Κύπρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Ετικέτες: Αναιρέθηκε Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Ετικέτες: Αναιρέθηκε Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 9: Γραμμή 9:
ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ
ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ


==ΚΑΚΟΊ ΤΟΎΡΚΟΙ ==
==Ιστορία==
ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ
{{κύριο|Προϊστορία της Κύπρου|Ιστορία της Κύπρου|Βασίλειο της Κύπρου}}


===ΚΑΚΟΊ ΤΟΎΡΚΟΙ ===
===Προϊστορία===


ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ
[[Αρχείο:Khirokitia1.jpg|thumb|right|180px|Η Xοιροκοιτία είναι προϊστορικός οικισμός της Kύπρου, που χρονολογείται από την μεταγενέστερη φάση της ακεραμικής νεολιθικής περιόδου (γύρω στο 7000 π.X.).]]
Η πρώτη ανθρώπινη εγκατάσταση στην Κύπρο βρίσκεται στην Ακροκέραμο την νότια ακτή του νησιού από το 10.000 π.Χ., οι πρώτες ανθρώπινες κοινότητες χρονολογούνται το 8.200 π.Χ.<ref>Mithen, S. After the Ice: A Global Human History, 20000 BC–5000 BC. Boston: Harvard University Press 2005, p.97.</ref> Η εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων στο νησί συνδέεται με την εξαφάνιση των ιπποπόταμων και των νάνων - ελεφάντων.<ref>Stuart Swiny, ed. (2001). The Earliest Prehistory of Cyprus: From Colonization to Exploitation</ref> Τα πηγάδια που βρέθηκαν από τους αρχαιολόγους στην δυτική Κύπρο θεωρούνται από τους αρχαιολόγους τα αρχαιότερα στον κόσμου και χρονολογούνται σήμερα 9.000 - 10.500 χρόνια πριν.<ref>http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8118318.stm</ref>
Σε ξεχωριστό νεολιθικό οικισμό στην Κύπρου βρέθηκαν ανθρώπινα οστά μαζί με τα οστά μιας γάτας ηλικίας οκτώ μηνών.<ref>Wade, Nicholas (29 June 2007). "Study Traces Cat's Ancestry to Middle East"</ref> Ο τάφος χρονολογείται το 7.500 π.Χ. πριν την άνοδο του Αιγυπτιακού πολιτισμού και αποδεικνύει την πανάρχαια συνύπαρξη των ανθρώπων με τα αιλουροειδή.<ref>Walton, Marsha (9 April 2004). "Ancient burial looks like human and pet cat"</ref> Ο πανάρχαιος καλοδιατηρημένος Νεολιθικός οικισμός στην [[Χοιροκοιτία]] που χρονολογείται από το 6.800 π.Χ. αποτελεί σήμερα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την [[Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών]].<ref>Simmons, A. H. Faunal extinction in an island society: pygmy hippopotamus hunters of Cyprus. New York: Springer 1999, p.15.</ref>

Την εποχή του Χαλκού το νησί δέχτηκε δυο κύματα από Έλληνες μετανάστες.<ref>Thomas, Carol G. and Conant, Craig: The Trojan War, pages 121–122. Greenwood Publishing Group, 2005.</ref> Οι έμποροι από τις [[Μυκήνες]] επισκέφτηκαν την Κύπρο γύρω στο 1.400 π.Χ.<ref>A.D. Lacy. Greek Pottery in the Bronze Age</ref> Το δεύτερο μεγαλύτερο κύμα ήρθε στο νησί μετά την πτώση των Μυκηνών, το νησί εκείνη την περίοδο έδειξε στον μεγαλύτερο βαθμό τον Ελληνικό του χαρακτήρα.<ref>Thomas, Carol G. The Trojan War. Santa Barbara, CA, USA: Greenwood Publishing Group 2005. p. 64.</ref> Η Κύπρος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην [[Ελληνική μυθολογία]] θεωρείται η γενέτειρα της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]] και του [[Άδωνις|Άδωνη]], από την Κύπρο κατάγονταν οι βασιλείς [[Κινύρας]], [[Τεύκρος]] και [[Πυγμαλίων (Κύπρου)|Πυγμαλίων]].<ref>Stass Paraskos, The Mythology of Cyprus (London: Orage Press, 2016) p.1f</ref> Στις αρχές του 8ου αιώνα οι [[Φοίνικες]] ίδρυσαν τις πρώτες αποικίες στις νότιες ακτές του νησιού κοντά στις πόλεις Λάρνακα και Σαλαμίνα.

===Αρχαία χρόνια===

[[Αρχείο:Kourion theatre from southeast.jpg|thumb|right|[[Κούριο]]]]
Η Κύπρος αποτελούσε στρατηγικό σημείο για την [[Μέση Ανατολή]].<ref>Getzel M Cohen (1995). The Hellenistic Settlements in Europe, the Islands and Asia Minor</ref><ref>Charles Anthony Stewart (2008). Domes of Heaven: The Domed Basilicas of Cyprus</ref><ref>Michael Spilling; Jo-ann Spilling (2010). Cyprus</ref> Κυβερνήθηκε από την [[Ασσυρία]] από το 708 π.Χ. για έναν περίπου αιώνα εκτός από ένα μικρό διάστημα Αιγυπτιακής κατοχής και από το 545 π.Χ. πέρασε στους [[Πέρσες]].<ref name="lcweb2.loc.gov">http://lcweb2.loc.gov/cgi-bin/query/r?frd/cstdy:@field%28DOCID+cy0013%29</ref> Αξίζει να σημειωθεί και η παρουσία Κυπρίων μισθοφόρων στο δέλτα του Νείλου που εγκαταστάθηκαν εκεί κοντά στην [[Ναύκρατις|Ναύκρατη]], κατόπιν παραχωρήσεως αδείας από τον φιλέλληνα φαραώ [[Άμασις Β' της Αιγύπτου|Άμαση]] και ίδρυσαν '''[[Κύπρος Αιγύπτου|ομώνυμη αποικία]]'''. Ο βασιλιάς της Σαλαμίνας [[Ονήσιλος]] ενώθηκε με τον στρατό του στην ανεπιτυχή [[Ιωνική Επανάσταση]] ενάντια στην [[Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία]] (499 π.χ.) Η Κύπρος παρά την αποτυχία της επανάστασης διατήρησε την αυτονομία της στον υπόλοιπο Ελληνικό κόσμο.<ref name="lcweb2.loc.gov"/> Ο [[Αλέξανδρος ο Μέγας]] κατέκτησε την Κύπρο (333 π.Χ.), με την διαίρεση της αυτοκρατορίας του την [[Ελληνιστική περίοδος]] κυβερνήθηκε από την [[Δυναστεία των Πτολεμαίων]], την εποχή εκείνη εξελληνίστηκε πλήρως. Η Κύπρος κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 58 π.Χ.<ref name="lcweb2.loc.gov"/>

===Ελληνιστική περίοδος===

Στην Ελληνιστική περίοδο άνθισαν οι τέχνες και έχουμε μαρτυρίες σε αμφορείς και πλάκες με γραφές. Άνθισε, επίσης, και η αρχαία ελληνική θρησκεία προς τους 12 θεούς του Ολύμπου με ιερά σε όλο το νησί με μεγαλύτερο της Θεάς [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]] στην [[Πάφος|Πάφο]] (Κούκλια) πλησίον στο τόπο όπου γεννήθηκε ("Πέτρα του Ρωμιού" και "Λουτρά της Αφροδίτης"). Την ίδια περίοδο ο Κύπριος φιλόσοφος Ζήνων ο Κιτιεύς ίδρυσε την περίφημη [[Στωικισμός|Σχολή των Στωικών]] στην Αθήνα.
Ακολουθεί η Ρωμαϊκή περίοδος η οποία διήρκεσε από το 58 π.Χ. - 330 μ.Χ. Ο [[Απόστολος Παύλος]] και ο [[Απόστολος Βαρνάβας]] επισκέφθηκαν την Πάφο όπου κατόρθωσαν να εκχριστιανίσουν το Ρωμαίο Ανθύπατο [[Σέργιος Παύλος|Σέργιο Παύλο]], έτσι η Κύπρος έγινε το πρώτο νησί που απόκτησε Χριστιανό ηγέτη.

===Βυζαντινοί χρόνοι===

[[Αρχείο:Taktakala Nicosia Cyprus Republic Cyprus.jpg|thumb|right|Ιστορική Περιοχή Τακτακαλά (Ταχτ-ελ-Κάλε) στη Λευκωσία.]]
Όταν η [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] διαιρέθηκε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] και στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Κύπρος έγινε τμήμα της Ανατολικής με πρωτεύουσα την [[Κωνσταντινούπολη]] και παρέμεινε περίπου 800 χρόνια. Την Βυζαντινή περίοδο ο Ελληνικός πολιτισμός επικράτησε στο νησί, σε συνδυασμό με την χριστιανική θρησκεία δημιούργησε μια συμπαγή Ελληνοχριστιανική κοινότητα που διατηρείται μέχρι σήμερα.<ref name="lcweb2.loc.gov"/>
Από τις αρχές του 649 η Κύπρος δέχτηκε σκληρές πειρατικές επιδρομές από την Ανατολή που συνεχίστηκαν περισσότερο από 300 χρόνια, οι επιδρομές είχαν δραματικές συνέπειες πολλοί κάτοικοι σφαγιάστηκαν και η περιουσία τους λεηλατήθηκε. Δεν έχουν διασωθεί εκκλησίες από εκείνη την περίοδο, χιλιάδες κάτοικοι θανατώθηκαν, πολλές πόλεις όπως η [[Σαλαμίνα (Κύπρος)|Σαλαμίνα]] ισοπεδώθηκαν και δεν ξανακτίστηκαν ποτέ.<ref name="lcweb2.loc.gov"/> Η Βυζαντινή κυριαρχία αποκαταστάθηκε όταν ο [[Νικηφόρος Β´ Φωκάς]] πέτυχε μια μεγάλη σειρά από νίκες στην ξηρά και στην θάλασσα (965).<ref name="lcweb2.loc.gov"/>

===Το βασίλειο της Κύπρου===

[[Αρχείο:Armoiries_Chypre_1393.svg|thumb|right|250px|Τα εμβλήματα των βασιλέων της Κύπρου]]
Ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος]] κατέκτησε την Κύπρο όταν ο στόλος του προσάραξε στο νησί λόγω θαλασσοταραχής (1191), ο τελευταίος Βυζαντινός κυβερνήτης [[Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου]] αιχμαλωτίστηκε.<ref>Riddle, J.M. A History of the Middle Ages. Lanham, MD, USA: Rowman & Littlefield 2008. p. 326.</ref> Ο Ριχάρδος πούλησε την Κύπρο στους [[Ναΐτες Ιππότες]] αλλά λόγω σκληρών αντιδράσεων των κατοίκων πήρε ξανά το νησί και το παραχώρησε στον σύμμαχο του [[Γκυ των Λουζινιάν]]. Ο Γκυ με τον θάνατο του (1194) κληροδότησε την Κύπρο στον μεγαλύτερο αδελφό του [[Αμωρί Β΄ της Ιερουσαλήμ]] που αναγνωρίστηκε επίσημα πρώτος βασιλιάς της Κύπρου από τον αυτοκράτορα [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο ΣΤ΄]].<ref name="lcweb2.loc.gov"/>

Οι διάδοχοι του Αμωρί Β΄ από τον [[Οίκος των Λουζινιάν|Οίκο των Λουζινιάν]] ήταν :

*[[Ούγος Α΄ της Κύπρου]]
*[[Ερρίκος Α΄ της Κύπρου]]
*[[Ούγος Β΄ της Κύπρου]]

Ο Ούγος Β΄ πέθανε άτεκνος σε ηλικία 15 ετών, το [[Βασίλειο της Κύπρου]] μεταβιβάστηκε στον Ούγο Γ΄ από τον [[Οίκος του Πουατιέ|Οίκο του Πουατιέ]] γιο του [[Ερρίκος της Αντιόχειας|Ερρίκου της Αντιόχειας]] και της [[Ισαβέλλα της Κύπρου|Ισαβέλλας της Κύπρου]] της κόρης του Ούγου Α΄. Ο [[Ούγος Γ΄ της Κύπρου]] ήταν ο ιδρυτής του κλάδου των Πουατιέ - Λουζινιάν, οι διάδοχοι του στον θρόνο της Κύπρου ήταν :

*[[Ιωάννης Α΄ της Κύπρου]]
*[[Ερρίκος Β΄ της Κύπρου]]
*[[Ούγος Δ΄ της Κύπρου]]
*[[Πέτρος Α΄ της Κύπρου]]
*[[Πέτρος Β΄ της Κύπρου]]
*[[Ιάκωβος Α΄ της Κύπρου]]
*[[Ιανός της Κύπρου]]
*[[Ιωάννης Β΄ της Κύπρου]]
*[[Καρλόττα της Κύπρου]]
*[[Ιάκωβος Β΄ της Κύπρου]]
*[[Ιάκωβος Γ΄ της Κύπρου]]
*[[Αικατερίνη Κορνάρο]]

Η κυρίαρχη αριστοκρατική τάξη στο βασίλειο της Κύπρου ήταν των Γάλλων των Λουζινιάν αλλά οι πληροφορίες ότι οι Ελληνικοί πληθυσμοί ζούσαν σαν δούλοι είναι ψευδείς και ανακριβείς.<ref name="lcweb2.loc.gov"/> Πολλοί Έλληνες διορίστηκαν σε ψηλά αξιώματα δημιουργώντας μια ισχυρή μεσαία τάξη με πολλούς γάμους των Ελλήνων με μέλη του βασιλικού νοικοκυριού.<ref>See James G. Schryver, 'Colonialism or Conviviencia in Frankish Cyprus?' in I.W. Zartman (ed.), Understanding Life in the Borderlands: Boundaries in Depth and in Motio (Athens, GA: University of Georgia Press, 2010) pp. 133–159; see also Evangelia Skoufari 'Cyprus during the 16th century: a Frankish kingdom, a Venetian colony, a multicultural society,' in Joves pensant la Mediterrània – Mar de diàleg, no. 5 dir. Enric Olivé Serret, Tarragona, Publicacions de la Universitat Rovira y Virgili, Tarragona 2008, pp. 283–295.</ref> Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Ιωάννης Β΄ της Κύπρου που παντρεύτηκε διαδοχικά δυο Ελληνίδες : την [[Αμαδέα Παλαιολογίνα]] και την [[Ελένη Παλαιολογίνα (1428-1458)|Ελένη Παλαιολογίνα]].<ref>Benjamin Arbel, David Jacoby, Intercultural Contacts in the Medieval Mediterranean, (London: Taylor and Francis, 1996) p.45</ref>

===Η κυριαρχία των Βενετών===

Με τον θάνατο του Ιακώβου Β΄ (1473) η [[Βενετική Δημοκρατία]] απέκτησε τον απόλυτο έλεγχο στο νησί. Η Βενετή χήρα του Ιακώβου Β΄ [[Αικατερίνη Κορνάρο]], η τελευταία βασίλισσα της Κύπρου, που κυβέρνησε σαν διακοσμητική φυσιογνωμία των Βενετών, αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να τους κληροδοτήσει το νησί (26 Φεβρουαρίου 1489).
Οι Βενετοί οχύρωσαν την Λευκωσία, έκτισαν τα τείχη της και την μετέτρεψαν σε μεγάλο εμπορικό κέντρο. Την εποχή των Βενετών οι Οθωμανοί ξεκίνησαν σκληρές επιδρομές στην Κύπρο· μετά την καταστροφή της Λεμεσού (1539) οι Βενετοί, από φόβο μην πάθουν τα χειρότερα, οχύρωσαν την Αμμόχωστο και την Κερύνεια.<ref name="lcweb2.loc.gov"/>
Η Κύπρος κατακτήθηκε από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] στο τέλος της ηγεμονίας του Δόγη [[Πιέτρο Λορεντάν]] (1570).

===Οθωμανική κυριαρχία===

[[Αρχείο:Larnaca 01-2017 img01 Larnaca Fort.jpg|thumb|right|Ενετικό Κάστρο της Λάρνακας.]]
Μια ισχυρή επίθεση με 60.000 άντρες παρά την ισχυρή αντίσταση των κατοίκων της Αμμόχωστου και της Λευκωσίας έφερε το νησί σε Οθωμανική εξουσία (1570) ,οι Οθωμανοί έσφαξαν πολλούς Αρμένιους και Έλληνες χριστιανούς.<ref name="countrystudies.us">http://countrystudies.us/cyprus/7.htm</ref> <ref>Παπαδόπουλος Στέφανος, [https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/bitstream/123456789/7322/1/949.505%20%CE%A0%CE%91%CE%A0%20%CE%A4.1.pdf Απελευθερωτικοί Αγώνες των Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας], Τεύχος Α', (1453-1669), Θεσσαλονίκη 1982. σελ. 62-66.</ref>Την επόμενη χρονιά (1571) ο Δόγης [[Αλβίζε Α΄ Μοτσενίγκο]] σε συμμαχία με όλες τις χριστιανικές δυνάμεις της δύσης θριάμβευσε επί των Οθωμανών στην [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|Ναυμαχία της Ναυπάκτου]]. Η Κύπρος ωστόσο στην ειρηνική συνθήκη που ακολούθησε (7 Μαρτίου 1573) παρέμεινε οριστικά Οθωμανική. Η ανώτερη τάξη των Λατίνων εξαφανίστηκε και η πρώτη απογραφή έγινε με μουσουλμανικό πληθυσμό.<ref>Mallinson, William (30 June 2005). Cyprus: A Modern History. I. B. Tauris. p. 1.</ref> Οι στρατιώτες που κατέκτησαν το νησί εγκαταστάθηκαν σαν κάτοικοι, μαζί με αυτούς ήρθαν πολλοί Τούρκοι τεχνίτες και αγρότες από την Ανατολή .<ref>Orhonlu, Cengiz (2010), "The Ottoman Turks Settle in Cyprus", in Inalcık, Halil, The First International Congress of Cypriot Studies: Presentations of the Turkish Delegation, Institute for the Study of Turkish Culture, p. 99</ref> Οι νεοεισερχόμενοι κάτοικοι είχαν καταγωγή από υποβαθμισμένες Ασιατικές φυλές που ανήκαν σε ενοχλητικές μουσουλμανικές αιρέσεις.<ref>Jennings, Ronald (1993), Christians and Muslims in Ottoman Cyprus and the Mediterranean World, 1571–1640, New York University Press, p. 232</ref> Οι Οθωμανοί κατάργησαν το θρησκευτικό σύστημα των Λατίνων και έδωσαν περισσότερες θρησκευτικές ελευθερίες στους Ορθόδοξους. Ο αρχηγός της Κυπριακής εκκλησίας είχε τον ρόλο του μεσάζοντα ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους του νησιού, με τον τρόπο αυτό η Ελληνική εκκλησία διέκοψε τις συνεχείς καταπατήσεις της Καθολικής εκκλησίας.<ref>Mallinson, William. "Cyprus a Historical Overview (Chipre Una Visión Historica)"</ref> Η Οθωμανική κυριαρχία ήταν άλλοτε σκληρή άλλοτε ελαστική ανάλογα με τον σουλτάνο και τον εκπρόσωπο του στο νησί, η οικονομική παρακμή συνεχίστηκε για περισσότερα από 150 χρόνια.<ref name="countrystudies.us"/> Η αναλογία ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους άλλαξε με την πάροδο του χρόνου, το 1777 οι μουσουλμάνοι αποτελούσαν την πλειοψηφία με 47.000 Καθολικούς απέναντι σε 37.000 χριστιανούς.<ref>Hatay, Mete (2007), Is the Turkish Cypriot population shrinking? (PDF), International Peace Research Institute, p. 19</ref> Ο πληθυσμός του νησιού αυξήθηκε σε 144.000 κατοίκους (1872) με 100.000 χριστιανούς και 44.000 μουσουλμάνους.<ref>Osmanli Nufusu 1830–1914 by Kemal Karpat, ISBN 975-333-169-X and Die Völker des Osmanischen by Ritter zur Helle von Samo.</ref> Η μουσουλμανική κοινότητα περιείχε πολλούς κρυπτοχριστιανούς όπως οι ''Λινομπαμπάκι'' που προήλθαν από τις διώξεις των Οθωμανών στους Καθολικούς, η κοινότητα αυτή καταγράφηκε επί Βρετανικής κυριαρχίας στους Τουρκοκύπριους.<ref>Ronald Jennings (1 August 1992). Christians and Muslims in Ottoman Cyprus and the Mediterranean World, 1571–1640</ref><ref>Captain A. R. Savile (1878). Cyprus</ref><ref>Chrysostomos Pericleous (2009). Cyprus Referendum: A Divided Island and the Challenge of the Annan Plan</ref>

Με την έκρηξη του Πολέμου της Ελληνικής Ανεξαρτησίας (1821) πολλοί Έλληνοκύπριοι αναχώρησαν στην Ελλάδα για την συμμετοχή τους στον αγώνα, οι Τούρκοι σε απάντηση εκτέλεσαν 486 επιφανείς Ελληνοκύπριους ανάμεσα τους ο [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός]] και τέσσερις ακόμα επίσκοποι.<ref>Mirbagheri, Farid (2010). Historical dictionary of Cyprus</ref> Ο πρώτος Έλληνας κυβερνήτης [[Ιωάννης Καποδίστριας]] κάλεσε τους Κύπριους να ενωθούν με την Ελλάδα και ακολούθησαν αναρίθμητες εξεγέρσεις.<ref>William Mallinson; Bill Mallinson (2005). Cyprus: a modern history. I.B.Tauris. p. 10.</ref> Οι επαναστάσεις κατέληξαν όλες σε αποτυχία, η φτώχεια και η ψηλή φορολογία δυνάμωσε το εθνικιστικό αίσθημα των Έλληνοκυπρίων και την επιθυμία τους να ενωθούν με την ανεξάρτητη Ελλάδα.<ref name="countrystudies.us"/> Την Οθωμανική περίοδο τα ποσοστά αναλφαβητισμού των κάτοικων ήταν πολύ μεγάλα αλλά βελτιώθηκε σημαντικά η μόρφωση τους τον 20ο αιώνα.<ref>Baten, Jörg (2016). A History of the Global Economy. From 1500 to the Present. Cambridge University Press. p. 51.</ref>

===Βρετανική κατοχή===

Όταν έληξαν ο [[Ρωσοτουρκικός Πόλεμος (1877-1878)]] και το [[Συνέδριο του Βερολίνου]] η Κύπρος μεταβιβάστηκε στην [[Βρετανική Αυτοκρατορία]] που ανέλαβε την διοίκηση της (1878). Οι Βρετανοί στην πραγματικότητα συγκυβερνούσαν με τους Οθωμανούς και το [[Χεδιβάτο της Αιγύπτου]] μέχρι τις 5 Νοεμβρίου 1914.<ref name="wwi.lib.byu.edu">{{Cite web |url=https://wwi.lib.byu.edu/index.php/Treaty_of_Lausanne |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2018-11-09 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20190109170449/https://wwi.lib.byu.edu/index.php/Treaty_of_Lausanne |archivedate=2019-01-09 |url-status=dead }}</ref> Οι Άγγλοι υποσχέθηκαν στους Τούρκους σαν αντάλλαγμα να χρησιμοποιήσουν το νησί σαν βάση για να τους προστατέψουν από την Ρωσική απειλή. Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν την Κύπρο σαν την σημαντικότερη ναυτική βάση για τις εξορμήσεις στις επαρχίες τους. Όταν ολοκληρώθηκε το λιμάνι της Αμμόχωστου (1906) η Κύπρος έγινε το σημαντικότερο στρατηγικό σημείο για τους Άγγλους, το λιμάνι είχε απ'ευθείας επικοινωνία με την [[Διώρυγα του Σουέζ]] που ήταν ο θαλάσσιος δρόμος των Βρετανών για την [[Ινδία]] την μεγάλη υπερπόντια επαρχία τους. Όταν ξέσπασε ο [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] και οι Οθωμανοί συμμάχησαν με τις [[Κεντρικές Δυνάμεις]] (5 Νοεμβρίου 1914) οι Άγγλοι προσάρτησαν πλήρως την Κύπρο, κατήργησαν το Χεδιβάτο της Αιγύπτου και δημιούργησαν το [[Σουλτανάτο της Αιγύπτου]] σαν Βρετανικό προτεκτοράτο.<ref name="wwi.lib.byu.edu"/>
Οι Βρετανοί πρόσφεραν την Κύπρο στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα να ενωθούν οι Έλληνες με τους Άγγλους αλλά ο Γερμανόφιλος [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας]] το αρνήθηκε. Με την [[Συνθήκη της Λωζάνης]] η νεοσύστατη Τουρκική Δημοκρατία του [[Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ]] παραιτήθηκε από τα δικαιώματα της στην Κύπρο που ανακηρύχτηκε αποικία του Βρετανικού στέμματος (1925).<ref>Xypolia, Ilia (2011). "'Cypriot Muslims among Ottomans, Turks and British"</ref> Πολλοί Έλληνο-Κύπριοι και Τούρκο-Κύπριοι πολέμησαν στους δυο Παγκόσμιους πολέμους στον [[Βρετανικός Στρατός Ξηράς|Βρετανικό Στρατό Ξηράς]].<ref>Ertl, Alan W. (2008). Toward an Understanding of Europe: A Political Economic Précis of Continental Integration</ref> Όταν ξέσπασε ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] πολλοί εντάχθηκαν στο Κυπριακό Σύνταγμα.
Οι Έλληνο-Κύπριοι είχαν πολλές ελπίδες ότι η Βρετανική διοίκηση θα τους βοηθήσει να ενωθούν με την Ελλάδα. Η επιθυμία είχε ρίζες στην [[Μεγάλη Ιδέα]] των Ελλήνων να αναστήσουν την [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] με την [[Μικρά Ασία]], την Κύπρο και πρωτεύουσα την [[Κωνσταντινούπολη]]. Η [[Εκκλησία της Κύπρου]] που τα μέλη της είχαν εκπαιδευθεί στην Ελλάδα ήταν πρωταγωνιστές, οι Έλληνο-Κύπριοι ίδρυσαν την [[Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών]] (EOKA).<ref>Ker-Lindsay, James (2011). The Cyprus Problem: What Everyone Needs to Know</ref><ref>Lange, Matthew (2011). Educations in Ethnic Violence: Identity, Educational Bubbles, and Resource Mobilization</ref> Οι Έλληνο-Κύπριοι έβλεπαν το νησί σαν τμήμα του Ελληνισμού και είδαν την ένωση τους με την μητέρα Ελλάδα σαν φυσικό δικαίωμα.<ref name="Diez, Thomas 2002">Diez, Thomas (2002). The European Union and the Cyprus Conflict: Modern Conflict, Postmodern Union</ref> Η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα έγινε από την δεκαετία του 1950 τμήμα της Ελληνικής εθνικής πολιτικής.<ref>Huth, Paul (2009). Standing Your Ground: Territorial Disputes and International Conflict</ref>

Οι Τούρκο-Κύπριοι με την σειρά τους υποστήριξαν τα πρώτα χρόνια την Βρετανική κατοχή.<ref>Papadakis, Yiannis; Peristianis, Nicos; Welz, Gisela (18 July 2006). Divided Cyprus: Modernity, History, and an Island in Conflict</ref> Όταν είδαν την ανάπτυξη των Ελληνικών εθνικών κινημάτων αποφάσισαν να αντιδράσουν επειδή φοβήθηκαν την εκδίωξη τους από το νησί, αντιστάθηκαν σκληρά στην δράση της ΕΟΚΑ.<ref>Isachenko, Daria (2012). The Making of Informal States: Statebuilding in Northern Cyprus and Transdniestria</ref><ref>Pericleous, Chrysostomos (2009). Cyprus Referendum: A Divided Island and the Challenge of the Annan Plan</ref><ref>Mirbagheri, Farid (2009). Historical Dictionary of Cyprus. Scarecrow Press. p. xiv.</ref> Οι Τούρκο-Κύπριοι έβλεπαν τον εαυτό τους σαν ξεχωριστή εθνική ενότητα και διεκδίκησαν την δημιουργία δικού τους κράτους στο νησί.<ref name="Diez, Thomas 2002"/> Ο Τούρκος ηγέτης [[Αντνάν Μεντερές]] δήλωσε την δεκαετία του 1950 ότι η Κύπρος ήταν ''"επέκταση της Ανατολής"'', απέρριψε την ιδέα για την διαίρεση του νησιού και ζήτησε την προσάρτηση ολόκληρης της Κύπρου στην Τουρκία. Την εποχή του οι οπαδοί του στην Τουρκία χρησιμοποίησαν σκληρά εθνικιστικά συνθήματα όπως ''"η Κύπρος είναι Τουρκική"''. Οι Τούρκοι σύντομα κατάλαβαν ότι οι ελπίδες τους ήταν μάταιες επειδή ο Τουρκικός πληθυσμός στο νησί αποτελούσε χαμηλή μειοψηφία, έφτανε μόλις στο 20%. Οι Τούρκο-Κύπριοι ακολούθησαν την δεκαετία του 1950 το σύνθημα ''"Διαίρεση ή Θάνατος"'' που διαδόθηκε ευρύτατα την δεκαετία του 1960. Σε συσκέψεις που ακολούθησαν στην [[Ζυρίχη]] και το [[Λονδίνο]] οι Τούρκοι δέχτηκαν υποτονικά την ίδρυση Κυπριακού κράτους αλλά η μεγάλη τους επιθυμία ήταν πάντοτε η δημιουργία Τουρκικού κράτους στα βόρεια.<ref>Behlul (Behlul) Ozkan (Ozkan) (26 June 2012). From the Abode of Islam to the Turkish Vatan: The Making of a National Homeland in Turkey</ref><ref name="G. Bellingeri 2005 pp. 27">G. Bellingeri; T. Kappler (2005). Cipro oggi. Casa editrice il Ponte. pp. 27–29.</ref>

Η Κυπριακή εκκλησία οργάνωσε τον Ιανουάριο του 1950 το [[Ενωτικό δημοψήφισμα (Κύπρος, 1950)|Ενωτικό δημοψήφισμα]] υπό την επίβλεψη της χωρίς την συμμετοχή Τούρκο - Κύπριων, το αποτέλεσμα ήταν 96% υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα.<ref>Dale C. Tatum (1 January 2002). Who Influenced Whom?: Lessons from the Cold War</ref><ref>Kourvetaris, George A. (1999). Studies on modern Greek society and politics</ref><ref>Hoffmeister, Frank (2006). Legal aspects of the Cyprus problem: Annan Plan and EU accession</ref> Οι Έλληνες σύμφωνα με την [[Δημογραφία της Κύπρου]] αποτελούσαν το 80,2% του συνολικού πληθυσμού του νησιού, οι Βρετανοί πρότειναν την ίδρυση μιας ημιαυτόνομης Τουρκικής επαρχίας αλλά οι Τούρκοι το απέρριψαν. Η ΕΟΚΑ δημιουργήθηκε το 1955 με στόχο την ένωση με την Ελλάδα με ένοπλο αγώνα, ταυτόχρονα δημιουργήθηκε από τους Τουρκοκύπριους η [[Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης]] ή ΤΑΞΙΜ σαν αντίβαρο με στόχο την δημιουργία Τουρκικού κράτους στο νησί.<ref>Caesar V. Mavratsas. "Politics, Social Memory, and Identity in Greek Cyprus since 1974"</ref> Οι Βρετανοί αξιωματούχοι ενίσχυσαν μυστικά την ΤΑΞΙΜ όπως φαίνεται από γράμμα που έστειλαν στον διοικητή της Κύπρου (15 Ιουλίου 1958), του ζητούσαν να μην κάνει καμιά ενέργεια εναντίον της ΤΑΞΙΜ για να μην χαλάσουν οι σχέσεις της Βρετανίας με την Τουρκία.<ref name="G. Bellingeri 2005 pp. 27"/>

===Σύγχρονη εποχή===

[[Αρχείο:Nicosia City Hall Square in Christmas Nicosia Republic of Cyprus with EU flags.jpg|thumb|Δημαρχείο της Λευκωσίας κατά την Κυπριακή Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.]][[Αρχείο:Bundesarchiv B 145 Bild-F012976-0007, Bonn, Staatsbesuch Präsident von Zypern.jpg|thumb|left|Ο [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄]] στη [[Βόννη]] το 1962 με το Γερμανό Καγκελάριο Κόρναντ Αντενάουερ.]]
[[Αρχείο:Nicosia Financial quarter just after sunset Nicosia Republic of Cyprus.jpg|μικρογραφία|Απογευματινή άποψη της Λευκωσίας με τη Γκαλερί Λεβέντης στο βάθος]]
[[Αρχείο:Cyprus Supreme Court buildings junction next to Parliament Nicosia Republic of Cyprus.jpg|μικρογραφία|left|Το σύμπλεγμα των κτηρίων που αποτελεί το Ανώτατο Δικαστήριο]]
Την [[1η Απριλίου]] 1955 Έλληνες από την Κύπρο και την Ελλάδα ξεκίνησαν επισήμως απελευθερωτικό αγώνα (οργάνωση [[ΕΟΚΑ]]) έναντι των Βρετανών με σκοπό την ένωση με την Ελλάδα. Ο αγώνας τερματίστηκε το 1959, οπότε έγιναν οι [[συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου]].Τη νύχτα της [[15 Αυγούστου|15ης]] προς την [[16 Αυγούστου|16η Αυγούστου]] του [[1960]], στις 2 μετά τα μεσάνυχτα στη [[Λευκωσία]], ο κυβερνήτης της Κύπρου Χιου Φουτ διάβασε στην αίθουσα του Μεταβατικού Υπουργικού Συμβουλίου (που αργότερα έγινε Μέγαρο της Βουλής των Αντιπροσώπων) την προκήρυξη της βασίλισσας της [[Μεγάλη Βρετανία|Μεγάλης Βρετανίας]], με την οποία ανακοίνωσε την εγκατάλειψη της αγγλικής κυριαρχίας στην Κύπρο, στη βάση των [[Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου|Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου]]. Στη συνέχεια οι γενικοί πρόξενοι της [[Ελλάδα]]ς και της [[Τουρκία]]ς Γ. Χριστόπουλος και Β. Τουρέλ, ο [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄]] και ο αντιπρόεδρος [[Φαζίλ Κιουτσούκ]], έπειτα από σύντομες ομιλίες τους, υπέγραψαν μαζί με τον τελευταίο Άγγλο κυβερνήτη τα κείμενα των συμφωνιών που καθόριζαν τα της ανεξαρτητοποίησης της Κύπρου. Λίγο πριν το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου έγινε στο μέγαρο του Κυβερνείου η υποστολή της [[Σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου|βρετανικής σημαίας]] και η έπαρση της [[Σημαία της Κύπρου|κυπριακής]]. Πριν κλείσουν 24 ώρες από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου, ο σερ Χιου Φουτ είχε ήδη εγκαταλείψει την Κύπρο.

Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου είχαν υπογραφεί η μεν πρώτη στο ξενοδοχείο Ντόλτερ της [[Ζυρίχη]]ς στις [[11 Φεβρουαρίου]] του [[1959]] από τους [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]] και [[Αντνάν Μεντερές]], πρωθυπουργό της Τουρκίας, η δε δεύτερη στο Λάνκαστερ Χάουζ του [[Λονδίνο]]υ στις [[19 Φεβρουαρίου]] του 1959, από τους δύο προαναφερθέντες συν τον Βρετανό ομόλογό τους [[Χάρολντ Μακμίλαν]], ενώ κάποια συνημμένα κείμενα είχαν υπογραφεί και από τους Μακάριο και Κιουτσούκ, οι οποίοι είχαν γνώση του συνόλου των συμφωνιών.

Επίσης τότε ορίστηκαν οι δύο επίσημες γλώσσες του κράτους, η [[Ελληνική γλώσσα|ελληνική]] και η [[Τουρκική γλώσσα|τουρκική]].

<ref group="Σημ">Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρθρο 3, οι επίσημες γλώσσες ορίζονται τα Ελληνικά και τα Τούρκικα</ref> Στις [[24 Αυγούστου]] του [[1960]], το [[Συμβούλιο Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών]] αποφάσισε ομόφωνα να εισηγηθεί στη [[Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών]] την ένταξη της Κύπρου στον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Ο.Η.Ε.]]. Την πρόταση έκανε η Μεγάλη Βρετανία και μία πρώην αποικία της, η [[Σρι Λάνκα|Κεϋλάνη]]. Ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στον Ο.Η.Ε., Ζήνων Ρωσσίδης, εκφώνησε τον πρώτο λόγο του στη γενική συνέλευση στις [[21 Σεπτεμβρίου]].

Στις [[20 Ιανουαρίου]] του [[1961]] η βασίλισσα [[Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου]], κατευθυνόμενη με τον [[Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου|δούκα του Εδιμβούργου, Φίλιππο]] προς την [[Ινδία]], στάθμευσε για λίγο στην Κύπρο. Εκεί, στη [[Δυτική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων|βρετανική βάση Ακρωτηρίου]], συνομίλησε με την ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Πρόεδρο Μακάριο, τον Αντιπρόεδρο Κιουτσούκ και τον υπουργό εξωτερικών Κυπριανού. Οι συνομιλίες είχαν μάλλον τυπικό και όχι ουσιαστικό χαρακτήρα, αλλά η συνάντηση συμβόλιζε και υπογράμμιζε τον λόγο που είχε η Βρετανία στα κυπριακά πράγματα ως εγγυήτρια δύναμη. Ακόμη, η παρουσία της Ελισάβετ υπογράμμισε τους δεσμούς της πρώην αποικίας με τη [[Κοινοπολιτεία των Εθνών|Βρετανική Κοινοπολιτεία]]. Στις [[13 Μαρτίου]] του 1961 η Κύπρος έγινε δεκτή στην Κοινοπολιτεία. Ο [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄|Μακάριος]] κλήθηκε στη διάσκεψη και συμμετείχε στις εργασίες της δύο ημέρες αργότερα, συνοδευόμενος από τον [[Τουρκοκύπριοι|Τουρκοκύπριο]] υπουργό Άμυνας Οσμάν Ορέκ. Καθ' οδόν προς [[Λονδίνο]] συναντήθηκε στην [[Αθήνα]] με τον πρωθυπουργό [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]]. Σε δηλώσεις του ο Μακάριος υπογράμμισε ότι η είσοδος στην Κοινοπολιτεία δεν σημαίνει κατ' ανάγκην είσοδο σε συνασπισμό και τόνισε ότι θα ακολουθήσει αδέσμευτη πολιτική<ref>''Η Ελισάβετ στην Κύπρο'', Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 84-85, Καθημερινή (1997)</ref>.

Στις [[30 Νοεμβρίου]] του [[1963]], ο πρόεδρος Μακάριος διαβίβασε στον αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Φαζίλ Κιουτσούκ μνημόνιο στο οποίο περιέχονταν 13 σημεία για την αναθεώρηση του συνταγματικού καθεστώτος. Συνισταμένη των 13 σημείων ήταν η κατάργηση της χωριστής πλειοψηφίας (ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής) για την ψήφιση των νόμων καθώς και η θέσπιση ενιαίων δημοτικών συμβουλίων στους δήμους. Επίσης το πρώτο από τα 13 σημεία απέβλεπε στην κατάργηση του δικαιώματος αρνησικυρίας τόσο του προέδρου όσο και του αντιπροέδρου της Δημοκρατίας. Των προτάσεων του Μακαρίου είχαν προηγηθεί διαβουλεύσεις του ιδίου με τον Βρετανό ύπατο αρμοστή σερ Άρθουρ Κλαρκ, ο οποίος τον είχε ενθαρρύνει. Παράλληλα επαφές είχαν και οι Τουρκοκύπριοι. Μάλιστα την επομένη, [[1 Δεκεμβρίου]],o αντιπρόεδρος της Κυπριακής [[Βουλής των Αντιπροσώπων]] και πρόεδρος της τουρκοκυπριακής Βουλής [[Ραούφ Ντενκτάς]] έφτασε στο Λονδίνο για συνομιλίες με τον υφυπουργό για θέματα Κοινοπολιτείας Τζ. Τίλνι. Οι προτάσεις Μακαρίου διατυπώθηκαν σε μία εποχή που υπήρχε κυβερνητική αστάθεια τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία, δηλαδή τις δύο χώρες που μαζί με την Βρετανία ήταν οι εγγυήτριες δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρά το ότι στόχος του Μακαρίου ήταν η διαμόρφωση ενιαίας εξουσίας στην Κύπρο, ωστόσο η κρίση που ακολούθησε ήταν η αρχή του εκ των πραγμάτων διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων, καθώς στις [[29 Δεκεμβρίου]] επιβλήθηκε η διχοτόμηση της Λευκωσίας με την περίφημη "πράσινη γραμμή", όπως αποκλήθηκε λίγο αργότερα. Στις προτάσεις Μακαρίου απάντησε ο Κιουτσούκ αρνητικά, δηλώνοντας στις [[3 Δεκεμβρίου]] ότι το ισχύον σύνταγμα θα πρέπει να εφαρμόζεται στο σύνολό του. Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου [[Σπύρος Κυπριανού]] συναντήθηκε στις [[10 Δεκεμβρίου]] στην Αθήνα με τον πρωθυπουργό [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεώργιο Παπανδρέου]] και τον ενημέρωσε για την κατάσταση στο νησί. Τον συνόδευε ο πρεσβευτής στην Αθήνα Νίκος Κρανιδιώτης. Στις [[16 Δεκεμβρίου]] ο Τούρκος πρεσβευτής στη Λευκωσία επέδωσε απορριπτική απάντηση της [[Άγκυρα]]ς στις προτάσεις Μακαρίου, τις οποίες ο Κύπριος πρόεδρος είχε απλώς "γνωστοποιήσει" στις εγγυήτριες δυνάμεις. Ο Μακάριος με τη σειρά του απέρριψε την τουρκική απάντηση ως παρέμβαση στα εσωτερικά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τρεις ημέρες αργότερα συναντήθηκαν στην ελληνική πρεσβεία στο [[Παρίσι]] οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας, [[Σοφοκλής Βενιζέλος]], Κύπρου Σπύρος Κυπριανού και Τουρκίας Κεμάλ Ερκίν. Παρά την αισιοδοξία του Βενιζέλου, η συνάντηση δεν μείωσε την ένταση που εν τω μεταξύ είχε δημιουργηθεί στην Κύπρο. Πριν περάσουν 48 ώρες, τη νύκτα της [[20 Δεκεμβρίου|20ης]] προς την [[21 Δεκεμβρίου|21η Δεκεμβρίου]] άρχισαν επεισόδια στη Λευκωσία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, τα οποία κορυφώθηκαν με εκατέρωθεν νεκρούς την ημέρα των [[Χριστούγεννα|Χριστουγέννων]]. Οι Τουρκοκύπριοι δημιούργησαν "γραμμή άμυνας" γύρω από την παλαιά πόλη και παράλληλα προσέβαλαν ελληνοκυπριακά προάστια στη βόρεια περιφέρεια της πόλης, απομονωμένα από την κυρίως ελληνοκυπριακή πλευρά<ref name="cia">[https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/cy.html CIA World Factbook]</ref>. Ελληνοκύπριοι πολίτες αντιπαρατέθηκαν ενόπλως με τους Τουρκοκυπρίους, ενώ άλλοι υπό τον [[Νίκος Σαμψών|Νίκο Σαμψών]] έσπευσαν σε βοήθεια των Ελληνοκυπρίων που κατοικούσαν στο βόρειο προάστιο Ομορφίτα. Κατά τις συγκρούσεις διαπράχθηκαν αγριότητες και από τις δύο πλευρές, οι οποίες έκτοτε δηλητηρίαζαν τις σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων τουρκικά πολεμικά σκάφη εμφανίστηκαν προ της Κύπρου. Την ίδια ημέρα βρετανικά τεθωρακισμένα οχήματα παρενέβησαν μεταξύ των αντιμαχομένων στην Λευκωσία. Η απειλή τουρκικής εισβολής ήρθη έπειτα από παρέμβαση του προέδρου των Η.Π.Α. [[Λίντον Τζόνσον]] και προειδοποίηση της [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Ε.Σ.Σ.Δ.]] προς την Άγκυρα. Στις [[29 Δεκεμβρίου]] υπογράφτηκε συμφωνία κατάπαυσης των εχθροπραξιών και η Λευκωσία χωρίστηκε σε ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή από την "πράσινη γραμμή"<ref>''Ματωμένα Χριστούγεννα στην Κύπρο'', Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 80-83, Καθημερινή (1997)</ref>.

Μετά την [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο]] και την κατοχή του [[1974]], η Κυπριακή Δημοκρατία πρακτικά ελέγχει μόνο τα δύο τρίτα του νησιού, ενώ το βόρειο τρίτο κατέχεται παράνομα από την [[Τουρκία]].

Το [[1983]] η Τουρκία παρανόμως ανακήρυξε τα κατεχόμενα εδάφη σε κράτος, ονομάζοντάς το «[[Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου]]» , το λεγόμενο "ψευδοκράτος". Η ενέργεια αυτή καταδικάστηκε από το [[Συμβούλιο Ασφαλείας]] του [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Ο.Η.Ε.]] Το "κράτος" αυτό αναγνωρίζεται σήμερα μόνο από την [[Τουρκία]].
[[Αρχείο:Secretary Clinton Meets With Cypriot Foreign Minister Kozakou-Markoullis (6548999923).jpg|μικρογραφία|Η πρώην Υπουργός Εξωτερικών [[Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή]] με την πρώην Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ [[Χίλαρι Κλίντον]] στην Ουάσινγκτον το 2011]]
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν την εισβολή οι εναπομείναντες εγκλωβισμένοι Ελληνοκύπριοι εκδιώχθηκαν και 120.000 [[έποικος|έποικοι]] από την Τουρκία μεταφέρθηκαν στο βόρειο μέρος της Κύπρου. Επίσης αμέσως μετά την εισβολή οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι μετακινήθηκαν στο κατεχόμενο μέρος. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα το κατεχόμενο μέρος να κατοικείται κυρίως από Τούρκους (τους εναπομείναντες Τουρκοκυπρίους και δεκάδες χιλιάδες εποίκους).

Το [[2004]] η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε στην [[Ευρωπαϊκή Ένωση]], με ένα τμήμα του εδάφους να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή. Αυτό σημαίνει ότι το κοινοτικό κεκτημένο εφαρμόζεται μόνο στο ελεύθερο μέρος της Κύπρου. Δηλαδή, η συμφωνία ένταξης καλύπτει την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου, αλλά υπάρχει πρόνοια ώστε το κοινοτικό κεκτημένο να εφαρμόζεται μόνο στις ελεύθερες περιοχές, διότι αυτές είναι που ελέγχει η κυπριακή κυβέρνηση. Η μη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου στο βόρειο τρίτο του νησιού έχει γεωγραφική ισχύ και όχι κοινωνική, και η Τουρκική κοινότητα της Κύπρου απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα της ένταξης.

Την 1η Ιανουαρίου του [[2008]] το μέχρι τότε νόμισμα της Κύπρου, η [[Λίρα Κύπρου]], αντικαταστάθηκε από το Ευρώ.


== Πολίτευμα - Αρχές ==
== Πολίτευμα - Αρχές ==

Έκδοση από την 06:18, 16 Οκτωβρίου 2020

Οι Τούρκοι μας πήραν την χώρα!!!! ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ

ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ

ΚΑΚΟΊ ΤΟΎΡΚΟΙ

ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ

ΚΑΚΟΊ ΤΟΎΡΚΟΙ

ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ

ΚΑΚΟΊ ΤΟΎΡΚΟΙ

ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ

ΚΑΚΟΊ ΤΟΎΡΚΟΙ

ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΎΡΚΟΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΎΠΡΟ

Πολίτευμα - Αρχές

Αρχείο:Kia Magentis Cyprus Police.jpg
Όχημα της Αστυνομίας Κύπρου.
Επίσκεψη του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Σταύρου Δήμα στο Προεδρικό Μέγαρο.

Το πολίτευμα της Κύπρου είναι Προεδρική Δημοκρατία. Αρχηγός κράτους και κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία για περίοδο πέντε ετών και διαθέτει συμβολικές και ουσιαστικές αρμοδιότητες ταυτόχρονα στο πρόσωπο του. Πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄. Έπειτα από τις προεδρικές εκλογές του 2013 στο αξίωμα αυτό είναι ο Νίκος Αναστασιάδης τέως πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ..

Η Εκτελεστική εξουσία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ένα εντεκαμελές Υπουργικό Συμβούλιο που διορίζεται από τον Πρόεδρο. Σημειώνεται ότι οι Τουρκοκύπριοι από το 1963 αρνούνται τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση.

Η Νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων τα μέλη της οποίας εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία με σύστημα απλής αναλογικής και για περίοδο πέντε ετών. Η Βουλή των Αντιπροσώπων περιλαμβάνει 80 έδρες (56 για τους Ελληνοκύπριους και 24 για τους Τουρκοκύπριους - οι 24 έδρες παραμένουν κενές). Κύριες σήμερα πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο, σύμφωνα με τις εκλογές της 22ας Μαΐου 2016, που συμμετέχουν στη Βουλή είναι τα κόμματα: Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (Α.Κ.Ε.Λ., 16 έδρες), Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗ.ΣΥ., 18 έδρες), Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗ.ΚΟ., 9 έδρες), Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-Ε.Δ.Ε.Κ. (Κ.Σ. Ε.Δ.Ε.Κ., 3 έδρες), Αλληλεγγύη (3 έδρες), Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ., 2 έδρες), Συμμαχία Πολιτών (3 έδρες) και το Κίνημα Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών (2 έδρες).

Η Δικαστική εξουσία, (απονομή δικαιοσύνης) στην Κύπρο, ασκείται από το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας, τα Κακουργιοδικεία, τα Επαρχιακά Δικαστήρια και τα Δικαστήρια Εξειδικευμένης Δικαιοδοσίας, που αποτελούν ανεξάρτητη εξουσία.

Ιεραρχία του Κράτους

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης
  1. Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Σήμερα: Νίκος Αναστασιάδης, από 28 Φεβρουαρίου 2013)
  2. Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας (η θέση παραμένει κενή από το 1963)
  3. Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων (Σήμερα: Δημήτρης Συλλούρης, από 2 Ιουνίου 2016)
  4. Γενικός Εισαγγελέας (Σήμερα: Γιώργος Λ. Σαββίδης, από 29 Ιουνίου 2020)
  5. Πρόεδρος Ανωτάτου Δικαστηρίου (Σήμερα: Στέλιος Ναθαναήλ, από 17 Ιουνίου 2020)
  6. Μέλη Υπουργικού Συμβουλίου (Σήμερα: Κυβέρνηση Κύπρου, από 1 Μαρτίου 2013)

Ανεξάρτητες Αρχές - Σώματα

Στην Κύπρο υφίσταται κάποιος αριθμός πολιτικών αξιωματούχων, Αρχών και Σωμάτων που δεν υπάγονται σε κανένα υπουργείο. Σύμφωνα με το υφιστάμενο σύνταγμα αυτοί είναι:
α) Ανεξάρτητοι αξιωματούχοι της Δημοκρατίας: Ο Γενικός Εισαγγελέας και ο Γενικός Ελεγκτής, που προΐστανται της νομικής και ελεγκτικής υπηρεσίας αντίστοιχα, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, και το Γραφείο Προγραμματισμού, που λειτουργούν ως ανεξάρτητα συλλογικά όργανα.
β) Ανεξάρτητα Σώματα της Δημοκρατίας: Σ΄ αυτά περιλαμβάνονται το Γενικό Λογιστήριο, η Επιτροπή Προστασίας του Ανταγωνισμού, το Γραφείο Επιτρόπου Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομικών Κανονισμών, το Γραφείο Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ο Κυπριακός Οργανισμός Αγροτικών Πληρωμών, η Υπηρεσία Εποπτείας και Ανάπτυξης Συνεργατικών Εταιρειών, η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.

Τοπικές Αρχές

Κτίριο της επαρχιακής διοίκησης Λεμεσού.

Την ευθύνη για θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν τα Δημοτικά και Κοινοτικά Συμβούλια. Τα μεν Δημοτικά ασχολούνται με παροχή υπηρεσιών με διοικητικές αρμοδιότητες στις πόλεις και σε μεγάλες αγροτικές κοινότητες, ενώ τα κοινοτικά συμβούλια παρέχουν υπηρεσίες με διοικητικές αρμοδιότητες σε χωριά. Και τα δύο αυτά είδη Συμβουλίων είναι ανεξάρτητα σώματα τα μέλη των οποίων εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία στην περιφέρειά τους.

Εκλογές του 2016

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[1]. Διεξάγονται ξεχωριστές βουλευτικές και προεδρικές εκλογές, και από το 2004 διεξάγονται και εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 22 Μαΐου 2016. Στις εκλογές εκείνες πρώτο κόμμα αναδείχθηκε ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) με ποσοστό 30,69% σημειώνοντας πτώση της τάξεως του 3,7%. Οι βουλευτικές εκλογές του 2016 κατέδειξαν και τις αλλαγές που δημιουργήθηκαν στο πολιτικό σκηνικό της νήσου, μεσούσης και της οικονομικής κρίσης, καθώς το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, το ΑΚΕΛ, σημείωσε μεγάλη πτώση στα ποσοστά του (7,1%) παραμένοντας στη δεύτερη θέση, το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗ.ΚΟ) διατηρήθηκε στην τρίτη θέση χάνοντας μόνο 1,3 %, την ίδια στιγμή το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ σημείωσε πρωτοφανή κάθοδο στα ποσοστά του (2,8%), ενώ τρεις νέοι πολιτικοί σχηματισμοί εισήχθησαν στη Βουλή των Αντιπροσώπων για πρώτη φορά: Συμμαχία Πολιτών, Αλληλεγγύη, Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ).[2]

Η λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου

Στο κατεχόμενο από την Τουρκία βόρειο μέρος της Κύπρου, ντε φάκτο δεν ασκείται πολιτικός έλεγχος από την νόμιμη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έχει ανακηρυχθεί ένα ανεξάρτητο "κράτος" το 1983. Το "κράτος" που αυτοαποκαλείται "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου" δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα στον κόσμο πλην της Τουρκίας. Το πολίτευμα του είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με λεγόμενο "Πρόεδρο" τον Μουσταφά Ακιντζί.

Διοικητική Διαίρεση

Κύριο λήμμα: Διοικητική διαίρεση της Κύπρου
Οι επαρχίες της Κύπρου

Η Κύπρος διαιρείται σε έξι επαρχίες:

Δημογραφία

Κύριο λήμμα: Δημογραφία της Κύπρου
Πανοραμική άποψη της Λευκωσίας
Κατανομή πληθυσμού της Κύπρου το 1960

Πριν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 ο πληθυσμός της Κύπρου είχε ως εξής:

82% Ελληνοκύπριοι και 18% Τουρκοκύπριοι.

Λόγω αυτής της συνοίκησης των δύο βασικών κοινοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας ο όρος "εθνότητα" αναφέρεται στην Ελληνική ή Τουρκική, ενώ σε ό,τι αφορά την ιδιότητα του πολίτη της Δημοκρατίας χρησιμοποιείται ο όρος "Ιθαγένεια" ή "Υπηκοότητα".

Κατά το σύνταγμα της Κύπρου στην ελληνική κοινότητα της Κύπρου συμπεριλαμβάνονται. εκτός από τους Ελληνοκύπριους που αποτελούν πλειοψηφία και οι θρησκευτικές ομάδες των Αρμενίων, των Μαρωνιτών και των Λατίνων. Στην τουρκική μειονότητα της Κύπρου συμπεριλαμβάνονται, εκτός των Τούρκων, και οι τουρκόφωνοι Τσιγγάνοι, γνωστοί ως Κουρμπέτ ή Κουρούπεττοι. Αντίθετα, οι ελληνόφωνοι Τσιγγάνοι ονομάζονται Μάντηδες.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2016 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 80,7 χρόνια (78,4 χρόνια οι άνδρες και 83,1 οι γυναίκες).[3]

Πανόραμα της παραλιακής Λεμεσού κατά τη νύχτα

Θρησκεία

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει επίσημη θρησκεία σύμφωνα με το άρθρο 18 του Συντάγματος και κάθε πολίτης της δικαιούται ελεύθερα να επιλέγει τη θρησκεία της αρεσκείας του.

Μετόχι του Κύκκου στη Λευκωσία.

Οι περισσότεροι των κατοίκων στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Σύμφωνα με τα στατιστικά της απογραφής του 2011, Χριστιανοί Ορθόδοξοι είναι το 89,1% των κατοίκων και ακολουθούν οι Ρωμαιοκαθολικοί με ποσοστό 2,9%, οι Προτεστάντες με 2,0%, οι Μωαμεθανοί με 1,8%, οι Βουδιστές με ποσοστό 1,0%, οι Μαρωνίτες με 0,5%, οι Αρμένιοι με 0,3% και οι Ινδουιστές με 0,2%. Ποσοστό 0,5% δήλωσαν διάφορα άλλα θρησκεύματα, ενώ ποσοστό 0,6% του πληθυσμού δήλωσαν άθεοι ή χωρίς θρήσκευμα[4]

Οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι είναι μουσουλμάνοι.

Στην Κύπρο υπάρχουν επίσης και άλλες μικρότερες κοινότητες όπως: η Εβραϊκή, η Διαμαρτυρόμενη, η Καθολική, η Μαρωνίτικη και μια Αρμενική που ανήκουν σε άλλα αντίστοιχα δόγματα. Επίσης, υπάρχουν 2.704 Μάρτυρες του Ιεχωβά[5] και 428 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών[6].

Εκπαίδευση

Ιστορικό Δημοτικό Σχολείο Φανερωμένης.
Αίθουσα αθλοπαιδιών του Πανεπιστημίου Κύπρου
Κύρια λήμματα: Εκπαίδευση στην Κύπρο και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Κύπρο

Η Κύπρος έχει ένα πολύ καλό σύστημα εκπαίδευσης, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Στην Κύπρο η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική μέχρι το 16ο έτος ηλικίας. Η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευση παρέχονται δωρεάν. Όσον αφορά τη δημόσια εκπαίδευση, η στοιχειώδης εκπαίδευση αποπερατώνεται κυρίως στο Δημοτικό Σχολείο, η μέση στο Γυμνάσιο και Λύκειο, ενώ υπάρχουν και σχολές που ανήκουν στην ανώτερη (όπως το ΑΞΙΚ, το Δασικό Κολέγιο κ.λπ. -υπήρχε και το ΑΤΙ, αλλά τερμάτισε την λειτουργία του το 2011) και ανώτατη εκπαίδευση (όπως από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου και το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου). Υπάρχει επίσης και μια πληθώρα ιδιωτικών σχολών που καλύπτουν όλο το φάσμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ λειτουργούν και αναγνωρισμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Γενικά η Κύπρος κατατάσσεται πολύ υψηλά σε αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το 2003 το 64% των αποφοίτων μέσης εκπαίδευσης συνέχισε ανώτερες σπουδές.

Ένας μεγάλος αριθμός Κυπρίων φοιτητών, περισσότερο του 50% πάει στο εξωτερικό για σπουδές, λόγω κυρίως του μικρού αριθμού θέσεων, των περιορισμένων επιλογών και σε μερικές περιπτώσεις για σκοπούς καλύτερης ποιότητας εκπαίδευσης. Οι δημοφιλέστεροι προορισμοί είναι η Ελλάδα, (64,7%), το Ηνωμένο Βασίλειο (17%), οι ΗΠΑ (8,5%), και διάφορες άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία και η Βουλγαρία.

Το ακαδημαϊκό επίπεδο των Κυπρίων μαθητών έχει ενισχυθεί σε διάφορους τομείς λόγω κυρίως της δράσης διαφόρων επιστημόνων. Η κυριότερη δραστηριότητα είναι οι Μαθηματικοί Διαγωνισμοί που διοργανώνονται από την Κυπριακή Μαθηματική Εταιρεία. Αυτοί έχουν συντείνει στο να καλυτερεύσει το επίπεδο των Κυπρίων μαθητών στα Μαθηματικά.

Οικονομία

Κύριο λήμμα: Οικονομία της Κύπρου
Κεντρική Τράπεζα της Κυπριακής Δημοκρατίας

Το κατά κεφαλήν εισόδημά της Κύπρου είναι €1000 .Υιοθέτησε ως νόμισμά της το ευρώ την 1η Ιανουαρίου 2008. Στην Κύπρο υπάρχουν περίπου 250 λατομεία από τα οποία εξορύσσεται γύψος, φαιόχωμα, αμμοχάλικο, χαβάρα, άργιλος, ασβεστολιθικά πετρώματα, χαλκοπυρίτης, σιδηροπυρίτης, χρωμίτης, αμίαντος, μπεντονίτης και χαλκός. Η Κύπρος έχει μεγάλες δυνατότητες για την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Στη γεωργία η Μεσαορία παράγει σιτηρά, η Κυθρέα ελιές, η Μόρφου εσπεριδοειδή, η Καρπασία καπνό, τα Κοκκινοχώρια πατάτες, εσπεριδοειδή και λαχανικά. Τα Κοκκινοχώρια πήραν το όνομα τους από το έδαφος τους, που είναι κόκκινο. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Το οδικό δίκτυο είναι αρκετά πυκνό και υπάρχουν, σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις, αεροδρόμια. Υπολογίζεται ότι η Κύπρος προσελκύει πάνω από 2,4 εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Ιστορικά η Κυπριακή Οικονομία χαρακτηρίζεται από σημαντικό βαθμό ανάπτυξης, τα τελευταία 50 χρόνια υψηλότερο από όλες τις χώρες της περιοχής (εκτός από το Ισραήλ) και γενικά της ανατολικής Μεσογείου. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ενώ ήταν ένα μεγάλο πλήγμα, δεν κατάφερε να ανακόψει την ανοδική πορεία του νησιού που στηρίζεται κυρίως στις υπηρεσίες (τουρισμό, ναυτιλία, χρηματοοικονομικά).

Kοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ορυκτός πλούτος

Πριν από λίγο καιρό, ανακαλύφθηκαν στη νότια ακτή της Κυπριακής Δημοκρατίας κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου. Πετρολόγοι υπολογίζουν ότι τα κοιτάσματα πετρελαίου περιέχουν 8-10 δισεκατομμύρια βαρέλια. Προς το παρόν τα κοιτάσματα αυτά διερευνούνται από μία αιγυπτολιβανέζικη κοινοπραξία.[7] Με τον Λίβανο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο (τούς κατοίκους της πληγείσας περιοχής) κλείσθηκαν συμφωνίες για μία Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Μετά από μια προκήρυξη η αμερικανική εταιρεία Noble Energy άρχισε με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων.

Η μοναδική μεταλλευτική δραστηριότητα σε παραγωγική λειτουργία στη Κύπρο είναι το μεταλλείο χαλκού της Σκουριώτισσας, που άρχισε ξανά τη λειτουργία του στα μέσα του 1996 με την παραγωγή καθόδων μεταλλικού χαλκού (καθαρότητας 99,999%), εφαρμόζοντας την μέθοδο της βιοεκχύλισης σωρών με ελαφρά όξινο διάλυμα - εξαγωγής με οργανικό διαλύτη - ηλεκτρανάκτησης. Μάλιστα το 2012 γιόρτασαν παραγωγή 50.000 τόνων χαλκού σε σε 4.000 χρόνια λειτουργίας[8][9][10].

Άμυνα

Κύριο λήμμα: Στρατός της Κύπρου
Στρατιώτης της Εθνικής Φρουράς
Ελικόπτερο της Εθνικής Φρουράς τύπου AW139 σε άσκηση των ΟΥΚ το 2016.

Τον Φεβρουάριο του 2016 ανακοινώθηκε μείωση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας στην Εθνική Φρουρά σε 14 μήνες αντί 24 μηνών που ίσχυε μέχρι το 2016. Στην Εθνική Φρουρά υπηρετούν υποχρεωτικά όλοι οι Κύπριοι άρρενες .[11]

Το Ηνωμένο Βασίλειο κατέχει εδάφη στην Κύπρο υπό μορφή στρατιωτικών βάσεων. Με την συμφωνία εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, το Ηνωμένο Βασίλειο κατέχει στην Κύπρο τις ακόλουθες κυρίαρχες στρατιωτικές βάσεις: (1) τη βάση Δεκέλειας, (2) τη βάση Ακρωτηρίου και (γ) τη βάση Άγιος Νικόλαος Αμμοχώστου. Έχει επίσης διευκολύνσεις στο Τρόοδος (ραντάρ), στο αεροδρόμιο Λάρνακας και στον Ακάμα. Στις κυρίαρχες βρετανικές βάσεις ισχύουν οι νόμοι της Μεγάλης Βρετανίας και όχι οι νόμοι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για παράδειγμα, αν ένας διαπράξει ληστεία ή άλλο ποινικό αδίκημα σε κυρίαρχη βρετανική βάση, θα δικαστεί από βρετανικό δικαστήριο των βάσεων και όχι από δικαστήριο της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, η Μ. Βρετανία θα καταβάλλει ετήσιο ενοίκιο για τις βάσεις, αλλά από την τούρκικη εισβολή και μέχρι σήμερα ουδένα ενοίκιο έχει καταβάλει χρωστώντας έτσι εκατομμύρια Ευρώ στη Δημοκρατία της Κύπρου. Οι βάσεις χρησιμοποιούνται για τη Βρετανική στρατιωτική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για κατασκοπευτικούς σκοπούς, ως τμήμα του παγκόσμιου συστήματος παρακολούθησης Echelon. [12]

Πολιτισμός

Δείτε επίσης: Κυπριακή Βιβλιοθήκη
Κεντήματα προς πώληση στο χωριό Όμοδος της Επαρχίας Λεμεσού.
Νέο θέατρο του ΘΟΚ στη Λευκωσία.
Κυπριακοί μεζέδες
Χαλλούμι

Η Πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου περιλαμβάνει νεολιθικούς οικισμούς, αρχαία ελληνικά, ελληνιστικά και ρωμαϊκά μνημεία, πολλές βυζαντινές και λατινικές εκκλησίες και μοναστήρια, φράγκικα και ενετικά φρούρια και κάστρα του 12ου - 16ου αιώνα καθώς και πολλά τζαμιά ενώ η κυπριακή αρχιτεκτονική των σπιτιών σε διάφορες πόλεις και χωριά είναι μοναδική.
Γενικά η πολιτιστική ζωή της Κύπρου φέρεται αρκετά ανεπτυγμένη και εκφράζεται μέσω των εικαστικών τεχνών, όπως η λογοτεχνία, η μουσική, ο λαϊκός πολιτισμός (βλ. Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Κύπρου), η ποίηση, ο χορός, τα κονσέρτα, η όπερα, η ζωγραφική και η γλυπτική που αποτελούν μερικές από τις εκφάνσεις της.

Παράλληλα μεταξύ των διαφόρων θεσμών που έχουν καθιερωθεί όπως διαλέξεων, συμποσίων και σεμιναρίων κυρίαρχη θέση κατέχει το φεστιβάλ «Τα Κύπρια» κάποια κινηματογραφικά καθώς κοινά πολιτιστικά προγράμματα με την Ελλάδα και άλλες χώρες. Στην Κύπρο επίσης λειτουργούν αρκετά μουσεία, βιβλιοθήκες και πινακοθήκες. Ειδικότερα η κρατική πινακοθήκη φιλοξενεί σε μόνιμη βάση όλη την κρατική συλλογή της σύγχρονης κυπριακής τέχνης, ενώ πολύ τακτικά φιλοξενεί σημαντικές εκθέσεις Κυπρίων και ξένων καλλιτεχνών. Το δε Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου επιχορηγεί τη συμμετοχή Κυπρίων καλλιτεχνών σε διεθνείς καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς.

Η Κύπρος έχει αναδείξει σπουδαίους καλλιτέχνες και συγγραφείς στην ιστορία της όπως ο Κώστας Μόντης, ο Μάνος Λοΐζος, η Άννα Βίσση, ο Δημήτρης Θ. Γκότσης κι ο Μάριος Τόκας πολλοί εκ των οποίων έχουν κάνει καριέρα και στην Ελλάδα.

Τέλος, στον αθλητισμό υπάρχουν κάποια ιστορικά σωματεία όπως ο ΑΠΟΕΛ Λευκωσίας, η Ομόνοια Λευκωσίας, η Ανόρθωση Αμμοχώστου, η ΑΕΛ Λεμεσού, ο Απόλλων Λεμεσού και η Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου,Αθλητική Ένωση Κιτίου και η Αλκή Λάρνακας. Το πιο δημοφιλές άθλημα στη χώρα είναι το ποδόσφαιρο.

Διεθνείς σχέσεις

Κύριο λήμμα: Διεθνείς σχέσεις της Κύπρου
Οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λεμεσό το 2012.

Η εξωτερική πολιτική της Κύπρου είναι σήμερα εναρμονισμένη με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στο ενιαίο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Ειδικότερα από το 1974 οι προσπάθειες της χώρας στον τομέα αυτό επικεντρώνονται στο τερματισμό της τουρκικής κατοχής και διαίρεσης της νήσου. Παρότι όμως η Κύπρος ταυτίζεται με τη Δύση, έχει αναπτύξει παράλληλα στενούς δεσμούς με το Ισραήλ, τον Αραβικό κόσμο, χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.

Συμμετοχή σε Διεθνείς Οργανισμούς

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος των: Australia Group, CN, CE, CFSP, EBRD, EIB, ΕΕ, FAO, IAEA, IBRD, ICAO, ICC, ICCt, ITUC, IDA, IFAD, IFC, IHO,ILO, IMF, IMO, Interpol, IOC, IOM, IPU, ITU, MIGA, Κίνημα Αδεσμεύτων, NSG, OPCW, OSCE, PCA, ΟΗΕ, UNCTAD, UNESCO, UNHCR, UNIDO, UPU, WCL, WCO, WFTU, WHO, WIPO, WMO, WToO, WTO.[13][14]

Διπλωματικές σχέσεις

Κυπριακή Πρεσβεία της Στοκχόλμης.

Στην Κύπρο υπάρχουν πολλές πρεσβείες και προξενεία εκπροσωπούμενων χωρών.

Φωτογραφικό υλικό διπλωματικών αποστολών της Κυπριακής Δημοκρατίας

Δείτε επίσης

Σημειώσεις

Οι σημειώσεις εμφανίζονται εκεί που τοποθετείται το «μαγνητάκι»: .

Παραπομπές

  1. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα cia.
  2. ↑ «Βουλευτικές Εκλογές 2016 - Επίσημα Αποτελέσματα». Υπουργείο Εσωτερικών - Έφορος Εκλογών. 22 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2016. 
  3. ↑ Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Προσδόκιμο ζωής και υγιές προσδόκιμο ζωής, Δεδομένα ανά χώρα
  4. ↑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ (2015). ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ 2011 ΤΟΜΟΣ Ι ΓΕΝΙΚΑ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ. Λευκωσία: Υπουργείο Οικονομικών. σελ. 23. ISBN 978-9963-34-434-5. 
  5. ↑ «Service Report 2020». JW.org. 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  6. ↑ "Facts and Statistics", mormonnewsroom.org
  7. ↑ «Bericht bei RIA Novosti». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2012. 
  8. ↑ «Υδρομεταλλουργία και βιοεκχύλιση μεταλλευμάτων χαλκού: Σκουριώτισσα Κύπρου». 
  9. ↑ «Σκουριώτισσα Κύπρου: από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το μεταλλείο ξεφορτώνει το χαλκό του!». 
  10. ↑ «Μεταλλείο και μεταλλουργία στη Σκουριώτισσα Κύπρου». 
  11. ↑ εφημερίδα Καθημερινή Αρχειοθετήθηκε 2011-07-22 στο Wayback Machine., 18 Δεκεμβρίου 2008.
  12. ↑ Σαββίδη Αντρέα, "Γενικές Γνώσεις", Τόμος 1, Κεφ. 23, σελ. 21
  13. ↑ «CIA - The World Factbook - Cyprus». Cia.gov. 18 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2009. 
  14. ↑ «European Commission - Enlargement: Archives Country Profiles». Ec.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2009. 

Πηγές

  • Ένα αρκετά μεγάλο μέρος των παραπάνω πληροφοριών έχει μεταφραστεί από το World Factbook της CIA του 2000 και 2003
  • Σαββίδη Αντρέα, "Γενικές Γνώσεις", Τόμος ΙΙ, Κεφ. 3, "Γεωγραφία της Κύπρου", Αναθεωρημένη Έκδοση 12.12.2008
  • Το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Βικινέα έχουν ειδήσεις που σχετίζονται με το θέμα:

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ

π • σ • ε Χώρες της Ευρώπης
Κυρίαρχα κράτη
Εξαρτημένα εδάφη
Δανία
Ηνωμένο Βασίλειο
Νορβηγία
Φινλανδία
Αμφισβητούμενα εδάφη
  • Κριμαία
  • Νήσος Ρόκαλ
    • Μη αναγνωρισμένα κράτη
    1. Διηπειρωτικές χώρες με επικράτεια στην Ευρώπη και στην Ασία. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Κράτη που περιλαμβάνουν υπερπόντια εδάφη και σε άλλες ηπείρους με την μητροπολιτική περιοχή να βρίσκεται στην Ευρώπη.
    π • σ • ε Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
    Μέλη της Ευρωζώνης
    Εκτός Ευρωζώνης
    Πρώην Μέλη της ΕΕ
    Υπερπόντια Εδάφη μέλη της ΕΕ
    π • σ • ε Χώρες της Μέσης Ανατολής
    π • σ • ε Χώρες της Ασίας
    Ανεξάρτητα κράτη
    Εξαρτημένα εδάφη
    Αυστραλία
    Ηνωμένο Βασίλειο
    Γαλλία
    Αμφισβητούμενα εδάφη
    Μη αναγνωρισμένα κράτη
    1 Τμήμα της χώρας ανήκει στην Αφρική. 2 Συνήθως γεωγραφικά θεωρείται Ασιατική χώρα, αλλά ωστόσο για πολιτισμικούς και ιστορικούς λόγους εντάσσεται συχνά στην Ευρώπη. 3 Τμήμα της χώρας ανήκει στην Ευρώπη.
    π • σ • ε Χώρες της Κοινοπολιτείας των Εθνών
    Ανεξάρτητες χώρες
    Εξαρτημένα εδάφη
    Αυστραλία
    Ηνωμένο Βασίλειο
    Νέα Ζηλανδία
    Καθιερωμένοι όροι
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κύπρος&oldid=8482644"