Ασβέστης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 78.87.247.189 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Sotkil
Ετικέτα: Επαναφορά
μ →‎top: Προσθήκη Ιστορία, Χρήσεις, Παραπομπές.
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Πηγές|05|03|2012}}<br>O όρος '''ασβέστης''' (ή άσβεστος), είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε εκείνα τα ανόργανα υλικά που περιέχουν [[ασβέστιο]] και στη σύσταση των οποίων κυριαρχούν [[ανθρακικά άλατα]], [[οξείδια]] και [[υδροξείδια]].
{{Πηγές|05|03|2012}}<br>


O όρος '''ασβέστης''' είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε εκείνα τα ανόργανα υλικά που περιέχουν [[ασβέστιο]], και στη σύσταση των οποίων κυριαρχούν [[ανθρακικά άλατα]], [[οξείδια]] και [[υδροξείδια]]. Ο κοινός ασβέστης είναι το [[οξείδιο του ασβεστίου]] (χημικός τύπος CaO) ή το [[υδροξείδιο του ασβεστίου]] (χημικός τύπος Ca(OH)2, παρασκευάζεται με ανάμιξη οξειδίου του ασβεστίου με νερό). Επίσης ασβέστης ονομάζεται ορυκτό με χημική σύνθεση CaO, που συναντάται πολύ σπάνια.
Ο κοινός ασβέστης είναι το [[οξείδιο του ασβεστίου]] (χημικός τύπος CaO) ή το [[υδροξείδιο του ασβεστίου]] (χημικός τύπος Ca(OH)2, παρασκευάζεται με ανάμιξη οξειδίου του ασβεστίου με νερό). Ο σβησμένος ασβέστης ονομάζεται και χωρύγι.

Ο ασβέστης στις ανεπτυγμένες χώρες χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο (ποσοστό πάνω από 80%), σε βιομηχανικές εφαρμογές. Στην Ελλάδα, αντίστροφα, το μεγαλύτερο μέρος χρησιμοποιείται για δομικές χρήσεις (κτίσιμο, επίχρισμα). <ref>Τριανταφύλλου Γ. και Μανούτσογλου Ε., Η Συμβολή της Ασβέστου στην επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων, Δελτίο της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας τομ. XXXVI, 2004, Πρακτικά 10ου Διεθνούς Συνεδρίου, Θεσ/νίκη Απρίλιος 2004</ref>

== Διαδικασία παραγωγής ==
Παράγεται από ανθρακικά πετρώματα όπως ασβεστόλιθοι, δολομίτες και μάρμαρα, με πύρωση σε θερμοκρασία πάνω από 900<sup>ο</sup> και στη συνέχεια με επεξεργασία ασβεστοποίησης.
Ο ψημένος ασβέστης τοποθετείται σε λάκκους, διαβρέχεται με άφθονο νερό και αφήνεται για αρκετό διάστημα, ώστε να είναι κατάλληλο για χρήση (στην μορφή αυτή, ονομάζεται και <nowiki>'''χωρύγι'''</nowiki>).
Η ενυδάτωση συμβολίζεται με την ακόλουθη χημική εξίσωση: CaO + H2O ↔ Ca (OH) 2 + θερμότητα ↑ <ref>Τσίμας Σ., Επιστήμη και Τεχνολογία Ασβέστη, ΕΜΠ, 2007</ref>
Χρησιμοποιείται και ως οικοδομικό συνδετικό υλικό, στο κτίσιμο ή το επίχρισμα (σοβάντισμα) τοίχων με λίθους (πέτρες) ή οπτόπλινθους (τούβλα).
== Ιστορία ==

Αναφέρεται στα παλιότερα υλικά, όπως τις [[Πυραμίδα|πυραμίδες]] (4.000 π.χ.) και στα κτίρια της [[Κνωσός|Κνωσού]] (1.500 π.χ.) στην [[Κρήτη]], στην [[Αγία γραφή|Βίβλο]], στο [[Σινικό τείχος]], στον ναό του [[Απόλλων|Απόλλωνα]] στην [[Αρχαία Ελλάδα]].
Επί [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαικής Αυτοκρατορίας]] χρησιμοποιείτο στην κατασκευή κτισμάτων (αναφέρεται στις προδιαγραφές της [[Αππία οδός |Αππίας Οδού]], που συνέταξε ο [[Βιτρούβιος]], ο μηχανικός του [[Ιούλιος Καίσαρας|Ιουλίου Καίσαρα]]).
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ανακάλυψε την δημιουργία ισχυρών υλικών με την ανάμιξη ασβέστη και υλικών λάβας ηφαιστείου και άλλων αδρανών υλικών, όπως [[ποζολάνη]].
Οι Βυζαντινοί χρησιμοποίησαν τον ασβέστη με ποζολάνες και διατηρούνται κατασκευές αυτής της περιόδου.
Ο ασβέστης παρέμεινε βασικό δομικό υλικό μέχρι τον 19<sup>ο</sup> αιώνα και μέχρι το 1890 που ανακαλύφθηκε στην [[Αμερική]] το [[τσιμέντο]] [[Πόρτλαντ]].

==Χρήσεις==
* [[Κατασκευή (αρχαιολογία)|Κατασκευές]] [[Κτίριο|κτιρίων]]. Σε υλικά σύνδεσης, κονιάματα, υδραυλικά, χρώματα.
* [[Μεταλλουργία]] & [[Κεραμικά|Βιομηχανία κεραμικών]]. Σε καμίνους και υλικά ευτηκτικών μειγμάτων, γυαλί, πυρίμαχα τούβλα και πορσελάνη.
* [[Προστασία του περιβάλλοντος]]. Σε ρυπογόνες περιοχές και περιοχές αποβλήτων (καθαρισμός στερεών, υγρών και αερίων ρύπων).
* [[Τρόφιμα|Βιομηχανία τροφίμων]] & [[Νερό|Κατεργασία νερού]]. Υδατικό διάλυμα ασβέστη σε τρόφιμα. Απολύμανση και αποσκλήρυνση πόσιμου νερού.
* [[Γεωργία]] & [[Κτηνοτροφία]]. Σε αυξημένη οξύτητα εδαφών λόγω λιπασμάτων, για αύξηση στρεμματικής απόδοσης. [[Ιχθυοτροφείο|Ιχθυοκαλλιέργειες]].
* [[Χαρτί|Βιομηχανία χάρτου]]. Λεύκανση χαρτιού. Ανάκτηση ΝαΟΗ κατά την μέθοδο θειικών.
* [[Χημική ένωση|Χημικές συνθέσεις]] & [[Φάρμακο|Φαρμακοβιομηχανία]]. Σόδα, ασβεστοκυαναμίδιο, λευκαντικά, χρώματα, συνθέσεις αλάτων, αντιόξινα χάπια, φάρμακα για οστεοπόρωση, συμπληρώματα ασβεστίου, οδοντόκρεμες.
* [[Δρόμος|Οδοποιία]]. Στερεοποίηση εδαφικών ή ασφαλτικών υποστρωμάτων σε δρόμους, αεροδρόμια κλπ.


==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
[http://www.lime-association.gr/lime.html Ελληνικός Σύνδεσμος Ασβέστου]

==Παραπομπές==

{{βικιλεξικό}}
{{βικιλεξικό}}
{{χημική ένωση-επέκταση}}
{{χημική ένωση-επέκταση}}

Έκδοση από την 13:19, 27 Μαΐου 2021


O όρος ασβέστης (ή άσβεστος), είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε εκείνα τα ανόργανα υλικά που περιέχουν ασβέστιο και στη σύσταση των οποίων κυριαρχούν ανθρακικά άλατα, οξείδια και υδροξείδια.

Ο κοινός ασβέστης είναι το οξείδιο του ασβεστίου (χημικός τύπος CaO) ή το υδροξείδιο του ασβεστίου (χημικός τύπος Ca(OH)2, παρασκευάζεται με ανάμιξη οξειδίου του ασβεστίου με νερό). Ο σβησμένος ασβέστης ονομάζεται και χωρύγι.

Ο ασβέστης στις ανεπτυγμένες χώρες χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο (ποσοστό πάνω από 80%), σε βιομηχανικές εφαρμογές. Στην Ελλάδα, αντίστροφα, το μεγαλύτερο μέρος χρησιμοποιείται για δομικές χρήσεις (κτίσιμο, επίχρισμα). [1]

Διαδικασία παραγωγής

Παράγεται από ανθρακικά πετρώματα όπως ασβεστόλιθοι, δολομίτες και μάρμαρα, με πύρωση σε θερμοκρασία πάνω από 900ο και στη συνέχεια με επεξεργασία ασβεστοποίησης. Ο ψημένος ασβέστης τοποθετείται σε λάκκους, διαβρέχεται με άφθονο νερό και αφήνεται για αρκετό διάστημα, ώστε να είναι κατάλληλο για χρήση (στην μορφή αυτή, ονομάζεται και '''χωρύγι'''). Η ενυδάτωση συμβολίζεται με την ακόλουθη χημική εξίσωση: CaO + H2O ↔ Ca (OH) 2 + θερμότητα ↑ [2] Χρησιμοποιείται και ως οικοδομικό συνδετικό υλικό, στο κτίσιμο ή το επίχρισμα (σοβάντισμα) τοίχων με λίθους (πέτρες) ή οπτόπλινθους (τούβλα).

Ιστορία

Αναφέρεται στα παλιότερα υλικά, όπως τις πυραμίδες (4.000 π.χ.) και στα κτίρια της Κνωσού (1.500 π.χ.) στην Κρήτη, στην Βίβλο, στο Σινικό τείχος, στον ναό του Απόλλωνα στην Αρχαία Ελλάδα. Επί Ρωμαικής Αυτοκρατορίας χρησιμοποιείτο στην κατασκευή κτισμάτων (αναφέρεται στις προδιαγραφές της Αππίας Οδού, που συνέταξε ο Βιτρούβιος, ο μηχανικός του Ιουλίου Καίσαρα). Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ανακάλυψε την δημιουργία ισχυρών υλικών με την ανάμιξη ασβέστη και υλικών λάβας ηφαιστείου και άλλων αδρανών υλικών, όπως ποζολάνη. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποίησαν τον ασβέστη με ποζολάνες και διατηρούνται κατασκευές αυτής της περιόδου. Ο ασβέστης παρέμεινε βασικό δομικό υλικό μέχρι τον 19ο αιώνα και μέχρι το 1890 που ανακαλύφθηκε στην Αμερική το τσιμέντο Πόρτλαντ.

Χρήσεις

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ελληνικός Σύνδεσμος Ασβέστου

Παραπομπές

  1. Τριανταφύλλου Γ. και Μανούτσογλου Ε., Η Συμβολή της Ασβέστου στην επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων, Δελτίο της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας τομ. XXXVI, 2004, Πρακτικά 10ου Διεθνούς Συνεδρίου, Θεσ/νίκη Απρίλιος 2004
  2. Τσίμας Σ., Επιστήμη και Τεχνολογία Ασβέστη, ΕΜΠ, 2007