Jaguar XJ220: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 44: Γραμμή 44:
[[Αρχείο:Jaguar XJ220 (1994) interior.jpg|350px|thumb|left|Το σαλόνι μιας Jaguar XJ220 του 1994 στη [[Σουηδία]].]]
[[Αρχείο:Jaguar XJ220 (1994) interior.jpg|350px|thumb|left|Το σαλόνι μιας Jaguar XJ220 του 1994 στη [[Σουηδία]].]]


Ειδικότερα για την κατάργηση της 4-κίνησης και την επιλογή της πίσω κίνησης, είχαν αναφερθεί τότε από την Jaguar σαφείς λόγοι : θεωρήθηκε ότι η πίσω κίνηση θα ήταν επαρκής για τις περισσότερες καταστάσεις στην οδήγηση και ότι η σύνθετη δομή της τετρακίνησης θα δυσκόλευε τεχνικά της εξέλιξη του μοντέλου και ίσως να ήταν προβληματική για τους ιδιοκτήτες. Αντιθέτως, ο λόγος για την αλλαγή του κινητήρα δεν έγινε ποτέ σαφής από την ίδια την εταιρεία. Η θεωρία που κυκλοφόρησε τότε και παραμένει η γνωστότερη στον Τύπο και στο κοινό, ήταν ότι επελέγη ο bi-turbo V6 επειδή ο ατμοσφαιρικός V12 δεν θα κατάφερνε να εκπληρώσει τις προδιαγραφές εκπομπών καυσαερίων '''Euro 1''' που είχαν μόλις θεσμοθετηθεί και τελικώς έγιναν υποχρεωτικές για όλα τα καινούρια μοντέλα στην [[Ευρώπη]] από τον Ιούλιο του [[1992]]. Ωστόσο, το [[2010]] εμφανίστηκε και μια εντελώς διαφορετική εκδοχή, από τον Μάικ Μόρετον, που ήταν ο επικεφαλής του πρότζεκτ εξέλιξης της XJ220, στο βιβλίο του «Jaguar XJ220: The Inside Story» («Η Εσωτερική Ιστορία»). Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι η Jaguar αναγκάστηκε, για λόγους μείωσης του [[Βάρος|βάρους]] του αυτοκινήτου, να επιλέξει την τοποθέτηση ενός V6 κινητήρα (όπως επίσης και να μειώσει το μήκος του αυτοκινήτου) μετά από συνάντηση με τους μηχανικούς της Bridgestone, που εξήγησαν ότι δεν υπήρχε τότε, με την τεχνολογία του [[1989]], ελαστικό που θα μπορούσε να αντέξει ένα τόσο βαρύ αυτοκίνητο σε ταχύτητες της τάξης των 350 km/h. Λόγω του τεράστιου βάρους των κινητήρων V12, η τοποθέτηση ενός V6 είχε ως αποτέλεσμα την σημαντική μείωση του βάρους του αυτοκινήτου, σε συνδυασμό και με την μείωση του κυβισμού από 6.2 σε 3.5 λίτρα, που εξοικονόμησε χώρο στο κέντρο του σασί, επιτρέποντας μείωση του μεταξονίου και του συνολικού μήκους της XJ220 και συνεπώς περαιτέρω μείωση του βάρους της.<ref>Mike Moreton «Jaguar XJ220: The Inside Story» (2010), p. 38.</ref>
Ειδικότερα για την κατάργηση της 4-κίνησης και την επιλογή της πίσω κίνησης, είχαν αναφερθεί τότε από την Jaguar σαφείς λόγοι : θεωρήθηκε ότι η πίσω κίνηση θα ήταν επαρκής για τις περισσότερες καταστάσεις στην οδήγηση και ότι η σύνθετη δομή της τετρακίνησης θα δυσκόλευε τεχνικά της εξέλιξη του μοντέλου και ίσως να ήταν προβληματική για τους ιδιοκτήτες. Αντιθέτως, ο λόγος για την αλλαγή του κινητήρα δεν έγινε ποτέ σαφής από την ίδια την εταιρεία. Η θεωρία που κυκλοφόρησε τότε και παραμένει η γνωστότερη στον Τύπο και στο κοινό, ήταν ότι επελέγη ο bi-turbo V6 επειδή ο ατμοσφαιρικός V12 δεν θα κατάφερνε να εκπληρώσει τις προδιαγραφές εκπομπών καυσαερίων '''Euro 1''' που είχαν μόλις θεσμοθετηθεί και τελικώς έγιναν υποχρεωτικές για όλα τα καινούρια μοντέλα στην [[Ευρώπη]] από τον Ιούλιο του [[1992]]. Ωστόσο, το [[2010]] εμφανίστηκε και μια εντελώς διαφορετική εκδοχή, από τον Μάικ Μόρετον, που ήταν ο επικεφαλής του πρότζεκτ εξέλιξης της XJ220, στο βιβλίο του «Jaguar XJ220 : The Inside Story» («Jaguar XJ220 : Η Εσωτερική Ιστορία»). Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι η Jaguar αναγκάστηκε, για λόγους μείωσης του [[Βάρος|βάρους]] του αυτοκινήτου, να επιλέξει την τοποθέτηση ενός V6 κινητήρα (όπως επίσης και να μειώσει το μήκος του αυτοκινήτου) μετά από συνάντηση με τους μηχανικούς της Bridgestone, που εξήγησαν ότι δεν υπήρχε τότε, με την τεχνολογία του [[1989]], ελαστικό που θα μπορούσε να αντέξει ένα τόσο βαρύ αυτοκίνητο σε ταχύτητες της τάξης των 350 km/h. Λόγω του τεράστιου βάρους των κινητήρων V12, η τοποθέτηση ενός V6 είχε ως αποτέλεσμα την σημαντική μείωση του βάρους του αυτοκινήτου, σε συνδυασμό και με την μείωση του κυβισμού από 6.2 σε 3.5 λίτρα, που εξοικονόμησε χώρο στο κέντρο του σασί, επιτρέποντας μείωση του μεταξονίου και του συνολικού μήκους της XJ220 και συνεπώς περαιτέρω μείωση του βάρους της.<ref>Mike Moreton «Jaguar XJ220: The Inside Story» (2010), p. 38.</ref>


== Παραγωγή ==
== Παραγωγή ==

Έκδοση από την 23:25, 26 Οκτωβρίου 2019

Jaguar XJ220

Σύνοψη
Κατασκευαστής Jaguar
ΠαραγωγήΟκτώβριος 1991 — Απρίλιος 1994: 271 αντίτυπα
ΣυναρμολόγησηBloxham, Όξφορντσαϊρ, Ηνωμένο Βασίλειο, σε κοινοπραξία της Jaguar με την TWR
ΣχεδιαστήςJim Randle και Keith Helfet (1988)
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΣπορ υπεραυτοκίνητο (supercar)
Αμάξωμα2-πορτο, 2-θέσιο coupé
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας στο κέντρο και πίσω από τα καθίσματα, πίσω κίνηση
Σχετική εξέλιξηJaguar XJ220-C (η αγωνιστική έκδοση)
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας3.5 λίτρα V6 βενζίνης, με δύο υπερτροφοδότες
Μετάδοση5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου120 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.640 χιλιοστά
Μήκος4.930 χιλιοστά
Πλάτος2.020 χιλιοστά (2.220 χιλιοστά με τους καθρέφτες)
Ύψος1.150 χιλιοστά
Κενό Βάρος1.470 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοJaguar XJR-15
Επόμενο μοντέλοJaguar C-X75

Η Jaguar XJ220 ήταν ένα 2-θέσιο σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων, που παρήχθη από τη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία Jaguar, από τον Οκτώβριο του 1991 έως τον Απρίλιο του 1994, σε συνεργασία με την αγωνιστική εταιρεία TWR / Tom Walkinshaw Racing,[1] αν και η πρώτη παράδοση έγινε μόλις τον Ιούνιο του 1992. Για ένα μικρό διάστημα, έφερε τον άτυπο τίτλο του ταχύτερου μοντέλου παραγωγής, καθώς η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 349,4 km/h (217,1 mph). Η επίδοση αυτή ξεπεράστηκε από την McLaren F1, που κυκλοφόρησε το 1993 και έφτασε επίσημα μέγιστη ταχύτητα 372 km/h (231 mph).

Εξέλιξη

Τον Ιούλιο του 1984 η Jaguar ανέκτησε την ανεξαρτησία της, στα πλαίσια του τότε προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων των βρετανικών δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών από την Μάργκαρετ Θάτσερ, με σκοπό τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών. Έχοντας μόλις βγει από την κυβερνητική διοίκηση και επιτήρηση, η Jaguar άρχισε να εξετάζει το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός μοντέλου που θα ανήκε στην κατηγορία που είναι γνωστή ως σπορ υπεραυτοκίνητα (supercars), προκειμένου να ανυψώσει το πρεστίζ της στο επίπεδο των κορυφαίων εταιρειών παγκοσμίως.

Το πρωτότυπο Jaguar XJ220 του 1988.

Κατά σύμπτωση, μέσα στο 1987 ξεκίνησε ένα ενδοεταιρικό πρότζεκτ για ένα πιθανό μελλοντικό αγωνιστικό όχημα της Jaguar, αν και δεν είχε επίσημη εταιρική υποστήριξη, και εξελίχθηκε από μία 12-μελή ομάδα εθελοντών σχεδιαστών και μηχανικών, υπό την ηγεσία του Μάικ Μόρετον (Mike Moreton) και με χαμηλό κόστος. Τελικώς ολοκληρώθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1988, ώρα 03:00 τα ξημερώματα, και το σχετικό αντίτυπο εστάλη στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου του Μπέρμιγχαμ στις 06:00 το πρωί και αποκαλύφθηκε στο Διεθνές Σαλόνι στις 11:00 το πρωί. Το μοντέλο ονομάστηκε Jaguar XJ220, ως αναφορά στον στόχο για την τελική του ταχύτητα σε μίλια την ώρα, που είχε θέσει τότε η ομάδα, στα 220 μίλια την ώρα, δηλαδή 354 χιλιόμετρα την ώρα. Έφερε έναν κινητήρα V12 της Jaguar, κυβισμού 6.2 λίτρων / 6.222 cm³ και τοποθέτησης στο κέντρο του αμαξώματος και πίσω από τα καθίσματα, καθώς και 4-κίνηση, ενώ οι διαστάσεις του μοντέλου ήταν : μεταξόνιο 2.845 χιλιοστά, συνολικό μήκος 5.140 χιλιοστά, πλάτος 2.000 χιλιοστά και βάρος 1.560 κιλά.

Αρχικά, η XJ220 δεν προοριζόταν για αυτοκίνητο παραγωγής, αλλά μετά την άκρως θετική υποδοχή του κοινού και το ενδιαφέρον που έδειξαν τότε αρκετοί επώνυμοι για μελλοντική αγορά, ακολούθησε σχετική μελέτη οικονομικής βιωσιμότητας από ομάδες της TWR και της Jaguar. Το καλοκαίρι του 1989, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή της θα ήταν βιώσιμη οικονομικά, όπως επίσης και ότι θα μπορούσε να παραχθεί τεχνικά, πλην όμως με κάποιες σημαντικές αλλαγές στο μηχανικό υπόβαθρο. Ο βασικός στόχος του πρότζεκτ που ξεκίνησε τότε, από μικτές ομάδες της Jaguar και της αγωνιστικής εταιρείας TWR / Tom Walkinshaw Racing, ήταν η δημιουργία του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής παγκοσμίως. Κατά την έναρξη του σχετικής εξέλιξης, οι τότε κάτοχοι του ρεκόρ ήταν η Ferrari F40 του 1987, με τελική ταχύτητα 324 km/h, και η Porsche 959 του 1986, με τελική ταχύτητα 317 km/h, και μάλιστα οι ομάδες εξέλιξης της XJ220 μελέτησαν τότε κυρίως αυτά τα δύο μοντέλα, προκειμένου να καταλήξουν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Στις 20 Δεκεμβρίου 1989, η Jaguar ανακοίνωσε επίσημα ότι θα κατασκεύαζε 220 έως 350 αντίτυπα πολιτικής έκδοσης και ότι οι πρώτες παραδόσεις θα άρχιζαν στα μέσα του 1992, ενώ την 1η Ιανουαρίου 1990 όρισε την εργοστασιακή της τιμή στις £ 290.000 (με την προκαταβολή στις £ 50.000) χωρίς τον φόρο προστιθέμενης αξίας και το κόστος μεταφοράς. Όλα αυτά, ωστόσο, έως το λανσάρισμα το 1992 είχαν αυξηθεί κατακόρυφα, με αποτέλεσμα την σημαντική άνοδο της τελικής εμπορικής τιμής και αρκετές ακυρώσεις συμβολαίων από κάποιους πελάτες.

Μηχανικές αλλαγές

Ο κινητήρας V6 μιας Jaguar XJ220 του 1993.

Το σοβαρότερο όμως ζήτημα σχετικά με την τελική XJ220, που τότε ξεσήκωσε ακόμα μεγαλύτερες διαμαρτυρίες και ενίοτε ακυρώσεις συμβολαίων από όσους είχαν ενδιαφερθεί το 1988 να την αποκτήσουν και είχαν μπει στη λίστα αναμονής, ήταν ότι οι μηχανικές προδιαγραφές της είχαν αλλάξει ριζικά και το αυτοκίνητο που είχε αρχικά παρουσιαστεί ήταν μηχανικά διαφορετικό από αυτό που κατέληξε στα χέρια των πελατών. Αυτό συνέβη διότι στα μέσα του 1989, όταν και ελήφθη η οριστική απόφαση να περάσει στην παραγωγή και ξεκίνησε η εξέλιξή του, ο ατμοσφαιρικός κινητήρας V12 των 6.2 λίτρων που οραματίζονταν στην Jaguar, αντικαταστάθηκε από έναν bi-turbo V6 με κυβισμό 3.5 λίτρα / 3.498 cm³ (επίσης στο κέντρο του αμαξώματος). Επίσης, είχε χάσει την 4-κίνηση του αρχικού μοντέλου και ήταν πισωκίνητο, ενώ και το μήκος του είχε εμφανώς μειωθεί από τα 5.140 χιλιοστά στα 4.930 χιλιοστά. Μία ακόμα σημαντική διαφορά, ήταν ότι στο μοντέλο παραγωγής είχε αφαιρεθεί το σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών (ABS) που έφερε το πρωτότυπο του 1988, μια απόφαση που ελήφθη τότε λόγω μαζικών πιέσεων από αρκετούς υποψήφιους αγοραστές που ήταν οδηγοί αγώνων ή γενικότερα οπαδοί της λεγόμενης «ανόθευτης οδήγησης».[2]

Ακόμα και έτσι πάντως, ο τελικός κινητήρας, που έφερε την επίσημη ονομασία Jaguar / TWR JV6, απέδιδε 550 άλογα και 644 N·m, καθιστώντας την XJ220 το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής. Μολονότι ο αρχικός στόχος των 220 mph, δηλαδή 354 km/h, δεν κατέστη δυνατός, ωστόσο προσεγγίστηκε οριακά και η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 349,4 km/h, δηλαδή 217,1 mph, σε σχετική δοκιμή στις 21 Ιουνίου 1992, από τον Martin Brundle στην πίστα Nardo Circuit.[3] Ιδιαίτερα αρνητικά σχόλια όμως, εισέπραξε για την τεράστια καθυστέρηση ανταπόκρισης στις χαμηλές στροφές του κινητήρα (η γνωστή ως φαινόμενο turbo-lag). Σημαντικό ήταν το γεγονός ότι η αισθητική του αυτοκινήτου είχε παραμένει σχεδόν αμετάβλητη, με εξαίρεση κάποιες λεπτομέρειες που διαμορφώθηκαν μετά από σχετικές δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα, επιτυγχάνοντας τελικώς αεροδυναμικό συντελεστή Cd στην XJ220 παραγωγής στο 0,36.

Το σαλόνι μιας Jaguar XJ220 του 1994 στη Σουηδία.

Ειδικότερα για την κατάργηση της 4-κίνησης και την επιλογή της πίσω κίνησης, είχαν αναφερθεί τότε από την Jaguar σαφείς λόγοι : θεωρήθηκε ότι η πίσω κίνηση θα ήταν επαρκής για τις περισσότερες καταστάσεις στην οδήγηση και ότι η σύνθετη δομή της τετρακίνησης θα δυσκόλευε τεχνικά της εξέλιξη του μοντέλου και ίσως να ήταν προβληματική για τους ιδιοκτήτες. Αντιθέτως, ο λόγος για την αλλαγή του κινητήρα δεν έγινε ποτέ σαφής από την ίδια την εταιρεία. Η θεωρία που κυκλοφόρησε τότε και παραμένει η γνωστότερη στον Τύπο και στο κοινό, ήταν ότι επελέγη ο bi-turbo V6 επειδή ο ατμοσφαιρικός V12 δεν θα κατάφερνε να εκπληρώσει τις προδιαγραφές εκπομπών καυσαερίων Euro 1 που είχαν μόλις θεσμοθετηθεί και τελικώς έγιναν υποχρεωτικές για όλα τα καινούρια μοντέλα στην Ευρώπη από τον Ιούλιο του 1992. Ωστόσο, το 2010 εμφανίστηκε και μια εντελώς διαφορετική εκδοχή, από τον Μάικ Μόρετον, που ήταν ο επικεφαλής του πρότζεκτ εξέλιξης της XJ220, στο βιβλίο του «Jaguar XJ220 : The Inside Story» («Jaguar XJ220 : Η Εσωτερική Ιστορία»). Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι η Jaguar αναγκάστηκε, για λόγους μείωσης του βάρους του αυτοκινήτου, να επιλέξει την τοποθέτηση ενός V6 κινητήρα (όπως επίσης και να μειώσει το μήκος του αυτοκινήτου) μετά από συνάντηση με τους μηχανικούς της Bridgestone, που εξήγησαν ότι δεν υπήρχε τότε, με την τεχνολογία του 1989, ελαστικό που θα μπορούσε να αντέξει ένα τόσο βαρύ αυτοκίνητο σε ταχύτητες της τάξης των 350 km/h. Λόγω του τεράστιου βάρους των κινητήρων V12, η τοποθέτηση ενός V6 είχε ως αποτέλεσμα την σημαντική μείωση του βάρους του αυτοκινήτου, σε συνδυασμό και με την μείωση του κυβισμού από 6.2 σε 3.5 λίτρα, που εξοικονόμησε χώρο στο κέντρο του σασί, επιτρέποντας μείωση του μεταξονίου και του συνολικού μήκους της XJ220 και συνεπώς περαιτέρω μείωση του βάρους της.[4]

Παραγωγή

Jaguar XJ220 που ταξινομήθηκε και κυκλοφόρησε μόλις το 1997.

Η παραγωγή της XJ220 ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1991 και η πρώτη παράδοση του μοντέλου έγινε τον Ιούνιο του 1992, ενώ ο μέσος ρυθμός παραγωγής αρχικά ήταν 1 αυτοκίνητο την ημέρα. Συνολικά παρήχθησαν 271 αντίτυπα της Jaguar XJ220 και η παραγωγή της έληξε σχετικά σύντομα, τον Απρίλιο του 1994, λόγω μέτριας ζήτησης, για τους λόγους που αναφέρθηκαν, αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, που έπληξε τότε γενικότερα τη ζήτηση για τα σπορ υπεραυτοκίνητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχαν πωληθεί όλες οι XJ220 μέχρι τη λήξη της παραγωγής και μάλιστα αρκετά αριστεροτίμονα αντίτυπα συνέχισαν να διατίθενται ως καινούρια ακόμα και έως το 1997.

Τεχνικά στοιχεία

Τα πίσω φώτα της Jaguar XJ220 είχαν ληφθεί από το Rover 200.
Ο πίνακας οργάνων μιας Jaguar XJ220 του 1993.
Jaguar XJ220
Κινητήρας  3.5 λίτρα V6 βενζίνης,
με δύο υπερτροφοδότες
Κυβισμός  3.498 cm³
Ισχύς  404 kW (549 PS) στις 7.000 rpm
Ροπή  644 N·m στις 4.500 rpm
Μέγιστη
ταχύτητα 
349,4 km/h (217,1 mph)
Επιτάχυνση
0–100 km/h 
3,7 sec
Κατανάλωση  18,3 λίτρα στα 100 km
Βάρος  1.470 κιλά
Ελαστικά  Μπροστά: 255/55 ZR17
Πίσω: 345/35 ZR18

Αναφορές

  1. Mike Moreton «Jaguar XJ220: The Inside Story» (2010), p. 42.
  2. Mike Moreton «Jaguar XJ220: The Inside Story» (2010), p. 47.
  3. Matthews, Peter (1994). The Guinness Book of World Records (40 ed.). London: Guinness World Records. p. 118. ISBN 978-0851125121.
  4. Mike Moreton «Jaguar XJ220: The Inside Story» (2010), p. 38.

Βιβλιογραφία

  • Heilig, John; Adler, Dennis; Leffingwell, Randy (2004). Sports Car Icons: Jaguar, Ferrari and Porsche. Motor International. ISBN 978-0-7603-1777-8.
  • Holloway, Hilton; Buckley, Martin (2003). 20th Century Car Design. Carlton Books. ISBN 978-1-84222-835-7.
  • Martin, Keith (2004). Keith Martin on Collecting Ferrari. Motorbooks International. ISBN 978-0-7603-1971-0.
  • Moreton, Mike (2010). Jaguar XJ220 – The Inside Story. Veloce Publishing. ISBN 978-1-84584-250-5.
  • Robson, Graham (2006). A to Z British cars 1945–1980. Herridge. ISBN 978-0-9541-0639-3.
  • Halwart Schrader: Typenkompass Jaguar - Personenwagen seit 1931. Motorbuch-Verlag, Stuttgart 2001, ISBN 3-613-02106-4.
  • Heiner Stertkamp: Jaguar - Die komplette Chronik von 1922 bis heute. Heel-Verlag 2006, ISBN 3-89880-337-6.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι