Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
| Γραμμή 23: | Γραμμή 23: | ||
Μετά την επιβολή της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας των Συνταγματαρχών]] το καθεστώς έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα την τοποθέτηση νέου αρχιεπισκόπου και μητροπολιτών, ευνοούμενων του Παλατιού και της Χούντας. Στο αντικανονικό αυτό πλαίσιο, το 1968, εκθρονίζεται παράνομα ο κανονικός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου, από την ''Αριστίνδην Σύνοδο'' του [[Ιερώνυμος Κοτσώνης|Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου]]. Έτσι το δικτατορικό καθεστώς κατέστησε τον θρόνο σε χηρεία ώστε να εκλεγεί Μητροπολίτης θετικά διακείμενος και συνεργάσιμος με τη [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντα]], καθώς ο Μητροπολίτης Παντελεήμων εμφορούμενος από δημοκρατικά ιδεώδη αρνούνταν τη συνεργασία με το καθεστώς σε σημείο να αποχωρήσει από τον ναό του αγίου Δημητρίου ως διαμαρτυρία για την παρουσία των Συνταγματαρχών. |
Μετά την επιβολή της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας των Συνταγματαρχών]] το καθεστώς έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα την τοποθέτηση νέου αρχιεπισκόπου και μητροπολιτών, ευνοούμενων του Παλατιού και της Χούντας. Στο αντικανονικό αυτό πλαίσιο, το 1968, εκθρονίζεται παράνομα ο κανονικός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου, από την ''Αριστίνδην Σύνοδο'' του [[Ιερώνυμος Κοτσώνης|Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου]]. Έτσι το δικτατορικό καθεστώς κατέστησε τον θρόνο σε χηρεία ώστε να εκλεγεί Μητροπολίτης θετικά διακείμενος και συνεργάσιμος με τη [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντα]], καθώς ο Μητροπολίτης Παντελεήμων εμφορούμενος από δημοκρατικά ιδεώδη αρνούνταν τη συνεργασία με το καθεστώς σε σημείο να αποχωρήσει από τον ναό του αγίου Δημητρίου ως διαμαρτυρία για την παρουσία των Συνταγματαρχών. |
||
Ο αρχιμανδίτης [[Λεωνίδας Παρασκευόπουλος (Μητροπολίτης)|Λεωνίδας Παρασκευόπουλος]], αν και ήδη συνταξιούχος ιεροκήρυκας, δέχτηκε να καταστεί Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης παρά την αντικανονική απομάκρυνση του νόμιμου Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Ο Παντελεήμων από τις 2 Ιανουαρίου 1968 τέθηκε σε αυστηρο περιορισμό και εγκλεισμό στο επισκοπείο ενώ ταυτόχρονα του απαγόρευσαν να τελεί ιεροπραξίες. Μετά την καταδίκη του από το Συνοδικό Δικαστήριο στην Αθήνα και αφού κατέστη ''έκπτωτος'' επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για να αποχαιρετίσει το ποίμνιό του κατά τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως στις 22 Μαρτίου 1968.<ref> |
Ο αρχιμανδίτης [[Λεωνίδας Παρασκευόπουλος (Μητροπολίτης)|Λεωνίδας Παρασκευόπουλος]], αν και ήδη συνταξιούχος ιεροκήρυκας, δέχτηκε να καταστεί Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης παρά την αντικανονική απομάκρυνση του νόμιμου Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Ο Παντελεήμων από τις 2 Ιανουαρίου 1968 τέθηκε σε αυστηρο περιορισμό και εγκλεισμό στο επισκοπείο ενώ ταυτόχρονα του απαγόρευσαν να τελεί ιεροπραξίες. Μετά την καταδίκη του από το Συνοδικό Δικαστήριο στην Αθήνα και αφού κατέστη ''έκπτωτος'' επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για να αποχαιρετίσει το ποίμνιό του κατά τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως στις 22 Μαρτίου 1968.<ref>Ο Λεωνίδας παρέμεινε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καθόλη τη διαρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορίας των Συνταγματαρχών]], έως το [[1974]].</ref><ref>[https://www.alfavita.gr/koinonia/96804_ekklisia-kai-21i-aprilioy-ora-gia-mia-syggnomi ''Εκκλησία και 21η Απριλίου: Ωρα για μια «συγγνώμη»'' του Χάρη Ανδρεόπουλου]</ref> |
||
===Τελευταία χρόνια=== |
===Τελευταία χρόνια=== |
||
Έκδοση από την 11:59, 2 Ιανουαρίου 2020
| Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα γεννήσεως | Γεώργιος Παπαγεωργίου |
| Γέννηση | 1902 Κρανίδι Αργολίδας |
| Θάνατος | 14 Ιουνίου 1979 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | suffragan bishop |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ o Παπαγεωργίου (κατά κόσμον Γεώργιος Παπαγεωργίου) (Κρανίδι Αργολίδας, 1902 - Αθήνα, 1979), ήταν επίσκοπος που διακόνησε ως μητροπολίτης Εδέσσης και Θεσσαλονίκης και διώχθηκε από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών.
Βιογραφία
Ο κατά κόσμον Γεώργιος Παπαγεωργίου γεννήθηκε στο Κρανίδι Ερμιονίδος το 1902. Έγινε μοναχός στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καρτσωναίων στην ιερά σκήτη της Αγίας Άννης του Άθωνα το 1921. Από εκεί μετεγράφη στη Μονή Γρηγορίου όπου χειροτονήθηκε Διάκονος το 1922 από τον Μητροπολίτη Ιερισσού Σωκράτη. Διακόνησε στον Ναό Αγίου Βασιλείου Πειραιώς και στον ίδιο ναό το 1927 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη. Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και μετέβη το 1928 για σπουδές στις Η.Π.Α.. Υπηρέτησε ως Γραμματέας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Καρυστίας, Ιεροκήρυκας Αττικής και πρώτος Διευθυντής του Γραφείου της Αποστολικής Διακονίας στην Αθήνα. [1]
Μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1936 χειροτονήθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών τιτουλάριος Επίσκοπος Ταλαντίου, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με έδρα τον Πειραιά. Στις 24 Οκτωβρίου 1941 εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης. Κατά τη διάρκεια της Κατοχή στήριξε ηθικά και υλικά το ποίμνιό του ενώ με τη μεσολάβησή του έσωσε από βέβαιο θάνατο πολλούς αιχμαλώτους. Ανήγειρε νέο Μητροπολιτικό Ναό στην Έδεσσα αφιερωμένο στην Αγία Σκέπη. Επίσης επί αρχιερατείας του ιδρύθηκαν νέες ενορίες και ανεγέρθηκαν νέοι ναοί όπως και δύο νέες μονές.[2]
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον απέστειλε ως Πατριαρχικό Έξαρχο στη Ρόδο, μετά την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων. Εκεί παρέμεινε επτά μήνες επίσκεπτόμενος όλες τις μητροπόλεις, επιλύοντας τα προβλήματα που υπήρχαν λόγω της πολυετούς ιταλικής κατοχής και της αγγλικής επιτήρησης.[3]
Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης
Στις 27 Μαρτίου 1951 εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και ενθρονίστηκε στις 16 Απριλίου στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας. Επιτέλεσε σημαντικό ποιμαντικό έργο με χειροτονία νέων κληρικών, ιερατικές συνάξεις, ανοικοδόμηση επισκοπείου, την επανίδρυση της Ιεράς Μονής Αγίας Θεοδώρας στο κέντρο της πόλης καθως και την ίδρυση των Μονών Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χορτιάτη και Κοιμήσεως θεοτόκου Πανοράματος. Εγκαινίασε νέους ναούς στην πόλη όπως τον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης και τον πρώτο Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Ξηροκρήνης Θεσσαλονίκης[4]. Το 1959 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αποτελεί επίσης τον δημιουργό του Χαρίσειου Γηροκομείου, του ορφανοτροφείου θηλέων και των παιδικών κατασκηνώσεων. Με πρόνοιά του το Θεαγένειο Νοσοκομείο μετατράπηκε σε αντικαρκινικό ινστιτούτο ενώ η Σχολή Τυφλών αποκτά νέα κτίρια και δικό της Ναό.[5]
Το 1960 με μια εμπεριστατωμένη εισήγηση στην Ιερά Σύνοδο υποστήριξε την γιότητα του Νεκταρίου Κεφαλά. επισκόπου Πενταπόλεως.
Το 1967 κατόπιν πρότασής του επανιδρύθηκε η Μητρόπολη Λαγκαδά και η Ιερά Σύνοδος τον όρισε Τοποτηρητή μέχρι την εκλογή Μητροπολίτη. Στις 23 Ιουνίου 1967 εξελέγη Μητροπολίτης Λαγκαδά ο αρχιμ. Σπυρίδων Τραντέλλης.[6]
Δίωξη από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών
Μετά την επιβολή της Χούντας των Συνταγματαρχών το καθεστώς έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα την τοποθέτηση νέου αρχιεπισκόπου και μητροπολιτών, ευνοούμενων του Παλατιού και της Χούντας. Στο αντικανονικό αυτό πλαίσιο, το 1968, εκθρονίζεται παράνομα ο κανονικός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου, από την Αριστίνδην Σύνοδο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Έτσι το δικτατορικό καθεστώς κατέστησε τον θρόνο σε χηρεία ώστε να εκλεγεί Μητροπολίτης θετικά διακείμενος και συνεργάσιμος με τη Χούντα, καθώς ο Μητροπολίτης Παντελεήμων εμφορούμενος από δημοκρατικά ιδεώδη αρνούνταν τη συνεργασία με το καθεστώς σε σημείο να αποχωρήσει από τον ναό του αγίου Δημητρίου ως διαμαρτυρία για την παρουσία των Συνταγματαρχών.
Ο αρχιμανδίτης Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, αν και ήδη συνταξιούχος ιεροκήρυκας, δέχτηκε να καταστεί Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης παρά την αντικανονική απομάκρυνση του νόμιμου Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Ο Παντελεήμων από τις 2 Ιανουαρίου 1968 τέθηκε σε αυστηρο περιορισμό και εγκλεισμό στο επισκοπείο ενώ ταυτόχρονα του απαγόρευσαν να τελεί ιεροπραξίες. Μετά την καταδίκη του από το Συνοδικό Δικαστήριο στην Αθήνα και αφού κατέστη έκπτωτος επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για να αποχαιρετίσει το ποίμνιό του κατά τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως στις 22 Μαρτίου 1968.[7][8]
Τελευταία χρόνια
Μετά την οριστική του απομάκρυνση από το καθεστώς ο Μητροπολίτης Παντελεήμων Α΄ εγκαταστάθηκεστην οικία της αδελφής του στην Αθήνα στην Πλάκα. Στις 5 Δεκεμβρίου 1974 η νέα Ιερά Σύνοδος αποκαθιστά ηθικά τον Παντελεήμονα αποσύροντας τις ψευδείς κατηγορίες. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 14 Ιουνίου 1979.[9]
Παραπομπές
- ↑ [ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2019, Ιερά ΜητρόπολΙς Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, σελ. 14]
- ↑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2019, Ιερά ΜητρόπολΙς Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, σελ. 17
- ↑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2019, Ιερά ΜητρόπολΙς Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, σελ. 19
- ↑ http://ikee.lib.auth.gr/record/133958/files/GRI-2014-11988.pdf, σελ. 57
- ↑ http://ikee.lib.auth.gr/record/133958/files/GRI-2014-11988.pdf, σελ. 57
- ↑ Ιερά Μητρόπολις Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, Ημερολόγιο 2019, σελ.37-40
- ↑ Ο Λεωνίδας παρέμεινε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καθόλη τη διαρκεια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, έως το 1974.
- ↑ Εκκλησία και 21η Απριλίου: Ωρα για μια «συγγνώμη» του Χάρη Ανδρεόπουλου
- ↑ Αγγελοπούλου, Αθανασίου Αν. (1998). Εκκλησιαστική Ιστορία. Ιστορία των δομών διοικήσεως και ζωής της Εκκλησίας της Ελλάδος (Εικοστός αιώνας). Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος Αδελφών Κυριακίδη, σελ. 67-68.