Καμαριώτης Ηρακλείου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Καμαριώτης
	Άποψη του χωριού
	Καμαριώτης
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Δήμος	Τυλίσου
Γεωγραφία
Νομός	Ηρακλείου
Υψόμετρο	620
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 09:26, 5 Φεβρουαρίου 2020

Συντεταγμένες: 35°18′46″N 24°54′35″E / 35.31278°N 24.90972°E / 35.31278; 24.90972

Ο Καμαριώτης είναι χωριό και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Τυλίσου του νομού Ηρακλείου στην επαρχία Μαλεβιζίου σε υψόμετρο 620 μ. Στα δυτικά του οικισμού βρίσκεται μικρή περιοχή κατάφυτη από βελανιδιές, πουρνάρια και χαρούπια. Με βάση την πληθυσμιακή απογραφή του 2001 αριθμεί 78 κατοίκους. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 29 χιλιόμετρα. Κύρια ασχολία στον οικισμό είναι η αμπελοκαλλιέργεια. Ο Καμαριώτης πανηγυρίζει τον Απρίλιο και τον Αύγουστο. Το Σεπτέμβριο γίνεται η γιορτή της τσικουδιάς και γίνονται εκδηλώσεις από τον πολιτιστικό σύλλογο του οικισμού.

Αξιοθέατα

Στη δυτική έξοδο του Καμαριώτη βρίσκουμε χωματόδρομο, ο οποίος οδηγεί στην Τρυπητή. Εκεί οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν τους πελώριους βράχους που συνθέτουν λαβυρίνθους και άλλα παράξενα σχήματα.

Αξιοσημείωτος είναι ο παλαιός ναός της Παναγίας και η τρίκλιτη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που κτίστηκε το 16ο αιώνα. Στο υπέρθυρο της δυτικής πύλης στο ναό του Αγίου Γεωργίου υπάρχει ο λέοντας του Αγίου Μάρκου και στην αψίδα του κεντρικού κλίτους ο δικέφαλος αετός, το οικόσημο της βυζαντινής οικογένειας των Καλλεργών. Κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας είναι η τουρκική βρύση που σώζεται σήμερα στην πλατεία του χωριού

Ιστορικά στοιχεία

Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, ο Καμαριώτης υπαγόταν στην επαρχία Μυλοποτάμου, στο σημερινό νομό Ρεθύμνου, ενώ συνέχιζε να ανήκει στην Επαρχία Μυλοποτάμου έως το 1950^[1], όπου με νομοθετική πράξη αποδόθηκε στο νομό Ηρακλείου, μαζί με τα μετόχια Καμαριώτη, τα οποία σήμερα ονομάζονται Αηδονοχώρι^[2]. Στις 16 Ιανουαρίου 1867 έγινε στο χωριό μάχη με τους Τούρκους, στην οποία εφονεύθησαν υπό των Τούρκων οι Έλληνες αξιωματικοί υπολοχαγός πεζικού Παλαμάς Βασίλειου αδερφός του ποιητή Κωστή Παλαμά και υπίατρος Βασιλείου Ιωάννης .^[3] Στην επαρχία Μυλοποτάμου υπαγόταν έως και τις αρχες του 20ου αιώνα. Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευσαν στο εξωτερικό μετά τη δεκαετία του ' 60, ωστόσο αρκετοί από αυτούς επιστρέφουν σήμερα και ανακαινίζουν τα παλιά τους πέτρινα σπίτια. Ο γνωστότερος θρύλος είναι αυτός με την καμπάνα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Το σήμαντρο φερόταν να είχε χρυσό βόλι και να ακούγεται μέχρι τα Χανιά. Όταν μπήκαν οι Τούρκοι στην Κρήτη, οι κάτοικοι έκρυψαν την καμπάνα και από τότε εξαφανίστηκε. Το 2004 ξεκίνησε η ανακαίνιση της εκκλησίας και το γεγονός ότι η τελευταία κτίστηκε πάνω σε βράχο, όπου πιθανότατα έκρυψαν οι χωριανοί την καμπάνα, αναπτέρωσε τις ελπίδες για να βρεθεί αυτή.

Εικόνες

Η τουρκική κρήνη
Ο ναός του αγίου Γεωργίου

Βιβλιογραφία

Το Ηράκλειον και ο Νομός του, Έκδοση Νομαρχίας Ηρακλείου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Στοιχεία για το χωριό από το Δήμο Τυλίσου.

↑ http://www.e-demography.gr/ElstatPublications/censuses/docs/eDemography_Metadata_Censuses_Doc_000055_gr.pdf
↑ «ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε.». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2020.
↑ Κρητική Επιθεώρησιος 18 Ιουλίου 1964

[1] ttp://www.e-demography.gr/ElstatPublications/censuses/docs/eDemography_Metadata_Censuses_Doc_000055_gr.pdf

[2] «ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε.». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2020.

[3] Κρητική Επιθεώρησιος 18 Ιουλίου 1964

[1]

[2]

[3]

@@ Γραμμή 22: / Γραμμή 22: @@
 ==Ιστορικά στοιχεία==
-Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, ο Καμαριώτης υπαγόταν στην επαρχία [[Δήμος Μυλοποτάμου|Μυλοποτάμου]], στο σημερινό νομό Ρεθύμνου, ενώ συνέχιζε να ανήκει στην Επαρχία [[Δήμος Μυλοποτάμου|Μυλοποτάμου]] έως το 1950<ref>http://www.e-demography.gr/ElstatPublications/censuses/docs/eDemography_Metadata_Censuses_Doc_000055_gr.pdf</ref>, όπου με νομοθετική πράξη αποδόθηκε στο νομό Ηρακλείου, μαζί μετα μετόχια Καμαριώτη, τα οποία σήμερα ονομάζονται [[Αηδονοχώρι Ηρακλείου|Αηδονοχώρι]]. Στις 16 Ιανουαρίου 1867 έγινε στο χωριό μάχη με τους Τούρκους, στην οποία εφονεύθησαν υπό των Τούρκων οι Έλληνες αξιωματικοί υπολοχαγός πεζικού Παλαμάς Βασίλειου αδερφός του ποιητή Κωστή Παλαμά και υπίατρος Βασιλείου Ιωάννης .<ref>[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/d/4/metadata-1503476926-44037-26450.tkl&do=41112_1964_w.pdf&pageno=630&width=950&height=1558&maxpage=1166&lang=en Κρητική Επιθεώρησιος 18 Ιουλίου 1964]</ref> Στην επαρχία Μυλοποτάμου υπαγόταν έως και τις αρχες του 20ου αιώνα. Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευσαν στο εξωτερικό μετά τη δεκαετία του ' 60, ωστόσο αρκετοί από αυτούς επιστρέφουν σήμερα και ανακαινίζουν τα παλιά τους πέτρινα σπίτια.
+Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας, ο Καμαριώτης υπαγόταν στην επαρχία [[Δήμος Μυλοποτάμου|Μυλοποτάμου]], στο σημερινό νομό Ρεθύμνου, ενώ συνέχιζε να ανήκει στην Επαρχία [[Δήμος Μυλοποτάμου|Μυλοποτάμου]] έως το 1950<ref>http://www.e-demography.gr/ElstatPublications/censuses/docs/eDemography_Metadata_Censuses_Doc_000055_gr.pdf</ref>, όπου με νομοθετική πράξη αποδόθηκε στο νομό Ηρακλείου, μαζί με τα μετόχια Καμαριώτη, τα οποία σήμερα ονομάζονται [[Αηδονοχώρι Ηρακλείου|Αηδονοχώρι]]<ref>{{Cite web|url=https://www.eetaa.gr/index.php?tag=dkmet_details&id=5071|title=ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε.|website=www.eetaa.gr|accessdate=2020-02-05}}</ref>. Στις 16 Ιανουαρίου 1867 έγινε στο χωριό μάχη με τους Τούρκους, στην οποία εφονεύθησαν υπό των Τούρκων οι Έλληνες αξιωματικοί υπολοχαγός πεζικού Παλαμάς Βασίλειου αδερφός του ποιητή Κωστή Παλαμά και υπίατρος Βασιλείου Ιωάννης .<ref>[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/d/4/metadata-1503476926-44037-26450.tkl&do=41112_1964_w.pdf&pageno=630&width=950&height=1558&maxpage=1166&lang=en Κρητική Επιθεώρησιος 18 Ιουλίου 1964]</ref> Στην επαρχία Μυλοποτάμου υπαγόταν έως και τις αρχες του 20ου αιώνα. Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευσαν στο εξωτερικό μετά τη δεκαετία του ' 60, ωστόσο αρκετοί από αυτούς επιστρέφουν σήμερα και ανακαινίζουν τα παλιά τους πέτρινα σπίτια.
 Ο γνωστότερος θρύλος είναι αυτός με την καμπάνα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Το σήμαντρο φερόταν να είχε χρυσό βόλι και να ακούγεται μέχρι τα [[Χανιά]]. Όταν μπήκαν οι Τούρκοι στην [[Κρήτη]], οι κάτοικοι έκρυψαν την καμπάνα και από τότε εξαφανίστηκε. Το [[2004]] ξεκίνησε η ανακαίνιση της εκκλησίας και το γεγονός ότι η τελευταία κτίστηκε πάνω σε βράχο, όπου πιθανότατα έκρυψαν οι χωριανοί την καμπάνα, αναπτέρωσε τις ελπίδες για να βρεθεί αυτή.