Μαρίνος Αντύπας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Αναίρεση έκδοσης 8622965 από τον 2A02:587:7D15:BE7:913A:BC6B:676A:D8F1 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία |
||
Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
|εικόνα = [[Εικόνα:Marinos.jpg]] |
|εικόνα = [[Εικόνα:Marinos.jpg]] |
||
}} |
}} |
||
Ο '''Μαρίνος Αντύπας''' ([[Φερεντινάτα Κεφαλονιάς|Φερεντινάτα Κεφαλληνίας]], 1872 – [[Πυργετός Λάρισας]], 8 Μαρτίου 1907) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστής]] δικηγόρος, δημοσιογράφος και κοινωνικός αγωνιστής. Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ' όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και |
Ο '''Μαρίνος Αντύπας''' ([[Φερεντινάτα Κεφαλονιάς|Φερεντινάτα Κεφαλληνίας]], 1872 – [[Πυργετός Λάρισας]], 8 Μαρτίου 1907) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστής]] δικηγόρος, δημοσιογράφος και κοινωνικός αγωνιστής. Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ' όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και εργατικώνν τάξεων. Πέθανε από εναν άνθρωπο των μεγαλοκτηματιών του θεσσαλικού κάμπου ([[Τσιφλίκι|τσιφλικάδων]]), στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας. Είχαν διαφορές και προηγούμενα μεταξύ τους. |
||
== Η ζωή του == |
== Η ζωή του == |
||
Γραμμή 13: | Γραμμή 13: | ||
Το 1903 ο Μαρίνος Αντύπας πήγε στο [[Βουκουρέστι]] όπου ζούσε ο θείος του Γεώργιος Σκιαδαρέσης. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Αντύπας ήταν αυτός που τον έπεισε να αγοράσει γη έκτασης 300.000 στρεμμάτων στον θεσσαλικό κάμπο, στην περιοχή των [[Τέμπη|Τεμπών]]. Την ίδια χρονιά, ξαναγύρισε στην Κεφαλονιά όπου επανεξέδωσε την εφημερίδα του και ίδρυσε το «Λαϊκόν Αναγνωστήριον ''Η Ισότης''», ένα είδος λαϊκού σχολείου.<ref name=pontiki/> |
Το 1903 ο Μαρίνος Αντύπας πήγε στο [[Βουκουρέστι]] όπου ζούσε ο θείος του Γεώργιος Σκιαδαρέσης. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Αντύπας ήταν αυτός που τον έπεισε να αγοράσει γη έκτασης 300.000 στρεμμάτων στον θεσσαλικό κάμπο, στην περιοχή των [[Τέμπη|Τεμπών]]. Την ίδια χρονιά, ξαναγύρισε στην Κεφαλονιά όπου επανεξέδωσε την εφημερίδα του και ίδρυσε το «Λαϊκόν Αναγνωστήριον ''Η Ισότης''», ένα είδος λαϊκού σχολείου.<ref name=pontiki/> |
||
Το 1906, μετά την αποτυχία του στις εκλογές στην Κεφαλονιά (ως υποψήφιος βουλευτής επαρχίας Κρανιάς), έφτασε στη Θεσσαλία όπου ανέλαβε επιστάτης στα κτήματα του θείου του. Εκεί εφάρμοσε προοδευτικά μέτρα όπως η εφαρμογή της αργίας της Κυριακής, η αμοιβή των [[Κολίγος|κολίγων]] με το 75% της παραγωγής (αντί του 25% που ίσχυε ως τότε) και η παραγραφή των χρεών τους.<ref name=pontiki/> Ταυτόχρονα συνέχισε να μιλάει σε συγκεντρώσεις στα χωριά του κάμπου, κινητοποιώντας και οργανώνοντας τους εξαθλιωμένους αγρότες της Θεσσαλίας. Οι ενέργειές του αυτές και η μαχητικότητά του προκάλεσαν το μίσος των τσιφλικάδων, οι οποίοι προσπάθησαν, στην αρχή, να τον σταματήσουν μέσω συστάσεων από τη Χωροφυλακή και τη Νομαρχία. Ο Μ. Αντύπας ωστόσο συνέχισε να διατρέχει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου και να κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907. |
Το 1906, μετά την αποτυχία του στις εκλογές στην Κεφαλονιά (ως υποψήφιος βουλευτής επαρχίας Κρανιάς), έφτασε στη Θεσσαλία όπου ανέλαβε επιστάτης στα κτήματα του θείου του. Εκεί εφάρμοσε προοδευτικά μέτρα όπως η εφαρμογή της αργίας της Κυριακής, η αμοιβή των [[Κολίγος|κολίγων]] με το 75% της παραγωγής (αντί του 25% που ίσχυε ως τότε) και η παραγραφή των χρεών τους.<ref name=pontiki/> Ταυτόχρονα συνέχισε να μιλάει σε συγκεντρώσεις στα χωριά του κάμπου, κινητοποιώντας και οργανώνοντας τους εξαθλιωμένους αγρότες της Θεσσαλίας. Οι ενέργειές του αυτές και η μαχητικότητά του προκάλεσαν το μίσος των τσιφλικάδων, οι οποίοι προσπάθησαν, στην αρχή, να τον σταματήσουν μέσω συστάσεων από τη Χωροφυλακή και τη Νομαρχία. Ο Μ. Αντύπας ωστόσο συνέχισε να διατρέχει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου και να κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907. Στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας,ενας επιστάτης ο Ιωάννης Κυριακός τσακώθηκε μαζί του με αποτέλεσμα να τον πυροβολήσει<ref name=pontiki/>. Με τον τρόπο αυτό έφυγε απ την ζωή και πολλοι είπαν ότι ήταν δολοφονία ετσι έπρεπε για να αθωωθεί ο δράστης, όπως και έγινε<ref>''[https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4024033 Ο άνθρωπος - σύμβολο της απελευθέρωσης της αγροτιάς]'', εφημερίδα Ριζοσπάστης, 6-5-2007</ref>. Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία»{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=28/12/2019}}.Ο Θάνατος του προκάλεσε λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα. |
||
==Παραπομπές== |
==Παραπομπές== |
Έκδοση από την 02:03, 14 Φεβρουαρίου 2021
Μαρίνος Αντύπας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1872[1][2] Φερεντινάτα Κεφαλληνίας |
Θάνατος | 8 Μαρτίου 1907 Πυργετός Λάρισας |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δικηγόρος δημοσιογράφος πολιτικός |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτική ιδεολογία | ουτοπικός σοσιαλισμός |
Ο Μαρίνος Αντύπας (Φερεντινάτα Κεφαλληνίας, 1872 – Πυργετός Λάρισας, 8 Μαρτίου 1907) ήταν Έλληνας σοσιαλιστής δικηγόρος, δημοσιογράφος και κοινωνικός αγωνιστής. Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ' όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και εργατικώνν τάξεων. Πέθανε από εναν άνθρωπο των μεγαλοκτηματιών του θεσσαλικού κάμπου (τσιφλικάδων), στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας. Είχαν διαφορές και προηγούμενα μεταξύ τους.
Η ζωή του
Γεννήθηκε στο χωριό Φερεντινάτα της περιοχής Πυλάρου, στην Κεφαλονιά, το 1872. Πατέρας του Μαρίνου Αντύπα ήταν ο Σπύρος Αντύπας, μαραγκός και ξυλογλύπτης το επάγγελμα, και μητέρα του η Αγγελική Κλαδά. Η οικογένεια μετακόμισε στο Αργοστόλι, όπου ο Μαρίνος αποφοίτησε, μέσα σε στερήσεις, από το Γυμνάσιο, τον Ιούνιο του 1890.[3]
Στη συνέχεια, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τότε μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες που διέδιδε ο κύκλος του Σταύρου Καλλέργη και έγινε μέλος του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου. Ως σοσιαλιστής ανέπτυξε έντονη δράση, διοργανώνοντας ομιλίες.[3] Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος. Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην πλατεία Ομονοίας. Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση 1 έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.[3]
Το 1898, ο Αντύπας διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Κεφαλονιά. Την επόμενη χρονιά εξέδωσε την εφημερίδα Ανάστασις, της οποίας η κυκλοφορία διακόπηκε εξαιτίας ενός άρθρου όπου ο Αντύπας καταφερόταν εναντίον της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας και των υπευθύνων της ήττας του 1897.[3] Σημαντικό εδώ -από ένα περιληπτικό πρόγραμμα του 1905- είναι ότι ζητούσε νόμους που να περιορίζουν τις ώρες εργασίας, να καθοριστεί ημερομίσθιο, να δημιουργηθούν ταμεία σύνταξης για τους ανίκανους εργάτες είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας ή τραυματισμού[εκκρεμεί παραπομπή].
Το 1903 ο Μαρίνος Αντύπας πήγε στο Βουκουρέστι όπου ζούσε ο θείος του Γεώργιος Σκιαδαρέσης. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Αντύπας ήταν αυτός που τον έπεισε να αγοράσει γη έκτασης 300.000 στρεμμάτων στον θεσσαλικό κάμπο, στην περιοχή των Τεμπών. Την ίδια χρονιά, ξαναγύρισε στην Κεφαλονιά όπου επανεξέδωσε την εφημερίδα του και ίδρυσε το «Λαϊκόν Αναγνωστήριον Η Ισότης», ένα είδος λαϊκού σχολείου.[3]
Το 1906, μετά την αποτυχία του στις εκλογές στην Κεφαλονιά (ως υποψήφιος βουλευτής επαρχίας Κρανιάς), έφτασε στη Θεσσαλία όπου ανέλαβε επιστάτης στα κτήματα του θείου του. Εκεί εφάρμοσε προοδευτικά μέτρα όπως η εφαρμογή της αργίας της Κυριακής, η αμοιβή των κολίγων με το 75% της παραγωγής (αντί του 25% που ίσχυε ως τότε) και η παραγραφή των χρεών τους.[3] Ταυτόχρονα συνέχισε να μιλάει σε συγκεντρώσεις στα χωριά του κάμπου, κινητοποιώντας και οργανώνοντας τους εξαθλιωμένους αγρότες της Θεσσαλίας. Οι ενέργειές του αυτές και η μαχητικότητά του προκάλεσαν το μίσος των τσιφλικάδων, οι οποίοι προσπάθησαν, στην αρχή, να τον σταματήσουν μέσω συστάσεων από τη Χωροφυλακή και τη Νομαρχία. Ο Μ. Αντύπας ωστόσο συνέχισε να διατρέχει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου και να κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907. Στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας,ενας επιστάτης ο Ιωάννης Κυριακός τσακώθηκε μαζί του με αποτέλεσμα να τον πυροβολήσει[3]. Με τον τρόπο αυτό έφυγε απ την ζωή και πολλοι είπαν ότι ήταν δολοφονία ετσι έπρεπε για να αθωωθεί ο δράστης, όπως και έγινε[4]. Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία»[εκκρεμεί παραπομπή].Ο Θάνατος του προκάλεσε λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 141231610. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Faceted Application of Subject Terminology. 232334. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Ποντίκι 30-6-2013
- ↑ Ο άνθρωπος - σύμβολο της απελευθέρωσης της αγροτιάς, εφημερίδα Ριζοσπάστης, 6-5-2007
Πηγές
- Σπύρος Δ. Λουκάτος, Ιστορικός: "ΜΑΡΙΝΟΣ ΣΠ. ΑΝΤΥΠΑΣ, Η ζωή - Η εποχή - Η ιδεολογία - Η δράση και η δολοφονία του", Έκδοση Ομοσπονδίας Κεφαλληνιακών και Ιθακησιακών Σωματείων, Αθήνα 1980. ISBN 9789608974906
- Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης, Μαρίνος Αντύπας: Ένας εξεγερμένος αγωνιστής των σοσιαλιστικών ιδεωδών, εφημερίδα το Ποντίκι, 30-6-2013
Βιβλιογραφία
- Γ.Καψάλης, Μαρίνος Αντύπας, Εκδ.Ήβος.
|