Μικροϋπολογιστής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Commodore64.jpg|thumb|300px|Ο [[Commodore 64]] ήταν ένας από τους |
[[Image:Commodore64.jpg|thumb|300px|Ο [[Commodore 64]] ήταν ένας από τους πιο γνωστούς '''μικροϋπολογιστές''' της εποχής του και ο [[σπιτικός υπολογιστής]] με τις καλύτερες πωλήσεις]] |
||
Αν και δεν υπάρχει αυστηρός ορισμός , ονομάζουμε '''μικροϋπολογιστή''' έναν [[υπολογιστής|υπολογιστή]] που διαθέτει [[μικροεπεξεργαστής|μικροεπεξεργαστή]] σαν [[κεντρική μονάδα επεξεργασίας]]. Άλλο ένα χαρακτηριστικό αυτών των υπολογιστών είναι ότι καταλαμβάνουν λίγο χώρο. |
Αν και δεν υπάρχει αυστηρός ορισμός , ονομάζουμε '''μικροϋπολογιστή''' έναν [[υπολογιστής|υπολογιστή]] που διαθέτει [[μικροεπεξεργαστής|μικροεπεξεργαστή]] σαν [[κεντρική μονάδα επεξεργασίας]]. Άλλο ένα χαρακτηριστικό αυτών των υπολογιστών είναι ότι καταλαμβάνουν λίγο χώρο. |
||
Έκδοση από την 14:45, 11 Ιανουαρίου 2008
Αν και δεν υπάρχει αυστηρός ορισμός , ονομάζουμε μικροϋπολογιστή έναν υπολογιστή που διαθέτει μικροεπεξεργαστή σαν κεντρική μονάδα επεξεργασίας. Άλλο ένα χαρακτηριστικό αυτών των υπολογιστών είναι ότι καταλαμβάνουν λίγο χώρο.
Ο μικροϋπολογιστής εμφανίστηκε μετά τον μίνι υπολογιστή, με πιο αξιοσημείωτη αλλαγή την αντικατάσταση όλων των εξαρτημάτων που συναποτελούσαν την κεντρική μονάδα επεξεργασίας του μίνι υπολογιστή με έναν ολοκληρωμένο μικροεπεξεργαστή. Πολλά μοντέλα στην αρχή ήταν απλοϊκά στον σχεδιασμό , με τους πρώτους μικροεπεξεργαστές να έχουν την λειτουργικότητα των τσιπ των υπολογιστών χειρός(αριθμομηχανή). Παρολαυτά , καθώς ο σχεδιασμός των μικροεπεξεργαστών αναπτύχθηκε ραγδαία από το 1970 και μετά οι μικροϋπολογιστές έγιναν γρηγορότεροι και φτηνότεροι με αύξηση της δημοφιλίας τους.
Αν και δανείστηκαν κατά τον σχεδιασμό τους στοιχεία από προϋπάρχοντες υπολογιστές, η πιο σημαντική συνεισφορά τους ήταν ότι διεύρυναν την δυνατότητα πρόσβασης στους υπολογιστές και επέκτειναν την χρήση τους σε καινούργιους τομείς.
Ορισμός
Οι Επιτραπέζιοι υπολογιστές, παιχνιδομηχανές, φορητοί υπολογιστές, υπολογιστές χειρός, και άλλες παρόμοιες συσκευές μπορεί να θεωρηθούν ότι ανήκουν στην κατηγορία των μικροϋπολογιστών σύμφωνα με τον ορισμό που δώσαμε στην αρχή.
Ο όρος περιέγραφε τους πρώτους υπολογιστές που ήταν σχεδιασμένοι σε "ατομική κλίμακα" . Ήταν αρκετά μικροί ώστε να χωρούν σε ένα γραφείο και αρκετά φθηνοί για να αποτελούν ιδιοκτησία ενός ατόμου αντί να αποτελούν ιδιοκτησία οργανισμών,επιχειρήσεων και να μοιράζονται σε πολλά άτομα. Η έλευση του προσωπικού υπολογιστή που θα εκτελούσε εφαρμογές όπως το "VisiCalc" τοποθέτησε τους μικροϋπολογιστές μέσα στον χώρο εργασίας, αρχίζοντας να παραμερίζει τους μίνι υπολογιστες και τους κεντρικούς υπολογιστές της περιόδου. Clusters μικρουπολογιστών μπορούν να κάνουν και την δουλειά κεντρικών υπολογιστών.
Καθημερινή χρήση του όρου
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και μετά η χρήση του όρου "μικροϋπολογιστής" μειώθηκε σημαντικά και πλέον δεν χρησιμοποιείται. Συνήθως συσχετίζεται με τους οκτάμπιτους οικιακούς υπολογιστές όπως πχ οι Apple II, Commodore 64 καιBBC Micro). Αν και μια μεγάλη κατηγορία συσκευών που βασίζονται σε μικροεπεξεργαστές (πχ παιχνιδομηχανές)εμπίπτουν στον ορισμό του "μικροϋπολογιστή" δεν αναφέρονται με αυτό το όνομα στην καθομιλουμένη.
Ο όρος "μικρούπολογιστής" έχει πλέον αντικατασταθεί από τον όρο "προσωπικός υπολογιστής(PC-Personal Computer)" που περιγράφει το γεγονός ότι έχει σχεδιαστεί κυρίως με τον σκοπό να χρησιμοποιηθεί από ένα άτομο κάθε φορά σε αντίθεση με τους μίνι υπολογιστές και τα μέιν φρέϊμς.
Περιγραφή
Σχεδόν ο περισσότερος εξοπλισμός που χρησιμοποιείται σε έναν μικροϋπολογιστή είναι ενσωματωμένος σε ένα μόνο κουτί, αν και μερικά μέρη μπορούν να βρίσκονται σε μικρές αποστάσεις και να συνδέονται με το κουτί, όπως πχ το πληκτρολόγιο, το ποντίκι , η οθόνη κτλ. Γενικά ένας μικροϋπολογιστής δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερος , σε σημείο που να μην μπορεί να τοποθετηθεί πάνω σε ένα γραφείο. Ενώ αντίθετα ένας μίνι υπολογιστής, mainframe ή σούπερ-υπολογιστής μπορεί να επεκτείνεται στον χώρο με την προσθήκη υπομονάδων φτάνοντας να καταλαμβάνει ολόκληρα δωμάτια και cabinet.
Οι πιο πολλοί μικροϋπολογιστές εξυπηρετούν μόνο έναν χρήστη κάθε φορά, αν και ανάλογα με το λειτουργικό τους σύστημα μπορούν να εκτελούν ταυτόχρονα προγράμματα διαφορετικών χρηστών.
Εκτός από την ΚΜΕ , ο μικροϋπολογιστής είναι εξοπλισμένος με τουλάχιστον έναν τύπο μονάδας αποθήκευσης δεδομένων, μια πολύ γρήγορη πτητική μνήμη γνωστή σαν μνήμη τυχαίας προσπέλασης (RAM). Αν και μερικοί μικροϋπολογιστές (κυρίως οι οχτάμπιτοι) μπορούν να εκτελέσουν απλές εργασίες αρκούμενοι μόνο στην στην RAM, συνήθως μια μονάδα δευτερεύουσας αποθήκευσης είναι επιθυμητή. Στα πρώτα χρόνα της διάδοσης των μικροϋπολογιστών τον ρόλο της μονάδας δευτερεύουσας αποθήκευσης τον είχε μια απλή κασέτα που τοποθετούνταν σε ένα κασετόφωνο το οποίο μπορούσε να είναι και αυτόνομη συσκευή. Αργότερα το ομολογουμένως αργό κασετόφωνο, το αντικατέστησε ο οδηγός εύκαμπτου δίσκου στόν οποία εισήγαγε ο χρήστης τη εύκαμπτους δίσκους(δισκέτα) καθώς και Οδηγούς σκληρών δίσκων που ενσωματόνονταν στο κουτί του υπολογιστή.
Άλλα υποσυστήματα που αποτελούν μέρος ενός ολοκληρομένου συστήματος μικροϋπολογιστή είναι και το Τροφοδοτικό (ηλεκτρονικός υπολογιστής) και συσκευές εισόδου/εξόδο όπως οι εκτυπωτές, η οθνόνη και άλλες συσκευές διασύνδεσης με τον χρήστη.
Ιστορία
Ο πρώτος στον κόσμο εμπορικός μικροεπεξεργαστής ήταν ο 4004 της Intel ,που κυκλοφόρησε τις 15 Νοεμβρίου του 1971. Ο 4004 επεξεργαζόταν 4 δυαδικά ψηφία (μπιτς) δεδομένων παράλληλα. Δηλαδή ήταν τετράμπιτος(4 bit) επεξεργαστής. Τριάντα χρόνια μετά , οι μικροϋπολογιστές σε ενσωματωμένα συστήματα ( που βρίσκονται σε οικιακές συσκευές , οχήματα και κάθε είδους εξοπλισμό ) είναι συνήθως 8-bit, 16-bit, 32-bit, ή 64-bit. Μικρουπολογιστές Desktop/consumer όπως ο Apple Macintosh καιPC είναι κυρίως 32-bit αλλά σταδιακά γίνονται 64-bit, ενώ οι μικρουπολογιστές σταθμοί εργασίας που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες και οι μηχανικοί καθώς και οι υπερυπολογιστες είναι 64-bit (με μία ή περισσότερες KME). Η πρώτη γενίατων μικροϋπολογιστών ,που προορίζονταν για ειδικούς ηλεκτρολόγους μηχανικούς και για την προσωπική χρήση από χομπίστες, ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας 1970 με τον MITS Altair να αποτελεί το ποιό γνωστό παράδειγμα. Με το 1977 ξεκίνησε να κυκλοφορεί η δεύτερη γενία γνωστή και σαν οικιακοί υπολογιστές. Αυτοί ήταν ποιό έυκολοι στην χρήση από τους προκατόχους τους των οποίων η χρήση προαπαιτούσε εξοικίωση με πρακτική ηλεκτροτεχνία. Το κρίσιμο γεγονός που μετέτρεψε των μικροϋπολογιστή από ένα χόμπυ μιας μικρής ομάδας ανθρώπων σε ένα εργαλείο για την επιχείρηση ήταν η διέθεση στην αγορά των προγραμμάτων VisiCalc spreadsheet (αρχικά για τον Apple II). Μετά την έλευση από την IBM του IBM PC το 1981, ο όρος Προσωπικός υπολογιστής σήμαινε κυριως μικροϋπολογιστές συμβατούς με την αρχιτεκτονική αρχιτεκτονική του IBM PC (PC συμβατός).