Αικατερίνη Σουίνφορντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αικατερίνη Σουίνφορντ
	Ο τάφος της Αικατερίνης, ο μεγαλύτερος τάφος, δίπλα στον τάφο της κόρης της, Ιωάννας Μποφόρ
Δούκισσα του Λάνκαστερ
Γέννηση	1350
Θάνατος	10 Μαΐου 1403 (53 ετών)
Σύζυγος	Ούγος Σουίνφορντ; Ιωάννης της Γάνδης
Επίγονοι	Λευκή Σουίνφορντ; Τόμας Σουίνφορντ; Μαργαρίτα Σουίνφορντ; Ιωάννης Μπωφόρ, 1ος κόμης του Σόμερσετ; Ερρίκος Μπωφόρ; Τόμας Μπωφόρ, δούκας του Έξετερ; Ιωάννα Μποφόρ (κόμισσα του Γουέστμορλαντ)
Οίκος	Οίκος του Λάνκαστερ
Πατέρας	Παόν του Ροέτ
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 20:34, 21 Δεκεμβρίου 2020

Η Αικατερίνη Σουίνφορντ, δούκισσα του Λάνκαστερ (Katherine de Roet, 1350 - 10 Μαΐου 1403), ήταν η τρίτη σύζυγος του Ιωάννη της Γάνδης, δούκα του Λάνκαστερ, γιου του βασιλιά Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας.

Η Αικατερίνη ήταν ερωμένη του δούκα πολλά χρόνια πριν από τον γάμο, τα παιδιά τους νομιμοποιήθηκαν όταν ήταν βασιλιάς ο ξάδελφος τους Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας. Ο μεγαλύτερος γιος του συζύγου της από τον πρώτο γάμο Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας ανέτρεψε τον Ριχάρδο Β΄ και επικύρωσε διάταγμα με το οποίο οι απόγονοι του πατέρα του με την Αικατερίνη Σουίνφορντ δεν θα μπορούσαν να ανέβουν στον θρόνο. Οι απόγονοι της ήταν μέλη του Οίκου των Μπωφόρ και ήταν πρωταγωνιστές στον Πόλεμο των Ρόδων. Ο Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας έγινε βασιλιάς χάρη στα δικαιώματα (1485) που είχε από την μητέρα του Μαργαρίτα Μπωφόρ δισέγγονη του Ιωάννη της Γάνδης και της Αικατερίνης Σουίνφορντ. Η γραμμή ωστόσο είχε αποκλειστεί από τον θρόνο γι'αυτό ο Ερρίκος Ζ΄ ανακηρύχτηκε βασιλιάς "στο δικαίωμα της κατάκτησης" μετακινώντας την ημερομηνία στις 21 Αυγούστου 1485 πριν νικήσει τον Ριχάρδο Γ΄ της Αγγλίας στην Μάχη του Μπόσγουορθ.^[2]

Πρώτα χρόνια

Η Αικατερίνη Σουίνφορντ ήταν κόρη του κήρυκα Παόν του Ροέτ (1310 - 1380) που έγινε ιππότης και "εκχριστιανίστηκε με το όνομα Ζιλ".^[3] Είχε πολλές αδελφές όπως η Ισαβέλα του Ροέτ και έναν αδελφό τον Γουόλτερ, η Ισαβέλλα έγινε ευγενής στην Κολεγιακή εκκλησία της Σαντ Βαλτρούδης στην Μονς (1366). Η Φιλίππη Ροέτ σύζυγος του διάσημου ποιητή Τζόφρι Σώσερ είναι γενικά αποδεκτό ότι ήταν αδελφή της Αικατερίνης.^[4] Η Φιλίππη μπήκε στην υπηρεσία της δεύτερης συζύγου του Ιωάννη της Γάνδης Κωνσταντίας του Λάνκαστερ πριν παντρευτεί ο δούκας την Αικατερίνη.^[5] Η Αικατερίνη πιθανότατα ήταν το μικρότερο από τα παιδιά του του Παόν του Ροέτ, η συγγραφέας Άλισον Ουίϊρ (γεν. το 1951) επιβεβαιώνει ότι ήταν πραγματικά η μικρότερη και όλα τα παιδιά του γεννήθηκαν από τον δεύτερο γάμο του.^[6]

Πρώτος γάμος

Η Αικατερίνη Σουίνφορντ γεννήθηκε στην Αινώ την διετία 1349 - 1350, η πιθανότερη ημερομηνία ήταν η 25 Νοεμβρίου 1350 την ημέρα που γιόρταζε η προστάτιδα της Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς. Σε ηλικία περίπου 16 ετών (1366) στην εκκλησία του Σαιν Κλήμη του Δανού στο Ουεστμίνστερ τακτοποιήθηκε ο γάμος της με κάποιον "Ούγο" γνωστό με το όνομα Όττο Σουίνφορντ έναν ευγενή από το Λινκολνσάιρ γιο του Τόμας Σουίνφορντ και της Νικόλ Ντρουέλ. Με τον Ούγο απέκτησε την Λευκή (1367), τον Τόμας και την Μάργκαρετ Σουίνφορντ που έγινε μοναχή στο αβαείο του Μπάρκινγκ με εντολή του Ριχάρδου Β΄ της Αγγλίας. Η Αικατερίνη μπήκε στο νοικοκυριό του Ερρίκου Δ΄ σαν κηδεμόνας στις κόρες του από την πρώτο του γάμο με την Λευκή του Λάνκαστερ : Φιλίππη του Λάνκαστερ και Ελισάβετ Πλανταγενέτη του Έξετερ. Η άρρωστη Λευκή τοποθέτησε την μεγαλύτερη κόρη της Αικατερίνης Λευκή στο νοικοκυριό της μαζί με τις δικές της κόρες, ο ίδιος ο Ιωάννης της Γάνδης έγινε νονός στο παιδί.

Ερωτικές σχέσεις και γάμος με τον Ιωάννη της Γάνδης

Μετά τον πρόωρο θάνατο της Λευκής (1368) και την γέννηση του πρώτου παιδιού τους (1373) ο Ιωάννης της Γάνδης και η Αικατερίνη ξεκίνησαν μακροχρόνιες ερωτικές σχέσεις με αποτέλεσμα την γέννηση τεσσάρων παιδιών, τα παιδιά νομιμοποιήθηκαν μετά τον επίσημο γάμο των γονέων τους. Οι παράνομες ερωτικές σχέσεις με τον δούκα τελείωσαν το 1381 και αμαύρωσαν σε σημαντικά την φήμη της Αικατερίνης.^[7] Ο Ιωάννης της Γάνδης και η Αικατερίνη Σουίνφορντ παντρεύτηκαν στις 13 Ιανουαρίου 1396 στον Καθεδρικό ναό του Λίνκολν δυο χρόνια μετά τον θάνατο της δεύτερης συζύγου του δούκα Κωνσταντίας της Καστίλης. Οι καταγραφές για τον μεταξύ τους γάμο στον Πύργο σημειώνουν : "Ιωάννης της Γάνδης, δούκας του Λάνκαστερ παντρεύτηκε την Αικατερίνη κόρη του βασιλιά των όπλων της Γκιγιόν την εποχή του Εδουάρδου Γ΄ και αδελφή του Τζόφρι Σώσερ". Μετά τον θάνατο του Ιωάννη της Γάνδης η Αικατερίνη Σουίνφορντ κράτησε τον τίτλο της δούκισσας του Λάνκαστερ και πέθανε σε τέσσερα χρόνια στις 10 Μαΐου 1403. Ο τάφος της Αικατερίνης και της κόρης της Ιωάννας Μποφώρ ήταν σε έναν από σκαλιστό από πέτρα θόλο στον Καθεδρικό ναό του Λίνκολν. Οι δυο τάφοι ήταν διακοσμημένοι με τις μορφές τους που είχαν ασπίδες με σύμβολα και καταστράφηκαν την εποχή του Αγγλικού εμφύλιου πολέμου (1664). Μια παράσταση που καταγράφει την ύπαρξη τους σχεδιάστηκε βιαστικά από τον Ουίλιαμ Νταγκντάλ.

Οικογένεια

Με τον πρώτο σύζυγο της Ούγο Σουίνφορντ απέκτησε :

Μάργκαρετ Σουίνφορντ (γεν. το 1369), μοναχή στο περίφημο αβαείο του Μπάρκινγκ (1377) με την βοήθεια του μελλοντικού θετού της πατέρα Ιωάννη της Γάνδης, έζησε θρησκευτική ζωή με την ξαδέλφη της Ελισάβετ Σώσερ κόρη του Τζόφρι Σώσερ και της αδελφής της Αικατερίνης Φιλίππης Ροέτ.^[8]
Σερ Τόμας Σουίνφορντ (1367 - 1432) γεννήθηκε στο Λίνκολν την εποχή που ο Ιωάννης της Γάνδης βρισκόταν στην Καστίλη και πολεμούσε στο πλευρό του Πέτρου της Καστίλης.^[9]^[10]
Λευκή Σουίνφορντ, πήρε τον τίτλο της δούκισσας της Γάνδης και έγινε βαπτιστικιά του Ιωάννη της Γάνδης.

Ο Τόμας Σταπλτον δήλωσε (1846) ότι είχε αποκτήσει άλλη μια κόρη την Ντόροθυ Σουίνφορντ (γεν. 1366) που παντρεύτηκε τον σερίφη του Λινκολνσάιρ (1380) αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις.^[11]

Με τον δεύτερο σύζυγο της Ιωάννη της Γάνδης απέκτησε :

Θρύλοι

Ο τάφος της Αικατερίνης Σουίνφορντ (1809)

Οι απόγονοι του Ιωάννη της Γάνδης και της Αικατερίνης Σουίνφορντ έμειναν γνωστοί ως Οίκος των Μπωφόρ, με την επέμβαση του πάπα και του Ριχάρδου Β΄ νομιμοποιήθηκαν χάρη στον γάμο των γονέων τους (1396). Οι αδελφοί Μποφώρ αποκλείστηκαν από τον θρόνο με παρέμβαση του μεγαλύτερου ετεροθαλούς αδελφού τους Ερρίκου Δ΄ αν και σύμφωνα με τους νόμους της εποχής δεν μπορούσε ο βασιλιάς να κάνει το βήμα χωρίς την έγκριση του Κοινοβουλίου. Ο Ερρίκος Τυδώρ ακύρωσε την απόφαση του Ερρίκου Δ΄ και επανέφερε τα δικαιώματα των Μπωφόρ στον θρόνο αφού και ο ίδιος μέσω της μητέρας του του ήταν δισέγγονος του Ιωάννη Μπωφόρ του μεγαλύτερου παιδιού της Αικατερίνης Σουίνφορντ με τον Ιωάννη της Γάνδης, συνεπώς απόγονος του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας μέσω της μητέρας του. Ο Ιωάννης Μπωφόρ, 1ος κόμης του Σόμερσετ είχε επίσης μια κόρη την Ιωάννα Μπωφόρ που παντρεύτηκε τον Ιάκωβο Α΄ της Σκωτίας και έγινε ένας από τους γενάρχες του Οίκου των Στιούαρτ.^[12] Η κόρη τους Ιωάννα Μπωφόρ παντρεύτηκε τον Ραλφ Νέβιλ, 1ο κόμη του Γουέστμορλαντ και έγινε γιαγιά του Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και του Ριχάρδου Γ΄ της Αγγλίας που ανέτρεψε ο Ερρίκος Τυδώρ στην μάχη του Μπόσγουορθ. Ο Ερρίκος Τυδώρ για να επιβεβαιώσει τα δικαιώματα του στον θρόνο παντρεύτηκε την Ελισάβετ της Υόρκης μεγαλύτερη κόρη του Εδουάρδου Δ΄.

H Αικατερίνη Παρ έκτη σύζυγος του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας επίσης καταγόταν από την Ιωάννα Μπωφόρ κόμισσα του Γουέστμορλαντ.^[13] Ο μεγαλύτερος γιος του συζύγου της από τον πρώτο γάμο του Ερρίκος του Μπόλινμπροκ ανέτρεψε τον ξάδελφο του Ριχάρδο Β΄ (1399), ο Ριχάρδος Β΄ θανατώθηκε πιθανότατα από τον γιο της Αικατερίνης Τόμας Σουίνφορντ που ήταν Κοντόσταυλος στο κάστρο του Πόντεκραφτ ενώ ακούγεται ότι ο Ριχάρδος πέθανε από πείνα. Η κόρη του Ιωάννη της Γάνδης από τον πρώτο του γάμο Φιλίππη του Λάνκαστερ ήταν προ - προγιαγιά της Αικατερίνης της Αραγoνίας πρώτης συζύγου του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας και μητέρας της Μαρία Α΄ της Αγγλίας. Η κόρη του Ιωάννη της Γάνδης από τον δεύτερο γάμο του Αικατερίνη του Λάνκαστερ ήταν επίσης προγιαγιά της Αικατερίνης της Αραγωνίας.

Λογοτεχνία

Η Αικατερίνη Σουίνφορντ ήταν πρωταγωνίστρια σε πολλά μυθιστορήματα όπως το έργο της Άνια Σετόν (1904 - 1990) "Αικατερίνη" (1954). Η Άλισον Ουίϊρ έγραψε το βιογραφικό έργο : "Η ιστορία του Ιωάννη της Γάνδης και της σκανδαλώδους δούκισσας" (2008). Η Τζαννέτ Λούκραφτ έγραψε το βιογραφικό έργο "Αικατερίνη Σουίνφορντ, η ιστορία της μεσαιωνικής ερωμένης"'που την παρουσιάζει αρκετά δυναμική γυναίκα με ικανότητες να χειριστεί τα κοινωνικά θέματα.

Παραπομπές

↑ Σχέδιο του 1640 των τάφων της Αικατερίνης Σουίνφορντ και της κόρης της, Ιωάννας Μποφόρ, στον καθεδρικό του Λίνκολν πριν την καταστροφή των τάφων το 1644.
↑ S. Chrimes, Henry VII, p. 50.
↑ Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.
↑ Gray, Douglas (2005). "Chaucer, Philippa - Oxford Reference". The Oxford Companion to Chaucer.
↑ Hudson, Anne (2005). "John of Gaunt - Oxford Reference". In Douglas Gray (ed.). The Oxford Companion to Chaucer. Oxford University Press.
↑ Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.
↑ Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.
↑ Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.
↑ Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.
↑ Plea rolls of the Court of Common Pleas: National Archives; CP 40/629
↑ Alison Weir, Katherine Swynford: The Story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess (Random House Limited, Jonathan Cape, 2007), pp. 68–69
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2018.
↑ James, Susan. 'Catherine Parr: Henry VIII's Last Love.' 2009. pg 15.

Πηγές

Lucraft, Jeannette (2006). Katherine Swynford: The History of a Medieval Mistress. Sutton Publishing Ltd.
Alison Weir, Mistress of the Monarchy: The Life of Katherine Swynford, Duchess of Lancaster (U.S. title).
Judy Perry, "Katherine Roet's Swynfords: a re-examination of interfamily relationships and descent", Foundations (Foundation for Medieval Genealogy), Vol. 1, No. 1 & 2 2003–2004.
David H Kelley, Don C Stone & David C Dearborn, "Among the Royal Servants: Welby, Browne, Quarles and Related Families", Foundations (Foundation for Medieval Genealogy), Vol. 3, No. 4
Sargeant, Carol (2009). Love, Honour and Royal Blood Book One: Katharine Swynford. Dog Ear Publishing.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Katherine Swynford της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] Σχέδιο του 1640 των τάφων της Αικατερίνης Σουίνφορντ και της κόρης της, Ιωάννας Μποφόρ, στον καθεδρικό του Λίνκολν πριν την καταστροφή των τάφων το 1644.

[2] S. Chrimes, Henry VII, p. 50.

[3] Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.

[4] Gray, Douglas (2005). "Chaucer, Philippa - Oxford Reference". The Oxford Companion to Chaucer.

[5] Hudson, Anne (2005). "John of Gaunt - Oxford Reference". In Douglas Gray (ed.). The Oxford Companion to Chaucer. Oxford University Press.

[6] Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.

[7] Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.

[8] Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.

[9] Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.

[10] Plea rolls of the Court of Common Pleas: National Archives; CP 40/629

[11] Alison Weir, Katherine Swynford: The Story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess (Random House Limited, Jonathan Cape, 2007), pp. 68–69

[12] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2018.

[13] James, Susan. 'Catherine Parr: Henry VIII's Last Love.' 2009. pg 15.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

@@ Γραμμή 36: / Γραμμή 36: @@
 ==Ερωτικές σχέσεις και γάμος με τον Ιωάννη της Γάνδης==
-[[Αρχείο:Arms_of_Katherine_Swynford.svg|thumb|right|250px|Τα σύμβολα της Αικατερίνης Σουίνφορντ μετά τον γάμο της με τον Ιωάννη της Γάνδης]]
+[[Αρχείο:Arms of Katherine Swynford (de Roet).svg|thumb|right|250px|Τα σύμβολα της Αικατερίνης Σουίνφορντ μετά τον γάμο της με τον Ιωάννη της Γάνδης]]
 Μετά τον πρόωρο θάνατο της Λευκής (1368) και την γέννηση του πρώτου παιδιού τους (1373) ο Ιωάννης της Γάνδης και η Αικατερίνη ξεκίνησαν μακροχρόνιες ερωτικές σχέσεις με αποτέλεσμα την γέννηση τεσσάρων παιδιών, τα παιδιά νομιμοποιήθηκαν μετά τον επίσημο γάμο των γονέων τους. Οι παράνομες ερωτικές σχέσεις με τον δούκα τελείωσαν το 1381 και αμαύρωσαν σε σημαντικά την φήμη της Αικατερίνης.<ref>Weir, Alison (2007). Katherine Swynford: The story of John of Gaunt and his Scandalous Duchess. London: Jonathan Cape.</ref> Ο Ιωάννης της Γάνδης και η Αικατερίνη Σουίνφορντ παντρεύτηκαν στις 13 Ιανουαρίου 1396 στον Καθεδρικό ναό του Λίνκολν δυο χρόνια μετά τον θάνατο της δεύτερης συζύγου του δούκα Κωνσταντίας της Καστίλης. Οι καταγραφές για τον μεταξύ τους γάμο στον Πύργο σημειώνουν : ''"Ιωάννης της Γάνδης, δούκας του Λάνκαστερ παντρεύτηκε την Αικατερίνη κόρη του βασιλιά των όπλων της Γκιγιόν την εποχή του Εδουάρδου Γ΄ και αδελφή του Τζόφρι Σώσερ"''. Μετά τον θάνατο του Ιωάννη της Γάνδης η Αικατερίνη Σουίνφορντ κράτησε τον τίτλο της δούκισσας του Λάνκαστερ και πέθανε σε τέσσερα χρόνια στις 10 Μαΐου 1403. Ο τάφος της Αικατερίνης και της κόρης της Ιωάννας Μποφώρ ήταν σε έναν από σκαλιστό από πέτρα θόλο στον Καθεδρικό ναό του Λίνκολν. Οι δυο τάφοι ήταν διακοσμημένοι με τις μορφές τους που είχαν ασπίδες με σύμβολα και καταστράφηκαν την εποχή του [[Αγγλικός εμφύλιος πόλεμος|Αγγλικού εμφύλιου πολέμου]] (1664). Μια παράσταση που  καταγράφει την ύπαρξη τους σχεδιάστηκε βιαστικά από τον Ουίλιαμ Νταγκντάλ.