Πολυκατοικία

Εσωτ. Κανονισμός πολυκατοικίας του 1930

Η πολυκατοικία είναι κτίριο με πάνω από 2-3 ορόφους το οποίο χρησιμεύει για κατοικία περισσοτέρων από μια οικογενειών (πολύ-κατοικία). Στην Ελλάδα, οι πολυκατοικίες έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς μετά την δεκαετία του 1960, παρέχοντας στους οικοπεδούχους καλή εκμετάλλευση του οικοπέδου τους (σύστημα αντιπαροχής), στους εργολάβους / κατασκευαστές σημαντικά κέρδη και στους κατοίκους μια σχετικά οικονομική λύση για κατοικίες σε αστικά κέντρα, με σύστημα κεντρικής θέρμανσης.

Μειονεκτήματα των πολυκατοικιών είναι η έλλειψη ιδιωτικής ζωής λόγω προβλημάτων ηχομόνωσης, δυσκολία στην συντήρηση οικιακών ζώων και γενικά έλλειψη αυτονομίας ιδίως στα θέματα των κοινοχρήστων.

Σημαντικά μέρη των πολυκατοικιών εκτός των διαμερισμάτων είναι οι κοινόχρηστοι χώροι, οι θέσεις στάθμευσης, οι αποθήκες, το υπόγειο, η πιλοτή, το ρετιρέ, το δώμα, ο ανελκυστήρας και το σύστημα κεντρικής θέρμανσης.

Η διαχείριση των κοινοχρήστων των πολυκατοικιών γίνεται είτε από έμμισθο - υπάλληλο ή εταιρεία είτε, συνηθέστερα, από εκλεγμένο διαχειριστή, με θητεία ενός ή περισσοτέρων ετών. Η Γενική Συνέλευση Ιδιοκτητών είναι το όργανο που παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τη διαχείριση της κάθε πολυκατοικίας. Γνωστές πολυκατοικίες είναι η Μπλε πολυκατοικία στα Εξάρχεια, η Πολυκατοικία Συντριβάνι στην περιοχή της Παραλίας Μαρκοπούλου Ωρωπού, η Πολυκατοικία Λαναρά στην Κυψέλη και άλλες πολλές.

• 
  Αθηναϊκή πολυκατοικία στην Κυψέλη, κτισμένη την δεκαετία του 1960.
• 
  Η πολυκατοικία Λαναρά επίσης στην Κυψέλη, ένα από τα πρώτα και καλύτερα δείγματα της πολυκατοικίας στην Αθήνα. Κτισμένη το 1938.
• 
  Η πολυκατοικία Κάζα Μιλά στη Βαρκελώνη της Ισπανίας του αρχιτέκτονα Γκαουντί.
• 
  Η πολυκατοικία Λως Χάους κτισμένη το 1909 στη Βιέννη.