Αυλός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
πρόσθεσα μερικές συμαντικές πληροφορίες
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 94.66.56.200 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό InternetArchiveBot
Ετικέτα: Επαναφορά
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Aulos player MAR Palermo NI22711.jpg|thumb|right|250px|Αυλητής, περ. 480 π.Χ.]]
[[Αρχείο:Aulos player MAR Palermo NI22711.jpg|thumb|right|250px|Αυλητής, περ. 480 π.Χ.]]
Ο '''αυλός''' ήταν [[πνευστά μουσικά όργανα|πνευστό]] μουσικό όργανο της [[Αρχαία ελληνική μουσική|Ελληνικής αρχαιότητας]]. Ανάλογα με την κατασκευή του ονομαζόταν '''μόναυλος''' (μονός αυλός), '''πλαγίαυλος''' (αυλός που παίζεται πλάγια όπως το σύγχρονο [[φλάουτο]]), '''δίαυλος''' (διπλός αυλός) και τσοαυλός που τον παλιζαν στα νησιά των κυκλάδων.
Ο '''αυλός''' ήταν [[πνευστά μουσικά όργανα|πνευστό]] μουσικό όργανο της [[Αρχαία ελληνική μουσική|Ελληνικής αρχαιότητας]]. Ανάλογα με την κατασκευή του ονομαζόταν '''μόναυλος''' (μονός αυλός), '''πλαγίαυλος''' (αυλός που παίζεται πλάγια όπως το σύγχρονο [[φλάουτο]]), '''δίαυλος''' (διπλός αυλός).


Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην [[Αρχαία Ελλάδα]] και ισπανία ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του [[Διόνυσος|Διονύσου]] και του Δία. Σε παραστάσεις σε αγγεία συχνά φαίνεται ότι ο αυλός στερεωνόταν με μια δερμάτινη λωρίδα η οποία περνούσε γύρω από το κεφάλι και είχε άνοιγμα στην περιοχή των χειλιών. Οι αυλοί συχνά είχαν τσουμαρέτσι και [[γλωττίδα]].
Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην [[Αρχαία Ελλάδα]] ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του [[Διόνυσος|Διονύσου]]. Σε παραστάσεις σε αγγεία συχνά φαίνεται ότι ο αυλός στερεωνόταν με μια δερμάτινη λωρίδα η οποία περνούσε γύρω από το κεφάλι και είχε άνοιγμα στην περιοχή των χειλιών. Οι αυλοί συχνά είχαν [[γλωττίδα]].


Επίσης ο αυλός εμφανίζεται ως συνοδευτικό όργανα στις κινήσεις των αθλητών στις αθλητικές διοργανώσεις.Οι ηλικίες των αυλητών ποικίλουν. Συναντούμε νέους αγένειους αυλητές, αλλά και ώριμους γενειοφόρους, όμως σε καμία περίπτωση ηλικιωμένους. Στους επίσημους αγώνες αθλημάτων, κάποιοι αυλητές εμφανίζονται να συνοδεύουν στεφανωμένοι, στοιχείο που υποδηλώνει μια πιθανή διάκρισή τους σε αγώνα αυλητικής που προηγήθηκε στα πλαίσια της Διοργάνωσης
Επίσης ο αυλός εμφανίζεται ως συνοδευτικό όργανα στις κινήσεις των αθλητών στις αθλητικές διοργανώσεις.Οι ηλικίες των αυλητών ποικίλουν. Συναντούμε νέους αγένειους αυλητές, αλλά και ώριμους γενειοφόρους, όμως σε καμία περίπτωση ηλικιωμένους. Στους επίσημους αγώνες αθλημάτων, κάποιοι αυλητές εμφανίζονται να συνοδεύουν στεφανωμένοι, στοιχείο που υποδηλώνει μια πιθανή διάκρισή τους σε αγώνα αυλητικής που προηγήθηκε στα πλαίσια της Διοργάνωσης

Έκδοση από την 16:01, 15 Ιανουαρίου 2020

Αυλητής, περ. 480 π.Χ.

Ο αυλός ήταν πνευστό μουσικό όργανο της Ελληνικής αρχαιότητας. Ανάλογα με την κατασκευή του ονομαζόταν μόναυλος (μονός αυλός), πλαγίαυλος (αυλός που παίζεται πλάγια όπως το σύγχρονο φλάουτο), δίαυλος (διπλός αυλός).

Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην Αρχαία Ελλάδα ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του Διονύσου. Σε παραστάσεις σε αγγεία συχνά φαίνεται ότι ο αυλός στερεωνόταν με μια δερμάτινη λωρίδα η οποία περνούσε γύρω από το κεφάλι και είχε άνοιγμα στην περιοχή των χειλιών. Οι αυλοί συχνά είχαν γλωττίδα.

Επίσης ο αυλός εμφανίζεται ως συνοδευτικό όργανα στις κινήσεις των αθλητών στις αθλητικές διοργανώσεις.Οι ηλικίες των αυλητών ποικίλουν. Συναντούμε νέους αγένειους αυλητές, αλλά και ώριμους γενειοφόρους, όμως σε καμία περίπτωση ηλικιωμένους. Στους επίσημους αγώνες αθλημάτων, κάποιοι αυλητές εμφανίζονται να συνοδεύουν στεφανωμένοι, στοιχείο που υποδηλώνει μια πιθανή διάκρισή τους σε αγώνα αυλητικής που προηγήθηκε στα πλαίσια της Διοργάνωσης

Ο αυλός είχε εμφανιστεί σε πολλές χώρες (Κίνα, Ινδία, Αίγυπτος, Ασσυρία και Βαβυλώνα, Ισραήλ). Στην Κίνα υπήρχε το σενγκ, είδος μικρού οργάνου με 12 ή περισσότερους αυλούς, γνωστό από την 3η χιλιετία π.Χ. και διάφοροι άλλοι τύποι αυλών, άλλοτε χωρίς και άλλοτε με μονή ή διπλή γλωσσίδα (είδη δηλαδή φλάουτου, κλαρινέτου και όμποε). Στην Αίγυπτο ο αυλός, γνωστός από την 5η χιλιετία π.Χ., ήταν από καλάμι, ελεφαντόδοντο, μπρούντζο ή ξύλο. Στο Ισραήλ χρησιμοποιούνταν ο αυλός του Πάνα, ποιμενικό κυρίως όργανο με επτά ή εννιά απλούς αυλούς, που ο καθένας έδινε ένα μόνο φθόγγο. Τέλος, στην Αρχαία Ελλάδα, οι αυλοί είχαν διάφορα μεγέθη (για παιδιά, εφήβους, γυναίκες ή άνδρες), ήταν κυλινδρικοί ή κωνικοί και κατασκευάζονταν από καλάμι, ξύλο ή διάφορα μέταλλα. Χρησιμοποιούνταν, επίσης, ο αυλός του Πάνα.

Στη νεότερη εποχή η χρήση του αυλού αντικαταστάθηκε από διάφορα πνευστά μουσικά όργανα, όπως το φλάουτο, το κλαρινέτο και το όμποε, καθώς και τους διαφόρους υποτύπους αυτών. Ο όρος αυλός χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στα πλαίσια της κατασκευής του εκκλησιαστικού οργάνου, όπου οι διάφοροι τύποι αυλών που χρησιμοποιούνται ταξινομούνται κατά υλικό κατασκευής, λειτουργίας κλπ.

Βιβλιογραφία

  • Becker, Heinz: Zur Entwicklungsgeschichte der antiken und mittelalterlichen Rohrblattinstrumente, Hamburg 1966.
  • Boetticher, Wolfgang: Art. Aulos, in: MGG, Sachteil, Bd. 1, Sp. 1039-1042.
  • S. Hagel / Ch. Harrauer (Hrsg.): Ancient Greek Music in Performance, Wien 2005.
  • J. G. Landels: Music in Ancient Greece and Rome, London und New York, 1999.
  • M. L. West: Ancient Greek Music, Oxford 1992.
  • G. Wille: Musica Romana – die Bedeutung der Musik im Leben der Römer, Amsterdam 1967.
  • Karl Nef: "Ιστορία της Μουσικής", δεύτερη έκδοση, Αθήνα 1985, εκδόσεις Ν.Βότσης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι