Άλεκ Ισηγόνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ειδικότερα ως προς τοστο πρότζεκτ σχετικά μεγια το νέο μικρό αυτοκίνητο, ο βασικός στόχος ήταν να είναι ευρύχωρο, για 4 άτομα και παράλληλα να χρησιμοποιεί, παράλληλα, έναν από τους ήδη υπάρχοντες κινητήρες με κωδικό ADO15. Το προϊόν αυτής της συντονισμένης προσπάθειας ήταν το [[Mini (1959)|BMC Mini]], που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του [[1959]].

Με τη δύναμη και την επιβολή του χαρακτήρα του, ο Ισηγόνης κατάφερε να αντέξει την πίεση που υπέστη η εξέλιξη του νέου μικρού αυτοκινήτου από το [[1956]], λόγω της κρίσης του [[Σουέζ]]. Έτσι,το πολύ[[1956]] γρήγορα. οδήγησεΟδήγησε την ομάδα του σε κορυφαίες επιδόσεις, παραμένοντας ανένδοτος και στονσε παραμικρόοποιοδήποτε συμβιβασμό για το αυτοκίνητο και την αποστολή του αυτή καθαυτή. Παρά την πίεση, το προσωπικό του όχι μόνο τον σεβόταν, αλλά ενίοτεκι αναπτύχθηκαν και φιλίες ζωής μαζί του, καθώς ο Ισηγόνης για πολλούς αποτελούσε πρότυπο επαγγελματία.

Η μεγάλη μέρα ήρθε στιςΣτις [[26 Αυγούστου]] [[1959]], με το Mini Classic να παρουσιάζεταιπαρουσιάστηκε επίσημα σε όλες τις χώρες στις οποίες είχε εκπροσώπηση η [[British Motor Corporation]]. Αρχικά το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις, ως Morris Mini-Minor και Austin Seven, αν και τα μόνα στοιχεία διαφοροποίησης ήταν η μάσκα, οι αποχρώσεις του αμαξώματος και οι καλύπτρες στις ζάντες (τάσια). Τα δύο μοντέλα συμπτωματικά προέρχονταν από διαφορετικά εργοστάσια παραγωγής, με το Austin να κατασκευάζεται στο [[Μπέρμινχαμ]] και το Morris στην [[Οξφόρδη]], αν και αργότερα η BMC κατασκεύαζε και τις δύο εκδόσεις και στα δύο εργοστάσια. Με τιμή αγοράς £ 496 στη χώρα παραγωγής του, το Mini ήταν το δεύτερο πιο οικονομικό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή.