Κρητιδική περίοδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Κρητιδική περίοδος''' είναι η πιο πρόσφατη περίοδος από τις τρείςτρεις περιόδους (τριασική, ιουρασική, κρητιδική) του [[Μεσοζωικός αιώνας|μεσοζωικού αιώνα]]. Η ονομασία προέρχεται από την λέξη creta<ref name=":0">{{Cite web|url=https://www.britannica.com/science/Cretaceous-Period |title=cretaceus period |last=Koch |first=Karl Fred |date= 2018-01-17 |publisher=brittanica |archiveurl=https://www.britannica.com/science/Cretaceous-Period |archivedate= 1999-07-26 }}</ref>, που στα λατινικά σημαίνει κιμωλία, ένα πέτρωμα μαλακό, ασβεστολιθικό και σχεδόν λευκό, που αποτέθηκε κατά το τέλος της περιόδου σε εκτεταμένες ζώνες της βορειοανατολικής [[Ευρώπη|Ευρώπης]]. (για παράδειγμα, στην περιοχή του Ντόβερ μεταξύ Γαλλίας και [[Αγγλία|Αγγλίας]], με τους γνωστούς λευκούς βράχους). Το όνομα δόθηκε από τον J.B.J. Omalius d’Halloy το έτος 1822, ο οποίος επρόκειτο να δημιουργήσει τον γεωλογικό χάρτη της Γαλλίας εκείνη την εποχή<ref name=":0" />. Η Κρητιδική περίοδος τελείωσε με μία από τις μεγαλύτερες [[Γεγονός μαζικού αφανισμού|μαζικές εξαφανίσεις]] οργανισμών στην ιστορία της Γης, όπως ήταν η εξαφάνιση των δεινοσαύρων, των ιπτάμενων και θαλάσσιων ερπετών και πολλών θαλάσσιων ασπονδύλων.

Τα περισσότερα ασβεστολιθικά πετρώματα κιμωλίας έχουν εναποτεθεί κυρίως κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Είναι πετρώματα που μας παρέχουν σαφείς και προσβάσιμες λεπτομέρειες της εποχής εκείνης, γιατίεπειδή δεν έχουν διαβρωθεί ή παραμορφωθεί, και βρίσκονται σχετικά κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, όπως αναφέρθηκε για τους λευκούς βράχους στο Ντόβερ<ref name=":0" />.H κιμωλία συνίσταται αποκλειστικά από μικροσκοπικούς οργανισμούς, όχι μεγαλύτερους από το κεφάλι μιας καρφίτσας.<ref>{{Cite book|title=Γεωλογια :Αρχές και εφαρμογές |first=Θεόδωρος |last=Δούτσος |isbn=960-790121-5 |year=2000 |location=Αθήνα |page=102}}</ref>

Κατά την μεσαία Κρητιδική περίοδο έγινε εναπόθεση ανθρακούχων ή μαύρων σχιστόλιθων, πετρωμάτων που προκύπτουν όταν υπάρχει σοβαρή ανεπάρκεια οξυγόνου στα ύδατα του πυθμένα των ωκεανών, και προέρχονται από τη μεταμόρφωση ανθρακούχων ιζημάτων. Αυτοί οι σχιστόλιθοι αποτελούν σημαντικό πέτρωμα προέλευσης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, όπως για παράδειγμα στην υπόγεια επιφάνεια της Βόρειας Θάλασσας. Μεγάλες ποσότητες οργανικής ύλης συγκεντρώθηκαν τότε στον πυθμένα της περιορισμένης σε διαστάσεις ΤυθύοςΤηθύος και δημιούργησαν αυτά τα κοιτάσματα<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/science/black-shale |title=Black shale ROCK |date= 2016-06-15 |publisher=britannica |archiveurl=https://www.britannica.com/science/black-shale |archivedate= 1998-07-20 }}</ref>. Δημιουργήθηκαν κυρίως από την αποσύνθεση υπολειμμάτων φυκώνφυκιών, βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών κυρίως θαλάσσιας προέλευσης. Γύρω από τοτον σημερινό Περσικό Κόλπο συγκεντρώθηκαν σχεδόν τα τρία τέταρτα αυτού του πετρελαίου, ενώ μεγάλο μέρος από τα υπόλοιπα κοιτάσματα πετρελαίου της μεσαίας κρητιδικής περιόδου, συγκεντρώθηκαν σε μια άλλη σχετικά μικρή περιοχή της Αμερικής, μεταξύ του Κόλπου του Μεξικού και της Βενεζουέλας, και στη λεκάνη της Σύρτης στη Λιβύη.

Μέταλλα, όπως χρυσός, άργυρος, χαλκός, μόλυβδος, ψευδάργυρος, μολυβδαίνιο, βολφράμιο, κασσίτερος, σίδηρος και μαγγάνιο συγκεντρώθηκαν σε εναποθέσεις ορυκτών διαφόρων διαστάσεων σε διάφορα ορεινά συστήματα και νησιωτικά τόξα αυτής της περιόδου, κατά τη διάρκεια επεισοδίων πυριγενούς δραστηριότητας στα τέλη του Μεσοζωικού αιώνα.<ref name=":0" />

Οι μέσες θερμοκρασίες που επικρατούσαν κατά τοτην Κρητιδική περίοδο πρέπει να ήταν πολύ ψηλότερες από ότιό,τι σήμερα. Οι θερμοκρασίες ήταν χαμηλότερες στην αρχή της περιόδου, αυξήθηκαν στο μέγιστο κατά τη μεσαία Κρητιδική και στη συνέχεια μειώθηκαν ελαφρά κατά τα τέλη της περιόδου. Οι παγετώνες απουσίαζαν εκτός από τα ψηλά βουνά, ενώ εποχιακό χιόνι έπεφτε και σε περιοχές που ήταν πιο μακρυά από τους πόλους. Αν και στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου το κλίμα ήταν πιο δροσερό, εντούτοις ήταν ακόμα πολύ θερμότερο από αυτό που είναι σήμερα.Οι διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ των πόλων και του ισημερινού ήταν στο μισό από ότιό,τι είναι σήμερα. Η αύξηση της ΤιθύοςΤηθύος Θάλασσας που συνέδεε τους τροπικούς ωκεανούς από ανατολή προς δύση συνέβαλε επίσης στην αύξηση της θερμοκρασίας του παγκόσμιου κλίματος.

Τα χερσαία φυτά της πρώιμης Κρητιδικής ήταν παρόμοια με αυτά της Ιουρασικής περιόδου. Κυριαρχούσαν τα κυκκαδοειδή, τα γκιγκοειδή, τα κωνοφόρα και οι φτέρες. Τα ανθοφόρα φυτά (αγγειόσπερμα) εμφανίστηκαν στην πρώιμη Κρητιδική, και κυριάρχησαν στο τοπίο από την μεσαία έως και την ανώτερη Κρητιδική<ref name=":0" />. Βασικά χαρακτηριστικά τους είναι η εμφάνιση εντυπωσιακού άνθους και προστατευτικού περιβλήματος που περικλείει τα σπέρματα. Το παλαιότερο γνωστό απολιθωμένο αγγειόσπερμα είναι το Montsechia vidalii, ένα υδρόβιο φυτό που χρονολογείται από 130 έως 125 εκατομμύρια χρόνια πριν.Στα αγγειοσπέρμααγγειόσπερμα περιλαμβάνονταν συκιές, μανόλιες, λεύκες, ιτιές, πλατάνια και ποώδη φυτά. Αρχαιότεροι εκπρόσωποι γενών που ζουν και σήμερα είναι η οξυά, η βελανιδιά, η δάφνη κ.αά. Με την εμφάνιση πολλών νέων τύπων φυτών, τα έντομα επίσης διαφοροποιούνται. <ref name=":0" /> Τα δάση εξελίχθηκαν για να μοιάζουν με τα δάση της σημερινής εποχής<ref name=":3">{{Cite web|url=https://sites.google.com/site/paleoplant/geologic-periods/0-000-0-543-bya-phanerozoic/mesozoic-era/cretaceous |title=Plant Evolution & Paleobotany |last=Jamie |first=Boyer |date= 2017-10-02 |archiveurl=https://sites.google.com/site/paleoplant/geologic-periods/0-000-0-543-bya-phanerozoic/mesozoic-era/cretaceous |archivedate= 2017-10-02 |accessdate= 2017-10-02}}</ref>. Απολιθώματα φυτών της κρητιδικής περιόδου βρέθηκαν σε περιοχές του νότιου πόλου με νότιο γεωγραφικό πλάτος 15 μοίρες.

Κατά τον Μεσοζωικό αιώνα τα ερπετά κυριάρχησαν τόσο στην ξηρά, όσο στη θάλασσα και στον αέρα. Οι Δεινόσαυροι εμφανίστηκαν στοστην Τριασική Τριαδικόπερίοδο και υπήρξαν τα κυρίαρχα χερσαία σπονδυλόζωα μέχρι το τέλος της Κρητιδικής περιόδου.

Διάφορα μικρά θηλαστικά που υπήρχαν τις δύο προηγούμενες περιόδους του Μεσοζωικού αιώνα εξαφανίστηκαν. Κατά την ΤριαδικήΤριασική περίοδο εξελίχθηκαν δύο κυρίως ομάδες θηλαστικών. Αυτά ήταν τα πλακουντοφόρα και τα Μαρσιποφόρα. Στα πλακουντοφόρα, που όλα σχεδόν ήταν μικρότερα από το κουνέλι, περιλαμβάνονταν οι περισσότερες σύγχρονες ομάδες θηλαστικών (τρωκτικά, γάτες, φάλαινες, αγελάδες και πρωτεύοντα).Τα μαρσιποφόρα εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της Κρητιδικής περιόδου στα σημερινά καγκουρώ και κοάλα της Αυστραλίας και το οπόσουμ της Αμερικής.<ref name=":0" /> (Το οπόσουμ ή πόσουμ είναι μικρό μαρσιποφόρο θηλαστικό που ανήκει στην τάξη Διδελφόμορφα (-Didelphimorphia).

Εκτός από τα θηλαστικά, στα απολιθώματα ανευρίσκονται πολλές ομάδες εντόμων. Έντονα διαφοροποιημένα, εμφανίστηκαν  κατά τη διάρκεια της Κρητιδικής, τα παλαιότερα γνωστά μυρμήγκια, τερμίτες και κάποια λεπιδόπτερα, όπως πεταλούδες και σκόροι. Εμφανίστηκαν επίσης αφίδες, ακρίδες και σφήκες. Τα πτηνά εξελίσσονται από την οικογένεια των θερόποδων Δεινοσαύρων. Οι θερόποδες, που το όνομά τους προέρχεται από από την ελληνική λέξη θηρίο και πους( "πόδι"), είναι μια υποομάδα δεινοσαύρων που χαρακτηρίζεται από κοίλα οστά και τρία δάκτυλα στα άκρα. Tα αμφίβια αντιπροσωπεύονται μόνο από υπάρχουσες ομάδες όπως βατράχια και σαλαμάνδρες.<ref>{{Cite web|url=http://palaeos.com/mesozoic/cretaceous/cretaceous2.html#Reefs |title=Palaeos-life through deep time |website=palaeos.com |author=Chris Clowes |archiveurl=http://palaeos.com/authors/index.html|archivedate= 2002-04-22 |accessdate= 2002-04-22}}</ref> Στις θάλασσες, υπήρχαν αμμωνίτες, διάτομα, αστερίες, αχινοί  και τελεόστεοι, καρχαρίες και θαλάσσια ερπετά.<ref name=":0" />

Στην Κίνα (στο Liaoning lagerstätte) υπάρχει ένα θησαυροφυλάκιο συντηρημένων λειψάνων πολυάριθμων τύπων μικρών δεινοσαύρων, πτηνών και θηλαστικών που μας δίνει μια εικόνα σχετικά με το πώς ήταν η ζωή στην πρώιμη κρητιδική.Κρητιδική περίοδο.

Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, ένας αστεροειδής χτύπησε τη Γη στη Χερσόνησο του Γιουκατάν του Μεξικού, σχηματίζοντας αυτό που σήμερα ονομάζεται [[κρατήρας Chicxulub]]. Πολλά ζώα που ήταν σημαντικά στοιχεία του Μεσοζωικού κόσμου εξαφανίστηκαν. Ο Chicxulub ήταν ένας αστεροειδής διαμέτρου 6 μιλίων, ο οποίος συγκρούστηκε με τη Γη μεταξύ 66.03 - 66.04 Ma.<ref name=":3" /> Εξαλείφθηκαν οι δεινόσαυροι και οι αμμωνίτες αλλά όχι τα πτηνά. Η ζωή των φυτών επηρεάστηκε λιγότερο. Συνολικά περίπου το 80% των ζωικών ειδών εξαφανίστηκαν, καθιστώντας την μια από τις μεγαλύτερες μαζικές εξαφανίσεις στην ιστορία της Γης. Ορισμένοι ισχυρίστηκαν ότι πολλά από τα είδη που εξαφανίστηκαν το έκαναν πριν από τον αντίκτυπο, ίσως λόγω των περιβαλλοντικών αλλαγών που συνέβαιναν αυτή τη στιγμή.<ref name=":0" />