (WGBS), showed that there is a hypomethylation from the earliest stages to the most differentiated stages. The largest methylation difference is between the stages of germinal center B cells and memory B cells. Furthermore, this study showed that there is a similarity between B cell tumors and long-lived B cells in their DNA methylation signatures.[31]

References

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 Murphy, Kenneth (2012). Janeway's Immunobiology (8th έκδοση). New York: Garland Science. ISBN 9780815342434. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Alberts, Bruce; Johnson, Alexander; Lewis, Julian; Raff, Martin; Roberts, Keith; Walter, Peter (2002). «B Cells and Antibodies» (στα αγγλικά). Molecular Biology of the Cell. 4th edition. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK26884/. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Cooper, Max D. (2015-01-01). «The early history of B cells». Nature Reviews Immunology 15 (3): 191–7. doi:10.1038/nri3801. PMID 25656707. 
  4. ↑ «Cell Fate Decisions: The Role of Transcription Factors in Early B-cell Development and Leukemia». Blood Cancer Discovery 1: 224–233. November 2020. doi:10.1158/2643-3230.BCD-20-0011. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Kondo, Motonari (2010-11-01). «Lymphoid and myeloid lineage commitment in multipotent hematopoietic progenitors». Immunological Reviews 238 (1): 37–46. doi:10.1111/j.1600-065X.2010.00963.x. ISSN 1600-065X. PMID 20969583. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Pelanda, Roberta; Torres, Raul M. (2012-04-01). «Central B-Cell Tolerance: Where Selection Begins». Cold Spring Harbor Perspectives in Biology 4 (4): a007146. doi:10.1101/cshperspect.a007146. ISSN 1943-0264. PMID 22378602. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Martensson, Inga-Lill; Almqvist, Nina; Grimsholm, Ola; Bernardi, Angelina (2010). «The pre-B cell receptor checkpoint». FEBS Letters 584 (12): 2572–9. doi:10.1016/j.febslet.2010.04.057. PMID 20420836. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 LeBien, Tucker W.; Tedder, Thomas F. (2008-09-01). «B lymphocytes: how they develop and function». Blood 112 (5): 1570–1580. doi:10.1182/blood-2008-02-078071. ISSN 0006-4971. PMID 18725575. 
  9. ↑ Loder, Florienne; Mutschler, Bettina; Ray, Robert J.; Paige, Christopher J.; Sideras, Paschalis; Torres, Raul; Lamers, Marinus C.; Carsetti, Rita (1999-07-01). «B Cell Development in the Spleen Takes Place in Discrete Steps and Is Determined by the Quality of B Cell Receptor–Derived Signals». The Journal of Experimental Medicine 190 (1): 75–90. doi:10.1084/jem.190.1.75. ISSN 0022-1007. PMID 10429672. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Chung, James B.; Silverman, Michael; Monroe, John G. (2003-01-06). «Transitional B cells: step by step towards immune competence». Trends in Immunology 24 (6): 342–348. doi:10.1016/S1471-4906(03)00119-4. ISSN 1471-4906. PMID 12810111. 
  11. ↑ Cerutti, Andrea; Cols, Montserrat; Puga, Irene (2013-01-01). «Marginal zone B cells: virtues of innate-like antibody-producing lymphocytes». Nature Reviews Immunology 13 (2): 118–32. doi:10.1038/nri3383. PMID 23348416. 
  12. ↑ Harwood, Naomi E.; Batista, Facundo D. (2010-01-01). «Early Events in B Cell Activation». Annual Review of Immunology 28 (1): 185–210. doi:10.1146/annurev-immunol-030409-101216. PMID 20192804. 
  13. ↑ Yuseff, Maria-Isabel; Pierobon, Paolo; Reversat, Anne; Lennon-Duménil, Ana-Maria (2013-01-01). «How B cells capture, process and present antigens: a crucial role for cell polarity». Nature Reviews Immunology 13 (7): 475–86. doi:10.1038/nri3469. PMID 23797063. 
  14. ↑ 14,00 14,01 14,02 14,03 14,04 14,05 14,06 14,07 14,08 14,09 Nutt, Stephen L.; Hodgkin, Philip D.; Tarlinton, David M.; Corcoran, Lynn M. (2015-01-01). «The generation of antibody-secreting plasma cells». Nature Reviews Immunology 15 (3): 160–71. doi:10.1038/nri3795. PMID 25698678. 
  15. ↑ Asokan, Rengasamy; Banda, Nirmal K.; Szakonyi, Gerda; Chen, Xiaojiang S.; Holers, V. Michael (2013-01-01). «Human complement receptor 2 (CR2/CD21) as a receptor for DNA: Implications for its roles in the immune response and the pathogenesis of systemic lupus erythematosus (SLE)». Molecular Immunology 53 (1–2): 99–110. doi:10.1016/j.molimm.2012.07.002. PMID 22885687. 
  16. ↑ Zabel, Mark D.; Weis, John H. (2001-03-01). «Cell-specific regulation of the CD21 gene». International Immunopharmacology. Unraveling Mechanisms and Discovering Novel Roles for Complement 1 (3): 483–493. doi:10.1016/S1567-5769(00)00046-1. PMID 11367532. 
  17. ↑ Blum, Janice S.; Wearsch, Pamela A.; Cresswell, Peter (2013-01-01). «Pathways of Antigen Processing». Annual Review of Immunology 31 (1): 443–473. doi:10.1146/annurev-immunol-032712-095910. PMID 23298205. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Crotty, Shane (2015-01-01). «A brief history of T cell help to B cells». Nature Reviews Immunology 15 (3): 185–9. doi:10.1038/nri3803. PMID 25677493. 
  19. ↑ MacLennan, Ian C. M.; Toellner, Kai-Michael; Cunningham, Adam F.; Serre, Karine; Sze, Daniel M.-Y.; Zúñiga, Elina; Cook, Matthew C.; Vinuesa, Carola G. (2003-08-01). «Extrafollicular antibody responses». Immunological Reviews 194: 8–18. doi:10.1034/j.1600-065x.2003.00058.x. ISSN 0105-2896. PMID 12846803. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Shlomchik, Mark J.; Weisel, Florian (2012-05-01). «Germinal center selection and the development of memory B and plasma cells». Immunological Reviews 247 (1): 52–63. doi:10.1111/j.1600-065X.2012.01124.x. ISSN 1600-065X. PMID 22500831. https://zenodo.org/record/1064236. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Bortnick, Alexandra; Chernova, Irene; Quinn, William J.; Mugnier, Monica; Cancro, Michael P.; Allman, David (2012-06-01). «Long-Lived Bone Marrow Plasma Cells Are Induced Early in Response to T Cell-Independent or T Cell-Dependent Antigens». The Journal of Immunology 188 (11): 5389–5396. doi:10.4049/jimmunol.1102808. ISSN 0022-1767. PMID 22529295. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 McHeyzer-Williams, Michael; Okitsu, Shinji; Wang, Nathaniel; McHeyzer-Williams, Louise (2011-01-01). «Molecular programming of B cell memory». Nature Reviews Immunology 12 (1): 24–34. doi:10.1038/nri3128. PMID 22158414. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 Kurosaki, Tomohiro; Kometani, Kohei; Ise, Wataru (2015-01-01). «Memory B cells». Nature Reviews Immunology 15 (3): 149–59. doi:10.1038/nri3802. PMID 25677494. 
  24. ↑ «Plasma cell morphology in multiple myeloma and related disorders». Morphologie: Bulletin de l'Association des Anatomistes 99 (325): 38–62. 2015. doi:10.1016/j.morpho.2015.02.001. PMID 25899140. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 Baumgarth, Nicole (2010-01-01). «The double life of a B-1 cell: self-reactivity selects for protective effector functions». Nature Reviews Immunology 11 (1): 34–46. doi:10.1038/nri2901. PMID 21151033. 
  26. ↑ Pillai, Shiv; Cariappa, Annaiah; Moran, Stewart T. (2005-01-01). «Marginal Zone B Cells». Annual Review of Immunology 23 (1): 161–196. doi:10.1146/annurev.immunol.23.021704.115728. PMID 15771569. 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 Rosser, Elizabeth C.; Mauri, Claudia (2015). «Regulatory B Cells: Origin, Phenotype, and Function». Immunity 42 (4): 607–612. doi:10.1016/j.immuni.2015.04.005. ISSN 1074-7613. PMID 25902480. 
  28. ↑ 28,0 28,1 Yanaba, Koichi; Bouaziz, Jean-David; Matsushita, Takashi; Magro, Cynthia M.; St.Clair, E. William; Tedder, Thomas F. (2008-06-01). «B-lymphocyte contributions to human autoimmune disease». Immunological Reviews 223 (1): 284–299. doi:10.1111/j.1600-065X.2008.00646.x. ISSN 1600-065X. PMID 18613843. 
  29. ↑ III, Arthur L. Shaffer; Young, Ryan M.; Staudt, Louis M. (2012-01-01). «Pathogenesis of Human B Cell Lymphomas». Annual Review of Immunology 30 (1): 565–610. doi:10.1146/annurev-immunol-020711-075027. PMID 22224767. 
  30. ↑ «Plasma Cell Disorders». Primary Care 43 (4): 677–691. 2016. doi:10.1016/j.pop.2016.07.002. PMID 27866585. 
  31. ↑ Kulis, Marta; Merkel, Angelika; Heath, Simon; Queirós, Ana C.; Schuyler, Ronald P.; Castellano, Giancarlo; Beekman, Renée; Raineri, Emanuele και άλλοι. (2015-07-01). «Whole-genome fingerprint of the DNA methylome during human B cell differentiation» (στα αγγλικά). Nature Genetics 47 (7): 746–756. doi:10.1038/ng.3291. ISSN 1061-4036. PMID 26053498. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Dmtrs32/πρόχειρο&oldid=9015663"