Γάλλα Πλακιδία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 28: Γραμμή 28:
Στις 2 Σεπτεμβρίου 412 ο Κωνστάντιος πεθαίνει από κάποια ασθένεια και η Γάλλα Πλακιδία εξαναγκάζεται να διαφύγει στην Κωνσταντινούπολη μετά από σκληρές επιθέσεις που δέχεται. Οι επιθέσεις αυτές όπως συνέβαινε συνήθως στις περιπτώσεις ισχυρών γυναικών αφορούσαν την ηθική της αφού υποτίθεται πως δέχονταν δημοσίως σκανδαλώδεις ενδείξεις τρυφερότητας από τον αδελφό της Ονώριο.<ref>{{Cite journal|title=Olympiodorus of Thebes and the History of the West (A.D. 407–425)|url=https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-roman-studies/article/olympiodorus-of-thebes-and-the-history-of-the-west-ad-407425/4F814AEC1DF78D5A8A9E1DF65772E5D9|journal=The Journal of Roman Studies|date=1970/11|issn=1753-528X|pages=79–97|volume=60|issue=1|doi=10.1017/S0075435800043276|language=en|first=J. F.|last=Matthews}}</ref> Όμως ο πραγματικός λόγος μπορεί να ήταν απλά ότι βρέθηκε πανίσχυρη μετά τον θάνατο του Κωνστάντιου ως χήρα μοναδική αυγούστα της Δύσης.<ref name=":5" /> Η Γάλλα Πλακιδία έφτασε στην Κωνσταντινούπολη με τα παδιά της λίγο μετά τον γάμο του Θεοδόσιου με την [[Αιλία Ευδοκία]] που έγινε στις 7 Ιουνίου του 421 και έγινε δεκτή με τιμές<ref>{{Cite book|title=The prosopography of the later Roman Empire|first=Arnold Hugh Martin|last=Jones|last2=Morris|publisher=University Press|isbn=0-521-20160-8|year=1992|date=|location=Cambridge [England]|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/125134|id=125134|quote=}}</ref> αλλά της απαγορεύτηκε να χρησιμοποιεί τον τίτλο της αυγούστας.<ref name=":5" />
Στις 2 Σεπτεμβρίου 412 ο Κωνστάντιος πεθαίνει από κάποια ασθένεια και η Γάλλα Πλακιδία εξαναγκάζεται να διαφύγει στην Κωνσταντινούπολη μετά από σκληρές επιθέσεις που δέχεται. Οι επιθέσεις αυτές όπως συνέβαινε συνήθως στις περιπτώσεις ισχυρών γυναικών αφορούσαν την ηθική της αφού υποτίθεται πως δέχονταν δημοσίως σκανδαλώδεις ενδείξεις τρυφερότητας από τον αδελφό της Ονώριο.<ref>{{Cite journal|title=Olympiodorus of Thebes and the History of the West (A.D. 407–425)|url=https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-roman-studies/article/olympiodorus-of-thebes-and-the-history-of-the-west-ad-407425/4F814AEC1DF78D5A8A9E1DF65772E5D9|journal=The Journal of Roman Studies|date=1970/11|issn=1753-528X|pages=79–97|volume=60|issue=1|doi=10.1017/S0075435800043276|language=en|first=J. F.|last=Matthews}}</ref> Όμως ο πραγματικός λόγος μπορεί να ήταν απλά ότι βρέθηκε πανίσχυρη μετά τον θάνατο του Κωνστάντιου ως χήρα μοναδική αυγούστα της Δύσης.<ref name=":5" /> Η Γάλλα Πλακιδία έφτασε στην Κωνσταντινούπολη με τα παδιά της λίγο μετά τον γάμο του Θεοδόσιου με την [[Αιλία Ευδοκία]] που έγινε στις 7 Ιουνίου του 421 και έγινε δεκτή με τιμές<ref>{{Cite book|title=The prosopography of the later Roman Empire|first=Arnold Hugh Martin|last=Jones|last2=Morris|publisher=University Press|isbn=0-521-20160-8|year=1992|date=|location=Cambridge [England]|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/125134|id=125134|quote=}}</ref> αλλά της απαγορεύτηκε να χρησιμοποιεί τον τίτλο της αυγούστας.<ref name=":5" />


Στις 15 Αυγούστου 423 πεθαίνει ο Ονώριος πιθανότατα από πνευμονικό οίδημα.<ref>{{Cite web|url=http://www.roman-emperors.org/honorius.htm|title=Roman Emperors - DIR Honorius|website=www.roman-emperors.org|accessdate=2020-06-20}}</ref> Ως μοναδικός αυτοκράτορας πλέον ο Θεοδόσιος Β΄ ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να χρίσει νέο αυτοκράτορα της Δύσης αλλά δεν αντέδρασε γρήγορα και στη Ραβέννα χρίστηκε αυτοκράτορας ο πρωτονοτάριος [[Ιωάννης (Ρωμαίος Αυτοκράτορας)|Ιωάννης]] που αναγνωρίσθηκε από Γαλατία, Ιταλία και ισπανία αλλά όχι από την Αφρική.<ref>{{Cite web|url=http://www.roman-emperors.org/westemp5.htm|title=Roman Emperors - DIR Western Roman Emperors from 407-425|website=www.roman-emperors.org|accessdate=2020-06-20}}</ref>
Στις 15 Αυγούστου 423 πεθαίνει ο Ονώριος πιθανότατα από πνευμονικό οίδημα.<ref>{{Cite web|url=http://www.roman-emperors.org/honorius.htm|title=Roman Emperors - DIR Honorius|website=www.roman-emperors.org|accessdate=2020-06-20}}</ref> Ως μοναδικός αυτοκράτορας πλέον ο Θεοδόσιος Β΄ ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να χρίσει νέο αυτοκράτορα της Δύσης αλλά δεν αντέδρασε γρήγορα και στη Ραβέννα χρίστηκε αυτοκράτορας ο πρωτονοτάριος [[Ιωάννης (Ρωμαίος Αυτοκράτορας)|Ιωάννης]] που αναγνωρίσθηκε από Γαλατία, Ιταλία και Ισπανία αλλά όχι από την Αφρική.<ref>{{Cite web|url=http://www.roman-emperors.org/westemp5.htm|title=Roman Emperors - DIR Western Roman Emperors from 407-425|website=www.roman-emperors.org|accessdate=2020-06-20}}</ref>

Ο Θεοδόσιος Β΄ αντέδρασε ορίζοντας διάδοχο του δυτικού αυτοκρατορικού θρόνου τον γιο της Πλακιδίας, Ουαλεντινιανό Γ΄. Του απένειμε τον τίτλο ''[[νωβελίσσιμος]]'' και καθόρισε τον γάμο του τετράχρονου τότε αγοριού με την δίχρονη κόρη του [[Λικινία Ευδοξία]].


Βασίλεψε σαν αυτοκράτειρα και αργότερα σαν αντιβασιλέας-αυτοκράτειρα του γιου της [[Ουαλεντινιανός Γ΄|Ουαλεντινιανού Γ΄]]<ref>http://www.ethnos.gr/taksidi_europi/arthro/rabenna_anakalyptoume_tin_pio_byzantini_poli_tis_italias-64377453/{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.
Βασίλεψε σαν αυτοκράτειρα και αργότερα σαν αντιβασιλέας-αυτοκράτειρα του γιου της [[Ουαλεντινιανός Γ΄|Ουαλεντινιανού Γ΄]]<ref>http://www.ethnos.gr/taksidi_europi/arthro/rabenna_anakalyptoume_tin_pio_byzantini_poli_tis_italias-64377453/{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.

Έκδοση από την 11:40, 20 Ιουνίου 2020

Γάλλα Πλακιδία
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Galla Placidia (Λατινικά)
Γέννηση386
Θεσσαλονίκη
Θάνατος27  Νοεμβρίου 450[1][2][3]
Ρώμη
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΜαυσωλείο της Γάλλας Πλακιδίας
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑταούλφος
Κωνστάντιος Γ΄[4][5]
ΣύντροφοςΕυχέριος
ΤέκναΟυαλεντινιανός Γ΄[6]
Γιούστα Γκράτα Ονωρία
Theodosius
ΓονείςΘεοδόσιος Α΄ και Γάλλα
ΑδέλφιαΑρκάδιος
Ονώριος[4]
ΟικογένειαΘεοδοσιανή Δυναστεία
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαία Αυτοκράτειρα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Γάλλα Πλακιδία (388 - 27 Νοεμβρίου 450) ήταν η κόρη του Θεοδοσίου Α΄ και της συζύγου του Γάλλας, της μικρότερης κόρης του Ουαλεντινιανού Α΄[7]. Επηρέασε σημαντικά την πολιτική ζωή του Βυζαντίου ενώ βασίλεψε από το 423 μέχρι το 437 για λογαριασμό του ανήλικου γου της Ουαλεντινιανού Γ΄. Υπήρξε σύζυγος του βασιλιά των Βησιγότθων Αταγούλφου από το 414 μέχρι τον θάνατό του το 415 ενώ υπήρξε και σύζυγος του αυτοκράτορα Κωνστάντιου Γ΄ το 421.

Οικογένεια

Τα ετεροθαλή αδέλφια της ήταν ο Αρκάδιος και ο Ονώριος και η Πουλχερία (πέθανε πριν από το 385, η ημερομηνία γέννησή της είναι άγνωστη). Αδέλφια της ήταν ο Γρατιανός, που πέθανε νέος, και ο Ιωάννης, που πέθανε κατά τη διάρκεια της γέννας μαζί με τη μητέρα του[8].

Ζωή

Η Γάλλα Πλακιδία έγινε οικονομικά ανεξάρτητη ενώ ήταν ακόμα ανήλικη όταν ο πατέρας της χάρισε ένα υποστατικό. Το 394 την κάλεσαν στην αυλή του Μεδιόλανου όπου στάθηκε μάρτυρας του θανάτου του Θεοδόσιου το 395.[9] Μεγάλωσε στο σπίτι της πρώτης της εξαδέλφης Σερένα που ήταν σύζυγος του στρατηγού Φλάβιου Στιλίχωνα. Εκεί έμαθε υφαντική και κέντημα ενώ ελαβε και κλασική εκπαίδευση.[10]

Ο πρώτος της γάμος

Κάποια στιγμή ορίστηκε να παντρευτεί τον γιο της Σερένας και του Στιλίχωνα, τον Ευχέριο, ως μία ακόμα στρατηγική ένωση των δύο οικογενειών που συνδέονταν ήδη με προηγούμενους δεσμούς γάμου.[11] Όμως ο γάμος αυτός δεν έγινε ποτέ λόγω των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων. Μετά το πραξικοπημα του στρατηγού Ολύμπιου το 408 ο αυτοκράτορας Ονώριος συνέλαβε τον Στιλίχωνα και τον εκτέλεσε. Αμέσως μετά εκτέλεσε και τον γιο του Ευχέριο και ξεκίνησε διωγμό των Φοιδεράτων οι οποίοι άρχισαν να συμμαχούν με τον Αλάριχο, τον βασιλιά των Βησιγότθων, που ξεκίνησε πολιορκία της Ρώμης.[12]

Η Πλακιδία, που βρισκόταν στη Ρώμη όταν ο Αλάριχος τη λεηλάτησε, πιάστηκε αιχμάλωτη και μεταφέρθηκε στη Γαλατία. Το 414 εξαναγκάστηκε να παντρευτεί τον διάδοχο του Αλάριχου, τον Αταγούλφο, ως επισφράγισμα της συμμαχίας που είχε δημιουργήσει μαζί του ο αδερφός της Ονώριος. Ο γάμος τους τελέστηκε με όλες τις τιμές.[13] Την ίδια χρονιά η Πλακιδία γεννησε τον πρώτο της γιο, τον Θεοδόσιο, ο οποίος όμως πέθανε ελάχιστους μήνες αργότερα βάζοντας τέλος στις προσδοκίες δημιουργίας μιας Ρωμαιο-Βησιγοτθικής δυναστείας.[10]

Το 415 ο Αταγούλφος δολοφονήθηκε και στη θέση του ανακηρύχθηκε βασιλιάς ο Σιγέρικος ο οποίος έσπευσε να σκοτώσει όλα τα παιδιά του Αταγούλφου από προηγούμενους γάμους και να εξευτελίσει την Γάλλα Πλακιδία βάζοντάς την να περπατήσει πάνω από δώδεκα μίλια ανάμεσα σε αιχμαλώτους.[14] Όμως η σκληρότητα του Σιγέρικου είχε ωςαποτέλεσμα να δολοφονηθεί και εκείνος με τη σειρά του μέσα σε λίγες μόλις ημέρες και να πάρει τη θέση του ο Βαλλίας που ήταν συγγενής του Αταγούλφου.[15]

Ο δεύτερος γάμος της

Ο Βαλλίας βρέθηκε εξαναγκασμένος να συνάψει ειρήνη με τον Ονώριο λόγω έλλειψης τροφίμων και ως ένδειξη καλής θέλησης επέστρεψε στον Ονώριο την αδελφή του την Πλακιδία.[14] Ο Ονώριος για άλλη μια φορά χρησιμοποίησε την αδελφή του για πολιτικούς λόγους και το 417 την εξανάγκασε να παντρευτεί τον στρατηγό του Κωνστάντιο Γ΄.[16][17] Το 417 ή το 418 η Πλακιδία γέννησε την κόρη της Ονωρία και το 419 γέννησε τον Ουαλεντινιανό Γ΄.[17]

Η πολιτική της δράση

Τον Δεκέμβριο του 418 πεθαίνει ο πάπας Ζώσιμος και ξεκινά μία σφοδρή δαμάχη για τη διαδοχή του παπικού θρόνου. Οι αντίπαλες φράξιες εντός των ιερατικών κύκλων εκλέγουν δύο αντίπαλους πάπες, τον Ευλάλιο και τον Βονιφάτιο Α', και ξεσπούν αναταραχες στη Ρώμη με αποτέλεσμα να ζητηθεί η επέμβαση του αυτοκράτορα Ονώριου. Η Πλακιδία και ίσως και ο σύζυγός της μεσολάβησαν στον αυτοκράτορα υπέρ του Ευλάλιου με αποτέλεσμα ο Ονώριος να επιβάλλει ως πάπα τον Ευλάλιο. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένας αυτοκράτορας επενέβαινε στη διαδικασία εκλογής του πάπα.[16] Επειδή όμως οι αναταραχές δεν σταματούσαν ο Ονώριος συγκάλεσε το 419 σύνοδο των Ιταλών επισκόπων στη Ραβέννα η οποία απέβη άκαρπη. Τον Μάϊο συγκάλεσε και δεύτερη σύνοδο αυτη τη φορά με τη συμμετοχή των Αφρικανών και Γαλατών επισκόπων. Η ίδια η Πλακιδία συνέγραψε τις επιστολές που προσκαλούσαν τους αφρικανούς επισκόπους στη σύνοδο.[16] Ταυτόχρονα οι δύο πάπες διατάχθηκαν να φύγουν από τη Ρώμη.

Όμωςπλησίαζε το Πάσχα και ο Ευλάλιος επιχείρησε να καταλάβει τη βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού με σκοπό να πρωτοστατήσει στους πασχαλινούς εορτασμούς. Η αυτοκρατορική φρουρά όμως τον εμπόδισε και ετσι ο Ευλάλος έχασε την εύνοια του αυτοκράτορα. Στις 3 Απριλίου του 419 ανακηρύχθηκε νόμιμος πάπας ο Βονιφάτιος Α΄.[18]

Η Πλακιδία ως αυτοκράτειρα

Στις 8 Φεβρουαρίου 421 ο Ονώριος ανακηρύσσει τον Κωνστάνιο συναυτοκράτορα λόγω του ότι δεν είχε παιδιά. Η Γάλλα Πλακιδία κατά συνέπεια αποκτά τον τίτλο της αυγούστας και μάλιστα γίνεται η μοναδική αυτοκράτιρα στη Δύση αφού ο Ονώριος ήταν χωρισμένος. Όμως ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος Β΄ δεν παραδέχεται κανέναν από αυτούς τους τίτλους.[13]

Στις 2 Σεπτεμβρίου 412 ο Κωνστάντιος πεθαίνει από κάποια ασθένεια και η Γάλλα Πλακιδία εξαναγκάζεται να διαφύγει στην Κωνσταντινούπολη μετά από σκληρές επιθέσεις που δέχεται. Οι επιθέσεις αυτές όπως συνέβαινε συνήθως στις περιπτώσεις ισχυρών γυναικών αφορούσαν την ηθική της αφού υποτίθεται πως δέχονταν δημοσίως σκανδαλώδεις ενδείξεις τρυφερότητας από τον αδελφό της Ονώριο.[19] Όμως ο πραγματικός λόγος μπορεί να ήταν απλά ότι βρέθηκε πανίσχυρη μετά τον θάνατο του Κωνστάντιου ως χήρα μοναδική αυγούστα της Δύσης.[15] Η Γάλλα Πλακιδία έφτασε στην Κωνσταντινούπολη με τα παδιά της λίγο μετά τον γάμο του Θεοδόσιου με την Αιλία Ευδοκία που έγινε στις 7 Ιουνίου του 421 και έγινε δεκτή με τιμές[20] αλλά της απαγορεύτηκε να χρησιμοποιεί τον τίτλο της αυγούστας.[15]

Στις 15 Αυγούστου 423 πεθαίνει ο Ονώριος πιθανότατα από πνευμονικό οίδημα.[21] Ως μοναδικός αυτοκράτορας πλέον ο Θεοδόσιος Β΄ ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να χρίσει νέο αυτοκράτορα της Δύσης αλλά δεν αντέδρασε γρήγορα και στη Ραβέννα χρίστηκε αυτοκράτορας ο πρωτονοτάριος Ιωάννης που αναγνωρίσθηκε από Γαλατία, Ιταλία και Ισπανία αλλά όχι από την Αφρική.[22]

Ο Θεοδόσιος Β΄ αντέδρασε ορίζοντας διάδοχο του δυτικού αυτοκρατορικού θρόνου τον γιο της Πλακιδίας, Ουαλεντινιανό Γ΄. Του απένειμε τον τίτλο νωβελίσσιμος και καθόρισε τον γάμο του τετράχρονου τότε αγοριού με την δίχρονη κόρη του Λικινία Ευδοξία.

Βασίλεψε σαν αυτοκράτειρα και αργότερα σαν αντιβασιλέας-αυτοκράτειρα του γιου της Ουαλεντινιανού Γ΄[23].

Γάμοι και παιδιά

Ο πρώτος της σύζυγος Αταγούλφος δολοφονήθηκε από τον διάδοχό του Σίτζερικ ο οποίος δολοφονήθηκε μια βδομάδα αργότερα από τον διάδοχό του[24]. Με την Πλακιδία είχε έναν γιο, τον

  • Θεοδόσιο, που πέθανε μικρός.

Με τον δεύτερο σύζυγό της Κωνστάντιο Γ΄ είχε δύο παιδιά, τον

Παραπομπές

  1. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Aelia-Galla-Placidia. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 10660. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. galla-placidia.
  4. 4,0 4,1 «Honorius» (Ρωσικά)
  5. «Constantius» (Ρωσικά)
  6. «Valentinianus» (Ρωσικά)
  7. https://www.geni.com/people/Aelia-Galla-Placidia-Augusta/6000000006267433069
  8. http://www.roman-emperors.org/theo1.htm
  9. McEvoy, Meaghan (2013). Child emperor rule in the late Roman West, AD 367-455. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-164210-4. 850929192. 
  10. 10,0 10,1 «Roman Emperors - DIR Gallia Placidia». www.roman-emperors.org. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  11. «LacusCurtius • Claudian — On the Consulship of Stilicho, Book 2». penelope.uchicago.edu. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  12. «Alaric». 1911 Encyclopædia Britannica Volume 1. https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Alaric. 
  13. 13,0 13,1 «Roman Emperors - DIR Western Roman Emperors from 407-425». www.roman-emperors.org. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  14. 14,0 14,1 Moorhead, Sam. (2010). AD 410 : the year that shook Rome. London: British Museum Press. ISBN 978-0-7141-2269-4. 496954997. 
  15. 15,0 15,1 15,2 «History Of The Decline And Fall Of The Roman Empire, by Edward Gibbon--Complete». www.gutenberg.org. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  16. 16,0 16,1 16,2 Mathisen, Ralph W., "Galla Placidia", in Weigel, Richard D., An Online Encyclopedia of Roman Emperors
  17. 17,0 17,1 Honoré, Tony (1998). Law in the crisis of empire, 379-455 AD : the Theodosian dynasty and its quaestors with a palingenesia of laws of the dynasty. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-826078-4. 38067604. 
  18. «Pope St. Boniface I». Catholic Encyclopedia Volume 2. https://en.wikisource.org/wiki/Catholic_Encyclopedia_(1913)/Pope_St._Boniface_I. 
  19. Matthews, J. F. (1970/11). «Olympiodorus of Thebes and the History of the West (A.D. 407–425)» (στα αγγλικά). The Journal of Roman Studies 60 (1): 79–97. doi:10.1017/S0075435800043276. ISSN 1753-528X. https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-roman-studies/article/olympiodorus-of-thebes-and-the-history-of-the-west-ad-407425/4F814AEC1DF78D5A8A9E1DF65772E5D9. 
  20. Jones, Arnold Hugh Martin· Morris (1992). The prosopography of the later Roman Empire. Cambridge [England]: University Press. ISBN 0-521-20160-8. 125134. 
  21. «Roman Emperors - DIR Honorius». www.roman-emperors.org. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  22. «Roman Emperors - DIR Western Roman Emperors from 407-425». www.roman-emperors.org. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  23. http://www.ethnos.gr/taksidi_europi/arthro/rabenna_anakalyptoume_tin_pio_byzantini_poli_tis_italias-64377453/[νεκρός σύνδεσμος]
  24. https://www.geni.com/people/Aelia-Galla-Placidia-Augusta/6000000006267433069
  25. https://www.geni.com/people/Aelia-Galla-Placidia-Augusta/6000000006267433069