Επανάσταση των Γαριφάλων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 4: Γραμμή 4:


== Υπόβαθρο ==
== Υπόβαθρο ==
Στις [[28 Μαΐου]] του [[1926]], πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκατέστησαν στην Πορτογαλία μια [[δικτατορία]] με επικεφαλής τον [[Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ]], ο οποίος έγινε αρχικά υπουργός οικονομικών το [[1928]], και στη συνέχεια [[πρωθυπουργός]] το [[1932]]. Το νέο καθεστώς ονομάστηκε "Estado Novo" (''Νέο Κράτος'') και έμεινε στην εξουσία έως το 1974.
Στις [[28 Μαΐου]] του [[1926]], πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκατέστησαν στην Πορτογαλία μια [[δικτατορία]] με επικεφαλής τον [[Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ|Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ]], ο οποίος έγινε αρχικά υπουργός οικονομικών το [[1928]], και στη συνέχεια [[πρωθυπουργός]] το [[1932]]. Το νέο καθεστώς ονομάστηκε "Estado Novo" (''Νέο Κράτος'') και έμεινε στην εξουσία έως το 1974.


Ο πόλεμος που διεξήγαγε αργότερα η Πορτογαλία από το [[1961]] έως το 1974 για να διατηρήσει τον έλεγχο των αποικιών της στην [[Αφρική]], είχε αποβεί ιδιαίτερα δαπανηρός<ref>Charles Tilly, Οι Ευρωπαϊκές επαναστάσεις 1492-1992, μτφρ.Κώστας Θεολόγου, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 1998, σελ.173</ref>, ωθώντας φιλοδημοκρατικά και φιλοκομμουνιστικά μέλη του Πορτογαλικού στρατού να στραφούν εναντίον του καθεστώτος, συγκροτώντας το Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων (''Movimento das Forcas Armadas''), το οποίο οργάνωσε [[πραξικόπημα]].
Ο πόλεμος που διεξήγαγε αργότερα η Πορτογαλία από το [[1961]] έως το 1974 για να διατηρήσει τον έλεγχο των αποικιών της στην [[Αφρική]], είχε αποβεί ιδιαίτερα δαπανηρός<ref>Charles Tilly, Οι Ευρωπαϊκές επαναστάσεις 1492-1992, μτφρ.Κώστας Θεολόγου, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 1998, σελ.173</ref>, ωθώντας φιλοδημοκρατικά και φιλοκομμουνιστικά μέλη του Πορτογαλικού στρατού να στραφούν εναντίον του καθεστώτος, συγκροτώντας το Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων (''Movimento das Forcas Armadas''), το οποίο οργάνωσε [[πραξικόπημα]].

Έκδοση από την 15:33, 8 Ιουλίου 2020

Τοιχογραφία στην πόλη Coruche της Πορτογαλίας, με το σύμβολο και την ημερομηνία της επανάστασης
Ο Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ.

H επανάσταση των γαρυφάλλων (πορτογαλικά: Revolução dos Cravos) ήταν μια επανάσταση στην Πορτογαλία στις 25 Απριλίου του 1974.

Υπόβαθρο

Στις 28 Μαΐου του 1926, πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκατέστησαν στην Πορτογαλία μια δικτατορία με επικεφαλής τον Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ, ο οποίος έγινε αρχικά υπουργός οικονομικών το 1928, και στη συνέχεια πρωθυπουργός το 1932. Το νέο καθεστώς ονομάστηκε "Estado Novo" (Νέο Κράτος) και έμεινε στην εξουσία έως το 1974.

Ο πόλεμος που διεξήγαγε αργότερα η Πορτογαλία από το 1961 έως το 1974 για να διατηρήσει τον έλεγχο των αποικιών της στην Αφρική, είχε αποβεί ιδιαίτερα δαπανηρός[1], ωθώντας φιλοδημοκρατικά και φιλοκομμουνιστικά μέλη του Πορτογαλικού στρατού να στραφούν εναντίον του καθεστώτος, συγκροτώντας το Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων (Movimento das Forcas Armadas), το οποίο οργάνωσε πραξικόπημα.

Η επανάσταση

Στις 25 Απριλίου του 1974, ώρα 12:20 μ.μ. δόθηκε σύνθημα από το ραδιόφωνο στα μέλη του Κινήματος να καταλάβουν στρατηγικά σημεία εξουσίας στη χώρα. Αν και οι πραξικοπηματίες απηύθυναν έκκληση στους κατοίκους της Λισαβόνας να μείνουν στα σπίτια τους, χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους και αναμείχθηκαν με τους στρατιώτες των επαναστατών, βάζοντας γαρύφαλλα στις κάνες των όπλων τους (εξού και η ονομασία της επανάστασης). Έξι ώρες μετά το καθεστώς είχε καταρρεύσει. Η επανάσταση ήταν σχεδόν αναίμακτη με μόλις 4 νεκρούς. Παρόλα αυτά δεν χαρακτηρίζεται ως λαϊκή επανάσταση, καθώς δεν υπήρξαν εκδηλώσεις του λαού πριν το πραξικόπημα.

Επακόλουθα

Επακόλουθη ήταν η άμεση ανεξαρτητοποίηση όλων των πορτογαλικών αποικιών, εκτός του Ανατολικού Τιμόρ το οποίο κατελήφθη από την Ινδονησία.

Στις 25 Απριλίου του 1975 διοργανώθηκαν στην Πορτογαλία οι πρώτες ελεύθερες εκλογές, για την ψήφιση νέου συντάγματος. Το 1976 έγιναν εκ νέου εκλογές και η πρώτη συνταγματική πλέον κυβέρνηση ανέλαβε καθήκοντα.

Παραπομπές

  1. Charles Tilly, Οι Ευρωπαϊκές επαναστάσεις 1492-1992, μτφρ.Κώστας Θεολόγου, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 1998, σελ.173

Βιβλιογραφία

  • John W. Young, Η Ευρώπη του ψυχρού πολέμου, 1945-1991-πολιτική ιστορία, μτφρ.Γιώργος Δεμερτζίδης, εκδ.Πατάκης, Αθήνα, 2004 , σελ.319-325
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Nejlikerevolutionen της Σουηδικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).