Ύαινα η στικτή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Nea Makri 2007 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Ταξινομοπλαίσιο
[[Αρχείο:Spotted hyena (Crocuta crocuta).jpg|thumb|Στικτή ύαινα στον Εθνικό Δρυμό Ετόσα, [[Ναμίμπια]]]]
| όνομα = Υαίνα η στικτή
| βασίλειο = [[Ζώα]] (''Animalia'')
| συνομοταξία = [[Χορδωτά]] (''Chordata'')
| ομοταξία = [[Θηλαστικά]] ('Mammalia'')
| οικογένεια = '''Υαινίδες '''
}}
Η '''στικτή ύαινα''' (''Crocuta crocuta''), επίσης γνωστή ως '''γελαστή ύαινα''' (και ως '''''κροκόττας''''', '''''κοροκόττας''''', '''''κοροκότας''''' ή '''''κροκούττας'''''), είναι [[Είδος (βιολογία)|είδος]] [[ύαινα]]ς, που προς το παρόν χαρακτηρίζεται ως το μοναδικό υπάρχον μέλος του γένους ''Crocuta'', που προέρχεται από την [[υποσαχάρια Αφρική]]. Είναι καταγεγραμμένη ως όντας ελάχιστης ανυσηχίας από την [[IUCN]] λόγω της ευρύτατης έκτασης και του μεγάλου αριθμού της που εκτιμάται μεταξύ 27.000 και 47.000 ατόμων.<ref>{{Cite web|url=https://www.iucnredlist.org/fr|title=The IUCN Red List of Threatened Species|website=IUCN Red List of Threatened Species|access-date=2019-05-13}}</ref> Ωστόσο, το είδος αντιμετωπίζει μειώσεις έξω από τις προστατευόμενες περιοχές εξαιτίας της απώλειας οικοτόπων και της λαθροθηρίας.<ref name=iucn>{{IUCN2008|assessor=Honer, O.|assessor2=Holekamp, K.E.|assessor3=Mills, G.|last-assessor-amp=yes |year=2008 |id=5674 |title=Crocuta crocuta |downloaded=22 March 2009}} Database entry includes a brief justification of why this species is of least concern.</ref> Το είδος μπορεί να έχει προέλθει από την [[Ασία]],<ref name="k69">{{Harvnb|Kurtén|1968|pp=69–72}}</ref> και κάποτε εκτεινόταν σε όλη την [[Ευρώπη]] για τουλάχιστον ένα εκατομμύριο χρόνια μέχρι το τέλος του Ύστερου Πλειστόκαινου.<ref name="varela">{{cite journal | doi=10.1016/j.quascirev.2010.04.017 | volume=29 | issue=17–18 | title=Were the Late Pleistocene climatic changes responsible for the disappearance of the European spotted hyena populations? Hindcasting a species geographic distribution across time | year=2010 | journal=Quaternary Science Reviews | pages=2027–2035 | last1=Varela | first1=Sara | url=http://paleobiogeography.org/uploads/assets/1_Varela_et_al_QSR_2010.pdf | bibcode=2010QSRv...29.2027V | date= | accessdate=2019-10-06 | archiveurl=https://web.archive.org/web/20120426071500/http://paleobiogeography.org/uploads/assets/1_Varela_et_al_QSR_2010.pdf | archivedate=2012-04-26 | url-status=dead }}</ref> Η στικτή ύαινα είναι το μεγαλύτερο γνωστό μέλος των Υαινιδών και φυσικά διακρίνεται από τα άλλα είδη από την αμυδρώς [[Αρκούδα|αρκουδίσια]] σωματοδόμησή της,<ref name="e290">{{Harvnb|Estes|1998|p=290}}</ref> τα στρογγυλεμένα αυτιά της,<ref name="r355">{{Harvnb|Rosevear|1974|pp=355–357}}</ref> την λιγότερο προεξέχουσα χαίτη της, τη διάστικτη γούνα της,<ref name="r353">{{Harvnb|Rosevear|1974|p=353}}</ref> την πιο διπλής χρήσης οδοντοφυΐα της,<ref name="mac134">{{Harvnb|Macdonald|1992|pp=134–135}}</ref> τις λιγότερες [[Θηλή|θηλές]] της<ref name="drea">Drea CM, Frank LG (2003) The social complexity of spotted hyenas. In: ''Animal Social Complexity: Intelligence, Culture, and Individualized Societies'' (eds de Waal FBM, Tyack PL). pp. 121–148, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts.</ref> και την παρουσία ενός ψευδο-πέους στο θηλυκό. Είναι το μοναδικό είδος θηλαστικού που στερείται εξωτερικού κολπικού ανοίγματος.<ref name="differentiation">Glickman SE, Cunha GR, Drea CM, Conley AJ and Place NJ. (2006). ''[http://courses.washington.edu/pbio509/Glickman_etal.pdf Mammalian sexual differentiation: lessons from the spotted hyena]''. {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130222022824/http://courses.washington.edu/pbio509/Glickman_etal.pdf |date=22 February 2013 }} Trends Endocrinol Metab 17:349–356.</ref>
Η '''στικτή ύαινα''' (''Crocuta crocuta''), επίσης γνωστή ως '''γελαστή ύαινα''' (και ως '''''κροκόττας''''', '''''κοροκόττας''''', '''''κοροκότας''''' ή '''''κροκούττας'''''), είναι [[Είδος (βιολογία)|είδος]] [[ύαινα]]ς, που προς το παρόν χαρακτηρίζεται ως το μοναδικό υπάρχον μέλος του γένους ''Crocuta'', που προέρχεται από την [[υποσαχάρια Αφρική]]. Είναι καταγεγραμμένη ως όντας ελάχιστης ανυσηχίας από την [[IUCN]] λόγω της ευρύτατης έκτασης και του μεγάλου αριθμού της που εκτιμάται μεταξύ 27.000 και 47.000 ατόμων.<ref>{{Cite web|url=https://www.iucnredlist.org/fr|title=The IUCN Red List of Threatened Species|website=IUCN Red List of Threatened Species|access-date=2019-05-13}}</ref> Ωστόσο, το είδος αντιμετωπίζει μειώσεις έξω από τις προστατευόμενες περιοχές εξαιτίας της απώλειας οικοτόπων και της λαθροθηρίας.<ref name=iucn>{{IUCN2008|assessor=Honer, O.|assessor2=Holekamp, K.E.|assessor3=Mills, G.|last-assessor-amp=yes |year=2008 |id=5674 |title=Crocuta crocuta |downloaded=22 March 2009}} Database entry includes a brief justification of why this species is of least concern.</ref> Το είδος μπορεί να έχει προέλθει από την [[Ασία]],<ref name="k69">{{Harvnb|Kurtén|1968|pp=69–72}}</ref> και κάποτε εκτεινόταν σε όλη την [[Ευρώπη]] για τουλάχιστον ένα εκατομμύριο χρόνια μέχρι το τέλος του Ύστερου Πλειστόκαινου.<ref name="varela">{{cite journal | doi=10.1016/j.quascirev.2010.04.017 | volume=29 | issue=17–18 | title=Were the Late Pleistocene climatic changes responsible for the disappearance of the European spotted hyena populations? Hindcasting a species geographic distribution across time | year=2010 | journal=Quaternary Science Reviews | pages=2027–2035 | last1=Varela | first1=Sara | url=http://paleobiogeography.org/uploads/assets/1_Varela_et_al_QSR_2010.pdf | bibcode=2010QSRv...29.2027V | date= | accessdate=2019-10-06 | archiveurl=https://web.archive.org/web/20120426071500/http://paleobiogeography.org/uploads/assets/1_Varela_et_al_QSR_2010.pdf | archivedate=2012-04-26 | url-status=dead }}</ref> Η στικτή ύαινα είναι το μεγαλύτερο γνωστό μέλος των Υαινιδών και φυσικά διακρίνεται από τα άλλα είδη από την αμυδρώς [[Αρκούδα|αρκουδίσια]] σωματοδόμησή της,<ref name="e290">{{Harvnb|Estes|1998|p=290}}</ref> τα στρογγυλεμένα αυτιά της,<ref name="r355">{{Harvnb|Rosevear|1974|pp=355–357}}</ref> την λιγότερο προεξέχουσα χαίτη της, τη διάστικτη γούνα της,<ref name="r353">{{Harvnb|Rosevear|1974|p=353}}</ref> την πιο διπλής χρήσης οδοντοφυΐα της,<ref name="mac134">{{Harvnb|Macdonald|1992|pp=134–135}}</ref> τις λιγότερες [[Θηλή|θηλές]] της<ref name="drea">Drea CM, Frank LG (2003) The social complexity of spotted hyenas. In: ''Animal Social Complexity: Intelligence, Culture, and Individualized Societies'' (eds de Waal FBM, Tyack PL). pp. 121–148, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts.</ref> και την παρουσία ενός ψευδο-πέους στο θηλυκό. Είναι το μοναδικό είδος θηλαστικού που στερείται εξωτερικού κολπικού ανοίγματος.<ref name="differentiation">Glickman SE, Cunha GR, Drea CM, Conley AJ and Place NJ. (2006). ''[http://courses.washington.edu/pbio509/Glickman_etal.pdf Mammalian sexual differentiation: lessons from the spotted hyena]''. {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130222022824/http://courses.washington.edu/pbio509/Glickman_etal.pdf |date=22 February 2013 }} Trends Endocrinol Metab 17:349–356.</ref>



Έκδοση από την 08:51, 6 Ιανουαρίου 2020

Υαίνα η στικτή

Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Θηλαστικά ('Mammalia)
Οικογένεια: Υαινίδες

Η στικτή ύαινα (Crocuta crocuta), επίσης γνωστή ως γελαστή ύαινα (και ως κροκόττας, κοροκόττας, κοροκότας ή κροκούττας), είναι είδος ύαινας, που προς το παρόν χαρακτηρίζεται ως το μοναδικό υπάρχον μέλος του γένους Crocuta, που προέρχεται από την υποσαχάρια Αφρική. Είναι καταγεγραμμένη ως όντας ελάχιστης ανυσηχίας από την IUCN λόγω της ευρύτατης έκτασης και του μεγάλου αριθμού της που εκτιμάται μεταξύ 27.000 και 47.000 ατόμων.[1] Ωστόσο, το είδος αντιμετωπίζει μειώσεις έξω από τις προστατευόμενες περιοχές εξαιτίας της απώλειας οικοτόπων και της λαθροθηρίας.[2] Το είδος μπορεί να έχει προέλθει από την Ασία,[3] και κάποτε εκτεινόταν σε όλη την Ευρώπη για τουλάχιστον ένα εκατομμύριο χρόνια μέχρι το τέλος του Ύστερου Πλειστόκαινου.[4] Η στικτή ύαινα είναι το μεγαλύτερο γνωστό μέλος των Υαινιδών και φυσικά διακρίνεται από τα άλλα είδη από την αμυδρώς αρκουδίσια σωματοδόμησή της,[5] τα στρογγυλεμένα αυτιά της,[6] την λιγότερο προεξέχουσα χαίτη της, τη διάστικτη γούνα της,[7] την πιο διπλής χρήσης οδοντοφυΐα της,[8] τις λιγότερες θηλές της[9] και την παρουσία ενός ψευδο-πέους στο θηλυκό. Είναι το μοναδικό είδος θηλαστικού που στερείται εξωτερικού κολπικού ανοίγματος.[10]

Παραπομπές

  1. «The IUCN Red List of Threatened Species». IUCN Red List of Threatened Species. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2019. 
  2. {{{assessors}}} (2008). Crocuta crocuta. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Ανακτήθηκε 22 March 2009. Database entry includes a brief justification of why this species is of least concern.
  3. Kurtén 1968, σελίδες 69–72
  4. Varela, Sara (2010). «Were the Late Pleistocene climatic changes responsible for the disappearance of the European spotted hyena populations? Hindcasting a species geographic distribution across time». Quaternary Science Reviews 29 (17–18): 2027–2035. doi:10.1016/j.quascirev.2010.04.017. Bibcode2010QSRv...29.2027V. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-26. https://web.archive.org/web/20120426071500/http://paleobiogeography.org/uploads/assets/1_Varela_et_al_QSR_2010.pdf. Ανακτήθηκε στις 2019-10-06. 
  5. Estes 1998, σελ. 290
  6. Rosevear 1974, σελίδες 355–357
  7. Rosevear 1974, σελ. 353
  8. Macdonald 1992, σελίδες 134–135
  9. Drea CM, Frank LG (2003) The social complexity of spotted hyenas. In: Animal Social Complexity: Intelligence, Culture, and Individualized Societies (eds de Waal FBM, Tyack PL). pp. 121–148, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts.
  10. Glickman SE, Cunha GR, Drea CM, Conley AJ and Place NJ. (2006). Mammalian sexual differentiation: lessons from the spotted hyena. Αρχειοθετήθηκε 22 February 2013 στο Wayback Machine. Trends Endocrinol Metab 17:349–356.