Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 00:12, 30 Ιουλίου 2020

Η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία (βουλγαρικά: Второ българско царство‎‎, Vtoro Bălgarsko Tsarstvo) ήταν μεσαιωνικό βουλγαρικό κράτος που υπήρχε μεταξύ του 1185 και του 1396.^[1] Ήταν διάδοχο κράτος της Πρώτης βουλγαρικής Αυτοκρατορίας και έφτασε στο απόγειο της δύναμης της υπό τον Τσάρο Καλογιάννη και Ιβάν Ασέν Β΄ πριν κατακτηθεί σταδιακά από τους Οθωμανούς στα τέλη του 14ου και αρχές του 15ου αιώνα. Διάδοχα κράτη ήταν το Πριγκιπάτο και αργότερα το Βασίλειο της Βουλγαρίας το 1878.^[2]^[3]

Μέχρι το 1256, η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία ήταν η κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια, νικώντας τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε πολλές μεγάλες μάχες. Το 1205 ο Αυτοκράτορας Καλογιάν νίκησε τη νεοσύστατη λατινική Αυτοκρατορία στην Μάχη της Αδριανουπόλεως. Ο ανιψιός του Ιβάν Ασέν Β΄ νίκησε το Δεσποτάτο της Ηπείρου και έκανε την Βουλγαρία περιφερειακή δύναμη και πάλι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Βουλγαρία εξαπλωνόταν από την Αδριατική έως τη Μαύρη Θάλασσα και η οικονομία ανθούσε. Στα τέλη του 13ου αιώνα η Αυτοκρατορία μειώθηκε κάτω από συνεχείς επιδρομές Μογγόλων, Βυζαντινών, Ούγγρων και Σέρβων, καθώς και λόγω εσωτερικών αναταραχών και εξεγέρσεων. Τον 14ο αιώνα υπήρξε προσωρινή ανάκαμψη και σταθερότητα, αλλά με τη κορύφωση της Βαλκανικής φεουδαρχία ως κεντρική αρχή, σταδιακά η εξουσία σε πολλές περιοχές χάθηκε. Την παραμονή της τουρκικής εισβολής η Βουλγαρία είχε τριχοτομηθεί.

Παρά την έντονη Βυζαντινή επιρροή, οι Βουλγάροι καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες δημιούργησαν το δικό τους ξεχωριστό στυλ. Τον 14ο αιώνα, κατά την περίοδο που είναι γνωστή ως Δεύτερη Χρυσή Εποχή του βουλγαρικού πολιτισμού, η λογοτεχνία, τέχνη και αρχιτεκτονική γνώρισαν μεγάλη ακμή.^[4] Η πρωτεύουσα Τάρνοβο πήρε την ονομασία "Νέα Κωνσταντινούπολη" και έγινε το κύριο πολιτιστικό κέντρο και κέντρο του Ανατολικού Ορθόδοξου κόσμου για τη σύγχρονη Βούλγαροι.^[5] Μετά την Οθωμανική κατάκτηση, πολλοί Βούλγαροι κληρικοί και λόγιοι μετανάστευσαν στη Σερβία, Βλαχία, Μολδαβία και ρωσικές ηγεμονίες, όπου εισήγαγαν τον βουλγαρικό πολιτισμό, λογοτεχνία και ησυχαστικές ιδέες.^[6]

Ονοματολογία

Το όνομα που χρησιμοποιήθηκε πιο συχνά για την αυτοκρατορία από τους συγχρόνους ήταν Βουλγαρία. Ήταν και το όνομα με το οποίο αυτοαποκαλούταν η χώρα.^[7] Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καλογιάν, το κράτος ήταν μερικές φορές γνωστό ως το κράτος Βουλγάρων και Βλάχων. Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ και άλλοι ξένοι όπως ο λατίνος Αυτοκράτορας Ερρίκος ανέφεραν το κράτος ως Βουλγαρία και βουλγαρική Αυτοκρατορία σε επίσημες επιστολές.^[8]^[9]

Στη σύγχρονη ιστοριογραφία, η χώρα ονομάζεται η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία, Δεύτερο Βουλγαρικό Βασίλειο (Τσάρων) ή Δεύτερο βουλγαρικό Βασίλειο για διάκριση από τη Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία.^[10] Μια εναλλακτική ονομασία που χρησιμοποιείται σε σχέση με το πρώτο μισό του 13ου αιώνα είναι το Αυτοκρατορία των Βλάχων και Βουλγάρων;^[11] με παραλλαγές να περιλαμβάνουν τη Βλάχικη–Βουλγαρική Αυτοκρατορία, τη Βουλγαρική–Βλάχικη Αυτοκρατορία,^[12] ή τη Ρουμανική και Βουλγαρική Αυτοκρατορία, το οποίο χρησιμοποιείται αποκλειστικά στη ρουμανική ιστοριογραφία.^[13]

Ωστόσο, αραβικά χρονικά του 13ου αιώνα χρησιμοποιούσαν μόνο το όνομα της Βλαχίας αντί της Βουλγαρίας και ονόμαζαν την Βλαχία ως "αλ-Αουαλάκ", ενώ οι κάτοικοι ονομάζονταν "ουλακούτ" ή "ουλάγκ"^[14]

Παραπομπές

↑ Тютюнджиев, Иван· Пламен Павлов (1992). Българската държава и османската експанзия 1369–1422 (στα Βουλγαρικά). Велико Търново.
↑ «S. Runciman - A history of the First Bulgarian empire - Index». Promacedonia.org. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018.
↑ Karloukovski, Vassil. «V. Zlatarski - Istorija 1 A - Index». promacedonia.org.
↑ Kǎnev, Petǎr (2002). «Religion in Bulgaria after 1989». South-East Europe Review (1): 81. http://www.ceeol.com/aspx/getdocument.aspx?logid=5&id=B7ABEB3F-8650-4798-8CC2-649B6E6C24F2.
↑
Obolensky, σελ. 246
↑ Kazhdan 1991
↑ Fine 1987
↑
"Γράμματα από το λατίνο Αυτοκράτορα Ερρίκο" ΛΊΜΠΙ, vol. IV, βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών, Σόφια, σελ. 15
↑
"Γράμματα από το λατίνο Αυτοκράτορα Ερρίκο" ΛΊΜΠΙ, vol. IV, βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών, Σόφια, σελ. 16
↑ Kenrick, Donald (2004). Gypsies, from the Ganges to the Thames. University of Hertfordshire Press. σελ. 45. ISBN 1902806239.
↑ «Encyclopædia Britannica: Vlach». Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011.
↑ Kolarz, Walter (1972). Myths and Realities in Eastern Europe. Kennikat Press. σελ. 217. ISBN 0804616000.
↑ Boia, Lucian (1972). Romania: Borderland of Europe. σελ. 62.
↑
Ο δημήτρης Korobeinikov, Ένα σπασμένο καθρέφτη: το Kipchak κόσμο κατά τον 13ο αιώνα. Στον τόμο: Η άλλη Ευρώπη από το Μεσαίωνα, Επιμέλεια Florin Curta, Brill 2008, σελ. 394

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Cawley, Charles. «Medieval Lands — Bulgaria». Hosted on the website of the Foundation for Medieval Genealogy. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
Mladjov, Ian. «Detailed List of Bulgarian Rulers» (PDF). Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
Стоименов, Димитър. «Средновековна България (VІІ–ХІV в.) (Medieval Bulgaria VII–XIV centuries)» (στα Βουλγαρικά). Държавна агенция "Архиви" (State Agency "Archives". Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
«Грамота на цар Иван Асен ІІ, даваща свободен достъп на търговците от Дубровник във всички области на българското царство (1230 г.) (Charter of emperor Ivan Asen II giving free access to the merchants of Dubrovnik to all provinces of the Bulgarian Empire, 1230)» (στα Βουλγαρικά). Държавна агенция "Архиви" (State Agency "Archives". Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
«История на Българската православна църква (History of the Bulgarian Orthodox Church)». Официален сайт на Българската патриарпия (Official Site of the Bulgarian Patriarchate) (στα Βουλγαρικά). Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2014.

[tjupavl-1] Тютюнджиев, Иван· Пламен Павлов (1992). Българската държава и османската експанзия 1369–1422 (στα Βουλγαρικά). Велико Търново.

[2] «S. Runciman - A history of the First Bulgarian empire - Index». Promacedonia.org. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018.

[3] Karloukovski, Vassil. «V. Zlatarski - Istorija 1 A - Index». promacedonia.org.

[4] Kǎnev, Petǎr (2002). «Religion in Bulgaria after 1989». South-East Europe Review (1): 81. http://www.ceeol.com/aspx/getdocument.aspx?logid=5&id=B7ABEB3F-8650-4798-8CC2-649B6E6C24F2.

[5] 
Obolensky, σελ. 246

[6] Kazhdan 1991

[f13-7] Fine 1987

[8] 
"Γράμματα από το λατίνο Αυτοκράτορα Ερρίκο" ΛΊΜΠΙ, vol. IV, βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών, Σόφια, σελ. 15

[9] 
"Γράμματα από το λατίνο Αυτοκράτορα Ερρίκο" ΛΊΜΠΙ, vol. IV, βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών, Σόφια, σελ. 16

[10] Kenrick, Donald (2004). Gypsies, from the Ganges to the Thames. University of Hertfordshire Press. σελ. 45. ISBN 1902806239.

[11] «Encyclopædia Britannica: Vlach». Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011.

[12] Kolarz, Walter (1972). Myths and Realities in Eastern Europe. Kennikat Press. σελ. 217. ISBN 0804616000.

[13] Boia, Lucian (1972). Romania: Borderland of Europe. σελ. 62.

[14] 
Ο δημήτρης Korobeinikov, Ένα σπασμένο καθρέφτη: το Kipchak κόσμο κατά τον 13ο αιώνα. Στον τόμο: Η άλλη Ευρώπη από το Μεσαίωνα, Επιμέλεια Florin Curta, Brill 2008, σελ. 394

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

@@ Γραμμή 4: / Γραμμή 4: @@
 Η '''Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία''' ({{Lang-bg|Второ българско царство}}, ''Vtoro Bălgarsko Tsarstvo'') ήταν [[Μεσαίωνας|μεσαιωνικό]] [[Βουλγαρία|βουλγαρικό]] κράτος που υπήρχε μεταξύ του 1185 και του 1396.<ref name="tjupavl">{{Cite book|title=Българската държава и османската експанзия 1369–1422|first=Иван|last=Тютюнджиев|last2=Пламен Павлов|year=1992|location=Велико Търново|γλώσσα=βουλγαρικά}}</ref> Ήταν διάδοχο κράτος της [[Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία|Πρώτης βουλγαρικής Αυτοκρατορίας]] και έφτασε στο απόγειο της δύναμης της υπό τον Τσάρο [[Καλογιάν της Βουλγαρίας|Καλογιάννη]] και [[Ιβάν Ασέν Β΄]] πριν κατακτηθεί σταδιακά από τους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανούς]] στα τέλη του 14ου και αρχές του 15ου αιώνα. Διάδοχα κράτη ήταν το [[Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας|Πριγκιπάτο]] και αργότερα το [[Βασίλειο της Βουλγαρίας]] το 1878.<ref>{{Cite web|url=http://promacedonia.org/en/sr/|title=S. Runciman - A history of the First Bulgarian empire - Index|ημερομηνία=|publisher=Promacedonia.org|accessdate=2018-05-05}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://promacedonia.org/vz1a/index.html|title=V. Zlatarski - Istorija 1 A - Index|last=Karloukovski|first=Vassil|website=promacedonia.org}}</ref>
-Μέχρι το 1256, η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία ήταν η κυρίαρχη δύναμη στα [[Βαλκάνια]], νικώντας τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] σε πολλές μεγάλες μάχες. Το 1205 ο Αυτοκράτορας Καλογιάν νίκησε τη νεοσύστατη [[λατινική Αυτοκρατορία]] στην Μάχη της Αδριανουπόλεως. Ο ανιψιός του Ιβάν Ασέν Β΄ νίκησε το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] και έκανε την Βουλγαρία περιφερειακή δύναμη και πάλι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Βουλγαρία εξαπλωνόταν από την [[Αδριατική Θάλασσα|Αδριατική]] έως τη [[Μαύρη Θάλασσα]] και η οικονομία ανθούσε. Στα τέλη του 13ου αιώνα η Αυτοκρατορία μειώθηκε κάτω από συνεχείς επιδρομές [[Μογγόλοι|Μογγόλων]], [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινών]], [[Ούγγροι|Ούγγρων]] και Σέρβων, καθώς και λόγω εσωτερικών αναταραχών και εξεγέρσεων. Τον 14ο αιώνα υπήρξε προσωρινή ανάκαμψη και σταθερότητα, αλλά με τη κορύφωση της Βαλκανικής [[φεουδαρχία]] ως κεντρική αρχή, σταδιακά η εξουσία σε πολλές περιοχές χάθηκε. Την παραμονή της τουρκικής εισβολής η Βουλγαρία είχε τριχοτομηθεί.
+Μέχρι το 1256, η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία ήταν η κυρίαρχη δύναμη στα [[Βαλκάνια]], νικώντας τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] σε πολλές μεγάλες μάχες. Το 1205 ο Αυτοκράτορας Καλογιάν νίκησε τη νεοσύστατη [[λατινική Αυτοκρατορία]] στην Μάχη της Αδριανουπόλεως. Ο ανιψιός του Ιβάν Ασέν Β΄ νίκησε το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] και έκανε την Βουλγαρία περιφερειακή δύναμη και πάλι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Βουλγαρία εξαπλωνόταν από την [[Αδριατική Θάλασσα|Αδριατική]] έως τη [[Μαύρη Θάλασσα]] και η οικονομία ανθούσε. Στα τέλη του 13ου αιώνα η Αυτοκρατορία μειώθηκε κάτω από συνεχείς επιδρομές [[Μογγόλοι|Μογγόλων]], [[Υστεροβυζαντινή περίοδος|Βυζαντινών]], [[Ούγγροι|Ούγγρων]] και Σέρβων, καθώς και λόγω εσωτερικών αναταραχών και εξεγέρσεων. Τον 14ο αιώνα υπήρξε προσωρινή ανάκαμψη και σταθερότητα, αλλά με τη κορύφωση της Βαλκανικής [[φεουδαρχία]] ως κεντρική αρχή, σταδιακά η εξουσία σε πολλές περιοχές χάθηκε. Την παραμονή της τουρκικής εισβολής η Βουλγαρία είχε τριχοτομηθεί.
 Παρά την έντονη Βυζαντινή επιρροή, οι Βουλγάροι καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες δημιούργησαν το δικό τους ξεχωριστό στυλ. Τον 14ο αιώνα, κατά την περίοδο που είναι γνωστή ως [[Ιβάν Ασέν Β΄|Δεύτερη Χρυσή Εποχή του βουλγαρικού πολιτισμού]], η λογοτεχνία, τέχνη και αρχιτεκτονική γνώρισαν μεγάλη ακμή.<ref>{{Cite journal|url=http://www.ceeol.com/aspx/getdocument.aspx?logid=5&id=B7ABEB3F-8650-4798-8CC2-649B6E6C24F2|title=Religion in Bulgaria after 1989|last=Kǎnev|first=Petǎr|journal=South-East Europe Review|issue=1|year=2002|page=81}}</ref> Η πρωτεύουσα [[Βελίκο Τίρνοβο|Τάρνοβο]] πήρε την ονομασία "[[Τρίτη Ρώμη|Νέα Κωνσταντινούπολη]]" και έγινε το κύριο πολιτιστικό κέντρο και κέντρο του Ανατολικού Ορθόδοξου κόσμου για τη σύγχρονη [[Βούλγαροι]].<ref><div>Obolensky, σελ. 246</div></ref> Μετά την Οθωμανική κατάκτηση, πολλοί Βούλγαροι κληρικοί και λόγιοι μετανάστευσαν στη [[Βασίλειο της Σερβίας (Μεσαίωνας)|Σερβία]], [[Βλαχία]], [[Ηγεμονία της Μολδαβίας|Μολδαβία]] και ρωσικές ηγεμονίες, όπου εισήγαγαν τον βουλγαρικό πολιτισμό, λογοτεχνία και [[Ησυχασμός|ησυχαστικές]] ιδέες.<ref>{{Harvnb|Kazhdan|1991}}</ref>