Σχολαστικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{χωρίς παραπομπές}} |
|||
[[File:Septem-artes-liberales Herrad-von-Landsberg Hortus-deliciarum 1180.jpg|thumb|230px|Οι επτά ελεύθερες τέχνες γύρω από το κέντρο της φιλοσοφίας, εικονογρ. περ. ''Hortus delicarium'' «ο κήπος των απολαύσεων» 1180 περ. [[Χέραντ του Λάντσμπεργκ]].|εναλλ.=]] |
[[File:Septem-artes-liberales Herrad-von-Landsberg Hortus-deliciarum 1180.jpg|thumb|230px|Οι επτά ελεύθερες τέχνες γύρω από το κέντρο της φιλοσοφίας, εικονογρ. περ. ''Hortus delicarium'' «ο κήπος των απολαύσεων» 1180 περ. [[Χέραντ του Λάντσμπεργκ]].|εναλλ.=]] |
||
'''Σχολαστικισμός''' ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο [[Αριστοτέλης]] και ο [[Πλάτων|Πλάτωνας]], με την [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική]] [[θεολογία]] και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις [[Χριστιανισμός|χριστιανικές]] αρχές. |
'''Σχολαστικισμός''' ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο [[Αριστοτέλης]] και ο [[Πλάτων|Πλάτωνας]], με την [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική]] [[θεολογία]] και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις [[Χριστιανισμός|χριστιανικές]] αρχές. |
||
Έκδοση από την 21:25, 6 Φεβρουαρίου 2020
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Σχολαστικισμός ονομάζεται το φιλοσοφικό ρεύμα ή μαθησιακή μέθοδος η οποία αποσκοπούσε στη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε από τους αρχαίους κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας, με την μεσαιωνική θεολογία και, γενικότερα, στην ερμηνεία των φυσικών φαινομένων με βάση τις χριστιανικές αρχές.
Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών πανεπιστημίων από τον 12ο ως τον 14ο αιώνα. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς, ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής:
- Πέτρος Αβελάρδος (1079-1142)
- Φραγκίσκος της Ασίζης (1182-1226)
- Ρογήρος Βάκων (1214-1294)
- Μποναβεντούρα (1221-1274)
- Θωμάς Ακινάτης (1225-1274)
Βιβλιογραφία
- Παναγιώτου, Π. Π.: «Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) ο πρίγκηπας της σκέψης στον Μεσαίωνα και η θεμελίωση της πειραματικής επιστήμης». Παρνασσός 25 (1983), 350-371.
- Κ. Γ. Αθανασόπουλος, Ancillae Theologiae: Το φιλοσοφείν και Θεολογείν κατά το Μεσαίωνα και το Βυζάντιο, εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 2004, σελ.350 (με πίνακες και λεπτομερή βιβλιογραφία στην Ελληνική, Λατινική, Αγγλική, Γαλλική και Γερμανική) (ISBN: 960-7956-94-X)
- Κ. Γ. Αθανασόπουλος, Φιλοσοφία στην Ευρώπη, τόμος Α: Η Φιλοσοφία στην Ευρώπη από τον 6ο ως τον 16ο αι., Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Πάτρα 2001, σελ.203 (ISBN: 960-538-286-5)
|