Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας χειροσφαίρισης ανδρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
μ σήμανση για έλλειψη πηγών
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πηγές|25|05|2020}}
To '''Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας''' (EHF) στη χειροσφαίριση αποτελεί μία ετήσια διοργάνωση της χειροσφαίρισης, σε συλλογικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Διοργανώνεται από την [[Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης]] (EHF). Οι πρώτοι τελικοί διεξήχθησαν το 1982. Από τη σεζόν 2012-13 συγχωνεύτηκε με το Κύπελλο Κυπελλούχων στο «Ευρωπαϊκό Κύπελλο EHF» (EHF European Cup). Αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη ευρωπαϊκή διοργάνωση της χειροσφαίρισης σε επίπεδο συλλόγων μετά το [[ΕΟΧ Τσάμπιονς Λιγκ|Τσάμπιονς Λιγκ Χειροσφαίρισης]].
To '''Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας''' (EHF) στη χειροσφαίριση αποτελεί μία ετήσια διοργάνωση της χειροσφαίρισης, σε συλλογικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Διοργανώνεται από την [[Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης]] (EHF). Οι πρώτοι τελικοί διεξήχθησαν το 1982. Από τη σεζόν 2012-13 συγχωνεύτηκε με το Κύπελλο Κυπελλούχων στο «Ευρωπαϊκό Κύπελλο EHF» (EHF European Cup). Αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη ευρωπαϊκή διοργάνωση της χειροσφαίρισης σε επίπεδο συλλόγων μετά το [[ΕΟΧ Τσάμπιονς Λιγκ|Τσάμπιονς Λιγκ Χειροσφαίρισης]].



Έκδοση από την 10:26, 25 Μαΐου 2020

To Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (EHF) στη χειροσφαίριση αποτελεί μία ετήσια διοργάνωση της χειροσφαίρισης, σε συλλογικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης (EHF). Οι πρώτοι τελικοί διεξήχθησαν το 1982. Από τη σεζόν 2012-13 συγχωνεύτηκε με το Κύπελλο Κυπελλούχων στο «Ευρωπαϊκό Κύπελλο EHF» (EHF European Cup). Αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη ευρωπαϊκή διοργάνωση της χειροσφαίρισης σε επίπεδο συλλόγων μετά το Τσάμπιονς Λιγκ Χειροσφαίρισης.

Νικητές στους άνδρες

Περίοδος Τελικός Ημιτελικούς
Κυπελλούχος Σκορ Φιναλίστ
1981-82 Γκούμερσμπαχ 23–14 Ζελιέζνικαρ Σαράγεβο
1982-83 Ζαπορόζιε 23–16 / 22–20
1983-84 Γκροσβάλσταντ 16–15 / 20–19
1984-85 Μιναούρ Μπάγια Μάρε 22–17 / 14–18 Ζαπορόζιε
1985-86 Βάσας 23–17 / 20–24
1986-87 Γκράνιτας Κάουνας 23–23 / 18–18 Ατλέτικο Μαδρίτης
1987-88 Μιναούρ Μπάγια Μάρε 20–21 / 23–20
1988-89 Τούρου Ντίσελντορφ 17–12 / 15–18
1989-90 Σκιφ Κρασνοντάρ 25–27 / 29–13
1990-91 Μπάνια Λούκα 20–15 / 23–24
1991-92 Βάλαου 23–25 / 22–20
1992-93 ΒΜΚ Καντάμπρια 24–20 / 26–20
1993-94 Αλθίρα Αβιδέσα 23–19 / 21–22
1994-95 Γκρανολιέρς 26–24 / 23–21
1995-96 Γκρανολιέρς 28–18 / 28–27 Σαχτάρ
1996-97 Φλένσμπουργκ Χάντεβιτ 22–25 / 30–17 Βίρουμ Σόργκενφρι
1997-98 Κίελο 23–25 / 26–21 Φλένσμπουργκ Χάντεβιτ
1998-99 ΣΚ Μαγδεβούργο 22–30 / 31–22 Βαγιαδολίδ
1999-00 Μέτκοβιτς Γιάμπο 24–22 / 23–25 Φλένσμπουργκ Χάντεβιτ
2000-01 ΣΚ Μαγδεβούργο 27–27 / 26–22 Μέτκοβιτς Γιάμπο
2001-02 Κίελο 36–29 / 24–28 Μπαρτσελόνα
2002-03 Μπαρτσελόνα 35–23 / 33–26 Ντιναμό Αστραχάν
2003-04 Κίελο 32–28 / 27–19 Αλτέα ΒΜ
2004-05 Έσεν 22–30 / 31–22 ΣΚ Μαγδεβούργο
2005-06 Λέμγκο 30–29 / 25–22 Φρις Άουφ Γκέπινγκεν
2006-07 ΣΚ Μαγδεβούργο 30–30 / 31–28 Αραγόν Γκρασχόπερς
2007-08 Νόρντχορν 31–27 / 29–30 Κέμπενχαβν Αραγόν
2008-09 Γκούμερσμπαχ 29–28 / 26–22 Γκορένιε Βολένιε Αραγόν[1]
2009-10 Λέμγκο 24–18 / 28–30 Σαφχάουζεν Naturhouse Λα Ριόχα[2]
2010–11 Φρις Άουφ Γκέπινγκεν 23–21 / 30–26 ΤΜ Γκροσβάλσταντ Naturhouse Λα Ριόχα ΤΜΦ Λέμγκο
2011–12 Φρις Άουφ Γκέπινγκεν 34–28 / 26–26 Δουνκέρκη ΧΒ Ράιν Νέκαρ Λέβεν ΣΚ Μαγδεβούργο
2012–13 Ράιν Νέκαρ Λέβεν 26–24 ΧΜΚ Νάντη Τβις Χόλστεμπρο Φρις Άουφ Γκέπινγκεν
2013–14 Πικ Σέγκεντ 29–28 Μονπελιέ Φίξε Βερολίνου HCM Κωνστάντζα
2014–15 Φίξε Βερολίνου 30–27 Αμβούργο Γκορένιε Βολένιε
2015–16 Φρις Άουφ Γκέπινγκεν 32–26 ΧΜΚ Νάντη Γκρανολιέρς Σαμπερί Σαβοΐα
2016–17 Φρις Άουφ Γκέπινγκεν 30–22 Φίξε Βερολίνου ΣΚ Μαγδεβούργο Σαν Ραφαέλ
2017–18 Φίξε Βερολίνου 28–25 Σαν Ραφαέλ ΣΚ Μαγδεβούργο Φρις Άουφ Γκέπινγκεν
2018–19

Παραπομπές και σημειώσεις

  1. Την 1η Ιουνίου 2009 τον τίτλο στους άνδρες κατέκτησε η γερμανική Γκούμερσμπαχ, με νίκες επί της σλοβενικής Γκορένιε Βολένιε, 28-29 και 22-26.
  2. Sports123.com Στις 29 Μαΐου 2010 τον τίτλο στους άνδρες κατέκτησε η γερμανική Λέμγκο, επικρατώντας της ελβετικής Σαφχάουζεν, με 24-18 και 28-30[νεκρός σύνδεσμος]