Καραμανλήδικα (τουρκική διάλεκτος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2: Γραμμή 2:
[[Αρχείο:Karamanlidika.jpg|280px|thumb|Καραμανλήδεια γραφή (MAΣAΛAΧ) - Ιντζέσου, [[Καισάρεια]] ([[Τουρκία]])]]
[[Αρχείο:Karamanlidika.jpg|280px|thumb|Καραμανλήδεια γραφή (MAΣAΛAΧ) - Ιντζέσου, [[Καισάρεια]] ([[Τουρκία]])]]


Τα '''καραμανλήδικα''' είναι [[γραφή]] της [[τουρκικά|τουρκικής γλώσσας]] με [[ελληνικό αλφάβητο|ελληνικούς χαρακτήρες]] (αντί των αραβικών), καθώς και [[διάλεκτος]] της τουρκικής. Τα χρησιμοποιούσαν τουρκόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], κυρίως στις ανατολικές επαρχίες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], οι οποίοι αποκαλούνταν [[Καραμανλήδες]], εξ ου και η ονομασία αυτής της διαλέκτου και γραφής, αλλά και σε ορισμένες άλλες περιοχές, όπως λ.χ. της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] στη [[Μαύρη|Θάλασσα]]. Πρώτη επίσημη εμφάνιση της γραφής αυτής σημειώνεται το [[1713]] και είχε τόση απήχηση που διατηρήθηκε επί δύο αιώνες.
Τα '''καραμανλήδικα''' είναι [[γραφή]] της [[τουρκικά|τουρκικής γλώσσας]] με [[ελληνικό αλφάβητο|ελληνικούς χαρακτήρες]] (αντί των αραβικών), καθώς και [[διάλεκτος]] της τουρκικής. Τα χρησιμοποιούσαν τουρκόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], κυρίως στις ανατολικές επαρχίες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], οι οποίοι αποκαλούνταν [[Καραμανλήδες]], εξ ου και η ονομασία αυτής της διαλέκτου και γραφής, αλλά και σε ορισμένες άλλες περιοχές, όπως λ.χ. της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] στη [[Μαύρη Θάλασσα]]. Πρώτη επίσημη εμφάνιση της γραφής αυτής σημειώνεται το [[1713]] και είχε τόση απήχηση που διατηρήθηκε επί δύο αιώνες.


Λόγω των [[Εξισλαμισμός|εξισλαμισμών]] που σημειώνονταν ως τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα στη Μικρά Ασία, μεγάλο μέρος των Ελλήνων λησμόνησαν τη μητρική τους γλώσσα και χρησιμοποιούσαν την [[Τουρκία|Τουρκική]]. Ένας περιορισμένος αριθμός Ελλήνων που βρισκόταν σε περιοχές μακριά από τα παράλια και από μεγάλα αστικά κέντρα αφομοιώθηκαν μεν γλωσσικά από τον κατακτητή, κατάφεραν όμως να διατηρήσουν τη συνείδηση της [[θρησκεία|θρησκευτικής]] και φυλετικής τους αυτοτέλειας.
Λόγω των [[Εξισλαμισμός|εξισλαμισμών]] που σημειώνονταν ως τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα στη Μικρά Ασία, μεγάλο μέρος των Ελλήνων λησμόνησαν τη μητρική τους γλώσσα και χρησιμοποιούσαν την [[Τουρκία|Τουρκική]]. Ένας περιορισμένος αριθμός Ελλήνων που βρισκόταν σε περιοχές μακριά από τα παράλια και από μεγάλα αστικά κέντρα αφομοιώθηκαν μεν γλωσσικά από τον κατακτητή, κατάφεραν όμως να διατηρήσουν τη συνείδηση της [[θρησκεία|θρησκευτικής]] και φυλετικής τους αυτοτέλειας.

Έκδοση από την 18:24, 22 Ιανουαρίου 2021

Καραμανλήδεια γραφή (MAΣAΛAΧ) - Ιντζέσου, Καισάρεια (Τουρκία)

Τα καραμανλήδικα είναι γραφή της τουρκικής γλώσσας με ελληνικούς χαρακτήρες (αντί των αραβικών), καθώς και διάλεκτος της τουρκικής. Τα χρησιμοποιούσαν τουρκόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, κυρίως στις ανατολικές επαρχίες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι αποκαλούνταν Καραμανλήδες, εξ ου και η ονομασία αυτής της διαλέκτου και γραφής, αλλά και σε ορισμένες άλλες περιοχές, όπως λ.χ. της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στη Μαύρη Θάλασσα. Πρώτη επίσημη εμφάνιση της γραφής αυτής σημειώνεται το 1713 και είχε τόση απήχηση που διατηρήθηκε επί δύο αιώνες.

Λόγω των εξισλαμισμών που σημειώνονταν ως τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα στη Μικρά Ασία, μεγάλο μέρος των Ελλήνων λησμόνησαν τη μητρική τους γλώσσα και χρησιμοποιούσαν την Τουρκική. Ένας περιορισμένος αριθμός Ελλήνων που βρισκόταν σε περιοχές μακριά από τα παράλια και από μεγάλα αστικά κέντρα αφομοιώθηκαν μεν γλωσσικά από τον κατακτητή, κατάφεραν όμως να διατηρήσουν τη συνείδηση της θρησκευτικής και φυλετικής τους αυτοτέλειας.

Για τους τουρκόφωνους αυτούς ορθόδοξους -Ρωμιούς τυπώθηκαν από τις αρχές του 18ου αιώνα και συνεχίσθηκαν να τυπώνονται επί δύο αιώνες βιβλία, κυρίως θρησκευτικά, αλλά και ιστορικά δοκίμια, διηγήματα και λεξικά σε τουρκική γλώσσα, αλλά με ελληνικούς χαρακτήρες, που μπορούσαν να τα διαβάζουν και να τα κατανοούν. Επίσης και εφημερίδες της Κωνσταντινούπολης, όπως η "Ανάντολου" και η "Άσια" (Ασία) των Κ. Μιχαηλίδη και Ν. Παλαμηκίδη αντίστοιχα, που έπαυσαν όμως να εκδίδονται στις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

O μύθος του Αίσωπου «Ο ποντικός και ο βάτραχος» σε «ελληνο-τουρκική γλώσσα», όπως δημοσιεύτηκε το 1874, με βάση επιτόπια καταγραφή του Ρώσου καθηγητή Β. Γκριγκόροβιτς στην περιοχή της Μαριούπολης

Η γραφή αυτή ονομάσθηκε "καραμανλήδικη γραφή", την οποία και τελικά αναγνώρισε και το τουρκικό κράτος δίνοντας την έγκριση συγγραφής τουρκοελληνικού λεξικού στον Ι. Χλωρό υπό την από 28 Σαφέρ 1313 Έτος Εγίρας-(1895 μ.Χ.) του τουρκικού Υπουργείου Δημόσιας Εκπαίδευσης.[1]

Τα κείμενα που είναι γραμμένα με αυτό τον τρόπο είναι γνωστά και με το όνομα "καραμανλήδικα"[2]. Η παραγωγή εκδόσεων στα καραμανλήδικα σταμάτησε το 1925, με την Ανταλλαγή πληθυσμών[3].

Παραπομπές

  1. Χλώρος, Ι. (1899). Λεξικόν Τουρκο-Ελληνικόν. Κωνσταντινούπολη. 
  2. Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. «Εκδόσεις στην καραμανλίδικη γραφή». Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016. 
  3. Balta, Evangelia· Kappler, Matthias (2010). Cries and Whispers in Karamanlidika Books: Proceedings of the First International Conference on Karamanlidika Studies (Nicosia, 11th-13th September 2008). Otto Harrassowitz Verlag. σελ. 11. ISBN 978-3-447-06185-8.