Ισαβέλλα Γκοντζάγκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Η '''Ισαβέλλα''', ιταλ. Isabella Gonzaga di Novellara (1576 - 1630) από τον [[Οίκος των Γκοντζάγκα|Οίκο των Γκοντζάγκα]]-Νοβελάρα ήταν κόρη του κόμη της Νοβελάρα και με τους γάμους της έγινε πρώτα κυρία του σαν Μαρτίνο νταλ'Αργκίνε και μετά δούκισσα της Μάντουα & του Μομφερράτου. |
Η '''Ισαβέλλα''', ιταλ. Isabella Gonzaga di Novellara (1576 - 1630) από τον [[Οίκος των Γκοντζάγκα|Οίκο των Γκοντζάγκα]]-Νοβελάρα ήταν κόρη του κόμη της Νοβελάρα και με τους γάμους της έγινε πρώτα κυρία του σαν Μαρτίνο νταλ'Αργκίνε και μετά δούκισσα της Μάντουα & του Μομφερράτου. |
||
Εθεωρείτο η πιο όμορφη γυναίκα της εποχής |
Εθεωρείτο η πιο όμορφη γυναίκα της εποχής της. Έπειτα από το τέλος του πρώτου της συζύγου έγινε επίτροπος του Σαν Μαρτίνο αλλ'Αργκίνε, Ίζολα Ντοβαρέζε, Ριβαρόλο & Κομεσάτζιο το διάστημα 1605-13, λόγω της ανηλικιότητας του πρώτου γιου της. Ο δεύτερος γάμος της με έναν μακρινό συγγενή της, 18 έτη νεότερό της ήταν καταστροφικός: έγινε η αιτία μίας διαδικασίας Ιεράς Εξέτασης, που ξεκίνησε γι'αυτήν με αίτημα των συγγενών του 2ου συζύγου της και κατέληξε με πλήρη αποκατάστασή της. Έπαιξε μοιραίο ρόλο στην εξάλειψη του κύριου κλάδου του Οίκου των Γκοντζάγκα, η οποία έγινε η αρχή του Πολέμου για τη Διαδοχή στη Μάντουα. |
||
==Βιογραφία== |
==Βιογραφία== |
||
Ήταν το 8ο από τα 13 παιδιά του Αλφόνσο Α΄ κόμη της Νοβελάρα & Μπάνιολο και της Βιτόρια ντι Κάπουα, η οποία ήταν μέλος μίας από τις πιο πλούσιες και ισχυρές οικογένειες στο βασίλειο της Νάπολης. |
Ήταν το 8ο από τα 13 παιδιά του Αλφόνσο Α΄ κόμη της Νοβελάρα & Μπάνιολο και της Βιτόρια ντι Κάπουα, η οποία ήταν μέλος μίας από τις πιο πλούσιες και ισχυρές οικογένειες στο βασίλειο της Νάπολης ως κόρη του Τζιοβάννι-Τομάζο ντι Κάπουα, μαρκήσιου ντελλα Τόρρε ντι Φρανκολίζε. |
||
Τον Φεβρουάριο του 1605 απεβίωσε ο 1ος σύζυγός της Φεράντε Γκοντζάγκα-Σαμπιονέτα. Επειδή ο πρώτος γιος της ήταν ανήλικος, η Ισαβέλλα έγινε επίτροπος των κτήσεών των |
Τον Φεβρουάριο του 1605 απεβίωσε ο 1ος σύζυγός της Φεράντε Γκοντζάγκα-Σαμπιονέτα. Επειδή ο πρώτος γιος της ήταν ανήλικος, η Ισαβέλλα έγινε επίτροπος των κτήσεών των, που περιελάμβαναν τις κυριότητες του Σαν Μαρίνο αλλ'Αργκίνε, Ίζολα Ντοβαρέζε, Ριβαρόλο & Κομεσάτζιο. Το 1609 έγινε επίτροπος του πριγκιπάτου του Μποτζόλο, της κυριότητας του Ριβαρόλο ντι Φουόρι και της κομητείας του Πομπονέσκο, όταν ο ανήλικος γιος της κληρονόμησε τις περιοχές αυτές από τον εκ πατρός θείο του Τζιούλιο-Τσέζαρε Γκοντζάγκα. Ιστοριογραφικά η περίοδος της επιτροπείας της Ισαβέλλας χαρακτηρίζεται θετική. Μεταξύ των επιτευγμάτων της ήταν η ίδρυση αρχείου και ενός δημόσιου συμβολαιογραφείου, το οποίο κατέστησε δυνατή τη βελτίωση του δικαστικού συστήματος. Χάρη στις δράσεις της Ισαβέλλας αντιμετωπίστηκαν γρήγορα οι συνέπειες της καταστροφικής πλημμύρας του 1609. |
||
Παρά την πλήρη συμμετοχή της στη διακυβέρνηση των περιοχών του πρώτου γιου της, η Ισαβέλλα επίσης φρόντισε για το μέλλον των άλλων παιδιών της. Ο Αλφόνσος εισήλθε στην υπηρεσία ενός συγγενούς με επιρροή, του Καρόλου Γ΄ δούκα του Νεβέρ & Ρετέλ (που αργότερα έγινε δούκας της Μάντουα και του Μομφερράτου) από τον οποίο έλαβε τον τίτλο του μαρκήσιου του Πομάρο. Ο Κάρλο ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία και, αφού σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, έλαβε τον μοναστικό όρκο και έγινε επικεφαλής του αββαείου του Λουτσέντιο. Ο Λουίτζι, ο Καμίλλο, ο Αννίμπαλε και ο Φεντερίγκο ακολούθησαν |
Παρά την πλήρη συμμετοχή της στη διακυβέρνηση των περιοχών του πρώτου γιου της, η Ισαβέλλα επίσης φρόντισε για το μέλλον των άλλων παιδιών της. Ο Αλφόνσος εισήλθε στην υπηρεσία ενός συγγενούς με επιρροή, του [[Κάρολος Α΄ της Μάντουα|Καρόλου Γ΄]] δούκα του Νεβέρ & Ρετέλ (που αργότερα έγινε δούκας της Μάντουα και του Μομφερράτου), από τον οποίο έλαβε τον τίτλο του μαρκήσιου του Πομάρο. Ο Κάρλο ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία και, αφού σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, έλαβε τον μοναστικό όρκο και έγινε επικεφαλής του αββαείου του Λουτσέντιο. Ο Λουίτζι, ο Καμίλλο, ο Αννίμπαλε και ο Φεντερίγκο ακολούθησαν όλοι στρατιωτική σταδιοδρομία και ανήλθαν σε υψηλές θέσεις. Η μόνη κόρη της, η ομώνυμη Ισαβέλλα, έγινε μοναχή. Το 1613 ο πρώτος γιος της Σκιπιόνε ενηλικιώθηκε και ανέλαβε τη διακυβέρνηση· έπειτα από αυτό η Ισαβέλλα αποσύρθηκε στο Σαν Μαρτίνο κοντά στη Μάντουα. |
||
===Ο 2ος γάμος της=== |
===Ο 2ος γάμος της=== |
Έκδοση από την 16:49, 26 Σεπτεμβρίου 2020
Ισαβέλλα Γκοντζάγκα | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1576 Νοβελλάρα |
Θάνατος | 1630 Μπότσολο |
Τόπος ταφής | Επαρχία της Μάντοβας |
Θρησκεία | Καθολικισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Βικέντιος Β΄ Γκοντζάγκα |
Τέκνα | Scipione Gonzaga Annibale Gonzaga Alfonso Gonzaga Carlo Gonzaga Luigi Gonzaga Camillo Gonzaga |
Γονείς | Alfonso I Gonzaga και Vittoria di Capua |
Οικογένεια | Οίκος των Γκονζάγκα |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ισαβέλλα, ιταλ. Isabella Gonzaga di Novellara (1576 - 1630) από τον Οίκο των Γκοντζάγκα-Νοβελάρα ήταν κόρη του κόμη της Νοβελάρα και με τους γάμους της έγινε πρώτα κυρία του σαν Μαρτίνο νταλ'Αργκίνε και μετά δούκισσα της Μάντουα & του Μομφερράτου.
Εθεωρείτο η πιο όμορφη γυναίκα της εποχής της. Έπειτα από το τέλος του πρώτου της συζύγου έγινε επίτροπος του Σαν Μαρτίνο αλλ'Αργκίνε, Ίζολα Ντοβαρέζε, Ριβαρόλο & Κομεσάτζιο το διάστημα 1605-13, λόγω της ανηλικιότητας του πρώτου γιου της. Ο δεύτερος γάμος της με έναν μακρινό συγγενή της, 18 έτη νεότερό της ήταν καταστροφικός: έγινε η αιτία μίας διαδικασίας Ιεράς Εξέτασης, που ξεκίνησε γι'αυτήν με αίτημα των συγγενών του 2ου συζύγου της και κατέληξε με πλήρη αποκατάστασή της. Έπαιξε μοιραίο ρόλο στην εξάλειψη του κύριου κλάδου του Οίκου των Γκοντζάγκα, η οποία έγινε η αρχή του Πολέμου για τη Διαδοχή στη Μάντουα.
Βιογραφία
Ήταν το 8ο από τα 13 παιδιά του Αλφόνσο Α΄ κόμη της Νοβελάρα & Μπάνιολο και της Βιτόρια ντι Κάπουα, η οποία ήταν μέλος μίας από τις πιο πλούσιες και ισχυρές οικογένειες στο βασίλειο της Νάπολης ως κόρη του Τζιοβάννι-Τομάζο ντι Κάπουα, μαρκήσιου ντελλα Τόρρε ντι Φρανκολίζε.
Τον Φεβρουάριο του 1605 απεβίωσε ο 1ος σύζυγός της Φεράντε Γκοντζάγκα-Σαμπιονέτα. Επειδή ο πρώτος γιος της ήταν ανήλικος, η Ισαβέλλα έγινε επίτροπος των κτήσεών των, που περιελάμβαναν τις κυριότητες του Σαν Μαρίνο αλλ'Αργκίνε, Ίζολα Ντοβαρέζε, Ριβαρόλο & Κομεσάτζιο. Το 1609 έγινε επίτροπος του πριγκιπάτου του Μποτζόλο, της κυριότητας του Ριβαρόλο ντι Φουόρι και της κομητείας του Πομπονέσκο, όταν ο ανήλικος γιος της κληρονόμησε τις περιοχές αυτές από τον εκ πατρός θείο του Τζιούλιο-Τσέζαρε Γκοντζάγκα. Ιστοριογραφικά η περίοδος της επιτροπείας της Ισαβέλλας χαρακτηρίζεται θετική. Μεταξύ των επιτευγμάτων της ήταν η ίδρυση αρχείου και ενός δημόσιου συμβολαιογραφείου, το οποίο κατέστησε δυνατή τη βελτίωση του δικαστικού συστήματος. Χάρη στις δράσεις της Ισαβέλλας αντιμετωπίστηκαν γρήγορα οι συνέπειες της καταστροφικής πλημμύρας του 1609.
Παρά την πλήρη συμμετοχή της στη διακυβέρνηση των περιοχών του πρώτου γιου της, η Ισαβέλλα επίσης φρόντισε για το μέλλον των άλλων παιδιών της. Ο Αλφόνσος εισήλθε στην υπηρεσία ενός συγγενούς με επιρροή, του Καρόλου Γ΄ δούκα του Νεβέρ & Ρετέλ (που αργότερα έγινε δούκας της Μάντουα και του Μομφερράτου), από τον οποίο έλαβε τον τίτλο του μαρκήσιου του Πομάρο. Ο Κάρλο ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία και, αφού σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, έλαβε τον μοναστικό όρκο και έγινε επικεφαλής του αββαείου του Λουτσέντιο. Ο Λουίτζι, ο Καμίλλο, ο Αννίμπαλε και ο Φεντερίγκο ακολούθησαν όλοι στρατιωτική σταδιοδρομία και ανήλθαν σε υψηλές θέσεις. Η μόνη κόρη της, η ομώνυμη Ισαβέλλα, έγινε μοναχή. Το 1613 ο πρώτος γιος της Σκιπιόνε ενηλικιώθηκε και ανέλαβε τη διακυβέρνηση· έπειτα από αυτό η Ισαβέλλα αποσύρθηκε στο Σαν Μαρτίνο κοντά στη Μάντουα.
Ο 2ος γάμος της
Οικογένεια
Το 1594 παντρεύτηκε τον Φεράντε Γκοντζάγκα, μέλος του πλάγιου κλάδου της Σαμπιονέτα-Μπότζολο, κύριο του Σαν Μαρτίνο αλλ'Αργκίνε, Ίζολα Ντοβαρέζε, Ριβαρόλο & Κομεσάτζιο και στρατηγός του στρατού του βασιλείου της Ισπανίας. Είχε τέκνα:
- Σκιπιόνε 1595-1670, κύριος του Σαν Μαρτίνο αλλ'Αργκίνε, Ίζολα Ντοβαρέζε, Ριβαρόλο & Κομεσάτζιο, 2ος πρίγκιπας του Μπότζολο, μαρκήσιος του Οστιάνο, τιτουλάριος δούκας της Σαμπιονέτα, μαρκήσιος ντ'Ίντσίζα.
- Αλφόνσος 1596-1669, μαρκήσιος του Πομάρο.
- Κάρλο 1597-1637, διοικητής ηγούμενος του Λουτσέντιο, κυβερνήτης του Μπότζολο.
- Λουίτζι 1599-1660, αυτοκρατορικός στρατηγός και κυβερνήτης του ραάμπ.
- Καμίλλο 1600-`658, πατρίκιος της Βενετίας, στρατηγός του πυροβολικού στον Βενετικό στρατό, διοικητής του στρατού της Μάντουα, κυβερνήτης του Μομφερράτου, γενικός κυβερνήτης του Βενετικού στρατού στη Δαλματία.
- Ισαβέλλα γεν. 1601, μοναχή.
- Ανίμπαλε 1602-1668, κυβερνήτης του Τζιαβαρίνο, πόεδρος του Πολεμικού Συμβουλίου του Φερδινάνδου Γ΄ των Αψβούργων, μαρεσάλης της Αυλής της αυτοκράτειρας Ελεονώρας, Ιππότης του Τάγματος του Χυσόμαλλου Δέρατος.
- (νόθος;) Φεντερίγκο, συνταγματάρχης στον αυτοκρατορικό στρατό, αυτοκρατορικός στρατάρχης στην Ουγγαρία, Ιππότης του Τάγματος του Σωτήρος.
Πηγές
- Adelaide Murgia, I Gonzaga, Milano, Mondadori, 1972. ISBN non esistente
- Ferrante Aporti, Memorie storiche riguardanti San Martino dall'Argine, Mantova, 2004. ISBN 88-88499-22-9.
- Kate Simon, I Gonzaga, storia e segreti, Roma. Newton Compton Editori, 2004. ISBN 88-8289-573-4