Αντιχάσια όρη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
| λεζάντα = Βράχοι και χείμαρρος στον ορεινό όγκο των Αντιχασίων
| λεζάντα = Βράχοι και χείμαρρος στον ορεινό όγκο των Αντιχασίων
}}
}}
Τα '''Αντιχάσια όρη ''' είναι χαμηλή σχετικά οροσειρά βόρεια των [[Τρίκαλα|Τρικάλων]] με υψόμετρο 1.416 μέτρα. Η υψηλότερη κορυφή τους ονομάζεται Οξυά<ref>{{Cite web |url=http://diocles.civil.duth.gr/links/home/database/larissa/pr32ge.pdf |title=Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Νομός Λάρισας |accessdate=2010-02-02 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20100202220633/http://diocles.civil.duth.gr/links/home/database/larissa/pr32ge.pdf |archivedate=2010-02-02 |url-status=live }}</ref><ref>[http://diocles.civil.duth.gr/links/home/database/trikala/pr46ge.pdf Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Νομός Τρικάλων]</ref>. Συνδέονται στα βόρεια με τα [[Χάσια]] και τα [[Καμβούνια όρη]] ενώ νότια καταλήγουν στον Θεσσαλικό κάμπο. Σημαντικό υδάτινο ρεύμα που σχηματίζεται στις πλαγιές τους είναι το ρέμα Μουργκάνι, παραπόταμος του [[Πηνειός (θεσσαλικός)|Πηνειού]].
Τα '''Αντιχάσια όρη ''' είναι χαμηλή σχετικά οροσειρά βόρεια των [[Τρίκαλα|Τρικάλων]] με υψόμετρο 1.416 μέτρα. Η υψηλότερη κορυφή τους ονομάζεται Οξυά<ref>{{Cite web |url=http://diocles.civil.duth.gr/links/home/database/larissa/pr32ge.pdf |title=Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Νομός Λάρισας |accessdate=2010-02-02 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20100202220633/http://diocles.civil.duth.gr/links/home/database/larissa/pr32ge.pdf |archivedate=2010-02-02 |url-status=dead }}</ref><ref>[http://diocles.civil.duth.gr/links/home/database/trikala/pr46ge.pdf Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Νομός Τρικάλων]</ref>. Συνδέονται στα βόρεια με τα [[Χάσια]] και τα [[Καμβούνια όρη]] ενώ νότια καταλήγουν στον Θεσσαλικό κάμπο. Σημαντικό υδάτινο ρεύμα που σχηματίζεται στις πλαγιές τους είναι το ρέμα Μουργκάνι, παραπόταμος του [[Πηνειός (θεσσαλικός)|Πηνειού]].


Τα Αντιχάσια μαζί με τα γειτονικά [[Μετέωρα]] είναι μία από τις χαρακτηρισμένες σημαντικές περιοχές για πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΠΕ)<ref>[http://ornithologiki.gr/page_iba.php?aID=53 Ορνιθολογική, Αντιχάσια και Μετέωρα]</ref>.
Τα Αντιχάσια μαζί με τα γειτονικά [[Μετέωρα]] είναι μία από τις χαρακτηρισμένες σημαντικές περιοχές για πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΠΕ)<ref>[http://ornithologiki.gr/page_iba.php?aID=53 Ορνιθολογική, Αντιχάσια και Μετέωρα]</ref>.

Έκδοση από την 14:09, 7 Οκτωβρίου 2019

Συντεταγμένες: 39°40′59″N 21°40′59″E / 39.683°N 21.683°E / 39.683; 21.683

Αντιχάσια όρη
Βράχοι και χείμαρρος στον ορεινό όγκο των Αντιχασίων
Χάρτης
Ύψος1.416 μέτρα
ΟροσειράΠίνδος
ΧώρεςΕλλάδα

Τα Αντιχάσια όρη είναι χαμηλή σχετικά οροσειρά βόρεια των Τρικάλων με υψόμετρο 1.416 μέτρα. Η υψηλότερη κορυφή τους ονομάζεται Οξυά[1][2]. Συνδέονται στα βόρεια με τα Χάσια και τα Καμβούνια όρη ενώ νότια καταλήγουν στον Θεσσαλικό κάμπο. Σημαντικό υδάτινο ρεύμα που σχηματίζεται στις πλαγιές τους είναι το ρέμα Μουργκάνι, παραπόταμος του Πηνειού.

Τα Αντιχάσια μαζί με τα γειτονικά Μετέωρα είναι μία από τις χαρακτηρισμένες σημαντικές περιοχές για πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΠΕ)[3].

Τα Αντιχάσια, τα Μετέωρα και το σπήλαιο Μελισσότρυπα είναι προστατευόμενοι βιότοποι του Natura 2000 με κωδικό GR1440003.[4][5]

Παραπομπές

  1. «Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Νομός Λάρισας» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2010. 
  2. Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Νομός Τρικάλων
  3. Ορνιθολογική, Αντιχάσια και Μετέωρα
  4. votaniki (13 Ιανουαρίου 2019). «Αντιχάσια Όρη και Μετέωρα – Σπήλαιο Μελισσότρυπα (GR1440003)». Βοτανική (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2019. 
  5. «N2K GR1440003 dataforms». natura2000.eea.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2019.