Ζεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ετυμολογια, Ζεν στη Δύση
μ προσθήκη εξωτερικού συνδέσμου
Γραμμή 35: Γραμμή 35:


[http://www.thezensite.com/ thezensite.com]
[http://www.thezensite.com/ thezensite.com]

[https://plato.stanford.edu/entries/japanese-zen/ Japanese Zen Buddhist Philosophy]


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 14:46, 2 Αυγούστου 2020

Ζεν είναι μια σχολή του Βουδισμού Μαχαγιάνα. Το Ζεν τονίζει τη βιωματική Σοφία στην επίτευξη του διαφωτισμού.[1] Ως εκ τούτου, από-υπογραμμίζει τη θεωρητική γνώση υπέρ της άμεσης υλοποίησης μέσω του διαλογισμού και της πρακτικής Ντάρμα.[1] Οι διδασκαλίες του Ζεν περιλαμβάνουν διάφορες πηγές της θεωρίας Μαχαγιάνα, συμπεριλαμβανομένων των διδασκαλιών των σχολών Yogacara, Tathagatagarbha και Huayan,[2][3] καθώς και της λογοτεχνίας Prajñāpāramitā.[4]

Η εμφάνιση του Ζεν ως μια ξεχωριστή σχολή του Βουδισμού εμφανίζεται ως Τσαν για πρώτη φορά στην Κίνα τον 6ο αιώνα. Από την Κίνα εξαπλώθηκε νότια έως το Βιετνάμ, και ανατολικά προς την Κορέα και την Ιαπωνία.[5] Ως θέμα της παράδοσης, η καθιέρωση του Ζεν πιστώνεται στον Πέρση ή Νότιο Ινδό πρίγκηπα (μετέπειτα μοναχός) Bodhidharma,[6] ο οποίος ήρθε στην Κίνα για να διδάξει μια «ειδική αναμετάδοση εκτός γραφών, που δεν στηρίζεται σε λέξεις ή γράμματα». Ο Ζεν Βουδισμός δίνει έμφαση στην αυστηρή πειθαρχία και αυτοέλεγχο, στο διαλογισμό, την κατανόηση της φύσης του νου και της φύσης των πραγμάτων. Δίνει έμφαση στην άμεση πνευματική πρακτική με την αλληλεπίδραση με έναν Δάσκαλο. Υποτιμά την απλή γνώση μέσω των  γραφών, γιατί οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν επαρκώς τη θρησκευτική αλήθεια, όπως αυτή βιώνεται με το πνεύμα. Γι’ αυτό οι πιστοί θεωρούν τις ιερές γραφές Ζεν ως άχρηστο χαρτί. [7]

Ετυμολογία

Zen (Chinese: 禪; pinyin: Chán; Japanese: 禅, romanized: zen; Korean: 선, romanized: Seon; Vietnamese: Thiền) είναι μία σχολή του Μαχαγιάννα Βουδισμού, που ξεκίνησε από την Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τανγκ, γνωστή ως Σχολή Τσαν (Chánzong 禪宗), και μετά εξελίχθηκε σε διάφορες σχολές. Η ιαπωνική λέξη Ζεν προέρχεται από την ιαπωνική προφορά της κινεζικής λέξης Τσαν (κινεζικά: 禪, dʑjen, pinyin: Chán), η οποία με τη σειρά της προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη dhyana,[8] που σημαίνει "διαλογισμός" ή "κατάσταση διαλογισμού".[9] Η σχολή Τσαν επηρεάστηκε από τον Ταοϊσμό, και εξελίχθηκε ως μία διακεκριμένη σχολή του Κινέζικου Βουδισμού. Από την Κίνα, το Ζεν απλώθηκε στο Βιετνάμ και διαμόρφωσε  το Βιετναμέζικο Thiền Βουδισμό, έπειτα στην Κορέα όπου  αναπτύχθηκε ο  Seon Βουδισμός. Το Ζεν αναπτύχθηκε στην Ιαπωνία ως Ζενισμός ή Ζεν Βουδισμός.

Πρακτική

Ιστορική εξέλιξη

Διδασκαλία

Ζεν Γραφές

Ζεν στη Δύση

Δεν είναι γνωστό πότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον στις δυτικές κοινωνίες για το Ζεν. Ο Ιάπωνας καθηγητής   φιλοσοφίας Daisetsu Teitaro Suzuki (1870-1966) έχει μείνει γνωστός ως «ο άνθρωπος που έφερε το Ζεν στη Δύση». Οι δύο επισκέψεις του στην Αγγλία, το 1908 και το 1936, έκαναν  τον Christmas T. Humphreys   και τον Allan W. Watts, να ασχοληθούν με το Ζεν βουδισμό. Σημαντική υπήρξε η επιρροή του βιβλίου του Eugen Herrigel, Zen in the Art of Archery (1953). Ο Γερμανός φιλόσοφος Eugen Herrigel  εισήγαγε το Ζεν βουδισμό στην Ευρώπη με τα γραπτά του.[10]  Ο Άγγλος συγγραφέας Terence James Stannus Gray έγραψε από το 1958 έως το 1974 με το ψευδώνυμο Wei Wu Wei  διάφορες ιδέες σχετικά με το Τσαν βουδισμό και τον Ταοϊσμό.[11] Το  Ζεν έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αμερική[12] και την Ευρώπη στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Για να προσελκύσουν ευκολότερα οπαδούς οι δάσκαλοι Ζεν πρόβαλαν κυρίως τα πρακτικά ψυχοσωματικά αποτελέσματα της ενασχόλησης με τη Ζεν κουλτούρα αποσιωπώντας τα  στενά θρησκευτικά όρια του Ζεν βουδισμού. Μέσω μιας εκλαΐκευσης αποπειράθηκαν να προσαρμόσουν το  διαλογισμό στα δεδομένα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας. Πολλά κέντρα Ζεν βουδισμού δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη τις δεκαετίες 1960, 1970 και 1980. Τα πιο πολλά κέντρα Ζεν βουδισμού υπάρχουν στην Αγγλία,[13] Γαλλία,[14] Γερμανία,[15] [16]Αυστρία, Ολλανδία, Ιταλία,[17] Ελβετία. Πολύ λίγα κέντρα Ζεν βουδισμού υπάρχουν στις σκανδιναβικές χώρες, την Πορτογαλία,  την Ισπανία και στην Αθήνα.[11] [18]Επίσης, πρέπει να σημειωθεί η σοβαρή επίδραση,  που έχει ασκήσει ο Ζεν βουδισμός σε δυτικούς διανοούμενους και καλλιτέχνες, όπως  σε εκπροσώπους του λογοτεχνικού ρεύματος beat generation (Γενιά μπιτ) στην Αμερική μεταξύ των οποίων ο Αμερικανός λογοτέχνης Τζακ Κέρουακ (Jack Kerouac ), ο Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας Allen Ginsberg,   ο Αμερικανός ποιητής Gary Snyder.  Επίσης, ο ψυχολόγος Erich Fromm ασχολήθηκε με τον Ζεν βουδισμό (βλ. βιβλίο Fromm, Erich (1960). Psychoanalysis and Zen Buddhism. George Allen & Unwin. ISBN 0-04-616029-9).   Ο Ζεν βουδισμός άσκησε επίδραση στον μουσικό  Τζων Κέιτζ (John Cage), που δημιούργησε την  αλεατορική μουσική (Aleatoric music), και στο  ζωγράφο Τζάκσον Πόλοκ (Paul Jackson Pollock). Επιπλέον,  ο φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ ασχολήθηκε με το Ζεν μέσω των Ιαπώνων φιλοσόφων Tomio Tezuka και Kitaro Nishida,  καθώς και με τη μελέτη του  έργου  του D.T. Suzuki.[10]  

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Zen center στην Αθήνα

Παραδοσιακό Σαολίν Κουνγκ Φου και Τάι Τσι

Zen center in San Francisco

Zen center in London

Zen center in Paris

thezensite.com

Japanese Zen Buddhist Philosophy

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Poceski (2003+).
  2. Dumoulin (2005), σελ. 48.
  3. Lievens (1981), σσ. 52–53.
  4. Dumoulin (2005), σσ. 41–45.
  5. Harvey (1995), σσ. 159–169.
  6. Broughton (1999), σελ. 138.
  7. Kaiten, Nukariya (2005). Ζεν Βουδισμός. Αθήνα: Ιάμβλιχος. σελ. 13. ISBN 9799602681793. 
  8. Dumoulin (2005), σελ. 17.
  9. Kasulis (2003), σελ. 138.
  10. 10,0 10,1 Μπέγζος, Μάριος (2000). Θρησκειολογικό Λεξικό. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. σελ. . ISBN 9789603934219. 
  11. 11,0 11,1 Alioune Koné. «Zen in Europe: A Survey of the Territory». thezensite. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  12. «Zen Centers -- USA». iriz.hanazono.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  13. «London Zen Centre». London Zen Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  14. KUSZwebmaster. «Paris Zen Group». KUSZ/Eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  15. «Zen Centers - Germany». iriz.hanazono.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  16. KUSZwebmaster. «Berlin Zen Center». KUSZ/Eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  17. «Zen Centers - Italy». iriz.hanazono.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  18. «ZEN CENTER ATHENS». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 



Πηγές

  • Broughton, Jeffrey L. (1999), The Bodhidharma Anthology: The Earliest Records of Zen, Berkeley: University of California Press, ISBN 0-520-21972-4 
  • Dumoulin, Heinrich (2005-A), Zen Buddhism: A History. Volume 1: India and China, World Wisdom Books, ISBN 978-0-941532-89-1 
  • Harvey, Peter (1995), An introduction to Buddhism. Teachings, history and practices, Cambridge University Press 
  • Kasulis, Thomas P. (2003), Takeuchi Yoshinori, επιμ., Ch'an Spirituality. In: Buddhist Spirituality. Later China, Korea, Japan and the Modern World, Delhi: Motilal Banarsidass 
  • Lievens, Bavo (1981), Ma-tsu. De gesprekken, Bussum: Het Wereldvenster 
  • Poceski, Mario (2003+), Attitudes Towards Canonicity and Religious Authority in Tang Chan, University of Florida, http://www.thezensite.com/ZenEssays/HistoricalZen/Attitudes_Towards_Canonicity.htm 
  • Θρησκειολογικό Λεξικό, (επιμέλεια Μάριος Μπέγζος), εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, ISBN 9789603934219.
  • Εγκυκλοπαίδεια, Πάπυρος, Λαρούς, Μπριτάνικα, εκδόσεις: Πάπυρος, Αθήνα 1987, 1996, τόμος 26, σελ. 14-15.

Βιβλιογραφία

  • Βελισσαρόπουλος, Δημήτρης, Ιστορία της Κινέζικης φιλοσοφίας, εκδόσεις: Δωδώνη, Αθήνα  1981, ISBN 9789602483190
  • Bareau, Andre (επ.), Βούδας, μετάφραση  Νατάσα Τσουκαλά, εκδόσεις: Πλέθρον, Αθήνα  1992, ISBN 9789607599339.
  • Blofeld John, Η διδασκαλία Ζεν του Χουέι Χάι για την αιφνίδια φώτιση, μετάφραση Ανδρέας Λυμπερόπουλος εκδόσεις: Κέδρος, Αθήνα 2001, ISBN 9789600418361.
  • Βουδισμός Ζεν,  τύπος και ουσία, μετάφραση  Ε. Γραμμένος, εκδόσεις: Μπουκουμάνης, Αθήνα 1977.
  • BORGES JORGE-LUIS, JURADO ALICIA, Τι είναι ο βουδισμός, μετάφραση  Ε.Κ. Γαζής, εκδόσεις: Printa, Αθήνα  2011, ISBN 9789606624469.
  • DAVID-NELL ALEXANDRA, Βουδισμός: Θεωρία και πράξη, μετάφραση  Ν. Μαρματσούρης, εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος, Αθήνα 1988, ISBN 3650-0087.
  • Εννιά Σούτρες του Βούδα, μετάφραση Ανδρέας  Τσάκαλης, εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος, Αθήνα  1979.
  • Ζεν Παραδοσιακά κείμενα, επιμέλεια Ντέηβιντ Σουζούκι, μετάφραση Ανδρέας  Τσάκαλης, εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος,  Αθήνα 1990, ISBN 9780004301341.
  • Λιν Τζι Λουν, Οι διδασκαλίες του Ριντζάι Ζεν, μετάφραση  Αναστασία  Νάνου-Τσάκαλη, εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος, Αθήνα 1991, ISBN 9780004302287.
  • McMullan, Jim – Levin, Michael: Ζεν, στιγμές φώτισης, Μετάφραση  Θωμάς Μαστακούρης. Εκδόσεις: Έσοπτρον, Αθήνα 2001,  ISBN 978-960-7228-85-7.
  • Μαυράκης Νίκος, Ανατολικές επιρροές στην ελληνική σκέψη και τον δυτικό πολιτισμό. Σοκόλης, (Αθήνα 2016), σσ. 135-138, ISBN 978-618-5139-32-2.
  • Μποντχιντχάρμα, Η διδασκαλία του Ζεν, μετάφραση  Αναστασία  Νάνου-Τσάκαλη εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος, Αθήνα  1993. ISBN 960-7327-59-4.
  • Nitobe Inazo, Μπουσίντο, η ψυχή των Σαμουράι, μετάφραση Σιαφαρίκας Θεόδωρος, εκδόσεις: Ιάμβλιχος, Αθήνα 2003, ISBN 9789602680698.
  • Nitobe Inazo, Μπουσίντο, ο κώδικας των Σαμουράι, μετάφραση Βύρων Πολύδωρας, εκδόσεις: Καστανιώτη, Αθήνα 1996, ISBN 9789600308099.
  • Παπαλεξανδρόπουλος Λ. Στυλιανός, Η αληθινή πραγματικότητα στο έργο του Ντόγκεν, Μελέτη στον Ιαπωνικό Βουδισμό, Αθήνα 2002.
  • Σταθόπουλος Δημήτριος, Χριστιανισμός και Ζενισμός, Αθήνα 1971.
  • Σταθόπουλος Δημήτριος, Ζενισμός : (Zen-Buddhismus) Ἀρχαί, ἐξέλιξις, νόημα, εκδόσεις: Δωδώνη, Αθήνα 1971.
  • Σουζούκι, Ντέηβιντ, Ζεν, μετάφραση  Σ. Άντζακα, εκδόσεις: Σπαγειρία, Αθήνα 1993.
  • Σρι Ραχούλα, Βάλπολα, Τι δίδαξε ο Βούδας, μετάφραση  Ανδρέας  Λυμπερόπουλος, εκδόσεις: Κέδρος, Αθήνα  2004, ISBN 9789600413564.
  • Φρομ  Έριχ, David Suzuki, Richard de Martino, Ζεν βουδισμός και ψυχανάλυση, μετάφραση  Αθηνά Τσόγκα, εκδόσεις: Μπουκουμάνης, Αθήνα  1979
  • HEIDEGGER MARTIN, Από μια συνομιλία για τη γλώσσα,  ανάμεσα σε έναν Ιάπωνα και έναν ερωτώντα,  μετάφραση  Κώστας Γεμενετζής,  εκδόσεις: Ρόπτρο, Αθήνα 1991.
  • Χέριγκελ, Όυγκεν, Ζεν και η τέχνη της τοξοβολίας, μετάφραση  Φοίβος  Πιομπίνος εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος,  Αθήνα 1979, ISBN 9780004301358.
  • Huang Po, Η Διδασκαλία του Ζεν του Χουάνγκ Πο, μετάφραση Σ. Κούρτης, εκδόσεις: Αιώνιος Ηνίοχος, Αθήνα 2004, ISBN 9789608448070.
  • Lu K' uan-Yu, Η πεμπτουσία του Ζεν, Οι διδασκαλίες των πέντε σχολών (ΣΟΤΟ, ΡΙΝΤΖΑΙ, ΟΥΜΜΟΝ, ΧΟΓΚΕΝ, ΙΚΥΟ), εκδόσεις: Dharma, μετάφραση Τσάκαλης Ανδρέας, Αθήνα Δεκέμβριος 2018, ISBN 9786188285088.
  • Austin James H., M. D., Zen and the Brain, MIT Press, Cambridge, Massachusetts 1998.
  • Chang C. C. Garma, Ζεν θεωρία και πράξη, εκδόσεις: Dharma, Αθήνα Αύγουστος 2015, ISBN 9786188144347.
  • Eihei Dogen, ΣΟΜΠΟΓΚΕΝΖΟ, Διδασκαλίες του Σότο Ζεν, μετάφραση Τσάκαλης Ανδρέας, εκδόσεις: Dharma, Αθήνα 2017, ISBN 9786188285033.
  • Kaiten Nukariya, Ζεν Βουδισμός, εκδόσεις: Ιάμβλιχος, μετάφραση Όλγα Γκαρτζονίκα, Αθήνα 2005, ISBN 9789602681794.
  • Kiew-Kit Wong, Το πλήρες βιβλίο του Ζεν, εκδόσεις: Πύρινος κόσμος, μετάφραση Τσάκαλης Ανδρέας, Αθήνα Νοέμβριος 2000, ISBN 9789604301294.
  • Shunmyo Masuno, Ζεν ή η τέχνη της απλής ζωής, εκδόσεις: Πατάκη, Αθήνα 2019, ISBN 9789601682839.
  • Watts W. Alan, Ο δρόμος του Ζεν, εκδόσεις: ΒΕΡΕΤΤΑΣ, Αθήνα 2013, ISBN 9789607756883.

Βιβλιογραφία στην Αγγλική Γλώσσα

  • Andreasen, Esben, Popular Buddhism in Japan: Shin Buddhist Religion and Culture, Honolulu: University of Hawaii Press, 1997.
  • Broughton, Jeffrey L., The Bodhidharma Anthology: The Earliest Records of Zen, Berkeley: University of California Press, 1999.
  • Carrithers, Michael, The Life of the Buddha, Oxford: Oxford University Press, 1983.
  • Chen, Kenneth, Buddhism in China: A Historical Survey, Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1974.
  • Dumoulin, Heinrich, Zen Buddhism in the 20th Century, Tokyo: Weatherhill, 1992.
  • Harvey, Peter, An Introduction to Buddhism: Teachings, History & Practices, Cambridge: Cambridge University Press, 1990.
  • Fromm, Erich, Psychoanalysis and Zen Buddhism. George Allen & Unwin., 1960,  ISBN 0-04-616029-9.
  • Herbert, Patricia M., The Life of the Buddha, Beverly Hills, CA: Pomegranate, 1993.
  • Huai-Chin, Nan, The Story of Chinese Zen, Rutland, Vermont: Charles E. Tuttle Co., 1995.
  • Kalupahana, David J., A History of Buddhist Philosophy: Continuities and Discontinuities, Honolulu: University of Hawaii Press, 1992
  • Khosla, Sarla, Historical Evolution of the Buddha Legend, Columbia, MO: South Asia Books, 1989.
  • Kiyota, Minoru, et al. (επ.), Japanese Buddhism: Its Tradition, New Religions, and Interaction with Christianity, Tokyo: Buddhist Books International, 1987.
  • McRae, John R., The Northern School and the Formation of Early Ch’an Buddhism, Honolulu: University of Hawaii Press, 1987.
  • Murti, T.R.V., The central philosophy of Buddhism. A study of the Madhyamika system, London: George Allen & Unwin, 1955.
  • Reischauer, August Karl, Studies in Japanese Buddhism, New York: AMS Press, 1970.
  • Steinilber-Oberlin, Emile, Buddhist Sects of Japan: Their History, Philosophical Doctrines and Sanctuaries, Westport, CT: Greenwood Publishing Group, 1970.
  • Suzuki, Daisetz T., Essays in Zen Buddhism, 3 τόμοι, London: Rider and Co., 1950.
  • Suzuki, Daisetz T., Zen and Japanese Culture, Princeton, NJ: Princeton University Press, 1970.
  • Wright, Arthur F., Buddhism in Chinese History, Stanford, CA: Stanford University Press, 1994.
  • Wright, Arthur F., Robert M. Somers (Eds.), Studies in Chinese Buddhism, New Haven: Yale University Press, 1990.