Πέτρος Α΄ της Βρετάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πηγές|11|05|2015}}
{{Infobox Royalty
{{Infobox Royalty
|όνομα = Πέτρος Α' της Βρετάνης
|όνομα = Πέτρος Α' της Βρετάνης
Γραμμή 35: Γραμμή 34:
}}
}}
[[Αρχείο:Blason Pierre Ier de Bretagne.svg|thumb|right|150px|Ο θυρεός του δούκα της Βρετάνης είναι παραλλαγή του θυρεού του Ντρε.]]
[[Αρχείο:Blason Pierre Ier de Bretagne.svg|thumb|right|150px|Ο θυρεός του δούκα της Βρετάνης είναι παραλλαγή του θυρεού του Ντρε.]]
Ο '''Πέτρος Α΄ της Βρετάνης''' ή '''Πέτρος του Ντρε''' (''Pierre Ier de Bretagne'', [[1187]] - [[26 Μαΐου]] [[1250]]) από τον [[Οίκος του Ντρε|Οίκο του Ντρε-Βρετάνης]] ήταν δούκας της [[Βρετάνη]]ς από το [[1213]] έως το [[1221]] και αντιβασιλιάς του δουκάτου για τον ανήλικο γιο του, [[Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης|Ιωάννη Α' της Βρετάνης]], από το [[1221]] έως το [[1237]]. Δεύτερος γιος του [[Ροβέρτος Β΄ του Ντρε|Ροβέρτου Β΄ του Ντρε]].
Ο '''Πέτρος Α΄ της Βρετάνης''' ή '''Πέτρος του Ντρε''' ([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Pierre Ier de Bretagne'', [[1187]] - [[26 Μαΐου]] [[1250]]) από τον [[Οίκος του Ντρε|Οίκο του Ντρε-Βρετάνης]] ήταν δούκας της [[Βρετάνη]]ς ([[1213]] - [[1221]]) και αντιβασιλιάς του δουκάτου για τον ανήλικο γιο του, [[Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης|Ιωάννη Α' της Βρετάνης]] ([[1221]] - [[1237]]). Ο Πέτρος Α΄ ήταν δεύτερος γιος του [[Ροβέρτος Β΄ του Ντρε|Ροβέρτου Β΄ του Ντρε]] και της δεύτερης συζύγου του Γιολάντας του Κουσί.<ref>Jackson-Laufer 1999, σ. 19</ref> Ο πατέρας του ήταν γιος του [[Ροβέρτος Α΄ του Ντρε|Ροβέρτου Α΄ του Ντρε]] που ήταν τέταρτος γιος του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου του παχύ]], ο [Λουδοβίκος Ζ´ της Γαλλίας]] ήταν συνεπώς ξάδελφος του και ανήκε στον [[Οίκος των Καπετιδών|Οίκο των Καπετιδών]]. Παρά το γεγονός ότι είχε βασιλική καταγωγή πήρε λίγα δώρα με διάσπαρτα εδάφη στο [[Ιλ-ντε-Φρανς]] και την [[Καμπανία (επαρχία)|Καμπανία]], προοριζόταν αρχικά για εκκλησιαστική σταδιοδρομία αλλά αργότερα την απαρνήθηκε και πήρε το προσωνύμιο ''"Μακλέρ"'' δηλαδή ''"κακός κληρικός"''.


==Δούκας της Βρετάνης==
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Το [[1212]], ο βασιλιάς της Γαλλίας [[Φίλιππος Αύγουστος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππος Β΄]] αναζήτησε έναν πιστό και αδύναμο κυβερνήτη για την [[Βρετάνη]]. Το δουκάτο βρισκόταν διαγώνια στην θάλασσα ανάμεσα στην [[Αγγλία]] και τις Αγγλικές κτήσεις της [[Γασκώνη]]ς, ενώ δεν συνόρευε με το [[Ανζού]] και την [[Νορμανδία]], όπου οι [[Άγγλοι]] είχαν πρόσφατα χάσει και ήθελαν να επανακτήσουν. Ο Φίλιππος Β΄ έσπασε τον δεσμό της διαδόχου του θρόνου της Βρετάνης Αλίκης με τον Ερρίκο του Παντιέβρ, προκειμένου αυτή να παντρευτεί τον ξάδελφό της, Πέτρο (Ιανουάριος [[1213]]).


Ο [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας]] αναζητούσε έναν αδύναμο και πιστό ηγεμόνα για να κυβερνήσει το [[Δουκάτο της Βρετάνης]], βρισκόταν ανάμεσα στην [[Αγγλία]] και τις Αγγλικές περιοχές στην [[Γασκώνη]], επιπλέον συνόρευε με το [[Ανζού]] και την [[Νορμανδία]] που είχαν χάσει οι Άγγλοι πριν από 12 χρόνια. Η [[Κωνσταντία της Βρετάνης]] παντρεύτηκε σε τρίτο γάμο τον [[Γκυ του Τουάρ]], διετέλεσε αντιβασιλιάς της Βρετάνης για λογαριασμό της ανήλικης κόρης του [[Αλίκη της Βρετάνης|Αλίκης]] αφού η μεγαλύτερη ετεροθαλής αδελφή της [[Ελεονώρα της Βρετάνης]] ήταν φυλακισμένη των Άγγλων. Ο Γάλλος βασιλιάς έσπασε τον δεσμό της μικρής Αλίκης με τον πρίγκιπα των Βρετόνων Ερρίκο του Πεντιέβρ, την πάντρεψε με τον ξάδελφο του Πέτρο του Ντρε (27 Ιανουαρίου 1213) που του έδωσε όρκο υποτέλειας. Υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το άν ήταν δούκας ή κόμης αφού κυβερνούσε χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του, ο βασιλιάς της Γαλλίας και ο πάπας απευθύνονται στον ίδιο σαν κόμη αλλά ο ίδιος στα διατάγματα του καταγράφεται ως δούκας. Ο βασιλιάς [[Ιωάννης της Αγγλίας]] δημιούργησε έναν συνασπισμό εναντίον της Γαλλίας, στρατοπέδευσε στο [[Πουατού]] ενώ ο [[Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] επιτέθηκε από τα βόρεια, συνέτριψε τις Γαλλικές δυνάμεις βόρεια του Πουατού και μετακινήθηκε απέναντι από την [[Νάντη]]. Ο Πέτρος τον έδιωξε μετά από σύντομη αψιμαχία αλλά δεν μπόρεσε να εμποδίσει την επόμενη κίνηση του Ιωάννη, μετακινήθηκε στην [[Κοιλάδα του Λίγηρα]] και κατέλαβε φρούρια Βρετόνων. Οι υποτελείς του Ιωάννη στο Πουατού αρνήθηκαν ωστόσο να πολεμήσουν έναν Γαλλικό στρατό υπό την ηγεσία του δελφίνου [[Λουδοβίκος Η΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου]] και ο στρατός του Όθων συνετρίβη στο Μπουβίν. Δεν είναι σαφές αν ο Ιωάννης κατέλαβε την Νάντη επειδή υπήρχε η πολύ ισχυρή γέφυρα στον Λίγρα, δεν είναι επίσης σαφές αν ο Πέτρος εμπόδισε τις δυνάμεις του Ιωάννη που βάδισε ανατολικά, πιθανό συμφώνησε να μην ενοχλήσει το Δουκάτο της Βρετάνης με αντάλλαγμα να του επιτρέψει να συνεχίσει την πορεία του. Ο Ιωάννης είχε το πλεονέκτημα σχεικά με την κομητεία του Ρίτσμοντ, ο τίτλος βρισκόταν υπό την κατοχή των δουκών της Βρετάνης και ο Πέτρος ήθελε να διατηρήσει τα έσοδα από το Ρίτσμοντ.
Ο πάπας τον χαρακτήριζε κόμη, ενώ ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζονταν δούκας. Το [[1214]], ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ιωάννης της Αγγλίας|Ιωάννης ο Ακτήμων]] ετοίμαζε συμμαχικό συνασπισμό κατά της Γαλλίας, οπότε στρατοπέδευσε στο [[Πουατού]], ενώ ο βασιλιάς [[Όθων Δ΄ της Γερμανίας]] ήταν έτοιμος να επιτεθεί από τα βόρεια. Ο Ιωάννης μετακινήθηκε στο νοτιότερο άκρο της Βρετάνης απέναντι από την [[Ναντ]] και στην συνέχεια απέναντι απ' την κοιλάδα του [[Λίγηρας|Λίγηρα]], όπου κατέλαβε πολλά φρούρια των Βρετόνων. Είναι ανεξήγητο γιατί ο Ιωάννης επιχείρησε να κυριεύσει την Ναντ μέσω της καλά φυλασσόμενης γέφυρας κατά μήκος του ποταμού Λίγηρα. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι ίσως ο Ιωάννης να ήθελε συμφωνία μαζί του, προκειμένου να εγκαταλείψει την Βρετάνη χωρίς να εμποδιστεί ο δρόμος επιστροφής του.


==Ισχυροποίηση της εξουσίας του==
Πραγματικά ο Ιωάννης πρόσφερε στον Πέτρο την κομητεία του [[Ρίτσμοντ]], με αντάλλαγμα την στήριξή του στον αγώνα που έκανε στην Αγγλία κατά των βαρώνων. Ο Πέτρος θεώρησε το δώρο αβέβαιο, ενώ σε λίγο ο πρίγκηπας Λουδοβίκος ήρθε ξανά σε σύγκρουση με την Αγγλία και ηττήθηκε. Ο Πέτρος στάλθηκε στην Αγγλία σαν ένας από τους διαπραγματευτές της ειρηνικής συνθήκης. Όταν οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν (1218) ο Γουλιέλμος Μάρσαλ, αντιβασιλιάς του ανήλικου [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ΄]], όρισε τον Πέτρο κόμη του Ρίτσμοντ.


Ο Πέτρος αρνήθηκε τις προτάσεις του Ιωάννη να πάρει την κομητεία και να τον υποστηρίξει στις εμφύλιες συγκρούσεις του με τους βαρόνους επειδή θεωρούσε τις υποσχέσεις αβέβαιες. Ο δελφίνος Λουδοβίκος βρέθηκε ξανά σε πόλεμο με τους Άγγλους αλλά όταν έκλεισαν ειρήνη ο Πέτρος απεστάλη σαν διαπραγματευτής που ολοκληρώθηκαν το 1218. Ο Γουλιέλμος Μαρσάλ αντιβασιλιάς για λογαριασμό του [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας]] τον αναγνώρισε σαν κόμη του Ρίτσμοντ αντί για την [[Ελεονώρα της Βρετάνης]] που αποτελούσε απειλή για τον Αγγλικό θρόνο και παρέμεινε φυλακισμένη μέχρι τον θάνατο της. Το κέντρο της κομητείας του [[Γιόρκσιρ]] κατείχε ο κόμης του [[Τσέστερ]], ο Πέτρος έλαβε τις περιοχές έξω από το Γιόρκσιρ που ήταν ο πηρύνας της κομητείας του. Συμμετείχε στην κατάληψη του [[Μαρμάντ]], στην πολιορκία της [[Τουλούζη]]ς και στην [[Σταυροφορία των Αλβιγηνών]]. Ο επόμενος στόχος του Πέτρου ήταν να εδραιώσει την θέση του, οι δούκες της Βρετάνης είχαν εκείνη την εποχή περιορισμένες εξουσίες σε σχέση με τους υπόλοιπους στην βόρεια [[Γαλλία]], δεν μπορούσαν να επιβλέπουν την επέκταση των κάστρων ούτε να αναλάβουν την κηδεμονία στα ανήλικα των υποτελών τους. Ο Πέτρος ήθελε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τους υποτελείς του στα πρότυπα της Γαλλικής βασιλικής αυλής των Καπετιδών, αντιμετώπισε όμως προβλήματα από τους βαρόνους του. Ακολούθησε μια σειρά από εμφύλιους με σημαντικούς πολιτικούς ελιγμούς, κατέστειλε μια εξέγερση βαρόνων στην μάχη του [[Σατωμπριάν]] (1222), την επόμενη χρονιά (1223) οι βαρόνοι υποχρεώθηκαν να συναινέσουν. Οι έξι Βρετόνοι επίσκοποι ήταν επίσης απειλή για την εξουσία του Πέτρου, είχαν σημαντικές περιουσίες και δεν ήταν πρόθυμοι να φορολογηθούν, για μια τριετία (1219 - 1221) έχασαν τις θέσεις τους. Ο Πέτρος Α΄ επιβλήθηκε απέναντι στους βαρόνους αλλά οι συγκρούσεις μαζί τους δεν σταμάτησαν εκεί.
== Αναμορφώσεις στο δουκάτο της Βρετάνης ==
Μετά την επιτυχία αυτή, ο Πέτρος στράφηκε στο δικό του δουκάτο της Βρετάνης, προκειμένου να αποκαταστήσει τις εξασθενημένες εξουσίες του δούκα σε σχέση με τους ευγενείς του. Έως τότε, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, δεν μπορούσε να τους περιορίσει στο κτίσιμο των κάστρων, ούτε να διατελέσει προστάτης τους. Αυτό επιχείρησε αμέσως να καταργήσει. Αρχικά συνάντησε αντιδράσεις, αλλά από το [[1223]] οι βαρόνοι αποδέχθηκαν τις αλλαγές του.


==Αντιβασιλεία==
Στη συνέχεια, προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των 6 επισκόπων της Βρετάνης, που κατείχαν τεράστιες εκτάσεις γης και να τις φορολογήσει, όμως αφορίστηκε και αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει. Η σύζυγος του [[Αλίκη της Βρετάνης]] πέθανε πρόωρα ([[1221]]) σε ηλικία 21 ετών, αφού του είχε αφήσει ήδη τέσσερα παιδιά. Μετά τον πρόωρο θάνατο της, ο Πέτρος δεν μπορούσε πια να είναι δούκας, παρά μονάχα επίτροπος του ανήλικου γιου τους [[Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης|Ιωάννη]] μέχρι την εποχή της ενηλικίωσης του.


Η σύζυγος του πέθανε πρόωρα σε ηλικία 21 έτους (21 Οκτωβρίου 1221), του άφησε 4 ανήλικα παιδιά αν και δεν υπάρχουν πολλές πηγές. Με τον θάνατο της συζύγου του έχασε ο Πέτρος το δικαίωμα να παραμείνει δούκας, ανέλαβε την αντιβασιλεία και την κηδεμονία για λογαριασμό του γιου του Ιωάννη. Ο θάνατος της Αλίκης άλλαξε τους στόχους του Πέτρου, πρώτον θα έπρεπε να αποκτήσει περισσότερες περιοχές έξω από το δουκάτο για την συνταξιοδότηση του όταν ο γιος του ενηληκιωθεί και δεύτερον υπήρχε παράδοση στην Γαλλία όταν ο ενήλικος διάδοχος γινόταν ενήλικος θα έπρεπε να επιστρέψει την περιουσία που κληρονόμησε στο κράτος.
⚫
== Οικογένεια ==
Ο Πέτρος βοήθησε τον διάδοχο του Φιλίππου Αυγούστου Λουδοβίκο τον Λέοντα στην σύγκρουση του με τον Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας, συμμετείχε μαζί του και στην [[Σταυροφορία των Αλβιγηνών]]. Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου συμμάχησε ωστόσο με τους κόμητες [[Θεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας|Θεοβάλδο Β΄ της Καμπανίας]] και [[Ούγος Ι΄ του Λουζινιάν|Ούγο Ι΄ του Λουζινιάν]] απέναντι στην αντιβασίλισσα [[Λευκή της Καστίλης]] (1227 - 1234).<ref>Puylaurens 2003, σ. 81</ref> Την ίδια εποχή διέλυσε την συμμαχία που είχε με τον βασιλιά της Αγγλίας με αποτέλεσμα να χάσει το Αγγλικό δουκάτο του.<ref>McNeill, Ronald John (1911). "Richmond, Earls and Dukes of". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. 23 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 308</ref> Μετά την ενηλικίωση του γιου του Ιωάννη (1237) ο Πέτρος συμμετείχε στην Σταυροφορία των βαρόνων στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]] (1239). Τα στρατεύματα του δέχτηκαν σκληρή επίθεση από έναν ισχυρό στρατό των [[Μαμελούκοι|Μαμελούκων]], τους νίκησε και μετέφερε πολλούς αιχμαλώτους στην [[Γιάφα]]. Στις αρχές Νοεμβρίου, την εποχή που ο στρατός των Σταυροφόρων βάδιζε από την [[Άκρα (πόλη)|Άκρα]] στην [[Ασκελόν]] ο Πέτρος και ο υπολοχαγός του Ραούλ του Σουασόν δραπέτευσαν από τον Σταυροφορικό στρατό με στόχο να πραγματοποιήσουν επιδρομή. Μοίρασαν τις δυνάμεις τους στα δύο και περίμεναν ένα Μουσουλμανικό καραβάνι που πήγαινε στην [[Δαμασκός|Δαμασκό]], οι δυνάμεις του Πέτρου τους νίκησαν έξω από ένα κάστρο και κάλεσαν τον Ραούλ. Οι Μουσουλμάνοι συνετρίβησαν μέσα στο κάστρο, ο στρατός του Πέτρου τους ακολούθησε σκότωσε πολλούς άντρες, πήρε πολλούς αιχμαλώτους και λεηλάτησε τα ζώα από το καραβάνι τους.<ref>Painter 1969, σσ. 473-475</ref> Η νίκη αυτή δεν έφερε ωστόσο τα επιθυμητά αποτελέσματα επειδή ακολούθησε η ήττα στην [[Γάζα]]. Με την επιστροφή του στην Γαλλία ο Πέτρος Α΄ είχε μερικές επιτυχίες απέναντι στους Άγγλους σε ναυμαχίες (1242, 1243), συμμετείχε στην [[Ζ΄ Σταυροφορία]] στο πλευρό του Γάλλου βασιλιά [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου του Αγίου]]. Ο Πέτρος Α΄ πέθανε στην επιστροφή χωρίς να προλάβει να επιστρέψει στην Γαλλία, τάφηκε στο Μπραιν.
⚫
Με τη σύζυγό του [[Αλίκη της Βρετάνης]] είχε τα εξής παιδιά:
⚫
* [[Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης|Ιωάννης Α΄, δούκας της Βρεττάνης]], παντρεύτηκε τη Λευκή της Καμπανίας και είχε γιο τον Ιωάννη Β΄, δούκα της Βρεττάνης.
⚫
* [[Γιολάντα της Βρετάνης]], παντρεύτηκε τον Ούγο ΙΑ΄, κόμη του Λουζινιάν.
{{commonscat}}


⚫
==Οικογένεια==
⚫
== Παραπομπές ==
⚫
<references />


⚫
Με τη πρώτη σύζυγό του [[Αλίκη της Βρετάνης]] απέκτησε:<ref>Jackson-Laufer 1999, σ. 19</ref>


⚫
*[[Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης]], παντρεύτηκε τη Λευκή της Καμπανίας και είχε γιο τον Ιωάννη Β΄, δούκα της Βρεττάνης.<ref>Jackson-Laufer 1999, σ. 19</ref>
⚫
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Peter I, Duke of Brittany}}
⚫
*[[Γιολάντα της Βρετάνης]], παντρεύτηκε τον [[Ούγος ΙΑ΄ του Λουζινιάν|Ούγο ΙΑ΄, κόμη του Λουζινιάν]].
*Αρθούρος της Βρετάνης (1220 - 1224)


Με την δεύτερη σύζυγο του Νικόλ (πέθανε τον Φεβρουάριο του 1222) απέκτησε :
{{Βρετάνη-επέκταση}}

*Όλιβερ ντε Μπραιν

Με την τρίτη σύζυγο του Μαργαρίτα του Μονταιγκύ, κυρία του Μονταιγκύ (1236), χήρα του Ούγου Α΄ του Τουάρ (πέθανε το 1230) του αδελφού του Γκυ του Τουάρ δεν απέκτησε παιδιά.

⚫
==Παραπομπές==
⚫
<references />

==Πηγές==

*Jackson-Laufer, Guida Myrl (1999). Women Rulers Throughout the Ages: An Illustrated Guide. ABC-CLIO.
*Painter, Sidney (1969). "The Crusade of Theobald of Champagne and Richard of Cornwall, 1239–1241". In Robert Lee Wolff; Harry W. Hazard (eds.). A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. Madison: University of Wisconsin Press.
*Puylaurens, William of (2003). The Chronicle of William of Puylaurens: The Albigensian Crusade and its Aftermath. Translated by Sibly, W.A.; Sibly, M.D. Boydell Press.
*Painter, Sidney. The Scourge of the Clergy: Peter of Dreux, Duke of Brittany. Oxford University Press: London, 1937.


{{Authority control}}
{{Authority control}}


⚫
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Peter I, Duke of Brittany}}


[[Κατηγορία:Δούκες της Βρετάνης]]
[[Κατηγορία:Δούκες της Βρετάνης]]

Έκδοση από την 04:11, 15 Αυγούστου 2020

Πέτρος Α' της Βρετάνης
Περίοδος1213 - 1221
ΠροκάτοχοςΓκυ του Τουάρ
ΔιάδοχοςΙωάννης Α΄ της Βρετάνης
Γέννηση1187
Ντουρντάν, Γαλλία
Θάνατος26 Μαΐου 1250 (63 ετών)
στη θάλασσα
ΣύζυγοςΑλίκη της Βρετάνης
Νικόλ
Μαργαρίτα
ΕπίγονοιΙωάννης Α΄ της Βρετάνης
Γιολάντα της Βρετάνης
Αρθούρος
Ολιβιέ Α'
ΟίκοςΝτρε-Βρετάνης
ΠατέραςΡοβέρτος Β΄ του Ντρε
ΜητέραΓιολάντα του Κουσί
ΘρησκείαΚαθολική Εκκλησία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Ο θυρεός του δούκα της Βρετάνης είναι παραλλαγή του θυρεού του Ντρε.

Ο Πέτρος Α΄ της Βρετάνης ή Πέτρος του Ντρε (Γαλλική γλώσσα : Pierre Ier de Bretagne, 1187 - 26 Μαΐου 1250) από τον Οίκο του Ντρε-Βρετάνης ήταν δούκας της Βρετάνης (1213 - 1221) και αντιβασιλιάς του δουκάτου για τον ανήλικο γιο του, Ιωάννη Α' της Βρετάνης (1221 - 1237). Ο Πέτρος Α΄ ήταν δεύτερος γιος του Ροβέρτου Β΄ του Ντρε και της δεύτερης συζύγου του Γιολάντας του Κουσί.[1] Ο πατέρας του ήταν γιος του Ροβέρτου Α΄ του Ντρε που ήταν τέταρτος γιος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου του παχύ, ο [Λουδοβίκος Ζ´ της Γαλλίας]] ήταν συνεπώς ξάδελφος του και ανήκε στον Οίκο των Καπετιδών. Παρά το γεγονός ότι είχε βασιλική καταγωγή πήρε λίγα δώρα με διάσπαρτα εδάφη στο Ιλ-ντε-Φρανς και την Καμπανία, προοριζόταν αρχικά για εκκλησιαστική σταδιοδρομία αλλά αργότερα την απαρνήθηκε και πήρε το προσωνύμιο "Μακλέρ" δηλαδή "κακός κληρικός".

Δούκας της Βρετάνης

Ο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας αναζητούσε έναν αδύναμο και πιστό ηγεμόνα για να κυβερνήσει το Δουκάτο της Βρετάνης, βρισκόταν ανάμεσα στην Αγγλία και τις Αγγλικές περιοχές στην Γασκώνη, επιπλέον συνόρευε με το Ανζού και την Νορμανδία που είχαν χάσει οι Άγγλοι πριν από 12 χρόνια. Η Κωνσταντία της Βρετάνης παντρεύτηκε σε τρίτο γάμο τον Γκυ του Τουάρ, διετέλεσε αντιβασιλιάς της Βρετάνης για λογαριασμό της ανήλικης κόρης του Αλίκης αφού η μεγαλύτερη ετεροθαλής αδελφή της Ελεονώρα της Βρετάνης ήταν φυλακισμένη των Άγγλων. Ο Γάλλος βασιλιάς έσπασε τον δεσμό της μικρής Αλίκης με τον πρίγκιπα των Βρετόνων Ερρίκο του Πεντιέβρ, την πάντρεψε με τον ξάδελφο του Πέτρο του Ντρε (27 Ιανουαρίου 1213) που του έδωσε όρκο υποτέλειας. Υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το άν ήταν δούκας ή κόμης αφού κυβερνούσε χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του, ο βασιλιάς της Γαλλίας και ο πάπας απευθύνονται στον ίδιο σαν κόμη αλλά ο ίδιος στα διατάγματα του καταγράφεται ως δούκας. Ο βασιλιάς Ιωάννης της Αγγλίας δημιούργησε έναν συνασπισμό εναντίον της Γαλλίας, στρατοπέδευσε στο Πουατού ενώ ο Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επιτέθηκε από τα βόρεια, συνέτριψε τις Γαλλικές δυνάμεις βόρεια του Πουατού και μετακινήθηκε απέναντι από την Νάντη. Ο Πέτρος τον έδιωξε μετά από σύντομη αψιμαχία αλλά δεν μπόρεσε να εμποδίσει την επόμενη κίνηση του Ιωάννη, μετακινήθηκε στην Κοιλάδα του Λίγηρα και κατέλαβε φρούρια Βρετόνων. Οι υποτελείς του Ιωάννη στο Πουατού αρνήθηκαν ωστόσο να πολεμήσουν έναν Γαλλικό στρατό υπό την ηγεσία του δελφίνου Λουδοβίκου και ο στρατός του Όθων συνετρίβη στο Μπουβίν. Δεν είναι σαφές αν ο Ιωάννης κατέλαβε την Νάντη επειδή υπήρχε η πολύ ισχυρή γέφυρα στον Λίγρα, δεν είναι επίσης σαφές αν ο Πέτρος εμπόδισε τις δυνάμεις του Ιωάννη που βάδισε ανατολικά, πιθανό συμφώνησε να μην ενοχλήσει το Δουκάτο της Βρετάνης με αντάλλαγμα να του επιτρέψει να συνεχίσει την πορεία του. Ο Ιωάννης είχε το πλεονέκτημα σχεικά με την κομητεία του Ρίτσμοντ, ο τίτλος βρισκόταν υπό την κατοχή των δουκών της Βρετάνης και ο Πέτρος ήθελε να διατηρήσει τα έσοδα από το Ρίτσμοντ.

Ισχυροποίηση της εξουσίας του

Ο Πέτρος αρνήθηκε τις προτάσεις του Ιωάννη να πάρει την κομητεία και να τον υποστηρίξει στις εμφύλιες συγκρούσεις του με τους βαρόνους επειδή θεωρούσε τις υποσχέσεις αβέβαιες. Ο δελφίνος Λουδοβίκος βρέθηκε ξανά σε πόλεμο με τους Άγγλους αλλά όταν έκλεισαν ειρήνη ο Πέτρος απεστάλη σαν διαπραγματευτής που ολοκληρώθηκαν το 1218. Ο Γουλιέλμος Μαρσάλ αντιβασιλιάς για λογαριασμό του Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας τον αναγνώρισε σαν κόμη του Ρίτσμοντ αντί για την Ελεονώρα της Βρετάνης που αποτελούσε απειλή για τον Αγγλικό θρόνο και παρέμεινε φυλακισμένη μέχρι τον θάνατο της. Το κέντρο της κομητείας του Γιόρκσιρ κατείχε ο κόμης του Τσέστερ, ο Πέτρος έλαβε τις περιοχές έξω από το Γιόρκσιρ που ήταν ο πηρύνας της κομητείας του. Συμμετείχε στην κατάληψη του Μαρμάντ, στην πολιορκία της Τουλούζης και στην Σταυροφορία των Αλβιγηνών. Ο επόμενος στόχος του Πέτρου ήταν να εδραιώσει την θέση του, οι δούκες της Βρετάνης είχαν εκείνη την εποχή περιορισμένες εξουσίες σε σχέση με τους υπόλοιπους στην βόρεια Γαλλία, δεν μπορούσαν να επιβλέπουν την επέκταση των κάστρων ούτε να αναλάβουν την κηδεμονία στα ανήλικα των υποτελών τους. Ο Πέτρος ήθελε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τους υποτελείς του στα πρότυπα της Γαλλικής βασιλικής αυλής των Καπετιδών, αντιμετώπισε όμως προβλήματα από τους βαρόνους του. Ακολούθησε μια σειρά από εμφύλιους με σημαντικούς πολιτικούς ελιγμούς, κατέστειλε μια εξέγερση βαρόνων στην μάχη του Σατωμπριάν (1222), την επόμενη χρονιά (1223) οι βαρόνοι υποχρεώθηκαν να συναινέσουν. Οι έξι Βρετόνοι επίσκοποι ήταν επίσης απειλή για την εξουσία του Πέτρου, είχαν σημαντικές περιουσίες και δεν ήταν πρόθυμοι να φορολογηθούν, για μια τριετία (1219 - 1221) έχασαν τις θέσεις τους. Ο Πέτρος Α΄ επιβλήθηκε απέναντι στους βαρόνους αλλά οι συγκρούσεις μαζί τους δεν σταμάτησαν εκεί.

Αντιβασιλεία

Η σύζυγος του πέθανε πρόωρα σε ηλικία 21 έτους (21 Οκτωβρίου 1221), του άφησε 4 ανήλικα παιδιά αν και δεν υπάρχουν πολλές πηγές. Με τον θάνατο της συζύγου του έχασε ο Πέτρος το δικαίωμα να παραμείνει δούκας, ανέλαβε την αντιβασιλεία και την κηδεμονία για λογαριασμό του γιου του Ιωάννη. Ο θάνατος της Αλίκης άλλαξε τους στόχους του Πέτρου, πρώτον θα έπρεπε να αποκτήσει περισσότερες περιοχές έξω από το δουκάτο για την συνταξιοδότηση του όταν ο γιος του ενηληκιωθεί και δεύτερον υπήρχε παράδοση στην Γαλλία όταν ο ενήλικος διάδοχος γινόταν ενήλικος θα έπρεπε να επιστρέψει την περιουσία που κληρονόμησε στο κράτος. Ο Πέτρος βοήθησε τον διάδοχο του Φιλίππου Αυγούστου Λουδοβίκο τον Λέοντα στην σύγκρουση του με τον Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας, συμμετείχε μαζί του και στην Σταυροφορία των Αλβιγηνών. Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου συμμάχησε ωστόσο με τους κόμητες Θεοβάλδο Β΄ της Καμπανίας και Ούγο Ι΄ του Λουζινιάν απέναντι στην αντιβασίλισσα Λευκή της Καστίλης (1227 - 1234).[2] Την ίδια εποχή διέλυσε την συμμαχία που είχε με τον βασιλιά της Αγγλίας με αποτέλεσμα να χάσει το Αγγλικό δουκάτο του.[3] Μετά την ενηλικίωση του γιου του Ιωάννη (1237) ο Πέτρος συμμετείχε στην Σταυροφορία των βαρόνων στους Αγίους Τόπους (1239). Τα στρατεύματα του δέχτηκαν σκληρή επίθεση από έναν ισχυρό στρατό των Μαμελούκων, τους νίκησε και μετέφερε πολλούς αιχμαλώτους στην Γιάφα. Στις αρχές Νοεμβρίου, την εποχή που ο στρατός των Σταυροφόρων βάδιζε από την Άκρα στην Ασκελόν ο Πέτρος και ο υπολοχαγός του Ραούλ του Σουασόν δραπέτευσαν από τον Σταυροφορικό στρατό με στόχο να πραγματοποιήσουν επιδρομή. Μοίρασαν τις δυνάμεις τους στα δύο και περίμεναν ένα Μουσουλμανικό καραβάνι που πήγαινε στην Δαμασκό, οι δυνάμεις του Πέτρου τους νίκησαν έξω από ένα κάστρο και κάλεσαν τον Ραούλ. Οι Μουσουλμάνοι συνετρίβησαν μέσα στο κάστρο, ο στρατός του Πέτρου τους ακολούθησε σκότωσε πολλούς άντρες, πήρε πολλούς αιχμαλώτους και λεηλάτησε τα ζώα από το καραβάνι τους.[4] Η νίκη αυτή δεν έφερε ωστόσο τα επιθυμητά αποτελέσματα επειδή ακολούθησε η ήττα στην Γάζα. Με την επιστροφή του στην Γαλλία ο Πέτρος Α΄ είχε μερικές επιτυχίες απέναντι στους Άγγλους σε ναυμαχίες (1242, 1243), συμμετείχε στην Ζ΄ Σταυροφορία στο πλευρό του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου του Αγίου. Ο Πέτρος Α΄ πέθανε στην επιστροφή χωρίς να προλάβει να επιστρέψει στην Γαλλία, τάφηκε στο Μπραιν.

Οικογένεια

Με τη πρώτη σύζυγό του Αλίκη της Βρετάνης απέκτησε:[5]

Με την δεύτερη σύζυγο του Νικόλ (πέθανε τον Φεβρουάριο του 1222) απέκτησε :

  • Όλιβερ ντε Μπραιν

Με την τρίτη σύζυγο του Μαργαρίτα του Μονταιγκύ, κυρία του Μονταιγκύ (1236), χήρα του Ούγου Α΄ του Τουάρ (πέθανε το 1230) του αδελφού του Γκυ του Τουάρ δεν απέκτησε παιδιά.

Παραπομπές

  1. ↑ Jackson-Laufer 1999, σ. 19
  2. ↑ Puylaurens 2003, σ. 81
  3. ↑ McNeill, Ronald John (1911). "Richmond, Earls and Dukes of". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. 23 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 308
  4. ↑ Painter 1969, σσ. 473-475
  5. ↑ Jackson-Laufer 1999, σ. 19
  6. ↑ Jackson-Laufer 1999, σ. 19

Πηγές

  • Jackson-Laufer, Guida Myrl (1999). Women Rulers Throughout the Ages: An Illustrated Guide. ABC-CLIO.
  • Painter, Sidney (1969). "The Crusade of Theobald of Champagne and Richard of Cornwall, 1239–1241". In Robert Lee Wolff; Harry W. Hazard (eds.). A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. Madison: University of Wisconsin Press.
  • Puylaurens, William of (2003). The Chronicle of William of Puylaurens: The Albigensian Crusade and its Aftermath. Translated by Sibly, W.A.; Sibly, M.D. Boydell Press.
  • Painter, Sidney. The Scourge of the Clergy: Peter of Dreux, Duke of Brittany. Oxford University Press: London, 1937.
Καθιερωμένοι όροι


CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Peter I, Duke of Brittany της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πέτρος_Α΄_της_Βρετάνης&oldid=8388965"