Πάρις

Ο Πάρης, γνωστός και με το όνομα Αλέξανδρος ή Αλάξανδος, ήταν δευτερότοκος γιος του Πριάμου και της Εκάβης.

Γέννηση - Παιδικά χρόνια Πρωτότοκος γιος ήταν ο Έκτορας, όμως όνειρο σημάδεψε τη γέννηση του δεύτερου παιδιού τους, του Πάρη:

… όταν ήταν να γεννήσει το δεύτερο παιδί η Εκάβη, είδε στον ύπνο της ότι γέννησε ένα δαυλό αναμμένο που διαμοιραζόταν σε ολόκληρη την πόλη και την έκαιγε. Όταν ο Πρίαμος έμαθε από την Εκάβη το όνειρό της, κάλεσε τον γιο του Αίσακο· γιατί ήξερε να εξηγεί τα όνειρα, τέχνη που έμαθε από τον Μέροπα, παππού του, από την πλευρά της μάνας του. Αυτός είπε ότι το παιδί θα γινόταν η καταστροφή της πατρίδας του και τον συμβούλευσε να το αφήσει έκθετο. Και ο Πρίαμος, όταν γεννήθηκε το παιδί, το έδωσε σε έναν δούλο, που ονομαζόταν Αγέλαος, να το μεταφέρει στην Ίδη και να το αφήσει εκεί. Για πέντε μέρες το βρέφος, που εκείνος είχε εγκαταλείψει, τράφηκε από μιαν αρκούδα. Κι όταν το βρήκε σώο, το μάζεψε, το έφερε στους αγρούς και το ανέθρεψε σαν να ήταν δικό του παιδί, αφού το ονόμασε Πάρη. Έφηβος πια και ασύγκριτος σε ομορφιά και δύναμη, επονομάστηκε και Αλέξανδρος, επειδή κυνηγούσε τους ληστές και προστάτευε τα κοπάδια. Και ύστερα από όχι μεγάλο χρονικό διάστημα, βρήκε τους γονείς του. (Απολλόδωρος 3.12)

Ο Πίνδαρος παραλλάσσει το όνειρο της Εκάβης. Είδε, λέει, πως είχε γεννήσει τέρας με εκατό χέρια· σε καθένα κρατούσε από ένα δαυλό αναμμένο και σώριαζε την Τροία σε ερείπια. Άλλη εκδοχή αναφέρει πως οι μάντεις, κυρίως ο Αίσακος, γιος του Πρίαμου από άλλη γυναίκα, την Αρίσβη, δήλωσαν πως το παιδί που θα γεννιόταν μια ορισμένη μέρα θα προκαλούσε την καταστροφή της Τροίας και ότι όφειλαν να σκοτώσουν μητέρα και παιδί. Παρότι ο Πάρης γεννήθηκε πριν νυχτώσει εκείνη η ημέρα, ο Πρίαμος λυπήθηκε το παιδί και δεν το σκότωσε, όπως και η Εκάβη, παρά την προτροπή της ιέρειας του Απόλλωνα, της Ηροφίλης. Αντ' αυτού σκότωσε τον Μούνιππο, που επίσης γεννήθηκε την καθορισμένη και προορισμένη ημέρα, γιο της Κίλλας από τον Θυμοίτη, αδελφό ή κουνιάδο του Πριάμου (Ευφορίων, απ. 55). Στην εκδοχή που παραδίδει ο Απολλόδωρος και άλλοι, ο δούλος Αγέλαος, που εγκατέλειψε το παιδί στο βουνό, επέστρεψε μετά από πέντε ή εννέα μέρες στο σημείο που το είχε αφήσει. Βαθιά ήταν η έκπληξή του, γιατί βρήκε το βρέφος ακόμα ζωντανό. Το πήρε σπίτι του μέσα σε ένα δισάκι, για να το αναθρέψει σαν δικό του παιδί, ενώ πήγε στον Πρίαμο τη γλώσσα ενός σκύλου ως απόδειξη της εκτελέσεως της διαταγής.[5] Η βασιλική καταγωγή του Πάρη προδινόταν από την ξεχωριστή ομορφιά και εξυπνάδα του: παιδί ακόμα ξέκανε μια συμμορία από ζωοκλέφτες και επέστρεψε τα ζώα που είχαν κλέψει στο κοπάδι. Γι' αυτή του την ικανότητα να προστατεύει οι άλλοι βοσκοί του απέδωσαν το τιμητικό όνομα Αλέξανδρος. Παρετυμολογία αποδίδει το όνομα Πάρης στη λέξη πήρα που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει δισάκι, ταγάρι· έτσι το όνομα του παιδιού το συνδέει με τη διάσωσή του.

Ο αναγνωρισμός Υπηρέτες του Πρίαμου πήγαν να πάρουν ταύρο από τα κοπάδια που φύλαγε ο Πάρης και στον οποίο είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Ο ταύρος ήταν το έπαθλο για τον νικητή στους νεκρικούς αγώνες που είχε κηρύξει ο Πρίαμος για τον χαμένο του, όπως πίστευε, γιο, τον Πάρη. Πεπεισμένος ο Πάρης ότι μπορούσε να διεκδικήσει πίσω τον ταύρο του αποφάσισε να πάρει μέρος στους αγώνες. Πράγματι, νίκησε όλα του τα αδέλφια σε όλα τα αγωνίσματα, κάτι που προκάλεσε την οργή του Δηίφοβου για την ταπείνωση να νικηθούν από ένα δούλο. Τράβηξε το σπαθί του για να σκοτώσει τον Πάρη που προσέπεσε ικέτης στον βωμό του Δία, όπου τον αναγνώρισε η αδελφή του, η μάντισσα Κασσάνδρα. Με τις μαντικές της ικανότητες είδε και τις συμφορές που θα έφερνε ο Πάρης στην Τροία και θέλησε με πέλυκυ να τον σκοτώσει. Όμως οι γονείς, χαρούμενοι για την ανεύρεση του θεωρούμενου νεκρού γιου, του έδωσαν τη θέση του στο βασιλικό παλάτι. (Εικ. 103, 104, 105, 106) Άλλη εκδοχή αποδίδει τον αναγνωρισμό στα παιδικά ρούχα που φορούσε στο βουνό και με τα οποία απέδειξε την ταυτότητά του.

Η «Κρίση του Πάρι» Για να τιμήσει τους γάμους του Πηλέα με τη Θέτιδα, ο Δίας, οργάνωσε συνεστίαση στον Όλυμπο, όπου παρακάθισαν, προσκεκλημένοι, όλοι οι θεοί, οι θεές, οι ημίθεοι, εκτός από την Έριδα, θεά της διχόνοιας. Η Έριδα εκδικήθηκε την προσβολή πετώντας ένα χρυσό μήλο που έγραφε πάνω του τη λέξη «καλλίστῃ», δηλαδή «για την ομορφότερη», προκαλώντας διένεξη ανάμεσα στις θεές ποια έπρεπε να το παραλάβει. Ήρα, Αθηνά, Αφροδίτη διεκδίκησαν την τιμή να τους αποδοθεί το μήλο και ζήτησαν από τον Δία να επιλέξει τη μία από αυτές. Ο Δίας, μη μπορώντας να αποφασίσει, επέλεξε τον Πάρη να κρίνει, γιατί τον θεωρούσε δίκαιο κριτή. Σύμφωνα με κάποια εκδοχή η φήμη του αυτή οφειλόταν στο εξής: Ο Πάρης περνούσε την ώρα τους βάζοντας τους ταύρους του Αγελάου να μάχονται μεταξύ τους. Ένας από αυτούς ξεχώρισε με τις νίκες του και αυτόν έβαζε ο Πάρης να αγωνίζεται εναντια στους κορυφαίους ταύρους άλλων κτηνοτρόφων. Τους νίκησε όλους και τότε ο Πάρης προσέφερε ένα χρυσό στέμμα σε όποιο ταύρο μπορούσε να νικήσει τον δικό του. Ο θεός Άρης απάντησε στην πρόκληση, μεταμορφώθηκε σε ταύρο και, βέβαια, νίκησε εύκολα. Ο Πάρης έδωσε το έπαθλο, όπως το είχε προκηρύξει. Η εντιμότητά τους στην κρίση παρακίνησε τους Ολύμπιους να ορίσουν τον Πάρη κριτή του θεϊκού διαγωνισμού ανάμεσα στην Ήρα, την Αφροδίτη και την Αθηνά. Συνοδευόμενες από τον Ερμή, οι τρεις θεές πλησίασαν τον Πάρη, καθώς έβοσκε τα βόδια του στο βουνό. Η καθεμιά του έταξε δώρα: η Ήρα πολιτική δύναμη για όλη την Ασία και πλούτη· η Αθηνά, ικανότητα στη μάχη και σοφία· η Αφροδίτη την Ελένη, την ομορφότερη γυναίκα πάνω στη Γη. Ο Πάρης επέλεξε την Αφροδίτη

Τα παιδικά χρόνια

Ο Πάρης ήταν παιδί του Πριάμου και της Εκάβης. Λίγο πριν γεννηθεί, η μητέρα του ονειρεύτηκε ότι είχε γεννήσει έναν αναμμένο δαυλό. Αυτό το όνειρο ερμηνεύθηκε από τον μάντη Αίσακο ως προμήνυμα της πτώσεως της Τροίας. Την ημέρα που γεννήθηκε ο Πάρης, ο Αίσακος είπε επιπλέον ότι το παιδί που θα γεννιόταν εκείνη την ημέρα θα έπρεπε να σκοτωθεί για να σωθεί το βασίλειο. Παρότι ο Πάρης γεννήθηκε πριν νυχτώσει εκείνη την ημέρα, ο Πρίαμος λυπήθηκε το παιδί και δεν το σκότωσε, όπως και η Εκάβη, παρά την προτροπή της ιέρειας του Απόλλωνα, της Ηροφίλης. Ωστόσο, ο Πρίαμος διέταξε τον αρχιβοσκό του Αγέλαο να πάρει το παιδί και να το σκοτώσει, αλλά εκείνος, μη μπορώντας να βρει το κουράγιο να το κάνει, το άφησε στο όρος Ίδη, ελπίζοντας πως θα χανόταν εκεί. Το θήλασε όμως μια αρκούδα. Επιστρέφοντας στο σημείο μετά από 9 μέρες ο Αγέλαος εξεπλάγη που βρήκε το βρέφος ακόμα ζωντανό και το πήρε σπίτι του μέσα σε ένα δισάκι (πήρα στα αρχαία ελληνικά, από όπου και το όνομα του Πάρι) για να το αναθρέψει σαν δικό του παιδί, ενώ πήγε στον Πρίαμο τη γλώσσα ενός σκύλου ως απόδειξη της εκτελέσεως της διαταγής.

Η βασιλική καταγωγή του Πάρι προδινόταν από την ξεχωριστή ομορφιά και εξυπνάδα του: παιδί ακόμα ξέκανε μια συμμορία από ζωοκλέφτες και επέστρεψε τα ζώα που είχαν κλέψει στο κοπάδι, κερδίζοντας έτσι το προσωνύμιο «Αλέξανδρος» (= προστάτης των ανδρών). Περίπου την ίδια εποχή γνώρισε τον πρώτο του έρωτα, την Οινώνη, μια Νύμφη της Ίδης. Ο πατέρας της ήταν ο Κεβρηνός (ποτάμιος θεός) ή ο Οινέας και η ίδια ήταν μάντιδα και γιατρός. Αργότερα, όταν ο Πάρις την άφησε, του είπε ότι, αν ποτέ πληγωνόταν, θα έπρεπε να έρθει σε εκείνη για να τον γιατρέψει.

Ο Πάρις περνούσε την ώρα τους βάζοντας τους ταύρους του Αγελάου να μάχονται μεταξύ τους. Κάποιος άρχισε να νικά τους άλλους συνεχώς και ο Πάρις άρχισε να τον βάζει να αγωνίζεται ενάντια στους κορυφαίους ταύρους άλλων κτηνοτρόφων. Αφού νικούσε και αυτούς, ο Πάρις προσέφερε ένα χρυσό στέμμα σε όποιο ταύρο μπορούσε να νικήσει τον «πρωταθλητή» του. Ο θεός Άρης απάντησε στην πρόκληση μεταμορφωνόμενος σε ταύρο και νικώντας εύκολα. Τότε ο Πάρις έδωσε ο ίδιος το στέμμα στον θεό χωρίς κανένα δισταγμό. Αυτή η τιμιότητα στην κρίση παρακίνησε τους ολύμπιους θεούς να βάλουν τον Πάρι ως κριτή του θεϊκού διαγωνισμού ανάμεσα στην Ήρα, την Αφροδίτη και την Αθηνά.

Η «Κρίση του Πάρη»

«Η Κρίση του Πάρι», πορσελάνη, Μουσείο Καπιτωλίνου, Ρώμη

Για να τιμήσει τους γάμους του Πηλέα με τη Θέτιδα, ο Δίας οργάνωσε μια δεξίωση πάνω στον Όλυμπο. Κάλεσε όλους τους θεούς, τις θεές και τους ημιθέους εκτός από την Έριδα, τη θεά της διχόνοιας. Για εκδίκηση, η Έριδα πέταξε ένα χρυσό μήλο που έγραφε πάνω του τη λέξη «καλλίστη» (στη δοτική), δηλαδή «για την ομορφότερη», μέσα στη δεξίωση, προκαλώντας έτσι διένεξη ανάμεσα στις θεές για το ποια εννοούσε το μήλο.

Τελικώς κυρίως διεκδίκησαν το μήλο η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη. Ζήτησαν από τον Δία να επιλέξει τη μία από αυτές. Ο Δίας, μη μπορώντας να αποφασίσει, επέλεξε τον Πάρι να κρίνει. Συνοδευόμενες από τον Ερμή, οι τρεις θεές πλησίασαν τον Πάρι καθώς έβοσκε τα βόδια του στο βουνό. Αμέσως προσπάθησαν να τον δωροδοκήσουν: Η Ήρα του προσέφερε πολιτική δύναμη για όλη την Ασία και πλούτη. Η Αθηνά, ικανότητα στη μάχη και σοφία. Η Αφροδίτη, τέλος, του προσέφερε την Ωραία Ελένη, την ομορφότερη γυναίκα πάνω στη Γη. Ο Πάρις επέλεξε την Αφροδίτη.

Αλλά η Ελένη ήταν ήδη παντρεμένη με τον βασιλιά Μενέλαο της Σπάρτης, οπότε ο Πάρις θα έπρεπε να την απαγάγει, όπως και έκανε. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η Αφροδίτη ενεφύσησε έρωτα στην Ελένη για τον Πάρι, οπότε τον ακολούθησε με τη θέλησή της. Η εκστρατεία των Ελλήνων για να πάρουν πίσω την Ωραία Ελένη υπήρξε η αιτία του Τρωικού Πολέμου: Πράγματι, η Ελένη ήταν διάσημη για την ομορφιά της και είχε πολλούς μνηστήρες, τους γενναιότερους ευγενείς της Ελλάδας. Γι' αυτό, ακολουθώντας συμβουλή που έδωσε ο Οδυσσέας, ο πατριός ή πατέρας της ο Τυνδάρεως έβαλε όλους τους μνηστήρες να ορκισθούν ότι θα υπερασπίζονταν τον μελλοντικό γάμο της Ελένης, όποιος και αν ήταν ο σύζυγός της. Μόλις λοιπόν η Ελένη έφυγε με τον Πάρι στην Τροία, ο Μενέλαος υπενθύμισε αυτόν τον όρκο.

Ο Πάρις στον Τρωικό Πόλεμο

Στην Ιλιάδα ο Πάρις εμφανίζεται ως μάλλον αγύμναστος και όχι πολύ γενναίος πολεμιστής. Ο αδελφός του ο Έκτορας του ασκούσε συχνά κριτική, την οποία παραδέχεται ευχαρίστως ο Πάρις. Το ότι προτιμούσε τη χρήση του τόξου ως όπλου τονίζει αυτό το γεγονός. Δεν ακολουθεί τον «κώδικα τιμής» των άλλων ηρώων και στο τέλος χτυπά τον Αχιλλέα πισώπλατα.

Στην αρχή του πολέμου ο Πάρις κι ο Μενέλαος είχαν μονομαχήσει σε μια προσπάθεια να τελειώσει ο πόλεμος χωρίς παραπέρα αιματοχυσία. Ο Μενέλαος νίκησε εύκολα τον Πάρι, αλλά η Αφροδίτη τον πήρε μακριά με υπερφυσικό τρόπο προτού να μπορέσει ο Μενέλαος να φέρει σε τέλος τη μονομαχία. Ο Πάρις επέστρεψε στο υπνοδωμάτιό του, όπου η θεά υποχρέωσε την Ελένη να είναι στη διάθεσή του.

Η δεύτερη φορά του Πάρι στη μάχη είναι επίσης άδοξη: αντί να αντιμετωπίσει τον Διομήδη σε μάχη σώμα με σώμα, τον πληγώνει με ένα βέλος στο πόδι. Ο Διομήδης τον προκαλεί να πολεμήσει παρά την πληγή του, αλλά ο Πάρις απομακρύνεται.

Προς το τέλος αυτού του πολέμου, η παράδοση λέει πως ο Πάρις πλήγωσε θανάσιμα στη φτέρνα τον Αχιλλέα με ένα βέλος. Ωστόσο, πολλές αναφορές αποδίδουν τον θάνατο του Αχιλλέα σε βέλος καθοδηγούμενο από τον θεό Απόλλωνα.

Στο τέλος του πολέμου ο Πάρις τραυματίσθηκε θανάσιμα από τον Φιλοκτήτη. Τότε η Ελένη πήγε στο όρος Ίδη να ικετεύσει την Οινώνη να τον γιατρέψει. Η Οινώνη αρνήθηκε και η Ελένη επέστρεψε στην Τροία, όπου ο Πάρις πέθανε την ίδια μέρα. Παρά την άρνησή της μέσα στον θυμό της, η Οινώνη αγαπούσε ακόμα τον Πάρι, κι έτσι όταν άκουσε για την κηδεία του έτρεξε στην Τροία και έπεσε μέσα στη νεκρική του πυρά.

Μετά τον θάνατο του Πάρι, ο αδελφός του Δηίφοβος νυμφεύθηκε την Ωραία Ελένη, μέχρι που ο Μενέλαος τον σκότωσε όταν μπήκε στην Τροία κατά την άλωσή της.

• Ο αστεροειδής 3317 Πάρις (Paris), που ανακαλύφθηκε το 1984 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μοιραίο αυτόν πρίγκηπα της Τροίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• «Η Κρίση του Πάρι» του William Etty στην Πινακοθήκη Lady Lever