Στέφανος Θωμόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ error |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 55: | Γραμμή 55: | ||
}} |
}} |
||
[[Κατηγορία:Αχαιοί συγγραφείς| |
[[Κατηγορία:Αχαιοί συγγραφείς|Θωμόπουλος Στέφανος]] |
||
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1859| |
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1859|Θωμόπουλος Στέφανος]] |
||
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1939| |
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1939|Θωμόπουλος Στέφανος]] |
||
[[Κατηγορία:Έλληνες συγγραφείς| |
[[Κατηγορία:Έλληνες συγγραφείς|Θωμόπουλος Στέφανος]] |
||
[[Κατηγορία:Έλληνες νομικοί|Θωμόπουλος Στέφανος]] |
Έκδοση από την 21:16, 21 Νοεμβρίου 2007
Στέφανος Θωμόπουλος | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Στέφανος Θωμόπουλος (Ελληνικά) |
Γέννηση | 11 Απριλίου 1859 Πάτρα, Ελλάδα |
Θάνατος | 31 Ιουλίου 1939 Πάτρα, Ελλάδα |
Εθνικότητα | Ελληνική |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
Ιδιότητα | συγγραφέας και ιστορικός |
Είδος τέχνης | Συγγραφέας |
Σημαντικά έργα | Ιστορία της πόλεως Πατρών |
Ο Στέφανος Θωμόπουλος (Πάτρα, 11 Απριλίου 1859- 31 Ιουλίου 1939) ήταν Έλληνας συγγραφέας και ιστορικός ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορία της Πάτρας και της γύρω περιοχής.
Ήταν γιος του συμβολαιογράφου Νικολάου Θωμόπουλου. Η πατρική του οικία βρισκόταν επί της οδού Ερμού 74. Τελείωσε το γυμνάσιο Πατρών, ενώ σε ηλικία 12 ετών έγραφε στην σχολική εφημερίδα και το 1879 πρώτευσε μεταξύ των τελειοφοίτων σε έκθεση για την ιστορία της Πάτρας.
Σπούδασε στην νομική σχολή Αθήνας της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1885. Αργότερα υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και επέστρεψε στην Πάτρα όπου άσκησε την δικηγορία. Το 1911 διορίστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη με διαγωνισμό, όπου εργάστηκε μέχρι το 1933 οπότε συνταξιοδοτήθηκε.
Το 1913 με εντολή του υπουργείου Παιδείας πήγε στην Μακεδονία για να καταγράψει τις βιβλιοθήκες των πόλεων και των μονών στις περιοχές της Φλώρινας, της Κορυτσάς, του Μοναστηρίου και της Κοζάνης.
Πέθανε στις 31 Ιουλίου 1939.
Συγγραφικό έργο
Ο Θωμόπουλος ήταν φιλόπολις και συνέδεσε το όνομά του με την ιστορία της Πάτρας, αφιερώνοντας όλη του την ζωή στην συγκέντρωση νέων στοιχείων για την ιστορία του τόπου του. Ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες που ερευνούσαν και έγραφαν για την ιστορία της πόλης τους· στο ίδιο πεδίο δραστηριοποιήθηκε μερικά χρόνια μετά τον Θωμόπουλο και ο Δημήτριος Καμπούρογλου.
Το 1888 εξέδωσε τον πρώτο τόμο του έργου του Ιστορία της πόλεως Πατρών σε ηλικία 29 ετών. Έγραψε, ακόμη, πολλά άρθρα, μελέτες και πραγματείες για την Πάτρα, ενώ αρθρογραφούσε σε όλες σχεδόν τις τοπικές εφημερίδες.
Άλλα έργα του είναι:
- Χριστιανικαί εν Πάτραι επιγραφαί, 1883
- Ο Απόστολος Ανδρέας, 1890,
- Η ιερά μονή Ομπλού εν Πάτραις 1903,
- Ο Παλαιών Πατρών Θεοφάνης 1922,
- Ο μέγας Δέρκων Γρηγόριος, 1928,
- Η Χαλανδρίτσα 1937,
- Ο Λουδοβίκος Στόιμπ εν Πάτραις, 1938,
- Περί Κερπινής, 1939.