Άργος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Mocaic (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Mocaic (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 142: Γραμμή 142:
Στο σημερινό Άργος τα περισσότερα μνημεία είναι αναξιοποίητα, εγκαταλελειμμένα ή ελλιπώς αναστηλωμένα. Μερικά από αυτά είναι:
Στο σημερινό Άργος τα περισσότερα μνημεία είναι αναξιοποίητα, εγκαταλελειμμένα ή ελλιπώς αναστηλωμένα. Μερικά από αυτά είναι:


* Το κάστρο της Λάρισας, οικοδομημένο κατά τους προϊστορικούς χρόνους, το οποίο επισκευάστηκε και επεκτάθηκε αρκετές φορές από την αρχαιότητα και έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο κατά την Ενετοκρατία και την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]].<ref>http://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=argos</ref> Βρίσκεται στην κορυφή του φερώνυμου λόφου, που αποτελεί και το ψηλότερο σημείο της πόλης (289 μ.). Πρώτη φορά το κάστρο αναφέρεται με αφορμή την κατάληψή του το 1203 από το Λέοντα Σγουρό. Στην αρχαιότητα υπήρχε κάστρο και στο γειτονικό λόφο της Ασπίδος, το οποίο ωστόσο δε διασώζεται. Συνδεόμενα με τείχη, τα δύο αυτά κάστρα οχύρωναν την πόλη και την προστάτευαν από εχθρικές επιδρομές.
* Το κάστρο της Λάρισας, οικοδομημένο κατά τους προϊστορικούς χρόνους, το οποίο επισκευάστηκε και επεκτάθηκε αρκετές φορές από την αρχαιότητα και έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο κατά την Ενετοκρατία και την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]].<ref>http://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=argos</ref> Βρίσκεται στην κορυφή του φερώνυμου λόφου, που αποτελεί και το ψηλότερο σημείο της πόλης (289 μ.). Πρώτη φορά το κάστρο αναφέρεται με αφορμή την κατάληψή του το 1203 από το Λέοντα Σγουρό. Στην αρχαιότητα υπήρχε κάστρο και στο γειτονικό λόφο της Ασπίδος, το οποίο ωστόσο δε διασώζεται. Συνδεόμενα με τείχη, τα δύο αυτά κάστρα οχύρωναν την πόλη και την προστάτευαν από εχθρικές επιδρομές. Αρχείο:Το κάστρο της Λάρισας.jpg
[[File:Grækenlands ældste teater i Argos(10.07.05).JPG|thumb|Άποψη του αρχαίου θεάτρου]]
[[File:Grækenlands ældste teater i Argos(10.07.05).JPG|thumb|Άποψη του αρχαίου θεάτρου]]
* Το Αρχαίο Θέατρο, χωρητικότητας 20.000 θεατών, που κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. αντικαθιστώντας το παλαιότερο γειτονικό θέατρο του 5ου π.Χ., και συνδεόταν με την Αρχαία Αγορά, ήταν ορατό σε ολόκληρη την αρχαία πόλη και στον Αργολικό κόλπο. Το 1829 χρησιμοποιήθηκε από τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] για την 4η Εθνοσυνέλευση του νέου ελληνικού κράτους. Σήμερα στεγάζονται στο χώρο πολιτιστικές εκδηλώσεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.<ref>http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=733</ref>
* Το Αρχαίο Θέατρο, χωρητικότητας 20.000 θεατών, που κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. αντικαθιστώντας το παλαιότερο γειτονικό θέατρο του 5ου π.Χ., και συνδεόταν με την Αρχαία Αγορά, ήταν ορατό σε ολόκληρη την αρχαία πόλη και στον Αργολικό κόλπο. Το 1829 χρησιμοποιήθηκε από τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] για την 4η Εθνοσυνέλευση του νέου ελληνικού κράτους. Σήμερα στεγάζονται στο χώρο πολιτιστικές εκδηλώσεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.<ref>http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=733</ref>

Έκδοση από την 16:20, 17 Ιανουαρίου 2020

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Άργος (αποσαφήνιση).

Συντεταγμένες: 37°38′06″N 22°43′44″E / 37.6351°N 22.7288°E / 37.6351; 22.7288

Άργος
Πόλη
Εικόνα
Πανοραμική όψη του Άργους.
Άργος is located in Greece
Άργος
Άργος
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
ΔήμοςΆργους - Μυκηνών
Διοίκηση
 • ΔήμαρχοςΔημήτρης Καμπόσος
Έκταση138 km2
Υψόμετρο42 m
Πληθυσμός22.209
Ταχυδρομικός κώδικας21200
Τηλεφωνικός κωδικός2751
ΠολιούχοςΆγιος Πέτρος ο Θαυματουργός
Ιστοσελίδαargos.gr

Το Άργος είναι πόλη της Πελοποννήσου που ανήκει στο Νομό Αργολίδας. Θεωρείται η αρχαιότερη πόλη στην Ηπειρωτική Ευρώπη λόγω της ύπαρξης πολλών αρχαιολογικών μνημείων που χρονολογούνται από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, όταν αποτελούσε ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού και μια από τις παλαιότερες στον Ελλαδικό χώρο. Είναι η μεγαλύτερη πόλη του νομού με πληθυσμό 22.209 κατοίκους (απογραφή 2011). Αποτελεί κέντρο των εμπορικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων του νομού.

Το Άργος είναι επίσης η έδρα του «καλλικρατικού» Δήμου Άργους-Μυκηνών που έχει πληθυσμό 42.022 κατοίκους και ως προς την έκταση του ταυτίζεται και με την άλλοτε Επαρχία Άργους της οποίας αποτελούσε επίσης έδρα η πόλη. Στον τέως Δήμο ΆργουςΣχέδιο Καποδίστριας») και πλέον στην ομώνυμη δημοτική ενότητα του Δήμου Άργους-Μυκηνών υπάγονται εκτός του Άργους, οι Κοινότητες Δαλαμανάρας, Πυργέλας, Λάλουκα, Κουρτακίου, Ήρας, Ινάχου, Πρόσυμνας, Λιμνών κ.α

Όνομα

Τα ονόματα που προέρχονται από την πόλης Άργους και ακούγονται συχνότερα μέχρι και σήμερα είναι:

Ετυμολογία

Το όνομα της πόλης είναι αρχαιότατο και πολλές θεωρίες έχουν προταθεί για την ετυμολογική προσέγγισή του. Η επικρατέστερη άποψη θεωρεί το όνομα ως κατάλοιπο της πελασγικής γλώσσας, αυτής δηλαδή του λαού που ιστορικά εγκαταστάθηκε πρώτα στην περιοχή του Άργους, στην οποία σήμαινε "κάμπος". Κατά εναλλακτική θεωρία, το όνομα συνδέεται ετυμολογικά με τον Άργο, τον τρίτο βασιλιά της πόλης στην αρχαιότητα, ο οποίος τη μετονόμασε βάσει του ονόματός του, αντικαθιστώντας έτσι την προηγούμενή της ονομασία Φορωνικόν Άστυ. Έχει προταθεί επίσης αντιστοιχία με τη λέξη "άργος" (με αναβιβασμό του τόνου), που σήμαινε "λευκός", πιθανώς από την οπτική εντύπωση που δημιουργούταν σε κάποιον όταν έβλεπε την αργολική πεδιάδα κατά την εποχή του θερισμού. Συναφής είναι και η σύνδεση της λέξης με τη λέξη "αγρός", με αντιμετάθεση δηλαδή των συμφώνων (κατά την εκτίμηση του Στράβωνα).[1]

Ιστορία

Κύριο λήμμα: Αργείοι
Το Ηραίον του Άργους, κατασκευασμένο τον 7ο-5ο π.Χ., αποτελούσε το σημαντικότερο ιερό της Αργολίδας, αφιερωμένο στη θεά Ήρα

Αρχαιότητα

Μυθολογία

Το παλιό δημαρχείο του Άργους

Πρώτος βασιλιάς του Άργους θεωρείται ο Ίναχος, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος, που έδωσε το όνομά του και στον ποταμό της περιοχής. Μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ίδρυσε το Άργος. Δίδαξε στους υπηκόους του την καλλιέργεια της γης, την κατασκευή ενδυμάτων, την επεξεργασία του υάλου και πολυτίμων λίθων.

Η σπουδαιότητα του πολιτισμού του Άργους φαίνεται και από τα έπη του Ομήρου στα οποία όλοι οι Έλληνες (ακόμα και η Ωραία Ελένη) αποκαλούνται "Αργείοι" . Ίσως διότι όλοι οι βασιλικοί οίκοι της Ελλάδος προέρχονται από το Άργος συμπεριλαμβανομένων και των οίκων των Μακεδόνων. Επίσης η σημαντική θέση του Αργειακού πολιτισμού φαίνεται και από τους τραγικούς ποιητές των οποίων πολλές τραγωδίες αναφέρονται στο Άργος· τα εφάμιλλα της Ιλιάδας χαμένα έπη "Θηβαΐς" και "Επίγονοι", ίσως του Ομήρου, κάνουν επιπλέον μνεία για το κλέος του αρχαίου Άργους. Από το Άργος κατάγονται δύο από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, ο Περσέας και ο Ηρακλής. Η τραγωδία του Ευριπίδη "Ηρακλής" αρχίζει επίσης με αναφορά στην εξ Άργους καταγωγή του ήρωα.

Προϊστορία

Το Φορωνικόν Άστυ, όπως ονομαζόταν το Άργος πριν αποκτήσει τη σημερινή ονομασία του, θεωρείται κατά πολλούς ως η πρώτη πόλη του κόσμου.[2][3] Η περιοχή της σημερινής πόλης του Άργους γνώρισε την πρώτη ανθρώπινη εγκατάσταση στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ, στη νεολιθική εποχή. Έκτοτε κατοικήθηκε αδιάλειπτα, κτιζόμενη ξανά και ξανά στην ίδια γεωγραφική θέση που κατέχει μέχρι σήμερα με τους πρώτους αποικιστές της να θεωρούνται κατά την προϊστορική εποχή οι Πελασγοί. Οι πρώτες οικιστικές εγγραφές παρατηρούνται στους πρόποδες του λόφου της Ασπίδας και της Λάρισας, ενώ η εγκατάσταση πληθυσμών στο ανατολικό τμήμα της πόλης συνέβη πολύ αργότερα. Μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη του Άργους έπαιξε η κομβική του θέση ανάμεσα στη Νεμέα, την Κορινθία και την Αρκαδική ενδοχώρα ενώ ευνοήθηκε επίσης και από τη λίμνη της Λέρνας, η οποία έφτανε την τότε εποχή σε απόσταση ενός χιλιομέτρου νότια της πόλης.

Αρχαία Ελλάδα

Αργυρή δραχμή του Άργους. 4ος αι. π.Χ.

Οι Πελασγοί κληροδότησαν στην πόλη πολλές ονομασίες, όπως το ίδιο της το όνομα και τη λέξη "Λάρισα", το όνομα του κάστρου που δεσπόζει στον ομώνυμο λόφο της πόλης, που σημαίνει ακρόπολη. Στον ίδιο λόφο υπήρχε και το ιερό της θεάς Ήρας της Ακραίας, σήμερα το μοναστήρι της Παναγιάς της Κατακεκρυμμένης. Στη Μυκηναϊκή εποχή, το Άργος αποτέλεσε μαζί με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα σημαντική εγκατάσταση με στρατηγική θέση στην εύφορη Αργολική πεδιάδα. Η πόλη διέθετε το δικό της νόμισμα και έφτασε στο απόγειο της ισχύος της κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. υπό την τυραννία του Φείδων, οπότε και υπερείχε των άλλων Πελοποννησιακών πόλεων, κυρίως δε της Σπάρτης. Κατά την περίοδο αυτή, στην πόλη λειτούργησε σχολή γλυπτικής και χαλκοπλαστικής ενώ αξιόλογα ήταν και τα κεραμοποιεία, τα βυρσοδεψεία αλλά και οι βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων που έφτιαχναν ρούχα σε πλούσια ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Χαρακτηριστικό δε είναι ότι κατά τακτά διαστήματα, διοργανωνόταν έκθεση με τα προϊόντα της αργολικής γης. Στο αρχαίο Άργος υπήρχε επίσης πλήθος εορτασμών, κρίνοντας από τις τουλάχιστον 25 γιορτές που έχουν καταγραφεί.[4] Kατά την Κάθοδο των Δωριέων, περί το 1098 π.Χ., το Άργος ήταν διαιρεμένο σε τέσσερις συνοικίες, η καθεμία από τις οποίες κατοικείτο από διαφορετική φυλή. Η αποδυνάμωση και η απώλεια του γοήτρου του Άργους επήλθε αργότερα, αφενός, με την άρνησή του να παρέχει προμήθειες και να συμμετάσχει στους Ελληνο-περσικούς πολέμους και αφετέρου, με την ουδέτερη στάση που διατήρησε αργότερα, κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Ρωμαϊκή περίοδος

Στη χρονική περίοδο αυτή αρχίζει η παρακμή και του εμπορικού χαρακτήρα της πόλης και η αλλαγή του πολεοδομικού ιστού της, ιδίως λόγω της επιδρομής των Γότθων το 396, με την αρχαία αγορά να παύει να αποτελεί σημείο συνάντησης και την κίνηση της πόλης να μεταφέρεται στην ανατολική συνοικία, στα όρια των σημερινών οδών Δαναού και Αγίου Κωνσταντίνου. Στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία το Άργος ανήκε στην αρχικά στο Θέμα Ελλάδος και στην συνέχεια στο Θέμα Πελοποννήσου.

Μεσαίωνας

Λέων Σγουρός

Σφραγίδα του Λέων Σγουρού

Στις αρχές του 13ου αιώνα ο Έλληνας άρχοντας από το Ναύπλιο Λέων Σγουρός επαναστάτησε ενάντια στον αυτοκράτορα Αλέξιο Γ' και αυτονακηρύχθηκε άρχοντας. [5] Ο Λέων Σγουρός με αφετηρία την πατρίδα του κατέλαβε το Άργος και την Κόρινθο, θανάτωσε τον εκεί αρχιεπίσκοπο γκρεμίζοντας τον από την Ακροκόρινθο αφού προηγουμένως τον τύφλωσε. [6] Η κυριαρχία του Σγουρού σύντομα επεκτάθηκε από το Ναύπλιο μέχρι τη Βοιωτία (1203). Τον επόμενο χρόνο οι Φράγκοι εκστράτευσαν και κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη στην Δ' Σταυροφορία (1204), ο Αλέξιος Γ' ζήτησε καταφύγιο στη Λάρισα, και έδωσε στον Σγουρό την κόρη του Ευδοκία Αγγελίνα ως σύζυγο και τον τίτλο του [[Δεσπότης|Δεσπότη]. Ο Σγουρός δεν βρήκε υποστήριξη από τον τοπικό Ελληνικό πληθυσμό λόγω της τυραννικής του διακυβέρνησης και κατέφυγε στο Κάστρο Ακροκορίνθου όπου και οχυρώθηκε (1205). Οι Φράγκοι μετά τον θρίαμβο τους στην Μάχη του ελαιώνα του Κούντουρα πολιόρκησαν την ηγεμονία του Σγουρού στην οποία ανήκε και το Άργος, ο ίδιος παρέμεινε οχυρωμένος στην Ακροκόρινθο. Ο Σγουρός δεν άντεξε τελικά την ταπείνωση και αυτοκτόνησε πέφτοντας έφιππος στα βράχια από το κάστρο της Ακροκορίνθου (1208).[7] Μετά τον θάνατο του Σγουρού η πτώση της ηγεμονίας του στους Φράγκους ήταν θέμα χρόνου : έπεσε πρώτα η Ακροκόρινθος (1209), ακολούθησαν το Άργος και το Ναύπλιο (1212).

Φραγκοκρατία

Σφραγίδα του Όθων ντε Λα Ρος

Ο Δούκας των Αθηνών Όθων ντε Λα Ρος που ήταν πρωταγωνιστής στην Άλωση των τριών πόλεων ανέλαβε την διοίκηση στα Τιμάρια Άργους και Ναυπλίας. Τα τιμάρια κληρονόμησε ο γιος του Όθων λόρδος του Ρέι που τα πούλησε στον αδελφό του δούκα τον Αθηνών Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος με 15.000 χρυσά υπέρπυρα.[8] Ο Πρίγκιπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος ήταν μέχρι το 1259 ο ισχυρότερος άρχοντας των Λατίνων στην κεντρική Ελλάδα, ο Οίκος ντε Λα Ρος ήταν υποτελής του.[9][10] Ο Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος μετά τον θρίαμβο στην μάχη της Μάχη της Πελαγονίας (1259) διέλυσε την Λατινική Αυτοκρατορία και δημιούργησε ξανά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος συνελήφθη αιχμάλωτος του Μιχαήλ Παλαιολόγου, απελευθερώθηκε αφού του παρέδωσε πολλές πόλεις στην νότια Πελοπόννησο αλλά τα Τιμάρια του Άργους και του Ναυπλίου παρέμειναν στους Λατίνους.[11][12] Τα τιμάρια ανήκαν πάντα στο Δουκάτο Ο Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν κληρονόμησε το δουκάτο των Αθηνών (1309) αλλά ο ίδιος και οι μεγαλύτεροι ιππότες των Φράγκων έπεσαν τον Μάρτιο του 1311 στην Μάχη του Κηφισού εναντίον των Καταλανών. Την επόμενη μέρα οι Καταλανοί κατέλαβαν το δουκάτο των Αθηνών, με την στρατιωτική τους ικανότητα απείλησαν να κυριεύσουν το Άργος και το Ναύπλιο.[13][14]

Η χήρα του Γκωτιέ Ιωάννα του Σατιγιόν με υποστήριξη από το Ανδεγαυικό Βασίλειο της Νεαπόλεως και τον πάπα απέκτησε προμήθειες και στρατό, διόρισε τους ισχυρούς Φράγκους ευγενείς Γουόλτερ και Φραγκίσκο του Φουτσερόλ να κυβερνήσουν τα τιμάρια στο όνομα της.[15] Η υποστήριξη που είχε από τους ισχυρούς αδελφούς Φουτσερόλ την βοήθησαν παρά τις καταστροφικές επιδρομές των Καταλανών να κρατήσει τα τιμάρια την επόμενη δεκαετία.[16][17] Ο γιος της Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν έκανε επίμονες προσπάθειες να ανακαταλάβει την Αθήνα αλλά ήταν όλες αποτυχημένες επειδή δεν είχε τα μέσα και η Δημοκρατία της Βενετίας δεν τον υποστήριξε. Διατήρησε στην κατοχή του τα Τιμάρια του Άργους και του Ναυπλίου μέχρι την εποχή που σκοτώθηκε στην μάχη του Πουατιέ (1356) αλλά δεν τα επισκέφτηκε ποτέ. Οι απειλές των Καταλανών ανάγκασαν τον Γκωτιέ ΣΤ΄ να κτίσει άλλα δυο νέα κάστρα στο Κιβέρι Αργολίδας και στο Άκρα Θερμήσι.[18][19] Τα έγγραφα δείχνουν ότι η περιοχή ήταν πολύ πλούσια και τον 14ο αιώνα υπήρχε μεγάλη παραγωγή σε χαρούπια, σταφίδες, ρητίνη, βαμβάκι και γινόταν εξαγωγή λινών υφασμάτων.[20] Ο Γκι έφτασε στα Τιμάρια τον Δεκέμβριο του 1364 για να αναλάβει προσωπική διακυβέρνηση, για να συμφιλιωθεί με τον τοπικό πληθυσμό πήρε σύζυγο από την περιοχή. Ο Γκι αντιμετώπισε μεγάλες απειλές από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με ασταμάτητες επιδρομές αλλά στάθηκε θαρραλέος πολεμιστής.[21] Για να εξασφαλίσει καλύτερα τα εδάφη του έγινε Βενετός πολίτης (22 Ιουλίου 1362), η εξέλιξη αυτή έφερε επέμβαση της Βενετίας στην περιοχή.[22][23]

Βενετοκρατία

Τον Γκι κληρονόμησε η κόρη του Μαρία του Ανγκιάν (1376) σε ηλικία μόλις 10 ετών, κυβέρνησε τα τιμάρια υπό την κηδεμονία του θείου της Λουδοβίκου του ανγκιάν. Ο θείος της την αρραβώνιασε με τον Πέτρο Κορνάρο που έμενε στο Άργος γιο του πλούσιου ευγενή από την Βενετία Φεντερίγκο Κορναρο, ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για να μεταβιβαστούν τα Τιμάρια στην Βενετία. Ο συγγραφέας Άνθονι Λούτρελ (γεν. το 1932) γράφει : "Οι Βενετοί εκείνη την εποχή θεωρούσαν τις περιοχές αυτές κτήσεις τους".[24] Το ζεύγος ήταν ανήλικοι και είχαν την υποστήριξη του Φεντερίγκο Κορνάρο μέχρι τον θάνατο του (1382). Ο Πέτρο Κορνάρο πέθανε πρόωρα (1388) και η Μαρία που είδε ότι δεν μπορούσε να κυβερνήσει μόνη της πούλησε τα Τιμάρια στην Δημοκρατία της Βενετίας, από τότε ξεκίνησε επίσημα στο Άργος η Βενετοκρατία που θα κρατήσει περίπου έναν αιώνα. Ο Δεσπότης του Μοριά Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος με σύμμαχο τον πεθερό του Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι και με την βοήθεια ενός Οθωμανικού στρατού υπό την ηγεσία του Εβρενός επιτέθηκαν στους Βενετούς για να εμποδίσουν την άφιξη τους. Οι Βενετοί έδιωξαν εύκολα τον Νέριο Ατζαγιόλι αλλά ο Δεσπότης του Μοριά είχε στην κατοχή του το Άργος, το Ναύπλιο, το Κιβέρι Αργολίδας και το Θερμήσι μέχρι τις 11 Ιουνίου 1394.[25][26][27] Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου (1394) ο Ένγκεμπερτ του Ανγκιάν ο πρώτος από τα αδέλφια που δέχτηκε τα τιμάρια διεκδίκησε την κληρονομιά του αλλά υποχώρησε ύστερα από τις μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις των Βενετών για αποζημιώσεις.[28]

Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν και λεηλάτησαν το Άργος, ερήμωσαν την πόλη και πούλησαν όλους τους κατοίκους σαν σκλάβους (1397).[29][30] Οι Βενετοί εποίκησαν ξανά την περιοχή με Αρβανίτες και τους πρόσφεραν τεράστιες φοροαπαλλαγές για να δεχτούν να μείνουν μόνιμα στο Άργος, οι Αρβανίτες και οι παλιοί Έλληνες κάτοικοι υπηρέτησαν στον Βενετσιάνικο στρατό σαν μισθοφόροι.[31] Οι περισσότεροι ιστορικοί αναφέρουν ότι ο Γαλλικός όρος "Αργκουλέτ" προέρχεται από τους Γάλλους στρατιώτες με καταγωγή από το Άργος.[32]

Πτώση στους Οθωμανούς

Ο Μεγάλος Βεζίρης Μαχμούτ Πασάς Αντζέλοβιτς, κατακτητής του Άργους

Οι Οθωμανοί κήρυξαν τον πόλεμο στους Βενετούς τον Νοέμβριο του 1462 με το πρόσχημα ότι είχαν προσφέρει άσυλο σε κάποιον κλέφτη Αρβανίτη φυγά που είχε δραπετεύσει στην Κορώνη και οι Βενετοί αρνήθηκαν να τον παραδώσουν.[33] Η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν εκείνη την εποχή στο αποκορύφωμα της δύναμης της, είχε προηγηθεί η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή (1453), ακολούθησε η πτώση των τελευταίων Ελληνικών κρατών όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά και η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας (1461). Ο Οθωμανός κυβερνήτης του Μοριά Ισά-Μπέης Ισάκοβιτς κατέλαβε με προδοσία το Άργος (3 Απριλίου 1463).[34] Η Δημοκρατία της Βενετίας, ο Ούγγρος βασιλιάς Ματθαίος Κορβίνος και ο Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας δημιούργησαν με τον πάπα Πίο Β΄ συμμαχία εναντίον της Τουρκίας (19 Οκτωβρίου 1463).[35]

Οι Βενετοί με τον Αλβίζε Λορεντάν και τον στρατηγό του Μπερτόλντο Έστε επιτέθηκαν με 20.000 άντρες στην Πελοπόννησο και ανακατέλαβαν προσωρινά το Άργος. Ο Μωάμεθ ο Πορθητής έστειλε νέες ισχυρές δυνάμεις με τον Μεγάλο Βεζύρη Μαχμούτ Πασάς Αντζέλοβιτς, ο στρατός των Βενετών που βρισκόταν στο μεταξύ στην Ακροκόρινθο, ηττήθηκε από τον Τουραχάνογλου Ομέρ Μπέη και ο Έστε σκοτώθηκε στην μάχη.[36] Ο Βεζίρης εκμεταλλεύτηκε την διάλυση του Βενετσιάνικου στρατού από επιδημία δυσεντέριας, κατέλαβε το Άργος και το ισοπέδωσε. Στην Συνθήκη που ακολούθησε όταν έληξε ο Πρώτος Βενετοτουρκικός πόλεμος (1479) το Άργος πέρασε οριστικά στους Οθωμανούς, το γειτονικό Ναύπλιο αντίθετα παρέμεινε στους Βενετούς μέχρι την λήξη του Γ΄ Βενετοτουρκικού Πολέμου (1540).

Νεώτερα χρόνια

Τουρκοκρατία

Κάστρο Άργους

Επί τουρκοκρατίας και πριν την επανάσταση, η πόλη του Άργους ήταν χωρισμένη σε τέσσερις μαχαλάδες. Ο βορειοανατολικός μαχαλάς, ή αλλιώς ο Ρωμαϊκός μαχαλάς, αναφερόταν και ως "συνοικία των απίστων της κωμόπολης Άρχος" σε τουρκικά έγγραφα. Ο βορειοδυτικός, ή αλλιώς Λιεπούρ μαχαλάς (συνοικία των Λαγών), αποτελούσε τόπο κατοικίας πολλών Αλβανών και ευυπόληπτων οικογενειών ενώ ο νοτιοδυτικός ονομαζόταν Μπεκήρ Εφέντη μαχαλάς. Τέλος, ο Καραμουτζά ή αλλιώς Μπεσικλέρ μαχαλάς, αποτελών το νοτιοανατολικό τμήμα της πόλης, ήταν τόπος κατοικίας των επιφανέστερων Τούρκων, περιλαμβάνοντας επίσης τζαμί (τη σημερινή εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου), νεκροταφείο Τούρκων, το Σεράι του Αλή Νακήν Μπέη, λουτρά και τουρκικό σχολείο. Την περίοδο αυτή αρχίζει να διαμορφώνεται και το παζάρι του Άργους βόρεια από τους στρατώνες του Καποδίστρια, στο σημείο όπου πραγματοποιείται ακόμα και σήμερα. Σύμφωνα, μάλιστα, με την πολεοδομία των οθωμανικών πόλεων, στο χώρο αυτό βρισκόταν και το κεντρικό τζαμί.

Η δόμηση του Άργους είναι την περίοδο αυτή άναρχη, με τα σπίτια να κατασκευάζονται, όπως παρατηρεί και ο περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ, "χωρίς ευθυγραμμία, χωρίς τάξη, πεταμένα εδώ και εκεί, χωρισμένα από αυλές και ακαλλιέργητες εκτάσεις". Ο Λιεπούρ μαχαλάς παρουσιάζει μεγαλύτερη κανονικότητα, με την ύπαρξη μεγαλύτερων δρόμων και οικοδομικών νησίδων, αντίθετα από τη δαιδαλώδη μορφή των μαχαλάδων Μπεκήρ Εφέντη και Καραμουτζά. Και στις τέσσερις γειτονιές, ωστόσο, παρατηρούνταν τρεις μορφές δρόμων. Αυτές περιελάμβαναν τους κύριους δρόμους, με καθαρά δημόσιο χαρακτήρα, που εξασφάλιζαν επικοινωνία μεταξύ των συνοικιών (όπως κατά προσέγγιση οι σημερινές οδοί Κορίνθου, Ναυπλίου και Τριπόλεως), τους δευτερεύοντες δρόμους που οδηγούσαν στο εσωτερικό των μαχαλάδων, με ημιδημόσιο χαρακτήρα, και την τρίτη κατηγορία δρόμων, τα αδιέξοδα δρομάκια πρόσβασης στο εσωτερικό οικοδομικών νησίδων με ιδιωτικό χαρακτήρα, που εξυπηρετούσαν κατοικίες μιας ευρείας οικογένειας. Κατάλοιπα της διαρρύθμισης αυτής είναι φανερά ακόμα και σήμερα στη δομή του Άργους, αφού χαρακτηρίζεται από λαβυρινθώδεις δρόμους, σοκάκια και πυκνοδομημένα σπίτια.

Η πόλη παρέμεινε υπό οθωμανικό έλεγχο, με εξαίρεση την Ενετοκρατία του 1687–1715, μέχρι την Επανάσταση του 1821. Μετά την κήρυξη της επανάστασης, οι πλούσιες οθωμανικές οικογένειες μετακόμισαν στο Ναύπλιο, θεωρώντας τα τείχη του ασφαλέστερα. Ύστερα από μια βραχεία περίοδο αυτοδιοίκησής του από το Σταματέλλο Αντωνόπουλο, αποτέλεσε την έδρα της Α΄ Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου και αργότερα εντάχθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας.

Νεώτερη Ελλάδα

Με την άφιξη του Καποδίστρια, γίνονται προσπάθειες ώστε το Άργος, ένα μικρό, αγροτικό χωριό, να εκσυγχρονιστεί και ανατίθεται το 1828 στον μηχανικό και αξιωματικό του γαλλικού στρατού Σταμάτη Βούλγαρη η εκπόνηση ενός πολεοδομικού σχεδίου της πόλης, που περιελάμβανε τη δημιουργία πλατειών και τη χάραξη δρόμων. Εντούτοις, τόσο αυτό το σχέδιο όσο και το επόμενο, από το Γερμανό στρατιωτικό ντε Μποροζίν, δε χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από τους κατοίκους και υπόκεινται σε αναθεωρήσεις, μέχρι που η εκδοχή του αρχιτέκτονα Λάμπρου Ζαβού εφαρμόζεται μερικώς, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερες παρεκκλίσεις από τον προεπαναστατικό ιστό (παράδειγμα η δίχως σχεδίου επέκταση της πόλης ανατολικά της οδού Ινάχου έως και το ύψος όπου βρίσκονται σήμερα οι σιδηροδρομικές γραμμές).

Λίγο μετά την ανακοίνωση της μεταφοράς της ελληνικής πρωτεύουσας από το Ναύπλιο, μεγάλες πιθανότητες απέκτησε το ενδεχόμενο να οριστεί το Άργος πρωτεύουσα, αντί της επίσης υποψήφιας Αθήνας. Μάλιστα, οι κάτοικοι του Ναυπλίου υποστήριζαν την πρόταση αυτή, θεωρώντας το Άργος πόλη ασφαλέστερη και πιο προνομιούχα, με φυσική φρούρηση και κοντινό λιμάνι που λειτουργούσε ως φυσικό οχύρωμα. Επίσης, επικαλούνταν ως λόγο και το γεγονός ότι στην Αθήνα η πλειοψηφία της κρατικής γης ανήκε στην Εκκλησία, επομένως η ανέγερση οποιουδήποτε κρατικού κτιρίου θα απαιτούσε απαλλοτριώσεις, κάτι που δεν ίσχυε στο Άργος των άφθονων διαθέσιμων εκτάσεων. Ωστόσο, η ιδέα του Άργους ως πρωτεύουσα απορρίφθηκε από τον πατέρα του Όθωνα, Λουδοβίκο, ο οποίος επέμενε στην πρόταση που χάριζε τον τίτλο στην Αθήνα.[37]

Στη σημερινή εποχή, το Άργος αποτελεί την πολυπληθέστερη πόλη του Νομού Αργολίδας και συγκεντρώνει πολλές από τις υπηρεσίες του. Πρωταρχικές οικονομικές δραστηριότητες αποτελούν η γεωργία και το εμπόριο. Εντούτοις, παρατηρείται μια σταθερή άφιξη τουριστών με ενδιαφέρον για την ιστορία και τα αρχαιολογικά ευρήματά του.

Χαρακτηριστικά της πόλης

Το Άργος οριοθετείται βόρεια από τον ξεροπόταμο Ξεριά (Χάραδρο), στα ανατολικά από τον Ίναχο ποταμό και το ρέμα της Πάνιτσας (που πηγάζει από τον τελευταίο), στα δυτικά από το λόφο της Λάρισας (όπου είναι χτισμένο και το μοναστήρι της Παναγιάς της Κατακεκρυμμένης- Πορτοκαλούσας) και το λόφο της Ασπίδος (ή το λόφο του Προφήτη Ηλία) και στα νότιο τμήμα του από το Νότιο Περιφερειακό. Η πλατεία του Αγίου Πέτρου (πρώην πλατεία Ομονοίας[38]) με τον ομώνυμο καθεδρικό ναό αποτελεί το κέντρο της πόλης, ενώ χαρακτηριστικές πλατείες είναι η πλατεία Δημοκρατίας (ανεπίσημα πλατεία Λαϊκής Αγοράς), η Πλατεία Δερβενακίων (ανεπίσημα πλατεία Σταραγοράς) και η πλατεία Δικαστηρίων (όπου βρίσκεται το Ειρηνοδικείο της πόλης). Το Πάρκο του Μπόνη αποτελεί τον μεγαλύτερο χώρο πρασίνου στο κέντρο της πόλης.

Οι σημαντικότερες συνοικίες είναι τα Γεφύρια, τα Τσαμέικα, τα Λαγκαδιανά, ο Συνοικισμός, ο Άγιος Βασίλειος, οι Παλιές και οι Νέες Εργατικές Κατοικίες, ο Νέος Κόσμος, ο Αϊ-Γιάννης, η Αγία Αικατερίνη και ο Άγιος Νικόλαος (από τις ομώνυμες εκκλησίες που βρίσκονται σε κάθε περιοχή), ενώ στα περίχωρα του Άργους αξιοσημείωτες περιοχές είναι η Δαλαμανάρα η Χαλέπα και οι Φυστικιές.

Στη σημερινή εποχή, οι πιο εμπορικοί δρόμοι της πόλης είναι αυτοί που βρίσκονται στα πέριξ της πλατείας του Αγίου Πέτρου (οδός Καποδιστρίου, Δαναού, Βασιλέως Κωνσταντίνου) καθώς και η οδός Κορίνθου. Οι πεζόδρομοι (οι πεζοδρομημένες, δηλαδή, οδοί Μιχαήλ Στάμου, Παναγή Τσαλδάρη και Ελ. Βενιζέλου) αποτελούν το πιο δημοφιλές σημείο της πόλης, όπου βρίσκεται συγκεντρωμένος μεγάλος αριθμός εμπορικών καταστημάτων και καφετεριών.

Συγκοινωνία

Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Άργους

Το Άργος συνδέεται μέσω τακτικών λεωφορειακών δρομολογίων με γειτονικές περιοχές καθώς και με απευθείας δρομολόγια για την Αθήνα. Επίσης τόσο στην πλατεία Αγίου Πέτρου όσο και στην πλατεία Δημοκρατίας (λαϊκή αγορά) υπάρχει πιάτσα ταξί. Η πόλη διαθέτει και έναν σιδηροδρομικό σταθμό, ο οποίος δεν λειτουργεί λόγω της επ' αόριστον διακοπής όλων των σιδηροδρομικών δρομολογίων στο τμήμα της Πελοποννήσου από τον ΟΣΕ. Στα τέλη του 2014 ανακοινώθηκε πως υπήρχε η πρόβλεψη για επαναλειτουργία των δρομολογίων στο τμήμα Άργους-Ναυπλίου-Κορίνθου, με σύνδεση με τον Προαστιακό.[39][40]

Εκπαίδευση

Η πόλη διαθέτει πλήθος εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τα οποία εξυπηρετούν και τις γειτονικές αραιοκατοικημένες περιοχές και χωριά. Στο Άργος λειτουργούν δέκα δημοτικά, τέσσερα γυμνάσια, τρία Γενικά Λύκεια, ένα Επαγγελματικό Λύκειο και ένα Μουσικό Λύκειο. Όσον αφορά την ιδιωτική εκπαίδευση, το Άργος διαθέτει 2 ιδιωτκά σχολεία Α/Βάθμιας εκπαίδευσης και 1 ιδιωτικό σχολείο Β/Βάθμιας εκπαίδευσης. Επιπλέον λειτουργεί το ΙΕΚ Τουριστικών Επαγγελμάτων και Μαγειρικής.

Όσον αφορά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, λειτουργεί παράρτημα της ΑΣΠΑΙΤΕ.[41] και το Τμήμα Αργοτικής Οικονομίας (λειτουργία το ακαδ. έτος 2020-2021) του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Οι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε δύο βιβλιοθήκες, την Παιδική-Νεανική Βιβλιοθήκη Άργους στην παιδική χαρά Μπόνη και την Βιβλιοθήκη του "Δαναού" στο κέντρο της πόλης.[42]

Αθλητισμός

Το Άργος φιλοξενεί δυο αθλητικά σωματεία με παρουσία σε εθνικούς αγώνες και πολλά επιτεύγματα, την ποδοσφαιρική ομάδα του Παναργειακού που ιδρύθηκε το 1926 και την ομάδα χάντμπολ του Διομήδη που ιδρύθηκε το 1976. Ο Διομήδης Άργους είναι ο μοναδικός αθλητικός σύλλογος από την επαρχία που έχει κατακτήσει ένα ευρωπαϊκό κύπελλο.

Σημαντικά μνημεία

Στο σημερινό Άργος τα περισσότερα μνημεία είναι αναξιοποίητα, εγκαταλελειμμένα ή ελλιπώς αναστηλωμένα. Μερικά από αυτά είναι:

  • Το κάστρο της Λάρισας, οικοδομημένο κατά τους προϊστορικούς χρόνους, το οποίο επισκευάστηκε και επεκτάθηκε αρκετές φορές από την αρχαιότητα και έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο κατά την Ενετοκρατία και την Ελληνική Επανάσταση του 1821.[43] Βρίσκεται στην κορυφή του φερώνυμου λόφου, που αποτελεί και το ψηλότερο σημείο της πόλης (289 μ.). Πρώτη φορά το κάστρο αναφέρεται με αφορμή την κατάληψή του το 1203 από το Λέοντα Σγουρό. Στην αρχαιότητα υπήρχε κάστρο και στο γειτονικό λόφο της Ασπίδος, το οποίο ωστόσο δε διασώζεται. Συνδεόμενα με τείχη, τα δύο αυτά κάστρα οχύρωναν την πόλη και την προστάτευαν από εχθρικές επιδρομές. Αρχείο:Το κάστρο της Λάρισας.jpg
Άποψη του αρχαίου θεάτρου
  • Το Αρχαίο Θέατρο, χωρητικότητας 20.000 θεατών, που κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. αντικαθιστώντας το παλαιότερο γειτονικό θέατρο του 5ου π.Χ., και συνδεόταν με την Αρχαία Αγορά, ήταν ορατό σε ολόκληρη την αρχαία πόλη και στον Αργολικό κόλπο. Το 1829 χρησιμοποιήθηκε από τον Καποδίστρια για την 4η Εθνοσυνέλευση του νέου ελληνικού κράτους. Σήμερα στεγάζονται στο χώρο πολιτιστικές εκδηλώσεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.[44]
  • Η Αρχαία Αγορά, πλησίον του Αρχαίου Θεάτρου, διαμορφώθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. σε κεντρικό σημείο όπου κατέληγαν οδοί από την Κόρινθο, το Ηραίο και την Τεγέα. Στο χώρο έχουν εκσκαφεί Βουλευτήριο, που κατασκευάστηκε το 460 π.Χ. όταν το Άργος υιοθέτησε το δημοκρατικό πολίτευμα, Ιερό του Λυκείου Απόλλωνα και παλαίστρα, μεταξύ άλλων.[45]
  • To "Κριτήριον"-Νυμφαίο του Άργους, ένα αρχαίο μνημείο στη νοτιοδυτική μεριά της πόλης, στους πρόποδες της Λάρισας, το οποίο πήρε τη σημερινή του μορφή από τον 6ο ως τον 3ο αιώνα π.Χ. Χρησίμευσε αρχικά ως δικαστήριο του αρχαίου Άργους, παρόμοιο με τον Άρειο Πάγο της Αθήνας. Εκεί, κατά τη μυθολογία, δικάστηκε η Υπερμνήστρα, μία από τις 50 κόρες του Δαναού, του πρώτου βασιλιά του Άργους. Αργότερα, επί βασιλείας του Αδριανού, δημιουργήθηκε στο χώρο κρήνη για την περισυλλογή και διοχέτευση νερού από το Αδριάνειο Υδραγωγείο που βρισκόταν βόρεια της πόλης. Ο χώρος συνδέεται με πλακόστρωτο μονοπάτι με το αρχαίο Θέατρο.[46]
  • Οι Στρατώνες του Καποδίστρια αποτελούν διατηρητέο κτίριο με μακρά ιστορία. Κατασκευασμένοι τη δεκαετία 1690 επί Ενετοκρατίας, χρησίμευσαν αρχικά ως νοσοκομείο υπό τη διεύθυνση των Αδελφών του Ελέους. Επί Τουρκοκρατίας χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως αγορά και έπειτα ως ταχυδρομείο. Το 1829 επιδιορθώθηκαν από τον Καποδίστρια σοβαρές ζημιές που είχαν υποστεί κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και έκτοτε κτίσμα μετατράπηκε σε στρατώνα ιππικού, σχολείο (1893-1894), εκθεσιακό χώρο (1899), χώρο στέγασης Μικρασιατών προσφύγων (1920 κ.ε.) και χώρο ανακρίσεων και βασανιστηρίων (επί Κατοχής). Το 1955-68 χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά από το Στρατό ενώ σήμερα στεγάζει το Βυζαντινό Μουσείο Άργους, εκθέσεις και τοπικά σωματεία.[47]
  • H Δημοτική Νεοκλασική Αγορά (ή οι κατά κόσμον "Καμάρες", από τις καμάρες που κοσμούν το κτίριο), κατασκευασμένη το 1889, η οποία βρίσκεται πλησίον της πλατείας Δημοκρατίας και αποτελεί ένα από τα εξοχότερα δείγματα έντεχνης αρχιτεκτονικής του νεότερου Άργους, σε σχέδια τεχνοτροπίας του Τσίλλερ. Πρόκειται για ένα επίμηκες, με δύο διαδρόμους κάθετους μεταξύ τους, διατηρητέο κτίσμα, στο χώρο του οποίου λειτουργούν μικρά καταστήματα.[48]
  • Το Καποδιστριακό σχολείο, στο κέντρο της πόλης, κατασκευασμένο το 1830, στα πλαίσια των προσπαθειών του Καποδίστρια να επενδύσει στην παιδεία του έθνους και στην ανέγερση διδακτηρίων. Κτισμένο από τον αρχιτέκτονα Λάμπρο Ζαβό, στέγαζε 300 μαθητές, ωστόσο στην πορεία του χρόνου λόγω λειτουργικών δυσκολιών εγκαταλείφθηκε και κατέρρευσε μερικώς. Μετά από τρεις επισκευές, με την τελευταία το 1932, αναβαθμίστηκε η εικόνα του και ο νεοκλασικός χαρακτήρας του και σήμερα στεγάζει το 1ο Δημοτικό σχολείο της πόλης.[49]
  • Το παλιό Δημαρχείο στην οδό Δαναού, κτισμένο επί Καποδίστρια το 1830, που χρησίμευσε αρχικά ως Ειρηνοδικείο, Δημογεροντία του Άργους, Καραμπινιερία και ακόμα και φυλακές. Από το 1987 μέχρι το 2012 στεγαζόταν εδώ το Δημαρχείο της πόλης. Το Δημαρχείο βρίσκεται σήμερα σε νέο χώρο στην οδό Καποδιστρίου.
  • Η Οικία Γόρδωνος, κατασκευασμένη το 1829 από το φιλέλληνα Thomas Gordon, η οποία χρησίμευσε ως Παρθεναγωγείο, χοροδιδασκαλείο, στέγη του 4ου Συντάγματος Πυροβολικού και σήμερα ως στέγη του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (Institut Français d' Athènes).[50]
  • Η Οικία Σπυρίδωνος Τρικούπη (κτισμένη το 1900), όπου γεννήθηκε και έζησε στα νεανικά του χρόνια ο πολιτικός. Στο οίκημα, το οποίο δεν είναι ανοιχτό στο κοινό, υπάρχει και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαράλαμπου όπου βαπτίστηκε ο Τρικούπης.[51]
  • Η Οικία του στρατηγού Τσώκρη, εξέχουσας στρατιωτικής προσωπικότητας του 1821 και μετέπειτα βουλευτή του Άργους.
  • Ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου, ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια της Τουρκοκρατίας στο σημερινό Άργος. Η ημερομηνία κατασκευής του υπολογίζεται στην περίοδο 1570-1600, αποτελώντας ένα από τα αρχαιότερα μουσουλμανικά τεμένη. Είναι βέβαιη η ύπαρξη και μιναρέ, ο οποίος δε διασώζεται σήμερα. Επί Τουρκοκρατίας, λειτούργησε ως τζαμί και νεκροταφείο Οθωμανών ενώ το 1871, το μνημείο μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό.[52]
  • Οι θαλαμωτοί τάφοι του λόφου της Ασπίδος
  • Η πυραμίδα του Ελληνικού κοντά στο χωριό Κεφαλάρι Άργους (περιοχές του Δήμου Άργους-Μυκηνών). Χρονολογείται στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα και υπάρχουν αρκετές θεωρίες για τη χρήση που μπορεί να είχε (τύμβος, οχυρό, φρυκτώριο). Σε αντίθεση με την αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα χρονολόγηση του μνημείου, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το πυραμοειδές αυτό κτίσμα κτίστηκε λίγο μετά τους τάφους των Φαραώ, τις γνωστές πυραμίδες και υποδηλώνει τη σχέση των Αργείων με την Αίγυπτο.

Πολλά ακόμα αρχαιολογικά ευρήματα, που χρονολογούνται από την προϊστορική περίοδο, βρίσκονται στο μουσείο του Άργους το οποίο στεγάζεται στο παλαιό κτίριο του Καλλέργη, στην πλατεία Αγίου Πέτρου. Άξιο προσοχής είναι και το αεροδρόμιο του Άργους, στην ομώνυμη περιοχή (Αεροδρόμιο) στα περίχωρα της πόλης. Ο χώρος δημιουργήθηκε το 1916-1917 και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο για την εκπαίδευση των νέων Ικάρων της σχολής Καμπέρου, ενώ αποτέλεσε, επίσης, σημείο αναφοράς και οργάνωσης των ελληνικών αεροπορικών δυνάμεων στη νότια Ελλάδα. Παράλληλα, το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς για την εξαπόλυση των σμηνών τους κατά τη μάχη της Κρήτης. Η τελευταία λειτουργία του ήταν, μέχρι το 1985, η αξιοποίησή του ως χώρος προσγείωσης/απογείωσης ψεκαστικών αεροπλάνων (για τον ψεκασμό των ελαιώνων).[53]

Σημαντικά πρόσωπα

Αδελφοποιημένες πόλεις

Ο Δήμος Άργους έχει αδελφοποιηθεί με τις παρακάτω πόλεις:

Συμμετοχή σε ευρωπαϊκά δίκτυα

Το Άργος είναι επικεφαλής πόλη του ευρωπαϊκού δικτύου των αρχαιότερων πόλεων της Ευρώπης (Most Ancient European Town's Network, ΜΑΕΤΝ), δικτύου που δημιουργήθηκε ύστερα από σχετική ιδέα και πρόταση του Δήμου Άργους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πρώτη συνεδρίαση των μελών του δικτύου έγινε στο Άργος στις 22-24 Ιουνίου 1994.[54]

Πηγές

  • Σωτήριος Λιολίτσας, Άργος, http://www.panargeiakos.gr/Argolida.html
  • Σωτήριος Λιολίτσας, Η σχολή γλυπτικής και χαλκοπλαστικής στο Άργος κατά την αρχαιότητα, εφημερίδα "Αργειακόν Βήμα", αρ. φύλλου 2348
  • Άγγ. Κλειώση, Αργείων Βασιλέων Μέλαθρον, εκδόσεις Αθανασίου Τσόκα, Πρέβεζα

Παραπομπές

  1. http://argolikivivliothiki.gr/2010/09/27/%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%84%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82/
  2. http://argolikivivliothiki.gr/tag/%CF%86%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%85/
  3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2018. 
  4. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015. 
  5. Κώστας Σαρδελλής, «Λέων Σγουρός. Μια μεγάλη φυσιογνωμία του Μεσαιωνικού Ελληνισμού»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73 (Ιούλιος 1974), σελ.13
  6. Κώστας Σαρδελλής, «Λέων Σγουρός. Μια μεγάλη φυσιογνωμία του Μεσαιωνικού Ελληνισμού»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73 (Ιούλιος 1974), σελ.14
  7. Κώστας Σαρδελλής, «Λέων Σγουρός. Μια μεγάλη φυσιογνωμία του Μεσαιωνικού Ελληνισμού», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.73 (Ιούλιος 1974), σελ.18
  8. Longnon 1973, pp. 65–69.
  9. Setton 1976, p. 68.
  10. Bon 1969, p. 68.
  11. Bon 1969, p. 123.
  12. Setton 1976, pp. 98–99, 427.
  13. Luttrell 1966, p. 34
  14. Topping 1975, pp. 107–108.
  15. Luttrell 1966, p. 35.
  16. McLeod 1962, p. 378.
  17. Luttrell 1966, p. 37.
  18. McLeod 1962, p. 379.
  19. Bon 1969, pp. 494–495.
  20. Luttrell 1966, p. 38.
  21. Luttrell 1966, p. 38.
  22. Κονδύλης 2010.
  23. Luttrell 1966, p. 40.
  24. Luttrell 1966, pp. 43–45.
  25. Bon 1969, pp. 263–269.
  26. Luttrell 1966, pp. 47ff.
  27. Topping 1975, pp. 153–155.
  28. Luttrell 1966, pp. 46–47.
  29. Contingent countryside: settlement, economy, and land use in the southern Argolid since 1700 Authors Susan Buck Sutton, Keith W. Adams, Argolid Exploration Project Editors Susan Buck Sutton, Keith W. Adams Contributor Keith W. Adams Edition illustrated Publisher Stanford University Press, 2000.
  30. Eventful Archaeologies: New Approaches to Social Transformation in the Archaeological Record The Institute for European and Mediterranean Archaeology Distinguished Monograph Series Author Douglas J. Bolender Editor Douglas J. Bolender Publisher SUNY Press, 2010.
  31. Contingent countryside: settlement, economy, and land use in the southern Argolid since 1700 Authors Susan Buck Sutton, Keith W. Adams, Argolid Exploration Project Editors Susan Buck Sutton, Keith W. Adams Contributor Keith W. Adams Edition illustrated Publisher Stanford University Press, 2000.
  32. Pappas, Nicholas C. J. "Stradioti: Balkan Mercenaries in Fifteenth and Sixteenth Century Italy"
  33. Setton (1978), p. 241
  34. Setton (1978), p. 241
  35. Setton (1978), p. 249
  36. Setton (1978), p. 248
  37. https://argolikivivliothiki.gr/2009/02/20/%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%89%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1-%CF%84%CE%B7/
  38. http://www.argolikeseidhseis.gr/2016/02/blog-post_58.html
  39. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2015. 
  40. http://sidirodromikanea.blogspot.gr/2015/01/blog-post_64.html
  41. https://anagnostis.org/article/neo-iek-toyristikon-epaggelmaton-sto-argos
  42. http://argolikivivliothiki.gr/2008/11/16/%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%BF-%C2%AB%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BF%CF%8D%C2%BB-%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82/
  43. http://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=argos
  44. http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=733
  45. http://odysseus.culture.gr/h/3/gh355.jsp?obj_id=2567
  46. http://argolikivivliothiki.gr/tag/%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF/
  47. http://argolikivivliothiki.gr/2008/10/24/%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%E2%80%93-%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82/
  48. http://argolikivivliothiki.gr/2011/11/16/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%82/
  49. https://argolikivivliothiki.gr/2009/03/11/kapodistrian-school/
  50. http://argolikivivliothiki.gr/2008/11/16/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82/
  51. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2015. 
  52. https://argolikivivliothiki.gr/2010/02/19/%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%81%CE%B3/
  53. http://argolikivivliothiki.gr/2010/01/12/h-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85/
  54. «Most Ancient European Town's Network». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2005. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι