Κέρκυρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 9 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Γραμμή 356: Γραμμή 356:
* [[Δημήτριος Άνθης]], Ζωγράφος
* [[Δημήτριος Άνθης]], Ζωγράφος
* [[Φώτης Αρμένης]], ηθοποιός
* [[Φώτης Αρμένης]], ηθοποιός
* [[Σπύρος Αυλωνίτης]], Λογοτέχνης
* [[Σπυρίδων Βάσης]], πανεπιστημιακός
* [[Σπυρίδων Βάσης]], πανεπιστημιακός
* [[Έλενα Βασιλάκη]], ποιήτρια
* [[Έλενα Βασιλάκη]], ποιήτρια
Γραμμή 472: Γραμμή 473:
* [[Άγγελος Χρυσομάλης]], ηθοποιός
* [[Άγγελος Χρυσομάλης]], ηθοποιός
* [[Σπυρίδων Σκαρβέλης]], ζωγράφος
* [[Σπυρίδων Σκαρβέλης]], ζωγράφος
* [[Φίλιππος Φιλίππου]], Συγγραφέας
*[[Χρήστος Τσιριγώτης]], Πρώτος Έλληνας ψυχίατρος
* [[Χρήστος Τσιριγώτης]], Πρώτος Έλληνας ψυχίατρος
*[[Γεώργιος Σαλβάνος]], Αρχηστράτηγος και Διοικητής
* [[Γεώργιος Σαλβάνος]], Αρχηστράτηγος και Διοικητής
*[[Ιωάννης Σαρακηνός]], Ποιητής
*[[Ντίνος Θεοτόκης]], Ποιητής και Συγγραφέας
* [[Ιωάννης Σαρακηνός]], Ποιητής
*[[Φίλλιπος Βλάχος]], Ποιητής και Συγγραφέας
* [[Ντίνος Θεοτόκης]], Ποιητής και Συγγραφέας
* [[Φίλιππος Βλάχος]], Ποιητής και Συγγραφέας
*[[Σπύρος Κρητικός]], Μουσικός και Μαέστρος
*[[Σωτήριος Κρητικός]], Μουσικός και Μαέστρος
* [[Σπύρος Κρητικός]], Μουσικός και Μαέστρος
* [[Σωτήριος Κρητικός]], Μουσικός και Μαέστρος
*
*
|}
|}

Έκδοση από την 14:19, 6 Οκτωβρίου 2019

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κέρκυρα (αποσαφήνιση).
Κέρκυρα
Ποντικονήσι και Μονή Βλαχέρνας
Γεωγραφία
Συντεταγμένες39°35′28.60″N 19°51′50.54″E / 39.5912778°N 19.8640389°E / 39.5912778; 19.8640389Συντεταγμένες: 39°35′28.60″N 19°51′50.54″E / 39.5912778°N 19.8640389°E / 39.5912778; 19.8640389
ΑρχιπέλαγοςΙόνιο Πέλαγος
Νησιωτικό σύμπλεγμαΕπτάνησα
Έκταση592 km²
Υψόμετρο914 μ
Υψηλότερη κορυφήΠαντοκράτορας
Χώρα
ΠεριφέρειαΠεριφέρεια Ιονίων Νήσων
ΝομόςΚέρκυρας
ΠρωτεύουσαΚέρκυρα (πόλη)
Δημογραφικά
Πληθυσμός104.371 (απογραφής 2011)
Πυκνότητα182 /χλμ2
Πρόσθετες πληροφορίες
Ιστοσελίδαwww.corfu.gr
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Κέρκυρα είναι ένα από τα βορειότερα και δυτικότερα νησιά της Ελλάδας και του Ιονίου Πελάγους. Βρίσκεται στην είσοδο της Αδριατικής Θάλασσας, κοντά στις Ηπειρωτικές ακτές. Οι βορειοανατολικές της ακτές πλησιάζουν αρκετά (περ. 2 χιλιόμετρα) τις ακτές των Αγίων Σαράντα της Αλβανίας. Είναι μέρος του ενιαίου δήμου της Κέρκυρας, ο οποίος περιλαμβάνει επίσης τα μικρότερα νησιά Οθωνοί, Ερεικούσσα και Μαθράκι.

Έχει σχήμα μακρόστενο, πλατύτερο στο βόρειο τμήμα της, ενώ στενεύει προς τον νότο. Τα παράλιά της έχουν συνολικό μήκος 217 χιλιόμετρα και σχηματίζουν αρκετούς όρμους και ακρωτήρια. Το έδαφός της είναι κυρίως ορεινό, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα. Οι ξένοι την αποκαλούν Κορφού (αγγλ Corfu), κατά παραφθορά του βυζαντινού της ονόματος Κορυφώ, από τις δύο κορυφές που φαίνονται καθώς πλησιάζει ο επισκέπτης στο νησί. Υψηλότερες κορυφές είναι αυτή του όρους Παντοκράτορας (η αρχαία Ιστώνη, 914 μ.) και το Στραβοσκιάδι (849 μ.). Άλλες κορυφές είναι οι Βίγλες, η Τσούκα, οι Πυλίδες (ή Φυλλίδες), Άγιοι Δέκα και Σταυρός. Μικρά ποτάμια υπάρχουν στην Κέρκυρα, όπως ο Μεγαλοπόταμος, ο Τυφλός, ο Μεσογγής (ο μεγαλύτερος), το ποτάμι στην περιοχή της Λευκίμμης. Η μεγαλύτερη λίμνη είναι η Κορισσία (ή των Κορισσίων) με έκταση 4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Επίσης υπάρχει και η λιμνοθάλασσα Χαλκιοπούλου στα νότια της πόλης της Κέρκυρας.[1]

Είναι από τα πλέον πυκνοκατοικημένα νησιά της Μεσογείου, με πυκνότητα πληθυσμού 193 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Ιστορία

Αρχαία Ελλάδα

Μυθολογία

Ανάγλυφο του Διονύσου Βάκχου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας.

Τεκμήρια ανθρώπινης παρουσίας στην Κέρκυρα απαντούν από την Παλαιολιθική εποχή αλλά και από την Νεολιθική εποχή έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές λείψανα. Η παλιότερη αναφορά για την Κέρκυρα καταγράφεται την Μυκηναϊκή περίοδο γύρω στο 1300 π.χ. με την Ελληνική λέξη "ko-ro-ku-ra-i-jo" σε Γραμμική Β που μεταφράζεται "άντρας από την Κέρκυρα".[2] Σύμφωνα με τον Στράβων η Κόρκυρα ήταν το Ομηρικό νησί της Σχερίας και οι κάτοικοι του νησιού ήταν γνωστοί σαν Φαίακες.[3] Το νησί έχει πραγματικά ταυτιστεί από πολλούς ιστορικούς μετά τον 6ο αιώνα π.χ. με το "Νησί των Φαιάκων" που περιγράφεται στην Οδύσσεια του Ομήρου αν και άλλοι ιστορικοί την ταυτίζουν με την Ιθάκη. Ο Ελλάνικος ο Λέσβιος αναφέρει ότι ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε παράφορα τη νύμφη Κέρκυρα ή Κόρκυρα, κόρη του ποταμού Ασωπού, την απήγαγε από το σπίτι της στην Αρχαία Βοιωτία και την έφερε στο νησί όπου γεννήθηκε ο καρπός της σχέσης τους Φαίακας. Το νησί ονομάστηκε επίσης "Σχερία" επειδή η Θεά Δήμητρα παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να σταματήσει (σχειν) τις προσχώσεις του απέναντι ποταμού, για να μην ενωθεί το νησί με την απέναντι ακτή-, Φαιακία, Κόρκυρα (δωρικός τύπος), Κέρκυρα. Η ονομασία Κέρκυρα φαίνεται πως είναι Ιλλυρικής προέλευσης, ίσως προέρχεται και από τη λέξη "Κέρκουρος" (ονομασία ελαφρού τύπου πλοίου, ή κάποιου ψαριού).

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος περιγράφει το νησί της Κέρκυρας στα "Αργοναυτικά" σαν ένας τόπος που δέχτηκε επίσκεψη από τους Αργοναύτες, ο Ιάσονας και η Μήδεια παντρεύτηκαν στην "Σπηλιά της Μήδειας". Ο Απολλώνιος ονόμασε το νησί "Δρέπανο" από την λέξη "δρεπάνι" με υπόνοιες ότι κάτω από το νησί κρύβεται το δρεπάνι με το οποίο ο Κρόνος σύμφωνα με την παράδοση τεμάχισε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού, από το αίμα του κατάγονται οι Φαίακες. Σε μια εναλλακτική παράγραφο αναγνωρίζει το θαμμένο δρεπάνι κάτω από το νησί και τονίζει ότι ανήκει στην Θεά Δήμητρα, χάρη στο δρεπάνι σχηματίστηκε το νησί. Ένας άλλος ιστορικός βασίζεται σε μια αναφορά στα "Αργοναυτικά" με την οποία το νησί παλιά λεγόταν Μάκρις χάρη στην νοσοκόμο του Διονύσου που δραπέτευσε εκεί από την Εύβοια.[4] Άλλοι ιστορικοί ταυτίζουν την Κέρκυρα με τις Τηλεβοΐδες Νήσους που κατοικούσαν οι Λέλεγες Ταφίοι ή Τηλεβόες.[5]

Αποικία των Κορινθίων

Τα ερείπια του Δωρικού ναού στο Καρδάκι που χρονολογείται το 700 π.χ.

Σύμφωνα με τον Στράβων (VI, 269) οι κύριοι του νησιού ήταν οι Λιβούρνιοι μέχρι το 735 π.χ. που εγκαταστάθηκαν Κορίνθιοι οι πρώτοι αρχαίοι αποικιστές του νησιού με αρχηγό τον Χερσικράτη από την οικογένεια Βακχιάδαι. Πριν από τους Κορίνθιους ήρθε στο νησί το πρώτο κύμα κατοίκων από την Ερέτρια. Το μεγάλο πλεονέκτημα η θέση της στον δρόμο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Μεγάλη Ελλάδα και οι εύφορες πεδιάδες στον νότο βοήθησαν σημαντικά στην ταχύτατη ανάπτυξη του νησιού. Οι Κορίνθιοι κάτοικοι του νησιού ακολούθησαν την συνηθισμένη πρακτική με όλους τους Κορίνθιους μετανάστες, σε όλα τα μέρη που εγκαταστάθηκαν κήρυξαν την ανεξαρτησία τους και την εχθρότητα στην Μητρόπολη.[6]

Η πρώτη σκληρή σύγκρουση ανάμεσα στους Κορίνθιους εποίκους της Κέρκυρας με την Μητρόπολη τους παρουσιάζεται στις αρχές του 7ου αιώνα π.χ. όταν οι στόλοι τους πολέμησαν στην πρώτη ναυμαχία που καταγράφει στην Ελληνική ιστορία ο Θουκυδίδης (665 π.χ.). Οι εχθρότητες σταμάτησαν όταν ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος κατέκτησε την Κέρκυρα και ανάγκασε τους κατοίκους να ενωθούν μαζί του στις νέες αποικιακές εκστρατείες σε Απολλωνία και Ανακτόριο. Το νησί απέκτησε ξανά την ανεξαρτησία του και αφοσιώθηκε σε καθαρά εμπορική πολιτική.

Σύμμαχοι των Αθηναίων

Το "Λιοντάρι του Μενεκράτη" στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας.

Στην Δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα (480 π.χ.) οι Κερκυραίοι συμμετείχαν με 60 πλοία την δεύτερη μεγαλύτερη Ελληνική δύναμη αλλά χωρίς να πολεμήσουν ενεργά. Το 480 π.χ. στην Ναυμαχία των Συβότων πολέμησαν ξανά με την υποστήριξη της Αθήνας τους Κορίνθιους για τον έλεγχο της Επίδαμνου το σημερινό Δυρράχιο.[7]

Η εμπλοκή της Αθήνας στον πόλεμο ανάμεσα στους Κορίνθιους και τους Κερκυραίους ήταν από τις σημαντικότερες αιτίες που ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι Αθηναίοι την χρησιμοποίησαν σαν εμπορικό σταθμό αλλά δεν βρήκαν σημαντική υποστήριξη. Το νησί σταμάτησε να υποστηρίζει την Αθήνα μετά από δυο προσπάθειες των Ολιγαρχικών να επικρατήσουν αλλά σύντομα οι Δημοκρατικοί επικράτησαν ξανά και πήραν σκληρή εκδίκηση από τους αντιπάλους τους (427 π.χ. και 425 π.χ.).[8] Στην Εκστρατεία στη Σικελία των Αθηναίων η Κέρκυρα έγινε βάση για τον εφοδιασμό τους, μετά από μια τρίτη σύντομη επικράτηση των Ολιγαρχικών (410 π.χ.) αποσύρθηκε από τον πόλεμο. Το 375 π.χ. συμμετείχε ξανά σε συμμαχία με τους Αθηναίους, σε δυο χρόνια πολιορκήθηκε από μια Σπαρτιάτικη δύναμη, παρά την σκληρή λεηλασία της υπαίθρου τελικά αποκρούστηκαν. Την Ελληνιστική περίοδο δέχτηκε πολλές επιθέσεις από όλες τις πλευρές.[9]

Ρωμαϊκή κατάκτηση

Η εξωτερική περίμετρος του κάστρου του Γαρδικίου που προστάτευε το νότιο τμήμα του νησιού.

Ο Κάσσανδρος την πολιόρκησε για σύντομο χρονικό διάστημα (303 π.χ.) στην συνέχεια την κατέλαβε ο Λακεδαιμόνιος στρατηγός Κλεομένης της Σπάρτης, αργότερα ανέκτησε την ανεξαρτησία της. Ο Αγαθοκλής των Συρακουσών ήταν ο επόμενος κατακτητής της Κέρκυρας που την έδωσε προίκα στην κόρη του Λάνασσα όταν παντρεύτηκε τον Ηπειρώτη βασιλιά Πύρρο τον Μέγα. Το νησί εισήλθε στο Κοινό Ηπειρωτών, τότε δημιουργήθηκε ο οικισμός της Κασσιόπης σαν βάση για τις εκστρατείες του Ηπειρώτη βασιλιά, παρέμεινε στο Κοινό μέχρι τον θάνατο του Αλεξάνδρου Β΄ της Ηπείρου (225 π.χ.). Μετά την "Ναυμαχία της Παξού" (229 π.χ.) κατακτήθηκε από την Ιλλυρία αλλά δέχθηκε σύντομα έναν Ρωμαϊκό στόλο και έγινε ναυτική βάση των Ρωμαίων μέχρι το 189 π.χ., κυβερνήθηκε από Νομάρχη αλλά προσαρτήθηκε στην Ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (148 π.χ.).[10] Ο Οκταβιανός Αύγουστος την χρησιμοποίησε σαν ναυτική βάση στον πόλεμο με τον Μάρκο Αντώνιο (31 π.χ.). [11]

Διάδοση του Χριστιανισμού

Ο Χριστιανισμός διαδόθηκε στην Κέρκυρα από τον Ιάσωνα της Ταρσού μαθητή του Αποστόλου Παύλου και τον Άγιο Σωσίπατρο, επίσκοπο Ικονίου και μαθητή του Αποστόλου Ανδρέα. Οι δυο άγιοι σύμφωνα με την παράδοση δίδαξαν στους κατοίκους της Κέρκυρας το Ευαγγέλιο και τους μετέστρεψαν στον Χριστιανισμό, στην συνέχεια φυλακίστηκαν και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο από τον ειδωλολάτρη βασιλιά του νησιού. Τα οστά τους στεγάστηκαν στον παλιό Καθεδρικό ναό στην θέση του Παλαιού Κάστρου και στην συνέχεια κτίστηκε γύρω στο 100 ένας ναός αφιερωμένος στην μνήμη τους και τοποθετήθηκαν εκεί.[12]

Μεσαίωνας

Βυζαντινή κυριαρχία

Το αέτωμα της Μέδουσας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κερκύρας.

Στην Ύστερη αρχαιότητα η Κέρκυρα και η Ήπειρος υπάγονταν στην Υπαρχία Ιλλυρικού.[13] Την εποχή των Γοτθικών Πολέμων (551) οι Οστρογότθοι κατέστρεψαν την πρωτεύουσα του νησιού που ονομαζόταν "Χερσούπολις" λόγω της θέσης της. Τους επόμενους αιώνες η πρωτεύουσα μετακινήθηκε ανατολικά στην χερσόνησο που βρίσκεται το Παλαιό Φρούριο επειδή στους βραχώδεις λόφους βρήκαν προστασία από τις επιδρομές. Οι δύο δίδυμες βραχώδεις κορυφές της χερσονήσου έδωσαν το όνομα σε ολόκληρο το νησί, τον Μεσαίωνα ονομαζόταν "Κορυφώ" ή "Κορφοί". Η παλαιά πρωτεύουσα του νησιού γνωστή σήμερα σαν Παλαιόπολις συνέχισε να κατοικείται ακόμα πολλούς αιώνες.[14]

Στις αρχές του 9ου αιώνα η Κέρκυρα μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα δημιούργησαν το Θέμα Κεφαλληνίας.[15] Η νησιώτικη επαρχία αποτελούσε για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία ισχυρή ασπίδα προστασίας σε επιδρομές από τα Δυτικά, εξασφάλιζε επίσης προστασία στο Βυζαντινό Κατεπανάτο της Ιταλίας. Οι ταξιδιώτες την Μέση Βυζαντινή Περίοδο (8ος - 12ος αιώνας) τόνιζαν ότι "ήταν ο σημαντικότερος σταθμός για τα ταξίδια τους από την ανατολή στην δύση".[16][17] Ο γνωστός ιστορικός Λιουτπράνδος της Κρεμόνας παρουσίασε για πρώτη φορά το Βυζαντινό όνομα της Κέρκυρας Κορφοί σε ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη (968) στην αυλή του αυτοκράτορα. Στην Δυναστεία των Μακεδόνων το νησί πέρασε περίοδο ειρήνης και ασφάλειας, αυτό επέτρεψε στους κατοίκους να κτίσουν ναό αφιερωμένο στους πρώτους προστάτες Αγίους Ιάσωνα και Σωσίπατρο έξω από τα τείχη της Παλαιόπολης.[18]

Επιδρομές από Σαρακηνούς και Νορμανδούς

Χάρτης του Παλαιού Βενετσιάνικου Φρουρίου (1573).

Η πόλη δέχτηκε επίθεση από τους Σαρακηνούς (933) αλλά οι κάτοικοι αντιστάθηκαν σκληρά με τον αρχιεπίσκοπο Αρσένιο και τους απέκρουσαν, ο Αρσένιος έγινε κατόπιν ο προστάτης Άγιος της πόλης.[19] Το νησί δέχτηκε νέα επιδρομή από τους Σαρακηνούς (1033) αλλά στην συνέχεια παρουσιάστηκε νέα μεγαλύτερη απειλή οι φιλόδοξοι Νορμανδοί οι οποίοι μετά την Νορμανδική Κατάκτηση της Νότιας Ιταλίας αποφάσισαν να επεκταθούν ανατολικά. Η πρώτη Νορμανδική κατοχή (1081 - 1084) τερμάτισε όταν ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός εξασφάλισε βοήθεια από την Δημοκρατία της Βενετίας και έδωσε σε αντάλλαγμα μεγάλα προνόμια στους Βενετσιάνους εμπόρους. Η δεύτερη Νορμανδική κατοχή (1147 - 1149) έγινε από τον ναύαρχο Γεώργιο της Αντιόχειας, τερματίστηκε όταν ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός ανακατέλαβε το νησί ύστερα από πολιορκία 10 μηνών (1149). Η τρίτη Νορμανδική κατοχή έγινε από τον Γουλιέλμο Β΄ της Σικελίας (1185) αλλά το νησί ανέκτησε ξανά ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β΄ Άγγελος.[20] Στην Δ΄ Σταυροφορία η Κέρκυρα κατακτήθηκε από πειρατές που υπηρετούσαν την Δημοκρατία της Γένοβας (1197 - 1207) αλλά στην συνέχεια εκδιώχθηκαν από τους Βενετσιάνους. Το νησί κατακτήθηκε από το Δεσποτάτο της Ηπείρου που το έδωσε δώρο στον Μανφρέδο της Σικελίας σαν προίκα (1259).[21] Με τον θάνατο του Μανφρέδου (1267) η Κέρκυρα μαζί με τις υπόλοιπες κτήσεις του πέρασαν στον Οίκο των Καπετιδών του Ανζού, την περίοδο που κυβέρνησαν το νησί δέχτηκε πολλές σκληρές επιθέσεις από πειρατές και τυχοδιώκτες.[22] Η Κέρκυρα ήταν ένας από τους πρώτους τόπους εγκατάστασης πληθυσμών Ρομά που έμειναν γνωστοί σαν "Τσιγγάνοι" ή "Γύφτοι", δημιουργήθηκε ένα Φέουδο με πληθυσμό αποκλειστικά Ρομά (1360).[23][24]

Βενετοκρατία

Χάρτης της Κέρκυρας, Κριστόφορο Μπουοντελμόντι, 1420.

Η Βενετία απέκτησε τον έλεγχο στο νησί (1386) και στην συνέχεια την πλήρη κυριότητα (1401), παρέμεινε σε αυτήν μέχρι την διάλυση της Δημοκρατίας από τους Γάλλους (1797).[25] Τον Μεσαίωνα και ιδιαίτερα τον 17ο αιώνα η Κέρκυρα αναγνωρίστηκε σαν το ανάχωμα όλων των Ευρωπαϊκών κρατών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έγινε η πιο οχυρωμένη περιοχή στην Ευρώπη.[26] Οι οχυρώσεις της Κέρκυρας στάθηκαν επαρκείς για να απαγορεύσουν την διείσδυση των Οθωμανών στην Αδριατική Θάλασσα. Η Βενετία μπόρεσε να αποκρούσει όλες τις Οθωμανικές επιθέσεις στο νησί μέχρι την διάλυση της (1797), όταν τελείωσαν οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι πέρασε στην κυριαρχία των Βρετανών.[27][28][29][30][31][32][33] Η Κέρκυρα ονομαζόταν "Πύλη της Βενετίας" και ολόκληρη η Αδριατική "Κόλπος της Βενετίας".[34] Παρέμεινε στην Βενετία τέσσερις αιώνες (1401 - 1797) αν και δέχτηκε πολλές σκληρές Οθωμανικές επιθέσεις με στρατό και στόλο και τέσσερις σκληρές πολιορκίες (1537, 1571, 1573, 1716).[35] Η μεγάλη αποτελεσματικότητα των Βενετσιάνικων οχυρώσεων και οι παλιότερες Βυζαντινές οχυρώσεις σε Παλαιοκαστρίτσα Κέρκυρας, Αγγελόκαστρο Κέρκυρας, Κάστρο Κασσιώπης και Γαρδίκι στάθηκαν αποτελεσματικές για να αποκρούσουν όλες τις επιθέσεις και να διαλύσουν όλες τις πολιορκίες. Ο μεγάλος ιστορικός Γουίλ Ντυράν τονίζει ότι η Κέρκυρα χρωστάει στην Δημοκρατία της Βενετίας το γεγονός ότι δεν γνώρισε ποτέ τον Οθωμανικό ζυγό.[36]

Μια πρώτη μεγάλη σειρά Οθωμανικών επιθέσεων ξεκίνησε από το 1431 με τον Αλί Μπέι, οι Οθωμανοί προσπάθησαν να καταλάβουν το κάστρο της πόλης και την γύρω περιοχή αλλά αποκρούστηκαν επιτυχώς.[37] Στην Βενετοκρατία το νησί γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και οικονομική ευημερία, η πόλη της Κέρκυρας βρισκόταν μέσα στο φρούριο, αλλά έξω είχε απλωθεί μια νέα πόλη, ατείχιστη με αποτέλεσμα να είναι εκτεθειμένη σε όλες τις επιδρομές. Η Δημοκρατία της Βενετίας με αίτημα των κατοίκων ξεκίνησε την κατασκευή οχυρώσεων και οικοδόμησε το Νέο Φρούριο στην είσοδο της χερσονήσου. Η Δημοκρατία δημιούργησε επίσης μια τεράστια επίπεδη οχυρωμένη έκταση μπροστά από το φρούριο την σημερινή πλατεία "Σπιανάδα".

Οθωμανικές πολιορκίες

Το φρούριο του Αγγελόκαστρου στην Κέρκυρα. Οι Βυζαντινές επάλξεις του Αγγελόκαστρου αντιστάθηκαν επιτυχώς στην Τουρκική πολιορκία του 1571.

Το Βυζαντινό κάστρο του Αγγελόκαστρου στάθηκε αποτελεσματικό να αποκρούσει την πρώτη μεγάλη Οθωμανική πολιορκία (1537), την πολιορκία του 1571, την δεύτερη μεγάλη πολιορκία (1571) και εμπόδισε τους Οθωμανούς να προχωρήσουν στα βόρεια του νησιού. Οι Τούρκοι δεν στάθηκαν ποτέ ικανοί να διαλύσουν την άμυνα των κάστρων για να καταλάβουν το νησί.[38] Η πρώτη μεγάλη πολιορκία με 20.000 Οθωμανούς στρατιώτες του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (29 Αυγούστου 1537) λεηλάτησε ολόκληρο το νησί, αιχμαλώτισε 20.000 κατοίκους και τους πούλησε σκλάβους. Η ύπαιθρος ερημώθηκε αλλά το κάστρο της πόλης αντιστάθηκε επιτυχώς σε πολιορκία 12 ημερών, ο Οθωμανικός στρατός διαλύθηκε από επιδημία και αποχώρησε.[39] Τον Αύγουστο του 1571 σε 24 χρόνια οι Οθωμανοί επέστρεψαν , κυρίευσαν την Πάργα και τα Σύβοτα Θεσπρωτίας στην ηπειρωτική Ελλάδα και επιτέθηκαν στους Παξούς. Στην συνέχεια πήγαν στην νότια ακτή της Κέρκυρας και δημιούργησαν μια μεγάλη προκυμαία που ξεκινούσε από την Λευκίμμη στα νότια μέχρι την Ιψό στα ανατολικά. Οι περιοχές αυτές είχαν λεηλατηθεί σκληρά στις προηγούμενες επιδρομές αλλά παρ'όλα αυτά το κάστρο της πόλης άντεξε για άλλη μια φορά και η Δημοκρατία της Βενετίας έδειξε τις τεράστιες αμυντικές της ικανότητες. Το Αγγελόκαστρο σε μια απότομη βραχώδη ακτή κοντά στην Παλαιοκαστρίτσα διατηρείται ακόμα και σήμερα σαν σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο.[40]

Οι ήττες ανάγκασαν τους Οθωμανούς να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν, επέστρεψαν σε δυο χρόνια ύστερα από νικηφόρα εκστρατεία τους από την Αφρική και ξεκίνησαν ξανά τις επιθέσεις. Δεν μπόρεσαν να διασπάσουν τις ενωμένες δυνάμεις των Βενετσιάνων και των Κερκυραίων και αποχώρησαν από την θάλασσα.[41] Η δεύτερη μεγάλη πολιορκία ξεκίνησε όταν ξέσπασε ο Έβδομος Βενετοτουρκικός πόλεμος (1716), αμέσως μετά την ανακατάληψη της Πελοποννήσου (1715) οι Οθωμανοί εμφανίστηκαν στο Βουθρωτό στην γειτονική Αλβανία. Ο Οθωμανικός στόλος με 33.000 άντρες μεταφέρθηκε από το Βουθρωτό στην παραλία της Ιψού (8 Ιουλίου 1716).[42] Ο στόλος των Βενετσιάνων συγκροτήθηκε και νίκησε τους Οθωμανούς στο Κανάλι της Κέρκυρας, οι Οθωμανοί αφού κατέλαβαν μερικά κάστρα (19 Ιουλίου 1716) πολιόρκησαν 22 μέρες την πρωτεύουσα. Οι 5.000 Βενετσιάνοι με τους μισθοφόρους τους υπό την ηγεσία του μετέπειτα Δόγη Αλβίζε Γ΄ Μοτσενίγκο και οι 3.000 Κερκυραίοι υπό την ηγεσία του κόμη Σούλενμπουργκ υπερασπίστηκαν για άλλη μια φορά επιτυχώς το νησί.[43][44] Οι οχυρώσεις ήταν ισχυρότερες και οι Βενετοί αμύνθηκαν με εξαιρετική επιτυχία, η Κέρκυρα γελοιοποίησε τους Οθωμανούς σε ολόκληρη την Ευρώπη.[45][46] Οι νίκες των Βενετών και των Κερκυραίων εορτάστηκαν πανηγυρικά με εορταστικούς διθυράμβους από τον συνθέτη Αντόνιο Βιβάλντι.

Επιδράσεις από την Βενετία

Ειδυλλιακή άποψη του λιμανιού στα τέλη του 19ου αιώνα. Περιοδικό Εστία του 1894.

Η αρχιτεκτονική της πόλης της Κέρκυρας διαφέρει σημαντικά με αυτή που επικράτησε στις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις με βαθύτατη επίδραση από την Βενετία, οι περισσότερες πόλεις του νησιού κτίστηκαν στα πρότυπα της Δημοκρατίας με πολυώροφα κτίρια με κεραμίδες σε στενές λωρίδες. Η παλαιά πόλη της Κέρκυρας μοιάζει εκπληκτικά με την Βενετία, την περίοδο που κυβέρνησαν κτίστηκε η πρώτη Όπερα στην Ελλάδα αλλά καταστράφηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από το Γερμανικό πυροβολικό. Πολλές Βενετσιάνικες οικογένειες εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Κέρκυρα, η Ιταλική γλώσσα ήταν ευρύτατα διαδεδομένη σε ολόκληρο το νησί μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, την ίδια εποχή και οι Έλληνες κάτοικοι χρησιμοποίησαν πολλές Βενετσιάνικες λέξεις στην Κερκυραϊκή διάλεκτο που ομιλείται και σήμερα. Ο διάσημος Βενετός φωτογράφος Φελίτσε Μπήτο (1832 - 1909) έζησε πολλά χρόνια στην παιδική του ηλικία στην Κέρκυρα. Μεγάλος αριθμός Ιουδαίων από την Ιταλική χερσόνησο εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα, μιλούν μια διάλεκτο με ανάμεικτα τα Ιουδαϊκά και Ιταλικά με πολλές Ελληνικές λέξεις.

Οι Βενετσιάνοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να διαδώσουν στον πληθυσμό του νησιού την Καθολική Εκκλησία αλλά η συντριπτική πλειοψηφία παρέμειναν Ορθόδοξοι, μόνο το 5% είναι σήμερα Καθολικοί. Οι περισσότεροι Καθολικοί κατάγονται από οικογένειες που ήρθαν στην Κέρκυρα από την Μάλτα και κατοικούν στην Βενετική Ακρόπολη της πρωτεύουσας. Οι Καθολικοί της Κέρκυρας όπως όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα σύμφωνα με το ημερολόγιο που χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Καθεδρικός Ναός Αγίου Χριστοφόρου και Ιακώβου Κέρκυρας είναι η έδρα της Ρωμαϊκής Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κέρκυρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας. Το νησί ήταν καταφύγιο πολλών Ελλήνων διανοουμένων, έγινε η έδρα της πρώτης Ακαδημίας που ιδρύθηκε στην σύγχρονη Ελλάδα.[47] Ο Νικηφόρος Θεοτόκης έγινε γνωστός στην Ελλάδα σαν διδάσκαλος του Γένους και στην Ρωσία ως Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος. Το νησί της Κέρκυρας δέχτηκε την Βενετσιάνικη επίδραση με πολλούς τρόπους ιδιαίτερα με τα φαγητά και την κουζίνα, το πιο διάσημο ήταν η Κερκυραίικη Παστιτσάδα που προέρχεται από την αντίστοιχη Βενετσιάνικη Παστιτσάδα. Τα υπόλοιπα δημοφιλέστερα φαγητά της Κέρκυρας με Βενετσιάνικη προέλευση είναι : Σοφρίτο, Στραπατσάδα, Μαντολάτο, Μπουρδέτο, Σαβόρο και Μπιάνκο.

Νεότερα χρόνια

19ος αιώνας

Ρωσικό πυροβόλο στην Παλαιοκαστρίτσα Κέρκυρας από την εποχή της Ρώσο-Οθωμανικής κατοχής του νησιού στις αρχές του 19ου αιώνα.

Με την Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (1797) η Κέρκυρα παραχωρήθηκε στην Γαλλία που την διατήρησε στην κατοχή της δυο χρόνια, οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν με μια συμμαχική επίθεση Ρώσων και Οθωμανών υπό την ηγεσία του στρατηγού Θεόδωρου Ουσάκωφ. Η Κέρκυρα έγινε στην συνέχεια πρωτεύουσα σε μια αυτό-διοικούμενη Ομοσπονδία κρατών υπό Οθωμανική κυριαρχία που έμεινε γνωστή σαν Επτάνησος Πολιτεία. Την περίοδο αυτή η Κέρκυρα αναπτύσσει αξιόλογη δράση στον τομέα της Τυπογραφίας με την έκδοση πολλών βιβλίων, Ελληνικών και ξένων, και πρωτοπορεί στην Ελληνική επικράτεια. Με την Συνθήκη του Τιλσίτ (1807) πέρασε ξανά στους Γάλλους του Ναπολέοντα με κυβερνήτη τον Φρανσουά Ξαβιέ Ντονζελότ αλλά σε δυο χρόνια πολιορκήθηκε από έναν Βρετανικό στόλο που κατέλαβε τα Επτάνησα (1809) .[48]

Τα Επτάνησα έγιναν με την "Συνθήκη των Παρισίων" τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου (5 Νοεμβρίου 1815) σαν Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων και η έδρα του Ύπατου Αρμοστή Ιονίων Νήσων.[49] Την Βρετανική περίοδο η Κέρκυρα γνώρισε μεγάλη ευημερία, έγιναν νέοι δρόμοι, κτίρια, συστήματα ύδρευσης και καθιερώθηκε για πρώτη φορά σαν επίσημη γλώσσα η Ελληνική. Η Δεύτερη Εθνική Συνέλευση στην Αθήνα εξέλεξε βασιλιά των Ελλήνων τον πρίγκιπα Γουλιέλμο της Δανίας που στέφθηκε νέος βασιλιάς ως Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας. Η Μεγάλη Βρετανία μετά την απόφαση αυτή έδωσε δώρο στην Ελλάδα τα Επτάνησα επειδή η αδελφή του νέου Έλληνα βασιλιά Αλεξάνδρα της Δανίας είχε παντρευτεί τον πρίγκιπα Εδουάρδο της Ουαλίας, διάδοχο του Αγγλικού θρόνου. Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ρωσία υπέγραψαν την "Συνθήκη του Λονδίνου" (29 Μαρτίου 1864) που κατοχύρωσε τα Επτάνησα ως Ελληνική επαρχία. Ο Ύπατος Αρμοστής των Ιονίων Νήσων κήρυξε επίσημα την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.[50]

Η στήλη του Ντάγκλας στην πλατεία της Γαρίτσας αφιερωμένη στην μνήμη του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Κέρκυρας Χάουαρντ Ντάγκλας.

Οι Βρετανοί Ύπατοι Αρμοστές Ιονίων Νήσων ήταν οι εξής:

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Κέρκυρα έγινε καταφύγιο του Σερβικού στρατού, όταν η πατρίδα τους βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, τους Αυστριακούς και τους Βούλγαρους κατέφυγε στα πλοία των συμμάχων. Οι Σέρβοι στρατιώτες πέθαναν στην πλειοψηφία τους από την πείνα, το κρύο και τις κακουχίες, τάφηκαν στα νερά δίπλα από το νησί Βίδο Κέρκυρας στο στόμιο του κόλπου, οι Σέρβοι ανήγειραν μνημείο για να τιμήσουν τους νεκρούς και να ευχαριστήσουν τους Έλληνες. Τα νερά γύρω από το Βίδο σύμφωνα με ένα ποίημα που έγραψε ο Μιλουτίν Μπότζικ όταν έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ονομάστηκαν από τους Σέρβους "Μπλε τάφος".

Άφιξη και εγκατάσταση Μικρασιατών

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 η Κέρκυρα ήταν ένα από τα κυριότερα κέντρα υποδοχής Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη (1922-1932). Πολλές οικογένειες Μικρασιατών προσφύγων εγκαταστάθηκαν στο Παλαιό Φρούριο και υπέστησαν τις συνέπειες από τον ιταλικό φασιστικό βομβαρδισμό του 1923 κατά την Ιταλική εισβολή στην Κέρκυρα. Ακόμη εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε αποθήκες και στο Δημοτικό Θέατρο. Η έλλειψη επαγγελματικής αποκατάστασης ήταν ο κυριότερος από τους λόγους που πολλοί από τους πρόσφυγες έφυγαν από την Κέρκυρα αναζητώντας κάποιο καταλληλότερο μέρος στην υπόλοιπη Ελλάδα για οριστική εγκατάσταση. Από τους 30.000 περίπου πρόσφυγες που κατέφυγαν στο νησί μέχρι το 1930 εγκαταστάθηκαν μόνιμα περίπου 2.000, ανάμεσα τους ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης και ο ιατρός Γεώργιος Βαγιανός από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας, ο οποίος επέδειξε εξέχουσα φιλανθρωπική δράση και αποτέλεσε και ευεργέτη της πόλης. Ο Γεώργιος Βαγιανός δώρισε το συντριβάνι στην πλατεία Σπιανάδα αλλά και ολόκληρη την περιουσία του στον Δήμο Κέρκυρας. Ο Δήμος τον τιμήσε με οδό που φέρει το όνομά του.[51][52][53][54]

Ιταλική κατοχή

Σέρβοι στρατιώτες στην Κέρκυρα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Mε αφορμή την Δολοφονία Τελλίνι και Ιταλών στρατιωτών που πήγαν στα Ελληνοαλβανικά σύνορα ως μέλη της Διεθνούς Επιτροπής για να συμμετάσχουν στην λύση των προβλημάτων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας ξέσπασε διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Ιταλία (1923). Η Φασιστική Ιταλία αιφνιδίως καταλαμβάνει την Κέρκυρα αλλά χάρη σε επέμβαση που έκανε η Κοινωνία των Εθνών το νησί απελευθερώνεται λίγες μέρες αργότερα.

Όταν ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος οι Ιταλοί κατέλαβαν την Κέρκυρα τον Απρίλιο του 1941 . Τα Επτάνησα παρέμειναν ξεχωριστή κρατική οντότητα για την Ελλάδα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943 που ο Μπενίτο Μουσολίνι αποφάσισε την ενσωμάτωση τους με το Βασίλειο της Ιταλίας στα πλαίσια της εφαρμογής του σχεδίου του "Ιταλικού Μεγαλοιδεατισμού". Όσο διαρκούσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 10ο Σύνταγμα του Ελληνικού Στρατού με Κερκυραίους ιδιαίτερα στρατιώτες ανέλαβε το έργο να υπερασπιστεί την Κέρκυρα, έκανε ηρωικές αλλά ανεπιτυχείς προσπάθειες να ελευθερώσει το νησί.[55] Μετά την υποταγή των Ελλήνων στις δυνάμεις του Άξονα η Κέρκυρα βρέθηκε υπό Ιταλική κατοχή και έλεγχο.[56] Την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου του 1941 σπουδαστές από ολόκληρη την Κέρκυρα ξεκίνησαν κινήματα αντίστασης απέναντι στις Ιταλικές δυνάμεις κατοχής, ήταν ένα από τα πρώτα Αντιστασιακά κινήματα των Ελλήνων στην κατοχή και ένα σπάνιο τότε φαινόμενο σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα.[57] Οι φοιτητές κατέφυγαν στην συνέχεια στην Κύπρο και συνέχισαν την αντίσταση τους στα χερσαία στρατιωτικά αποσπάσματα του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ.[58]

Ναζιστική κατοχή

Με την πτώση του Ιταλικού φασισμού (1943) η Ναζιστική Γερμανία κινήθηκε αμέσως να αποκτήσει στο νησί. Η Κέρκυρα βομβαρδίστηκε από την Ντόιτσε Λούφτβαφφε καταστρέφοντας εκατοντάδες σπίτια, εκκλησίες, μνημεία, προάστια, ολόκληρη την Εβραϊκή συνοικία αλλά και δημόσια κτίρια όπως το Ιόνιο Κοινοβούλιο, το Δημοτικό Θέατρο και την Δημοτική Βιβλιοθήκη.[59] Οι Ιταλοί αποχώρησαν και το νησί πέρασε σε Γερμανική κατοχή, ο δήμαρχος Κολλάς γνωστός δοσίλογος και φανατικός Αντισημίτης πέρασε μια νέα σειρά από νόμους που εξασφάλιζαν την απόλυτη κυριαρχία των Γερμανών.[60] Τον Ιούνιο του 1944 η Γκεστάπο συνέλαβε όλους τους Εβραίους και τους φυλάκισε στο παλαιό κάστρο της πόλης (10 Ιουνίου 1944), στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς και επέζησαν ελάχιστοι.[61] Μονάχα 200 Εβραίοι σε συνολικό πληθυσμό 1.900 επέζησαν.[62] Πολλοί Κερκυραίοι έδωσαν καταφύγιο στους 200 Εβραίους που επέζησαν από τους Ναζί.[63] Στο τμήμα της παλαιάς πόλης που σήμερα ονομάζεται Εβραϊκή βρίσκεται συναγωγή με 65 μέλη, μιλούν όλοι την πατρική Ιταλογενή γλώσσα.[64]

Απελευθέρωση

Ιταλοί στρατιώτες αιχμάλωτοι από τους Γερμανούς στην Κέρκυρα τον Σεπτέμβριο του 1943.

Μετά την Απελευθέρωση έφτασε στην Κέρκυρα ο "40ος Στόλος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού" (14 Οκτωβρίου 1944) και άρχισε να ερευνά το λιμάνι της Κέρκυρας δυο χρόνια (1944, 1945) για νάρκες αλλά δεν βρήκε καμία.[65][66] Ακολούθησε το Επεισόδιο Στενών Κερκύρας, ένα έντονο διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στην Μεγάλη Βρετανία και την νεοσύστατη κομμουνιστική Αλβανία. Πολεμικά πλοία του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού επιχειρώντας τον διάπλου των Στενών δέχθηκαν πυρά από αλβανικά επάκτια Πυροβολεία κατά παράβαση υφιστάμενων διεθνών συνθηκών που καθόριζαν το νομικό καθεστώς των στενών.[67][68][69][70] Στην διάρκεια του επεισοδίου αυτού υπήρξαν 43 θύματα Άγγλοι ενώ ένα Αγγλικό Καταδρομικό υπέστη σχεδόν ολική καταστροφή. Η Αγγλία διαμαρτυρήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη και η υπόθεση οδηγήθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που καταδίκασε την Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας με πρόστιμο των 800.000 λιρών (σημερινής αξίας περίπου 20 εκατομμυρίων Λιρών) σαν αποζημίωση στην Αγγλία, ακολούθησε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών.

Σύγχρονη ανάπτυξη

Η βόρεια πλευρά του Παλαιού κάστρου την νύχτα, διακρίνεται καθαρά ο Μεγάλος Σταυρός.

Με την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου το νησί μπήκε από την Ελληνική κυβέρνηση σε πρόγραμμα Ανοικοδόμησης. Η οικονομία και το εμπόριο του νησιού αποκαταστάθηκαν και τα κτίρια που κτίστηκαν όλη την περίοδο της Ιταλικής κατοχής επανήλθαν σε αστική χρήση. Η Μαρία Δεσύλλα - Καποδίστρια δισέγγονη του Γεωργίου Καποδίστρια αδερφού του Ιωάννη Καποδίστρια εξελέγη πρώτη γυναίκα Ελληνίδα δήμαρχος στην Ελλάδα (18 Απριλίου 1956).[71] Οικοδομήθηκε το Γενικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας (1970), την δεκαετία του 1950 ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα, η Ελληνική Ραδιοφωνία εγκαινιάστηκε τον Μάρτιο του 1957, η τηλεόραση εισήχθη την δεκαετία του 1960 και το διαδίκτυο ήρθε το 1995.[72][73][74] Ιδρύθηκε τέλος το Ιόνιο Πανεπιστήμιο με έδρα την Κέρκυρα (1984).

Η πόλη της Κέρκυρας

Κύριο λήμμα: Κέρκυρα (πόλη)

Η πόλη της Κέρκυρας χαρακτηρίζεται από το έντονο βενετσιάνικο στοιχείο, αλλά και από πολλές αγγλικές και γαλλικές επιρροές. Είναι κοσμοπολίτικη πόλη που αποπνέει μια αίσθηση αρχοντιάς, με κύρια αξιοθέατα τη μεγάλη πλατεία Σπιανάδα, που είναι η μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων, το Παλιό και το Νέο Φρούριο, το Δημαρχείο (Θέατρο Σαν Τζάκομο), το Κανόνι, το Μον Ρεπό αλλά και τα Μουσεία Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Ιστορίας.

Μπροστά στο Κανόνι βρίσκεται το, πιθανότατα, πλέον φημισμένο αξιοθέατο της Κέρκυρας, το νησάκι όπου βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, το οποίο συνδέεται με τη στεριά μέσω μιας στενής λωρίδας γης. Λίγο μακρύτερα, αλλά σαφώς ευδιάκριτο, στέκεται το ξακουστό Ποντικονήσι, πάνω στο οποίο βρίσκεται μια μικρή εκκλησία, του Παντοκράτορα, του 11ου-12ου αιώνα. Επίσης, σημαντικό αξιοθέατο αποτελούν και τα Ανάκτορα Μιχαήλ και Γεωργίου (γεωργιανού ρυθμού), από τα ωραιότερα ανάκτορα που άφησε πίσω της η Αγγλοκρατία. Παραδοσιακά πιάτα της κερκυραϊκής κουζίνας είναι η «παστιτσάδα», το «σοφρίτο» και το «μπουρδέτο». Η πόλη της Κέρκυρας έχει πληθυσμό 28.185 κατοίκους (απογραφή 2001) και είναι ένα από τα πιο παλιά αστικά κέντρα της Ελλάδας. Πολιούχος της πόλης είναι ο Άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος, το άφθαρτο σκήνωμα του οποίου φιλοξενείται στον ομώνυμο ναό, έναν ναό με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κάθε χρόνο τον επισκέπτονται χιλιάδες Έλληνες επισκέπτες, από πολλά μέρη, αλλά και πλήθος ξένων.

Αρχείο:Flag of Corfu.svg
Η σημαία του δήμου Κέρκυρας

Στο παρελθόν, ο Δήμος Κερκυραίων ήταν ο πολυπληθέστερος δήμος της Κέρκυρας, καθόσον περιλάμβανε όλη την πόλη της Κέρκυρας, η οποία είναι και η έδρα του (τωρινού) Δήμου Κέρκυρας, ο οποίος αποτελεί δήμο της Περιφέρειας Ιονίων Νησιών και συστάθηκε το 2011 με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Στην Κέρκυρα απαντούν ενετικά αρχοντικά και κτίρια υδροχρωματισμένα με το παραδοσιακό κερκυραϊκό χρώμα τής ώχρας. Υπάρχει πλήθος εκκλησιών, οι σπουδαιότερες από τις οποίες είναι η Καθολική Μητρόπολη των Αγίων Ιακώβου και Χριστοφόρου, η Ανατολική Μητρόπολη της Παναγίας Σπηλιωτίσσης και η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος. Έχει ιστορικά κτίρια, όπως η Αγγλική Αρμοστεία, το εξαιρετικό συγκρότημα των Ανακτόρων του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου, όπου στεγάζεται το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας, το μοναδικό μουσείο στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένο στην τέχνη και τις αρχαιότητες της Άπω Ανατολής και της Ινδίας, το Λιστόν, το μέγαρο Καποδίστρια, το μητροπολιτικό μέγαρο, το μέγαρο της Αναγνωστικής Εταιρείας Κερκύρας, το μέγαρο της παλαιάς Ιονικής Τράπεζας, το περίφημο Θέατρο Σαν Τζάκομο και σημερινό Δημαρχείο, το μέγαρο της Ιονίου Βουλής, καθώς και το μέγαρο της Ιονίου Ακαδημίας, όπου στεγάζεται η Πρυτανεία του Ιόνιου Πανεπιστήμιου.

Η πόλη διαθέτει όλες τις σύγχρονες υπηρεσίες: τράπεζες, αστυνομία, στρατολογία, δημοτικές υπηρεσίες, σταθμούς τηλεοράσεως και ραδιοφώνων, διεθνές λιμάνι, καθώς και αεροδρόμιο κατάλληλο για αεροσκάφη κάθε είδους. Είναι έδρα του Ιόνιου Πανεπιστήμιου, της Νομαρχίας Κέρκυρας και της Περιφέρειας Ιόνιων Νησιών.

Πρόσβαση

Η Κέρκυρα έχει τακτικά δρομολόγια πλοίων για Ηγουμενίτσα. Το ΚΤΕΛ Κέρκυρας εκτελεί καθημερινά δρομολόγια σε όλο το νησί. Η Κέρκυρα διαθέτει διεθνή αερολιμένα με αρκετές πτήσεις προς Αθήνα και λιγότερες για Θεσσαλονίκη. Επίσης συνδέεται αεροπορικώς με όλα τα νησιά του Ιονίου και με την Πρέβεζα ενώ το καλοκαίρι δέχεται και αρκετές πτήσεις τσάρτερ εξυπηρετώντας την αυξημένη τουριστική κίνηση του νησιού.

Ο Αχιλλέας θνήσκων στον κήπο του Αχιλλείου

Αξιοθέατα

Εκτός πόλεως μπορεί να συναντήσει κανείς εξαιρετικές τοποθεσίες. Ανάμεσα στα αξιοθέατα της περιοχής ανήκει το Αχίλλειο, το παλάτι της αυτοκράτειρας Ελισάβετ (Σίσσυ) της Αυστρίας, με το διάσημο γλυπτό «Αχιλλέας Θνήσκων» και άλλα υπέροχα έργα τέχνης, όπως τοιχογραφίες και πίνακες. Η περιοχή του Πέλεκα φημίζεται για τη θέα του ηλιοβασιλέματος που προσφέρει, ενώ στην Παλιοκαστρίτσα βρίσκεται το βυζαντινό φρούριο Αγγελόκαστρο. Οπωσδήποτε αξίζουν μνεία, επίσης, οι υπέροχες παραλίες με ψιλή ξανθή άμμο, όπως του Άϊ-Γόρδη, της Γλυφάδας, της λίμνης Κορισσίων, του Άγιου Γεώργιου των Πάγων, του Μαραθιά, του Γαρδένου, της Κασσιώπης, του Σιδαρίου, της Ρόδας, της Αχαράβης, του Αλμυρού, της Δασιάς, της Παλαιοκαστρίτσας και του Αγίου Σπυρίδωνα στην Περίθεια. Αλλά και χωριά στην ενδοχώρα της Κέρκυρας, πνιγμένα μέσα στο πράσινο, ασκούν μια γοητεία, όπως οι Σιναράδες Κέρκυρας, ο Άγιος Ματθαίος, οι Βαρυπατάδες, η Κορακιάνα, οι Γιαννάδες, οι Καρουσάδες, η Επίσκεψη, ο Χλωμός, ο Σπαρτύλας, η Λευκίμμη και η Άνω Περίθεια Κέρκυρας όπου τα τελευταία χρόνια έχει διακριθεί ως το τρίτο πιο ανεξερεύνητο μέρος από όλο τον κόσμο.

Η Κέρκυρα σε αριθμούς

Γεωγραφικός χάρτης
  • Έκταση: 591 τ.χλμ. (641 τ.χλμ. είναι η έκταση ολόκληρου του νομού -σύμφωνα με την παλαιότερη διοικητική διαίρεση- που περιλαμβάνει τους Παξούς, τους Αντίπαξους και τα Διαπόντια Νησιά, δηλαδή τα νησιά Οθωνοί, Μαθράκι και Ερεικούσσα)
  • Πληθυσμός Νομού: 111.975 κάτοικοι (απογραφή 2001)
  • Πρωτεύουσα: Κέρκυρα (28.185 κάτοικοι)
  • Ταχυδρομικοί Κώδικες: 49100 (Πόλη), 49080 - 49081 - 49082 - 49083 - 49084
  • Τηλεφωνικοί Κωδικοί: 26610 (Κεντρική Κέρκυρα), 26630 (Βόρεια Κέρκυρα), 26620 (Νότια Κέρκυρα)

Διοίκηση-πληθυσμός

Η Κέρκυρα ανήκει στην περιφέρεια Ιόνιων νησιών και στον Δήμο Κέρκυρας, που αποτελείται από το νησί μαζί με τα νησάκια Οθωνοί, Μαθράκι και Ερεικούσσα.

Η πόλη της Κέρκυρας είναι πρωτεύουσα του Νομού και διοικητική έδρα της περιφέρειας Ιόνιων Νησιών.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το νησί είχε 107.879 κατοίκους. Χωρίζεται σε δεκαπέντε Δημοτικές Ενότητες, 12 πρώην Δήμους και 3 πρώην κοινότητες, που είναι οι παρακάτω (στην παρένθεση, δίνεται και ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2001):

Δείτε επίσης: Δήμος Κέρκυρας, Περιφέρεια Ιονίων Νήσων

Σημειώσεις

Λεπτομερείς ναυτιλιακές πληροφορίες για την Κέρκυρα παρέχει ο Ελληνικός Πλοηγός (1ος τόμος) και ιδιαίτερα ο χάρτης ελληνικής έκδοσης: ΧΕΕ-212, που περιλαμβάνει και τις νήσους Οθωνοί, Παξοί και τις απέναντι ακτές της Ηπείρου, και ακόμα ειδικότερα ο ΧΕΕ-212/1 που αποτελεί τον λιμενοδείκτη του λιμένα της Κέρκυρας.

Κλίμα

Το κλίμα της Κέρκυρας είναι μεσογειακό. Τα καλοκαίρια είναι καυτά και ξηρά, οι χειμώνες είναι κρύοι και βροχεροί. Η άφθονη βλάστηση του νησιού συνδέεται άμεσα με τις χειμερινές βροχοπτώσεις.

Κλίμα Κέρκυρα
Θερμοκρασία
Μήνας Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέμβριος Οκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος Υπολογισμός μέσου όρου
Θερμοκρασία +(°C) 14 16 18 20 25 29 31 31 30 24 20 16 22, 8
Θερμοκρασία - (°C) 6 8 11 12 14 16 19 19 17 14 10 6 12, 6
Υπολογισμός μέσου όρου °C 9,6 10,3 12,1 15,1 19,6 23,8 26,4 26,1 22,7 18,4 14,2 11,1 17, 5
Πτώσεις και ηλιοφάνεια
Μήνας Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέμβριος Οκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος Σύνολο
Πτώσεις (mm) 132 136 98 62 36 14 7 18 75 148 181 180 1087
Ηλιοφάνεια (ώρα/έτος) 5 6 7 7 9 10 11 12 9 6 4 3 2600 ώρα/έτος
Πηγή: Αντίγραφο των μετεωρολογηκών δεδομένων σε Κέρκυρα

Προστατευόμενες τοποθεσίες

Λιμνοθάλασσα Κορισσίων

Η λιμνοθάλασσα Κορισσίων που βρίσκεται στις νοτιοδυτικές ακτές της Κέρκυρας είναι προστατευόμενη τοποθεσία του δικτύου Natura 2000 με κωδικό GR2230002.[75] Πρόκειται για ένα οικοσύστημα μεγάλης βιολογικής, αισθητικής και οικονομικής αξίας, που αποτελεί και σταθμό για μεταναστεύοντα πτηνά.[76][77] Στη σημαντική πανίδα περιλαμβάνονται τα είδη: Ευρωπαϊκή ενυδρίδα, αργυροτσικνιάς, κ.α.

Προσωπικότητες

Ιωάννης Καποδίστριας

Εικόνες

Παραπομπές

  1. Σύγχρονη Εγκυκλοπαιδεια, . (1993). ΕΥΡΩΠΗ , ΕΛΛΑΔΑ, ΚΟΣΜΟΣ. ΑΘΗΝΑ: ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ. σελ. Τόμος 12, σελ. 68. 
  2. http://www.palaeolexicon.com/Word/Show/16880
  3. Strab. vi. p. 407
  4. W.H. Race, Apollonius Rhodius: Argonautica, Loeb Classical Library (2008), p. 409 n. 125–27; verses 4.982–992
  5. https://books.google.gr/books?id=weJTNoX5TkQC&pg=PA85&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  6. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  7. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  8. Thucydides. "The Revolution in Corcyra." c. 400 BCE. Reprinted in Rogers, Perry. Aspects of Western Civilization. pp. 76–78. Pearson: Upper Saddle River. 2011.
  9. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  10. The Oxford Classical Dictionary, Oxford University Press, Oxford: 1992.
  11. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  12. Leontsini 2014, pp. 26–27.
  13. Leontsini 2014, pp. 28–29.
  14. Leontsini 2014, pp. 32–33.
  15. Leontsini 2014, pp. 30–31.
  16. Leontsini 2014, pp. 31–32, 33–34.
  17. Leontsini 2014, p. 35.
  18. Leontsini 2014, p. 35.
  19. Leontsini 2014, p. 34.
  20. Leontsini 2014, pp. 36–38.
  21. Runciman, Steven (1958). The Sicilian Vespers. Cambridge: Cambridge University Press. p. 43.
  22. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  23. Keil, Charles; Keil, Angeliki; Feld, Steven (2002-12-09). Bright Balkan Morning: Romani Lives and the Power of Music in Greek Macedonia
  24. Fraser, Angus (1995-02-23). The Gypsies
  25. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  26. Johann Georg Keyssler (1760). Travels Through Germany, Bohemia, Hungary, Switzerland, Italy, and Lorrain: Giving a True and Just Description of the Present State of Those Countries …
  27. https://books.google.gr/books?id=wV0AAAAAYAAJ&pg=PA916&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  28. John Julius Norwich (4 December 2007). The Middle Sea: A History of the Mediterranean
  29. https://books.google.gr/books?id=wkQLAAAAYAAJ&pg=PA250&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  30. https://books.google.gr/books?id=zRIyAQAAMAAJ&pg=PA63&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  31. https://books.google.gr/books?id=dcCvipadYhMC&pg=PA203&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  32. https://books.google.gr/books?id=XN51y209fR8C&pg=PA253&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  33. https://books.google.gr/books?id=M9xKAAAAMAAJ&pg=PA126&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  34. "The Gulf of Venice runs for 800 mi (1,287 kilometres) between Italy and Esclavonia, and at the end of it is the island of Corfu, which the Venetians call their door, although Venice is in fact 800 mi (1,287 kilometres) away." (Pedro Tafur in 1436, Andancas e viajes
  35. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  36. Will Durant. The Renaissance. page 684. MJF Books. New York, 1981
  37. https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  38. Nondas Stamatopoulos (1993). Old Corfu: history and culture
  39. https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  40. https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  41. https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  42. https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  43. https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  44. https://web.archive.org/web/20070814153129/http://www.corfuxenos.gr/History/venetian.htm
  45. https://books.google.gr/books?id=wV0AAAAAYAAJ&pg=PA916&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  46. https://books.google.gr/books?id=neUKEvaYPZYC&pg=PA25&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
  47. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  48. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  49. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclop?dia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
  50. https://web.archive.org/web/20090411090942/http://www.corfuweb.gr/gb-history6.htm
  51. Μοναχού Παϊσίου Αγιορείτου (1991). Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Σουρωτή Θεσσαλονίκης: Εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», σελ. 32-35.
  52. Γρηγόρης Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997
  53. Σπιανάδα, η πλατεια Σπιαναδα στην Κέρκυρα, Ματιές στην Κέρκυρα
  54. Πλατεία Σπιανάδα - projectcorfu.com
  55. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  56. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  57. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  58. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  59. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  60. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  61. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  62. https://web.archive.org/web/20071017000100/http://kis.gr/kerkyrahistory_en.html
  63. https://web.archive.org/web/20040601224603/https://www.ushmm.org/greece/eng/corfu.htm
  64. https://web.archive.org/web/20071017000100/http://kis.gr/kerkyrahistory_en.html
  65. http://www.bbc.co.uk/ww2peopleswar/stories/74/a3855774.shtml
  66. Wright, Quincy (1949). "The Corfu Channel Case". The American Journal of International Law. 43 (3): 491–494.
  67. Wright, Quincy (1949). "The Corfu Channel Case". The American Journal of International Law. 43 (3): 491–494.
  68. http://discovery.nationalarchives.gov.uk/details/record?catid=4548923&catln=6
  69. Bancroft, Harding F.; Stein, Eric (1949). "The Corfu Channel Case: Judgment on the Preliminary Objection". Stanford Law Review. 1 (4): 646–657.
  70. Cook, Bernard A. (2001). Europe Since 1945: An Encyclopedia
  71. https://web.archive.org/web/20041015102214/http://www.corfu.gr/en/proties/desila.htm
  72. https://web.archive.org/web/20071225013700/http://www.whealth.gr/index.php?MODULE=bce%2Fapplication%2Fpages&SiteID=229
  73. https://web.archive.org/web/20090402210132/http://tvradio.ert.gr/radio/localhistory.asp?id=2184
  74. http://alfa.corfumail.net/default.asp?id=28&mnu=28&LangID=Greek_Iso
  75. «N2K GR2230002 dataforms». natura2000.eea.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  76. «NatureBank - Βιότοπος NATURA - LIMNOTHALASSA KORISSION (KERKYRA) KAI NISOS LAGOUDIA». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  77. «Λίμνη Κορισσίων: Προστατευμένος υδροβιότοπος natura». atCorfu.com. 13 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 

Πηγές

  • Λουκιανός Ζαμίτ, Διαπρεπείς Κερκυραίοι 16ου-19ου αιώνα. Η ζωή και το έργο τους, εκδ. Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, 2012
  • Dana Facaros; Michael Pauls (2007). The Greek Islands
  • John C. G. Röhl (1998). Young Wilhelm: The Kaiser's Early Life, 1859–1888
  • John Knox (1767). A New Collection of Voyages, Discoveries and Travels: Containing Whatever is Worthy of Notice, in Europe, Asia, Africa and America
  • Kenneth Meyer Setton (1991). Venice, Austria, and the Turks in the Seventeenth Century
  • Sir Richard Phillips (1822). New Voyages and Travels: Consisting of Originals, Translations, and Abridgments; with Index and Historical Preface
  • Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.36.3
  • Trevor Webster (1994). Where to Go in Greece: A New Look
  • W.H. Race, Apollonius Rhodius: Argonautica, Loeb Classical Library (2008)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ