Βιλαίν Α΄ ντ'Ωλναί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Βιλαίν Α΄ ντ'Ωλναί
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	1269;
Χώρα πολιτογράφησης	Πριγκιπάτο της Αχαΐας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Εράρδος Α΄ ντ'Ωλναί; Γοδεφρείδος ντ'Ωλναί
Γονείς	Ουντάρ ντ'Ωλναί
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	ιππότης; στρατάρχης; βαρόνος
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 21:28, 4 Ιουνίου 2021

Ο Βιλαίν ντ'Ωλναί ή ντ'Ωνουά (Villain d'Aulnay/d'Aunoy, ... - 1269) ήταν Γάλλος ιππότης από το Ωλναί-Λ'Έτρ της Καμπανίας που έγινε στρατάρχης της Λατινικής Αυτοκρατορίας και πρώτος βαρώνος της Αρκαδίας στο πριγκιπάτο της Αχαΐας^[2]. Στην ελληνική εκδοχή του Χρονικού του Μορέως αναφέρεται ως Βηλὲς ντὲ Ἀνόε, μορφή που πέρασε και σε άλλες εκδοχές του Χρονικού ως Anoé, Annoée ή Anoée.

Βιογραφία

Ο Βιλαίν ήταν μάλλον γιος του Ουντάρ ντ'Ωλναί (Oudard d'Aulnay), ενός Γάλλου ευγενή της Καμπανίας ο οποίος το 1206 διαδέχτηκε τον Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο ως μαρεσάλος της Καμπανίας, μετά την αναχώρηση του τελευταίου για την Δ΄ Σταυροφορία. Ο J. Longon θεωρεί πιθανό η μητέρα του Ουντάρ, Αντελίν, να ήταν αδερφή του Γοδεφρείδου.^[3] Ο Ουντάρ είχε τρεις γιους, τους Εράρδο, Γοδεφρείδο και Βιλαίν. Οι δυο πρώτοι παρέμειναν στην Καμπανία, ενώ ο Βιλαίν αναζήτησε την τύχη του στη λατινική Ανατολή.^[4]

Ο Βιλαίν εμφανίζεται στη Λατινική Αυτοκρατορία το 1229, όταν, μαζί με τον Πονς ντε Λυόν, του ανατέθηκε από τους ευγενείς της Αυτοκρατορίας να προσφέρει την κηδεμονία του ανήλικου αυτοκράτορα Βαλδουίνου Β΄ στον Ιωάννη του Μπριέν.^[4] Το 1238, εμφανίζεται ήδη ως κάτοχος της θέσης του μαρεσάλου της Λατινικής Αυτοκρατορίας, στην συμφωνία υποθήκης του ακάνθινου στεφανιού του Χριστού στον Βενετό Νίκολα Κιρίνι (Nicolas Quirini) έναντι 13.134 χρυσών υπέρπυρων.^[4]^[5] Το 1243, του ανατέθηκε πιθανόν μια αποστολή στη Βασίλισσα της Γαλλίας, Μπλανς της Καστίλλης εκ μέρους του Βαλδουίνου.^[4]

Φαίνεται ότι ο Βιλαίν ανελάμβανε συχνά αποστολές στη Γαλλία, και έτσι το Φεβρουάριο του 1249, ο Πρίγκηπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος, ξάδερφος του Βιλαίν, του παραχώρησε με γράμμα του στον Θεοβάλδο Δ΄ (Thibaud IV), Κόμη της Καμπανίας, τα έσοδα όλων των κτημάτων της οικογένειας των Βιλλαρδουίνων στην Καμπανία.^[6] Το 1261, με την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Βυζαντινούς, ο Βιλαίν, όπως και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι της πρώην Λατινικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγε στο Μοριά. Εκεί ο Γουλιέλμος Β΄ συνέστησε μια νέα βαρωνία για τον ξάδερφό του, τη Βαρωνία της Αρκαδίας, από εδάφη που πριν ανήκαν στις πριγκιπικές κτήσεις.^[4]^[7] Ο Βιλαίν πέθανε το 1269, και τον διαδέχτηκαν οι δυο γιοί του, Εράρδος Α΄ (Erard) και Γοδεφρείδος (Geoffroi).^[8]

Παραπομπές

↑ Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.
↑ Antoine Bon, La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe, σελ. 128, σημείωση 2, Παρίσι: De Boccard (1969)
↑ Longnon (1939), σ. 15, 43-44
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 Longon (1939), σ. 44
↑ de Mély (1904), σ. 269
↑ Longon (1939), σ. 12, 34, 44
↑ Bon (1969), σ. 104, 412–413
↑ Bon (1969), σ. 157, 413

Πηγές

Longnon, Jean (1939). Recherches sur la vie de Geoffroy de Villehardouin: suivies du catalogue des actes des Villehardouins (στα Γαλλικά). H. et É. Champion.
de Mély, Fernand (1904). Riant, Paul Édouard Didier, επιμ. Exuviæ sacræ constantinopolitanæ. Fasciculus documentorum minorum, ad byzantina lipsana in occidentem sæculo xiii translata. spectantium, & historiam quarti belli sacri imperii: gallo-græci illustrantium (στα Γαλλικά). 3. Παρίσι: E. Leroux.

[7b4b6b2b4dcaf664ea9cff8cbacbe8e91de1b1e5-1] Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.

[2] Antoine Bon, La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe, σελ. 128, σημείωση 2, Παρίσι: De Boccard (1969)

[3] Longnon (1939), σ. 15, 43-44

[Longnon44-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 Longon (1939), σ. 44

[5] Mély (1904), σ. 269

[6] Longon (1939), σ. 12, 34, 44

[7] Bon (1969), σ. 104, 412–413

[8] Bon (1969), σ. 157, 413

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Έκδοση από την 15:28, 19 Οκτωβρίου 2018 επεξεργασία ArisMethymna (συζήτηση \| συνεισφορές) Εκτεταμένα αυτοεπιβεβαιωμένοι χρήστες 113.988 επεξεργασίες μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας ← Προηγούμενη διαφορά		Έκδοση από την 21:28, 4 Ιουνίου 2021 επεξεργασία αναίρεση FocalPoint (συζήτηση \| συνεισφορές) Διαχειριστές 102.147 επεξεργασίες Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Επόμενη διαφορά →
Γραμμή 1:		Γραμμή 1:
			{{πληροφορίες προσώπου}}
	Ο '''Βιλαίν ντ'Ωλναί''' ή '''ντ'Ωνουά''' (''Villain d'Aulnay/d'Aunoy'', ... - [[1269]]) ήταν [[Γαλλία\|Γάλλος]] ιππότης από το Ωλναί-Λ'Έτρ της [[Καμπανία (επαρχία)\|Καμπανίας]] που έγινε [[στρατάρχης]] της [[Λατινική Αυτοκρατορία\|Λατινικής Αυτοκρατορίας]] και πρώτος [[Βαρωνία της Αρκαδίας\|βαρώνος της Αρκαδίας]] στο [[πριγκιπάτο της Αχαΐας]]<ref>Antoine Bon, ''[http://cefael.efa.gr/detail.php?site_id=1&actionID=page&serie_id=BefarA&volume_number=213&issue_number=1 La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe]'', σελ. 128, σημείωση 2, Παρίσι: De Boccard (1969)</ref>. Στην [[Ελληνική γλώσσα\|ελληνική]] εκδοχή του ''[[Χρονικόν του Μορέως\|Χρονικού του Μορέως]]'' αναφέρεται ως Βηλὲς ντὲ Ἀνόε, μορφή που πέρασε και σε άλλες εκδοχές του Χρονικού ως Anoé, Annoée ή Anoée.		Ο '''Βιλαίν ντ'Ωλναί''' ή '''ντ'Ωνουά''' (''Villain d'Aulnay/d'Aunoy'', ... - [[1269]]) ήταν [[Γαλλία\|Γάλλος]] ιππότης από το Ωλναί-Λ'Έτρ της [[Καμπανία (επαρχία)\|Καμπανίας]] που έγινε [[στρατάρχης]] της [[Λατινική Αυτοκρατορία\|Λατινικής Αυτοκρατορίας]] και πρώτος [[Βαρωνία της Αρκαδίας\|βαρώνος της Αρκαδίας]] στο [[πριγκιπάτο της Αχαΐας]]<ref>Antoine Bon, ''[http://cefael.efa.gr/detail.php?site_id=1&actionID=page&serie_id=BefarA&volume_number=213&issue_number=1 La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe]'', σελ. 128, σημείωση 2, Παρίσι: De Boccard (1969)</ref>. Στην [[Ελληνική γλώσσα\|ελληνική]] εκδοχή του ''[[Χρονικόν του Μορέως\|Χρονικού του Μορέως]]'' αναφέρεται ως Βηλὲς ντὲ Ἀνόε, μορφή που πέρασε και σε άλλες εκδοχές του Χρονικού ως Anoé, Annoée ή Anoée.