Βασίλειο της Γεωργίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Κουτί πληροφοριών --> Πληροφορίες
Περιέγραψα πως φώναζαν οι Πέρσες την Γεωργία τότε
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 26: Γραμμή 26:
}}
}}


Το '''Βασίλειο της Γεωργίας''' ([[γεωργιανή γλώσσα|γεωργιανά]]: საქართველოს სამეფო, προφορά: σακαρτβέλος σαμεπό) ήταν [[Μεσαίωνας|μεσαιωνικό]] μοναρχικό κράτος. Ιδρύθηκε το 975 μ.Χ. από τον Βαγράτη Γ΄. Μεταξύ [[11ος αιώνας|11ου]] και [[12ος αιώνας|12ου]] αιώνα έφτασε στη μέγιστη ακμή του, με αποτέλεσμα η περίοδος αυτή να ονομαστεί ως ''Χρυσή Εποχή'' της [[Γεωργία|γεωργιανής]] ιστορίας. Το 13ο αιώνα υποτάχθηκε στις εισβολές των [[Μογγόλοι|Μογγόλων]], αλλά κατάφερε να επανακτήσει την ανεξαρτησία του τη δεκαετία του 1340. Νέες όμως τουρκομογγολικές εισβολές από το 1386 οδήγησαν στην τελική κατάρρευσή του και γενικευμένη αναρχία, μέχρι το 1466.
Το '''Βασίλειο της Γεωργίας''' ([[γεωργιανή γλώσσα|γεωργιανά]]: საქართველოს სამეფო, προφορά: σακαρτβέλος σαμεπό) ήταν [[Μεσαίωνας|μεσαιωνικό]] μοναρχικό κράτος. Ιδρύθηκε το 975 μ.Χ. από τον Βαγράτη Γ΄. Μεταξύ [[11ος αιώνας|11ου]] και [[12ος αιώνας|12ου]] αιώνα έφτασε στη μέγιστη ακμή του, με αποτέλεσμα η περίοδος αυτή να ονομαστεί ως ''Χρυσή Εποχή'' της [[Γεωργία|γεωργιανής]] ιστορίας. Το 13ο αιώνα υποτάχθηκε στις εισβολές των [[Μογγόλοι|Μογγόλων]], αλλά κατάφερε να επανακτήσει την ανεξαρτησία του τη δεκαετία του 1340. Νέες όμως τουρκομογγολικές εισβολές από το 1386 οδήγησαν στην τελική κατάρρευσή του και γενικευμένη αναρχία, μέχρι το 1466. Λόγο δύναμης οι Πέρσες την Γεωργία σαν χώρα την φώναζαν ' Η χώρα των Λύκων ' Ο λόγος είναι διότι οι άνθρωποι εκείνη που ήταν στα όροι του Καυκάσου ήταν σαν "λύκοι" δυνατοί άνθρωποι και ακούραστη στην μάχη


==Καταβολές==
==Καταβολές==

Έκδοση από την 18:32, 10 Φεβρουαρίου 2020

Βασίλειο της Γεωργίας
1008 – 1490
Σημαία Έμβλημα
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}}
Πρωτεύουσα Κουτάισι (1008-1122)
Τυφλίδα (1122-1490)
Γλώσσες Παλαιά Γεωργιανή
Θρησκεία Ορθόδοξος Χριστιανισμός (Πατριαρχείο Γεωργίας)
Πολίτευμα Φεουδαρχική Μοναρχία
Πρόεδρος
 -  1008-1014 Βαγράτης Γ΄ (πρώτος)
 -  1478-1490 Γεώργιος Η΄ (τελευταίος)
Ιστορική εποχή Ύστερος Μεσαίωνας
 -  Ενοποίηση 1008
 -  Κατάλυση 1490

Το Βασίλειο της Γεωργίας (γεωργιανά: საქართველოს სამეფო, προφορά: σακαρτβέλος σαμεπό) ήταν μεσαιωνικό μοναρχικό κράτος. Ιδρύθηκε το 975 μ.Χ. από τον Βαγράτη Γ΄. Μεταξύ 11ου και 12ου αιώνα έφτασε στη μέγιστη ακμή του, με αποτέλεσμα η περίοδος αυτή να ονομαστεί ως Χρυσή Εποχή της γεωργιανής ιστορίας. Το 13ο αιώνα υποτάχθηκε στις εισβολές των Μογγόλων, αλλά κατάφερε να επανακτήσει την ανεξαρτησία του τη δεκαετία του 1340. Νέες όμως τουρκομογγολικές εισβολές από το 1386 οδήγησαν στην τελική κατάρρευσή του και γενικευμένη αναρχία, μέχρι το 1466. Λόγο δύναμης οι Πέρσες την Γεωργία σαν χώρα την φώναζαν ' Η χώρα των Λύκων ' Ο λόγος είναι διότι οι άνθρωποι εκείνη που ήταν στα όροι του Καυκάσου ήταν σαν "λύκοι" δυνατοί άνθρωποι και ακούραστη στην μάχη

Καταβολές

Η ανάρρηση της δυναστείας των Βαγρατιδών ξεκινά από τον 8ο αιώνα, όταν ήρθαν στην εξουσία της περιοχής Τάο-Κλαρτζέτι (νοτιοδυτικές επαρχίες της Γεωργίας, σήμερα αποτελούν τμήμα της Τουρκίας). Η αποκατάσταση της γεωργιανής βασιλείας ξεκινά το 888 μ.Χ., όταν ο Αδαρνάσης Δ΄ της Ιβηρίας πήρε τον τίτλο του Βασιλιά των Γεωργιανών. Το Ηνωμένο Βασίλειο της Γεωργίας ιδρύθηκε το 1008. Το έτος αυτό, ο Βαγράτης Γ΄, γιος του Γκούργκεν Β΄, έγινε βασιλιάς του Βασιλείου της Δυτικής Γεωργίας (Βασίλειο της Αμπχαζετίας), που περιελάμβανε τις ηγεμονίες του Ιμερέτι, Σαμεγκρέλο, Αμπχαζέτι (Αμπχαζίας), Γκουρίας και Σβανέτι. Μητέρα του Βαγράτη Γ΄ (Μπαγκράτ) ήταν η βασίλισσα Γκουραντούχτ, κόρη του Γεωργίου Β΄ της Αμπχαζίας.

Ένωση του γεωργιανού κράτους

Οι πρώτες δεκαετίες του 9ου αιώνα είδαν την ανάδυση ενος νέου γωργιανού κράτους στο Τάο-Κλαρτζέτι. Ο κουροπαλάτης Άσοτ της βασιλικής οικογένειας των Βαγρατιδών απελευθέρωσε από τους Άραβες τις περιοχές της πρώην νότιας Ιβηρίας. Αυτό περιελάμβανε τα Πριγκιπάτα Τάο και Κλαρτζέτι, και τις κομητείες Σαβσχέτι, Κχιχάτα, Σάμτσχε, Τριαλέτι, Τζαβακχέτι και Ασότσι, τα οποία αποτελούσαν επίσημα τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπό το όνομα Κουροπαλάτο της Γεωργίας.

Μεγάλη Τουρκική Εκστρατεία

Το δεύτερο μισό του 11ου αιώνα σηματοδοτήθηκε από τη στρατηγικά σημαντική εισβολή των Σελτζούκων Τούρκων, οι οποίοι μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1040 κατάφεραν να οικοδομήσουν μια τεράστια αυτοκρατορία που περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ασίας και της Περσίας. Η απειλή των Σελτζούκων ώθησε τις γεωργιανές και βυζαντινές κυβερνήσεις να επιδιώξουν στενότερη συνεργασία. Για να εξασφαλίσει τη συμμαχία, η κόρη του Μπαγκράτ, η Μαρία, παντρεύτηκε σε κάποια χρονική στιγμή μεταξύ του 1066 και του 1071, τον βυζαντινό συν-αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄ Δούκα.

Οι Σελτζούκοι έκαναν τις πρώτες εμφανίσεις τους στη Γεωργία τη δεκαετία του 1060, όταν ο σουλτάνος ​​Αλπ Αρσλάν κατέλαβε τις νοτιοδυτικές επαρχίες του γεωργιανού βασιλείου και μείωσε την επικράτεια του Καχέτι. Αυτοί οι εισβολείς ήταν μέρος του ίδιου κύματος του τουρκικού κινήματος το οποίο προκάλεσε μια συντριπτική ήττα στον βυζαντινό στρατό στο Μαντζικέρτ το 1071. Παρόλο που οι Γεωργιανοί ήταν σε θέση να ανακάμψουν από την εισβολή του Αλπ Αρσλάν διασφαλίζοντας το Τάο (Θέμα της Ιβηρίας), που αποτελούσε θέμα διαμάχης μεταξύ της Γεωργίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η βυζαντινή απόσυρση από την Ανατολία έφερε τη Γεωργία σε πιο άμεση επαφή με τους Σελτζούκους. Μετά την καταστροφή του Κάρτλι το 1073 από τον σουλτάνο των Σελτζούκων Αρπ Αρσλάν, ο Γεώργιος Β΄ απέκρουσε επιτυχώς μια εισβολή. Το 1076, ο Σελτζούκος σουλτάνος ​​Μαλίκ Σαχ Α΄ επιτέθηκε στη Γεωργία και μετέτρεψε πολλούς οικισμούς σε ερείπια. Ενοχλημένος από τη μαζική τουρκική εισροή, γνωστή στην ιστορία της Γεωργίας ως την Μεγάλη τουρκική εισβολή, από το 1079/80 και μετά, ο Γιώργος πιέστηκε να υποταχθεί στον Μαλίκ Σαχ εξασφαλίζοντας έναν πολύτιμο βαθμό ειρήνης με την τιμή ενός ετήσιου φόρου υποτελείας.

Η Γεωργία κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, 1045 μ.Χ.

Η αποδοχή της σελτζουκικής κυριαρχίας από τον Γεώργιο δεν έφερε μια πραγματική ειρήνη στη Γεωργία. Οι Τούρκοι συνέχισαν την εποχιακή τους κίνηση στο γεωργιανό έδαφος για να χρησιμοποιήσουν τη πλούσια βλάστηση της κοιλάδας Κούρα και οι φρουρές των Σελτζούκων κατέλαβαν τα βασικά φρούρια στο νότο της Γεωργίας. Αυτές οι επιδρομές και οι οικισμοί είχαν μια καταστροφική επίδραση στην οικονομική και πολιτική τάξη της Γεωργίας. Οι καλλιεργούμενες εκτάσεις μετατράπηκαν σε βοσκοτόπους για τους νομάδες και οι αγρότες ήταν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν ασφάλεια στα βουνά.

Ένας σύγχρονος γεωργιανός χρονογράφος γράφει ότι:

Αναφορές