Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
{{Άλλεςχρήσεις3|Κάρολος (αποσαφήνιση)}} |
{{Άλλεςχρήσεις3|Κάρολος (αποσαφήνιση)}} |
||
{{πληροφορίες προσώπου}} |
{{πληροφορίες προσώπου}} |
||
Ο '''Κάρολος Γ΄''', ισπαν. Carlos III |
Ο '''Κάρολος Γ΄''', ισπαν. Carlos III de Borbón ([[20 Ιανουαρίου]] [[1716]] - 14 Δεκεμβρίου [[1788]]) από τον [[Οίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας|Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας]] ήταν βασιλιάς της [[Ισπανία]]ς ([[1759]]-[[1788]]), της [[Νάπολη]]ς, της [[Σικελία]]ς ([[1735]]-[[1759]]) και δούκας της Πάρμας ([[1732]]-[[1735]]). Ήταν οπαδός του [[πεφωτισμένη μοναρχία|πεφωτισμένου απολυταρχισμού]]. |
||
==Βιογραφία== |
==Βιογραφία== |
Έκδοση από την 22:08, 1 Μαρτίου 2020
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Κάρολος Γ΄, ισπαν. Carlos III de Borbón (20 Ιανουαρίου 1716 - 14 Δεκεμβρίου 1788) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν βασιλιάς της Ισπανίας (1759-1788), της Νάπολης, της Σικελίας (1735-1759) και δούκας της Πάρμας (1732-1735). Ήταν οπαδός του πεφωτισμένου απολυταρχισμού.
Βιογραφία
Ήταν ο τρίτος γιος (1ος από τον 2ο γάμο) του Φιλίππου Ε΄ της Ισπανίας από τη 2η σύζυγό του Ελισάβετ Φαρνέζε, κόρης του Οδοάρδου διαδόχου στο δουκάτο της Πάρμας.
Σε ηλικία 16 ετών στάλθηκε στην Πάρμα και έλαβε τον τίτλο του δούκα πάνω στα κληρονομικά δικαιώματα της μητέρας του. Εκεί δέχθηκε ισχυρή επίδραση του Διαφωτισμού και των γραμμάτων, κάτι που ήταν αδύνατο για την εποχή του να συναντήσει στην Ισπανία. Στην Ισπανία διαδέχθηκε τον άτεκνο ετεροθαλή αδελφό του Φερδινάνδο ΣΤ΄.
Εντάσεις στις σχέσεις του με την Αγγλία
Την 1 Δεκεμβρίου 1734, μετά τη νίκη του Χοσέ Καρίγιο ντε Μοντεμάρ επί των Αυστριακών στη μάχη του Μπιτόντο, ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Νάπολης και της Σικελίας. Αλλά ο ίδιος δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες και σπάνια φορούσε τη στρατιωτική στολή. Ο Άγγλος ναύαρχος που βρέθηκε στη Μεσόγειο, προκειμένου να επηρεάσει τον πόλεμο της Αυστριακής διαδοχής, τον πίεσε να κρατήσει ουδετερότητα, με την απειλή ότι θα βομβάρδιζε τη Νάπολη. Αυτό επηρέασε έντονα τη σκέψη του, διότι του έδωσε ένα αίσθημα εχθρότητας, που επηρέασε την πολιτική του αργότερα.
Παραχώρησε (1735) την Πάρμα στον Κάρολο ΣΤ΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας σε αντάλλαγμα της αναγνώρισής του ως βασιλιά της Νάπολης και της Σικελίας. Στο εσωτερικό της χώρας του άρχισε αναμόρφωση, ενώ είχε μεγάλη ικανότητα στην επιλογή υπουργών και συμβούλων. Επί της εποχής του έγιναν στην περιοχή που κυβερνούσε στην Ιταλία οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις του Ερκολάνο (1738) και της Πομπηίας (1748). Ο ίδιος μόλις το πληροφορήθηκε, με ευχαρίστηση χρηματοδότησε τις ανακαλύψεις.
Παραιτήθηκε (1759) στην Νάπολη υπέρ του τρίτου γιου του, Φερδινάνδου. Σαν βασιλιάς της Ισπανίας η εξωτερική του πολιτική ήταν καταστροφική. Η δυσαρέσκειά του με την Αγγλία έγινε ανεξέλεγκτη μετά το τέλος της συζύγου του Μαρίας-Αμαλίας της Σαξονίας και ήρθε σε συμμαχία με τη Γαλλία. Περιπλέχθηκε στον Επταετή Πόλεμο με μεγάλες απώλειες για τη χώρα του. Κατάφερε να ενώσει στην Αμερικάνικη ήπειρο τις Γαλλικές δυνάμεις με αυτές των δυσαρεστημένων αποίκων κατά της Αγγλίας. Ο ίδιος, όμως, δεν ήταν άξιος να δημιουργήσει ικανό στόλο.
Εσωτερική πολιτική
Στο εσωτερικό της χώρας του προσπάθησε να φέρει αναμορφώσεις, που συνάντησαν πολλές αντιδράσεις. Η προσπάθειά του να πείσει τους Μαδριλένους να υιοθετήσουν τα Γαλλικά ενδύματα προκάλεσε ταραχές (1766) και ο ίδιος έφυγε προσωρινά από τη Μαδρίτη αφήνοντας στη διακυβέρνηση τον υπουργό του, Πέδρο Πάμπλο Αβάρκα ντε Μπολέα. Οι Ιησουίτες κατηγορήθηκαν ότι συμμετείχαν στις ταραχές και εξορίστηκαν, κάτι που προκάλεσε την εχθρότητα του πάπα. Ο Κάρολος Γ΄ ανταπέδωσε και η δύναμη της εκκλησίας έπεσε σημαντικά στην χώρα του, με τους περισσότερους κληρικούς άνεργους.
Άλλαξε την εικόνα της Μαδρίτης: έφτιαξε δρόμους, υδραυλικά έργα και αναμόρφωσε την οικονομική πολιτική, περιορίζοντας την απάτη και την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος. Δημιούργησε την Ισπανική Λοταρία και έφερε τα Ναπολιτάνικα μοντέλα στον χριστουγεννιάτικο εορτασμό και στολισμό (Φάτνη της Γεννήσεως).
Στην ιδιωτική του ζωή ήταν ευγενικός, με σαρκαστική γλώσσα και δεινός κυνηγός. Άφησε τη φήμη ενός βασιλιά φιλάνθρωπου και φιλόσοφου, ενώ ήταν πιστός Καθολικός, παρά τις προστριβές του με τον πάπα. Ενδιαφερόταν περισσότερο να βοηθήσει τον άνθρωπο στη σωτηρία της ψυχής του, παρά στην τήρηση των τυπικών καθηκόντων.
Οικογένεια
Από τον γάμο του (1738) με την Μαρία-Αμαλία των Βέττιν, κόρη του Φρειδερίκου-Αυγούστου Β΄ εκλέκτορα της Σαξονίας και, ως Αυγούστου Γ΄, βασιλιά της Πολωνίας, παιδιά του ήταν:
- Μαρία-Ιωσηφίνα 1744-1801, άγαμη.
- Μαρία-Λουίζα 1745-1792, παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Β΄ των Αψβούργων-Λωρραίνης αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας.
- Φίλιππος 1747-1777, δούκας της Καλαβρίας. Εξαιρέθηκε από το θρόνο λόγω της νοητικής του υστέρησης.
- Κάρολος Δ΄ 1748-1819, βασιλιάς της Ισπανίας.
- Φερδινάνδος Α΄ 1751-1825, βασιλιάς των Δύο Σικελιών.
- Γαβριήλ-Αντώνιος 1752-1788, πρίγκιπας της Ισπανίας.
- Αντόνιο-Πασκάλ 1755-1817, πρίγκιπας της Ισπανίας.
- Μαρία-Ισαβέλλα 1743-1749 απεβ. 6 ετών, Φραγκίσκος-Ιαβέρης 1757-1771 απεβ. 4 ετών, Μαρία-Ισαβέλλα 1740-1742 απεβ. 2 ετών, Μαρία-Θηρεσία 1749-1750, Μαρία-Άννα 1754-1755, Μαρία-Ιωσηφίνα 1742, απεβίωσαν νήπια.
Πηγές
- Acton, Sir Harold (1956). The Bourbons of Naples, 1734-1825. London: Methuen.
- Lynch, John (1989). Bourbon Spain, 1700-1808. Oxford: Basil Blackwell.
- Petrie, Sir Charles (1971). King Charles III of Spain: An Enlightened Despot. London: Constable
Αναφορές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 8852600. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Charles-III-king-of-Spain. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10352.htm#i103519. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 10734/carlos-iii. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) The Bourbons of Naples. Faber & Faber. Λονδίνο. 2009. σελ. 226. ISBN-13 978-0-571-24901-5.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ LIBRIS. 25 Σεπτεμβρίου 2012. libris
.kb .se /katalogisering /0xbdfblj24jdv74. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ p10352.htm#i103519. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 10,0 10,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26 Ιανουαρίου 2018. 500122380. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26 Ιανουαρίου 2018. 500122380. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.
- ↑ tufas
.palma .cat /system /documents /attachments /000 /000 /027 /original /51ef57c395415b6dc808842654d4327368bbc4c4 .pdf. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020.
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Charles III of Spain της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|