Μπούρτζι (Ναυπλίου): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 89.210.115.125 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Jim Vallianos
Ετικέτα: Επαναφορά
Σύντομη αλλαγή ως προς την επίσημη ονομασία της νήσου.
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
{{coord|37|34|11|N|22|47|25|E|display=title|region:GR_type:landmark}}
{{coord|37|34|11|N|22|47|25|E|display=title|region:GR_type:landmark}}
{{κτίριο}}
{{κτίριο}}
Το '''Μπούρτζι''' ή «Καστέλι» κατά τους Ενετούς, ή «θαλασσόπυργος» κατά τον Αγώνα του [[1821]], είναι μικρή [[νησίδα]] μπροστά στο λιμένα του [[Ναύπλιο|Ναυπλίου]], ακριβώς απέναντι από το [[επάκτιο πυροβολείο]] των «Πέντ΄ - Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό [[Φρούριο]] στο οποίο οφείλει και το όνομά της.
Ο '''Θαλασσόπυργος''' ή «Μπουρτζί» κατά τους Τούρκους και «Καστέλι» κατά τους Ενετούς, είναι μικρή [[νησίδα]] μπροστά στο λιμένα του [[Ναύπλιο|Ναυπλίου]], ακριβώς απέναντι από το [[επάκτιο πυροβολείο]] των «Πέντ΄ - Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό [[Φρούριο]] στο οποίο οφείλει και το όνομά της.


Το Φρούριο αυτό ανεγέρθη από τους [[Βενετοί|Ενετούς]] μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το [[1473]], εφοδιάζοντάς το με νεώτερα [[πυροβόλο|πυροβόλα]]. Το [[1502]] οι Ενετοί, μεταβάλλοντας με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της [[Ακροναυπλία|Ακροναυπλίας]] σε αυτοτελή [[προμαχώνας|προμαχώνα]] με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο προσέδεναν αλυσίδα η οποία έφθανε μέχρι το Μπούρτζι για την προφύλαξη του λιμένα και της πόλης, εξ ου και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου».
Το Φρούριο αυτό ανεγέρθη από τους [[Βενετοί|Ενετούς]] μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το [[1473]], εφοδιάζοντάς το με νεώτερα [[πυροβόλο|πυροβόλα]]. Το [[1502]] οι Ενετοί, μεταβάλλοντας με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της [[Ακροναυπλία|Ακροναυπλίας]] σε αυτοτελή [[προμαχώνας|προμαχώνα]] με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο προσέδεναν αλυσίδα η οποία έφθανε μέχρι την νήσο για την προφύλαξη του λιμένα και της πόλης, εξ ου και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου».


Μετά τη [[συνθήκη του Κάρλοβιτς]] ([[1698]]) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου.
Μετά τη [[συνθήκη του Κάρλοβιτς]] ([[1698]]) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου.
Γραμμή 11: Γραμμή 11:
[[Image:BourtziCastleNafplio gobeirne.jpg|thumb|250 px|Το Μπούρτζι στο ηλιοβασίλεμα, Ναύπλιο]]
[[Image:BourtziCastleNafplio gobeirne.jpg|thumb|250 px|Το Μπούρτζι στο ηλιοβασίλεμα, Ναύπλιο]]


Κατά την [[Ελληνική επανάσταση του 1821]] το Μπούρτζι κατελήφθη, το [[1822]], από 50 οπλοφόρους και 150 «πυροβολιστές» (πυροβολητές), των οποίων ηγούνταν οι [[Φρανκ Χέιστινγκς|Χέιστινγκς]], [[Άνερμαν]], [[Χάνεκ]] και [[Δημήτριος Καλλέργης]]. Αυτοί τελούσαν υπό την [[ηγεσία]] του Γάλλου ταγματάρχη Φ. [[Γκιουρντέν]], ο οποίος κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από το Μπούρτζι και κατάφερε να ματαιώσει τον «λαθραίο» επισιτισμό των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο.
Κατά την [[Ελληνική επανάσταση του 1821]] ο θαλασσόπυργος κατελήφθη το [[1822]], από 50 οπλοφόρους και 150 «πυροβολιστές» (πυροβολητές), των οποίων ηγούνταν οι [[Φρανκ Χέιστινγκς|Χέιστινγκς]], [[Άνερμαν]], [[Χάνεκ]] και [[Δημήτριος Καλλέργης]]. Αυτοί τελούσαν υπό την [[ηγεσία]] του Γάλλου ταγματάρχη Φ. [[Γκιουρντέν]], ο οποίος κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από το Μπούρτζι και κατάφερε να ματαιώσει τον «λαθραίο» επισιτισμό των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο.


Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές [[Ελληνικός Εμφύλιος 1823 - 1825|ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες]] (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στο Μπούρτζι για την ασφάλειά της, στις [[25 Μαΐου]] του [[1824]] και στις [[2 Ιουλίου]] του [[1827]].
Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές [[Ελληνικός Εμφύλιος 1823 - 1825|ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες]] (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στο Μπούρτζι για την ασφάλειά της, στις [[25 Μαΐου]] του [[1824]] και στις [[2 Ιουλίου]] του [[1827]].
Γραμμή 17: Γραμμή 17:
Μετά την έλευση του Βασιλέως [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Α’]] και κατ΄ εντολή του, το 1865 το Μπούρτζι αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της [[γκιλοτίνα|γκιλοτίνας]].
Μετά την έλευση του Βασιλέως [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Α’]] και κατ΄ εντολή του, το 1865 το Μπούρτζι αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της [[γκιλοτίνα|γκιλοτίνας]].


Τέλος, με τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, το Μπούρτζι αναπαλαιώθηκε εξόδοις του ιδιώτη και μελλοντικού του εκμισθωτή και διευθυντή, Παναγιώτη (Τάκη) Κωστούρου, και μετετράπη έτσι σε ένα από τα πρώτα άξια λόγου τουριστικά κέντρα Α΄ Κατηγορίας στην Ελλάδα, με τη λειτουργία ξενοδοχείου 12 μόνο δωματίων και εστιατόριο με ειδική μνεία στους καλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς της εποχής. Λειτούργησε συνεχώς από την δεκαετία του 1930 μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, η οποία θεωρήθηκε σκόπιμο να το κλείσει, μη ανανεώνοντας την εκμισθωτική άδεια. Πλάνα από την εποχή που λειτουργούσε ως ξενοδοχείο μπορεί να δει κανείς στην ταινία του 1958 "[[Ο άνθρωπος του τραίνου (ταινία, 1958)|Ο Άνθρωπος του Τραίνου]]".
Τέλος, με τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, το ο θαλασσόπυργος αναπαλαιώθηκε εξόδοις του ιδιώτη και μελλοντικού του εκμισθωτή και διευθυντή, Παναγιώτη (Τάκη) Κωστούρου, και μετετράπη έτσι σε ένα από τα πρώτα άξια λόγου τουριστικά κέντρα Α΄ Κατηγορίας στην Ελλάδα, με τη λειτουργία ξενοδοχείου 12 μόνο δωματίων και εστιατόριο με ειδική μνεία στους καλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς της εποχής. Λειτούργησε συνεχώς από την δεκαετία του 1930 μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, η οποία θεωρήθηκε σκόπιμο να το κλείσει, μη ανανεώνοντας την εκμισθωτική άδεια. Πλάνα από την εποχή που λειτουργούσε ως ξενοδοχείο μπορεί να δει κανείς στην ταινία του 1958 "[[Ο άνθρωπος του τραίνου (ταινία, 1958)|Ο Άνθρωπος του Τραίνου]]".


{{Commonscat|Bourtzi|Μπούρτζι (Ναυπλίου)}}
{{Commonscat|Bourtzi|Μπούρτζι (Ναυπλίου)}}

Έκδοση από την 16:53, 5 Οκτωβρίου 2019

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 9/03/2017.
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Μπούρτζι.

Συντεταγμένες: 37°34′11″N 22°47′25″E / 37.56972°N 22.79028°E / 37.56972; 22.79028

Μπούρτζι Ναυπλίου
Χάρτης
Είδοςκάστρο
Αρχιτεκτονικήαναγεννησιακή αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες37°34′11″N 22°47′26″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Ναυπλιέων και Δημοτική Κοινότητα Ναυπλιέων Αργολίδας
ΤοποθεσίαΝαύπλιο
ΧώραΕλλάδα
Έναρξη κατασκευής1473
Γενικές διαστάσεις0,12 χλμ × 0,043 χλμ
Προστασίααρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα και διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα[1]
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ο Θαλασσόπυργος ή «Μπουρτζί» κατά τους Τούρκους και «Καστέλι» κατά τους Ενετούς, είναι μικρή νησίδα μπροστά στο λιμένα του Ναυπλίου, ακριβώς απέναντι από το επάκτιο πυροβολείο των «Πέντ΄ - Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό Φρούριο στο οποίο οφείλει και το όνομά της.

Το Φρούριο αυτό ανεγέρθη από τους Ενετούς μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το 1473, εφοδιάζοντάς το με νεώτερα πυροβόλα. Το 1502 οι Ενετοί, μεταβάλλοντας με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της Ακροναυπλίας σε αυτοτελή προμαχώνα με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο προσέδεναν αλυσίδα η οποία έφθανε μέχρι την νήσο για την προφύλαξη του λιμένα και της πόλης, εξ ου και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου».

Μετά τη συνθήκη του Κάρλοβιτς (1698) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου.

Το Μπούρτζι στο ηλιοβασίλεμα, Ναύπλιο

Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821 ο θαλασσόπυργος κατελήφθη το 1822, από 50 οπλοφόρους και 150 «πυροβολιστές» (πυροβολητές), των οποίων ηγούνταν οι Χέιστινγκς, Άνερμαν, Χάνεκ και Δημήτριος Καλλέργης. Αυτοί τελούσαν υπό την ηγεσία του Γάλλου ταγματάρχη Φ. Γκιουρντέν, ο οποίος κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από το Μπούρτζι και κατάφερε να ματαιώσει τον «λαθραίο» επισιτισμό των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο.

Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στο Μπούρτζι για την ασφάλειά της, στις 25 Μαΐου του 1824 και στις 2 Ιουλίου του 1827.

Μετά την έλευση του Βασιλέως Γεωργίου του Α’ και κατ΄ εντολή του, το 1865 το Μπούρτζι αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της γκιλοτίνας.

Τέλος, με τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, το ο θαλασσόπυργος αναπαλαιώθηκε εξόδοις του ιδιώτη και μελλοντικού του εκμισθωτή και διευθυντή, Παναγιώτη (Τάκη) Κωστούρου, και μετετράπη έτσι σε ένα από τα πρώτα άξια λόγου τουριστικά κέντρα Α΄ Κατηγορίας στην Ελλάδα, με τη λειτουργία ξενοδοχείου 12 μόνο δωματίων και εστιατόριο με ειδική μνεία στους καλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς της εποχής. Λειτούργησε συνεχώς από την δεκαετία του 1930 μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, η οποία θεωρήθηκε σκόπιμο να το κλείσει, μη ανανεώνοντας την εκμισθωτική άδεια. Πλάνα από την εποχή που λειτουργούσε ως ξενοδοχείο μπορεί να δει κανείς στην ταινία του 1958 "Ο Άνθρωπος του Τραίνου".

  1. ↑ www.arxaiologikoktimatologio.gov.gr/el/monuments_info?id=147557&type=Monument.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπούρτζι_(Ναυπλίου)&oldid=7794533"