Ερρίκος ο Λέων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 14: Γραμμή 14:
|προκάτοχος2 = [[Αλβέρτος του Βρανδενβούργου|Αλβέρτος]] Άνχαλτ
|προκάτοχος2 = [[Αλβέρτος του Βρανδενβούργου|Αλβέρτος]] Άνχαλτ
|διάδοχος2 = [[Μπέρναρντ Γ΄ της Βαυαρίας|Μπέρνανρντ]] Άνχαλτ
|διάδοχος2 = [[Μπέρναρντ Γ΄ της Βαυαρίας|Μπέρνανρντ]] Άνχαλτ
|σύζυγος = Κλεμέντια των Τσάρινγεν (Zähringen)<br>Ματίλντα της Νορμανδίας
|σύζυγος = [[Κλημεντία του Τσέρινγεν]]<br>[[Ματθίλδη της Νορμανδίας, δούκισσα της Σαξονίας|Ματθίλδη της Αγγλίας]]
|επίγονοι = Γερτρούδη<br>[[Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου]]<br>[[Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Δ']] της Γερμανίας<br>[[Γουλιέλμος του Λύνεμπουργκ]]
|επίγονοι = Γερτρούδη<br>[[Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου]]<br>[[Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Δ']] της Γερμανίας<br>[[Γουλιέλμος του Λύνεμπουργκ]]
|πλήρες_όνομα =
|πλήρες_όνομα =
Γραμμή 56: Γραμμή 56:


[[Αρχείο:JindraLev.jpg|thumb|250px|right|Μικρογραφία με μία σύγχρονη απεικόνιση του Ερρίκου του Λέων στην εποχή του.]]
[[Αρχείο:JindraLev.jpg|thumb|250px|right|Μικρογραφία με μία σύγχρονη απεικόνιση του Ερρίκου του Λέων στην εποχή του.]]
Νυμφεύτηκε πρώτα την Κλημεντία, κόρη του [[Κορράδος Α΄ του Τσέρινγκεν|Κορράδου Α΄ του Τσέρινγκεν]] και της Κλημεντίας του Ναμύρ και είχε τέκνα:<ref>C. W. Previte Orton, The Early History of the House of Savoy: 1000-1233, (Cambridge University Press, 1912), σ. 329, Σημείωση 3</ref><ref>Lyon 2013, σ. 249</ref>
Νυμφεύτηκε πρώτα την [[Κλημεντία του Τσέρινγκεν|Κλημεντία]], κόρη του [[Κορράδος Α΄ του Τσέρινγκεν|Κορράδου Α΄]] δούκα του Τσέρινγκεν και είχε τέκνα:<ref>C. W. Previte Orton, The Early History of the House of Savoy: 1000-1233, (Cambridge University Press, 1912), σ. 329, Σημείωση 3</ref><ref>Lyon 2013, σ. 249</ref>
* [[Γερτρούδη της Βαυαρίας|Γερτρούδη]] 1155-1197, παντρεύτηκε πρώτα τον [[Φρειδερίκος Δ΄ της Σουαβίας|Φρειδερίκο Δ΄ της Σουαβίας]] και έπειτα τον [[Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας|Κνούτο ΣΤ΄ της Δανίας]]
* Ρίχεντσα της Βαυαρίας 1157-1167.
* Ερρίκος της Βαυαρίας, απεβ. νέος.


Ο Ερρίκος ο Λέων χώρισε την πρώτη σύζυγό του (1162) και νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη [[Ματθίλδη της Αγγλίας]] κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Β΄]] της Αγγλίας με την οποία απέκτησε:[6]
*Γερτρούδη της Βαυαρίας 1155-1197, παντρεύτηκε πρώτα τον [[Φρειδερίκος Δ΄ της Σουαβίας|Φρειδερίκο Δ΄ της Σουαβίας]] και έπειτα τον [[Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας|Κνούτο ΣΤ΄ της Δανίας]]
*Ριτσέντζα της Βαυαρίας 1157-1167
*Ερρίκος της Βαυαρίας, πέθανε νέος


* [[Ματθίλδη της Σαξονίας (1172-1209/10)|Ματίλντα]] ή Ρίχεντσα 1172-1204, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Γοδεφρείδο κόμη του Περς και σε δεύτερο γάμο τον Ένγουεραντ Γ΄ κύριο του Κουσύ.<ref>John W. Baldwin, Aristocratic Life in Medieval France, (Johns Hopkins University, 2002), σ. 46</ref>
Ο Ερρίκος ο Λέων χώρισε την πρώτη σύζυγο του (1162) και παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την [[Ματθίλδη της Αγγλίας]] κορη του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας με την οποία απέκτησε :[6]
* [[Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου|Ερρίκος Ε΄]] π. 1173-1227, παλατινός κόμης του Ρήνου.<ref>Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129</ref>

* Λοθάριος της Βαυαρίας π. 1174-1190.
*Ματίλντα ή Ριτσέντσα 1172-1204, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Γοδεφρείδο κόμη του Περς και σε δεύτερο γάμο τον Ένγουεραντ Γ΄ κύριο του Κουσύ.<ref>John W. Baldwin, Aristocratic Life in Medieval France, (Johns Hopkins University, 2002), σ. 46</ref>
*[[Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου]] π. 1173-1227, παλατινός κόμης (δούκας) του Ρήνου.<ref>Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129</ref>
* [[Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Δ΄]] π. 1175-1218, δούκας της Βαυαρίας & βασιλιάς της Γερμανίας.<ref>Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129</ref>
* [[Γουλιέλμος του Λύνεμπουργκ]] 1184-1213, κύριος του Λύνεμπουρκ. Γιος του ήταν ο [[Όθων Α΄ του Μπρούνσβικ]] ''ο παις'' δούκας του Μπράουνσβαϊκ-Λύνεμπουρκ.<ref>Lyon 2013, σ. 245</ref>
*Λοθάριος της Βαυαρίας π. 1174-1190
*[[Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] π. 1175-1218 βασιλιάς της Γερμανίας.<ref>Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129</ref>
*[[Γουλιέλμος του Λύνεμπουργκ]] 1184-1213, κύριος του Λύνεμπουρκ. Γιος του ήταν ο [[Όθων Α΄ του Μπρούνσβικ]] ''ο παις'' δούκας του Μπράουνσβαϊκ-Λύνεμπουρκ.<ref>Lyon 2013, σ. 245</ref>


Πέρα από αυτά καταγράφονται άλλα τρία παιδιά από τον γάμο του Ερρίκου με την Ματθίλδη.
Πέρα από αυτά καταγράφονται άλλα τρία παιδιά από τον γάμο του Ερρίκου με την Ματθίλδη.

Έκδοση από την 16:49, 24 Σεπτεμβρίου 2019

Ερρίκος ο Λέων
ΙΒ΄ της Βαυαρίας, Γ΄ της Σαξονίας
Άγαλμα του Ερρίκου στον Καθεδρικό του Μπράουνσβαϊκ, ναό τον οποίο ίδρυσε
Δούκας της Βαυαρίας
Περίοδος1156 - 1180
ΠροκάτοχοςΕρρίκος Μπάμπενμπερκ
ΔιάδοχοςΌθων Α΄ Βίττελσμπαχ
Δούκας της Σαξονίας
Περίοδος1142 - 1180
ΠροκάτοχοςΑλβέρτος Άνχαλτ
ΔιάδοχοςΜπέρνανρντ Άνχαλτ
Γέννησηπ. 1129
Ράβενσμπουργκ
Θάνατος6 Αυγούστου 1195
Μπράουνσβαϊκ, Κάτω Σαξονία
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός του Μπράουνσβαϊκ
ΣύζυγοςΚλημεντία του Τσέρινγεν
Ματθίλδη της Αγγλίας
ΕπίγονοιΓερτρούδη
Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου
Όθων Δ' της Γερμανίας
Γουλιέλμος του Λύνεμπουργκ
ΟίκοςΓουέλφων
ΠατέραςΕρρίκος Ι΄ της Βαυαρίας
ΜητέραΓερτρούδη των Σούπλινμπουργκ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Ερρίκος ο Λέων (Heinrich der Lowe, 1129 - 6 Αυγούστου 1195) μέλος του Οίκου των Γουέλφων ήταν, ως ΙΒ΄ δούκας της Βαυαρίας (1156 - 1180) και, ως Γ΄ δούκας της Σαξονίας (1142 - 1180).[1] Ο Ερρίκος ο Λέων ήταν από τους πιο ισχυρούς άνδρες της εποχής του, εξουσίαζε περιοχές από τη Βόρεια Θάλασσα και τη Βαλτική Θάλασσα ως τις Άλπεις και από την Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία ως την Πομερανία. Έστησε έναν Εραλδικό λέοντα μπροστά από το ανάκτορό του, γι' αυτό πήρε το προσωνύμιο "Λέων". Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα και ο γιος του Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατόρθωσαν να τον απομονώσουν από τους συμμάχους του και να του στερήσουν τα δύο δουκάτα.

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στο Ράβενσμπουργκ, ο Ερρίκος ήταν γιος και διάδοχος του Ερρίκου Ι΄ της Βαυαρίας και της Γερτρούδης των Σούπλινμπουργκ, κόρης του Λοθάριου Β΄ δούκα της Σαξονίας και βασιλιά της Γερμανίας.[2] Όταν ο Λοθάριος Β΄ απεβίωσε τον διαδέχθηκε ο Ερρίκος Ι΄ στη Σαξονία. Ο πατέρας του ήταν υποψήφιος στις εκλογές του Γερμανού βασιλιά (1138), τελικά εκλέχθηκε ο Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας μέλος του Οίκος των Χοενστάουφεν που μετά την εκλογή του ήρθε σε αντιπαλότητα με τον Ερρίκο Ι΄ και κατέλαβε τα δουκάτα του. Έδωσε την Βαυαρία στον Λεοπόλδο της Βαυαρίας μέλος του Οίκου των Μπάμπενμπερκ ετεροθαλή και ομομήτριο αδελφό του και την Σαξονία στον Αλβέρτο της Άρκτου, εγγονό του Λοθάριου Β΄.

Δούκας της Βαυαρίας και της Σαξονίας

Τα δουκάτα της Σαξονίας και της Βαυαρίας που ανήκαν στον Ερρίκο τον Λέων.

Ο πατέρας του Ερρίκου πέθανε αμέσως μετά σε ηλικία 32 ετών (1139) αφού στερήθηκε τα δουκάτα του και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Ο μικρός Ερρίκος εξακολουθούσε να διεκδικεί την κληρονομιά του πατέρα του και ο Κορράδος Γ΄ του επέστρεψε την Σαξονία (1142).[3] Μετά τη συμμετοχή του στη Σταυροφορία εναντίων των Βένδων, ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα του απέδωσε και την Βαυαρία (1156), πήρε ωστόσο μόνο το Δουκάτο της Αυστρίας και όχι την Μαγδραβία της Αυστρίας.[4] Ο Ερρίκος o Λέων ίδρυσε το Μόναχο (1157), το Λούμπεκ (1159), το Άουγκσμπουργκ, το Χιλντεσχάιμ, το Στάντε, το Κάσσελ, το Γκούστρο, το Λύνεμπουργκ, το Σάλτσβεντελ, το Σβέριν και το Μπράουνσβαϊκ. Το τελευταίο έγινε η πρωτεύουσά του, μπροστά στο "κάστρο του Ντάνκβαρντερόντε" έκτισε έναν Καθεδρικό ναό και έστησε έναν Εραλδικό Λέοντα, γι' αυτό και το προσωνύμιο του: Ερρίκος ο λέων, στον ίδιο ναό τοποθέτησε αργότερα τον ανδριάντα του.

Νυμφεύτηκε πρώτα την Κλημεντία του Τσέρινγκεν με κληρονομικές κτήσεις στη Σουηβία. Ο Φρειδερίκος που δεν ήθελε κτήσεις των Γουέλφων στο δουκάτο του τον έπεισε να τη χωρίσει. Νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ματθίλδη της Νορμανδίας, κόρη του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας και της Ελεονώρας της Ακουιτανίας, αδελφή του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου.[5] Ήταν πιστός στον εξάδελφό του Φρειδερίκο Α΄ και τον υποστήριξε να ισχυροποιηθεί στη Γερμανία και στους πολέμους του στην Λομβαρδία, αρκετές φορές οι Σάξονες ιππότες του Ερρίκου τον βοήθησαν να νικήσει. Την εποχή που ο Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα έκανε την πρώτη επίθεση στην βόρεια Ιταλία ο Ερρίκος ο Λέων έλαβε μέρος στις πολιορκίες στην Κρεμόνα και το Μιλάνο.

Έκπτωτος

Γάμος του Ερρίκου του Λέων με την δεύτερη σύζυγο του Ματθίλδη της Αγγλίας.

Το 1172 ταξίδευσε προσκυνητής στην Ιερουσαλήμ αφού πρώτα διέμεινε το Πάσχα στην Κωνσταντινούπολη την εποχή που ήταν αυτοκράτορας ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός.[6] Στους Αγίους Τόπους συναντήθηκε με τους Ναΐτες Ιππότες και τους Ιωαννίτες Ιππότες, τον Δεκέμβριο του 1174 επέστρεψε στην Βαυαρία.[7][8] Το 1174 ο Φρειδερίκος Α΄ του ζήτησε να συμμετάσχει σε μια δεύτερη εκστρατεία στη Λομβαρδία, αλλά δεν ακολούθησε, ήταν απασχολημένος με τα ανατολικά του σύνορα. Δεν θεωρούσε την εκστρατεία απαραίτητη για τα συμφέροντα του, ζήτησε από τον Βαρβαρόσσα να του παραχωρήσει σαν αντάλλαγμα την αυτοκρατορική πόλη Γκόσλαρ αλλά εκείνος το αρνήθηκε. Η εκστρατεία απέτυχε και ο Φρειδερίκος Α΄ δυσφόρησε μαζί του επειδή του επειδή τον θεωρούσε υπεύθυνο χάρη στην ανυπακοή του. Ο Ερρίκος Β΄ είχε με επιτυχία ιδρύσει ένα δυνατό και εκτεταμένο κράτος που περιείχε και περιοχές της βορειοανατολικής Γερμανίας στην Σαξονία και την Βαυαρία, οι άλλοι πρίγκιπες τον ζήλευαν και ο Φρειδερίκος Α΄ το εκμεταλλεύτηκε. Ο Φρειδερίκος Βαρβαρόσσα συγκάλεσε εν απουσία του το "Δικαστήριο των πριγκίπων και επισκόπων", τον κατηγόρησε για ανυπακοή, τον κήρυξε έκπτωτο των δουκάτων του και εισέβαλε σε αυτά.

Οι σύμμαχοι του Ερρίκου του Λέοντα τον εγκατέλειψαν και τελικά αναγκάστηκε να δηλώσει την υποταγή του τον Νοέμβριο του 1181 σε νέο Αυτοκρατορικό Συμβούλιο στην Ερφούρτη που αποφάσισε την εξορία του. Ο έκπτωτος δούκας πήγε στη Νορμανδία στον πεθερό του (1182), έμεινε τρία χρόνια και επέστρεψε στην Γερμανία (1185), εξορίστηκε ξανά (1188) και η σύζυγος του Ματθίλδη πέθανε την επόμενη χρονιά (1189). Όταν ο Φρειδερίκος Α΄ έφυγε στην Γ΄ Σταυροφορία (1189) ο Ερρίκος ο Λέων επέστρεψε στη Σαξονία και με ένα στρατό πιστών κατέλαβε την πόλη Μπαρντόβικ και την ισοπέδωσε ολόκληρη για την απιστία της, άφησε μόνο την εκκλησία. Ο γιος και διάδοχος του Φρειδερίκου Α΄ Ερρίκος ΣΤ΄ τον νίκησε ξανά και ο Ερρίκος ο Λέων αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη (1194). Ο Ερρίκος επέστρεψε στην περιορισμένη πια περιοχή του γύρω από το Μπράουνσβαϊκ κρατώντας μόνο τον τίτλο του Δούκα, σπατάλησε τα χρήματά του στην τέχνη και στην αρχιτεκτονική, απεβίωσε το επόμενο έτος.

Οικογένεια

Μικρογραφία με μία σύγχρονη απεικόνιση του Ερρίκου του Λέων στην εποχή του.

Νυμφεύτηκε πρώτα την Κλημεντία, κόρη του Κορράδου Α΄ δούκα του Τσέρινγκεν και είχε τέκνα:[9][10]

Ο Ερρίκος ο Λέων χώρισε την πρώτη σύζυγό του (1162) και νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη Ματθίλδη της Αγγλίας κόρη του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας με την οποία απέκτησε:[6]

Πέρα από αυτά καταγράφονται άλλα τρία παιδιά από τον γάμο του Ερρίκου με την Ματθίλδη.

Από την εκτός γάμου σχέση του με την Ίντα του Μπλίεσκάστελ είχε φυσικό τέκνο τη:

Ο Ερρίκος στη λαϊκή φαντασία

Ο Ερρίκος ο Λέων παρέμεινε σαν μια σημαντική και θρυλική φυσιογνωμία στην σύγχρονη Γερμανία.[15] Η Ναζιστική Γερμανία τον τίμησε σαν προκάτοχο της πολιτικής της και ανακήρυξε τον καθεδρικό ναό του Μπράουνσβαϊκ που βρισκόταν ο τάφος σαν τόπο προσκυνήματος.[16] Σύντομα μετά που απεβίωσε έγινε κεντρικός ήρωας μιας λαϊκής διήγησης, των "Σάγκας του Ερρίκου".[17] Στο έπος ο Ερρίκος πηγαίνοντας για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους συναντά έναν λέοντα να μάχεται έναν δράκο. Πήρε το μέρος του λέοντα και σκότωσαν μαζί τον δράκο, ο λέοντας τον ακολούθησε υπάκουος πίσω στο Μπράουνσβαϊκ και όταν ο Ερρίκος απεβίωσε ο λέοντας απελπισμένος τελείωσε τη ζωή του άσιτος και θλιβόμενος πάνω στον τάφο του κυρίου του.

Οι κάτοικοι της πόλης έστησαν το άγαλμα του λέοντα προς ανάμνηση του.[18][19][20] Το έπος ενέπνευσε την Τσεχική διήγηση του Ιππότη του Μπράουνσβαϊκ, παριστάνεται επάνω σε μία στήλη στην γέφυρα του αυτοκράτορα Καρόλου Δ΄ στην Πράγα. Ο Ιταλός συνθέτης Α. Στεφάνι εμπνεύστηκε την όπερα "Ενρίκο Λεόνε" με κεντρικό ήρωα τον Ερρίκο.[21]

Παραπομπές

  1. Emmerson 2013, σ. 320
  2. Emmerson 2013, σ. 320
  3. Emmerson 2013, σ. 320
  4. Emmerson 2013, σ. 320
  5. Emmerson 2013, σ. 320
  6. Peter Lock, The Routledge Companion to the Crusades, (Routledge, 2013), σ. 151
  7. The Teutonic Knights in the Crusader States, Indrikis Sterns, A History of the Crusades: The Impact of the Crusades on the Near East, Vol. V, ed.Norman P. Zacour and Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1985), σ. 319
  8. Peter Lock, The Routledge Companion to the Crusades, (Routledge, 2013), σ. 151
  9. C. W. Previte Orton, The Early History of the House of Savoy: 1000-1233, (Cambridge University Press, 1912), σ. 329, Σημείωση 3
  10. Lyon 2013, σ. 249
  11. John W. Baldwin, Aristocratic Life in Medieval France, (Johns Hopkins University, 2002), σ. 46
  12. Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129
  13. Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129
  14. Lyon 2013, σ. 245
  15. https://www.welt.de/welt_print/article2052536/Barbarossas-Staatsfeind-Nummer-eins.html
  16. http://www.vernetztes-gedaechtnis.de/domHeinrichderloewe.htm
  17. Brothers Grimm. "Heinrich der Löwe" [Henry the Lion - The Brothers' Grimm version]. Deutsche Sagen (in German). Projekt Gutenberg-DE.
  18. Combellack, C. R. B. (1955), "Die Sage von Heinrich dem Löwen. Ihr Ursprung, Ihre Entwicklung und Ihre Überlieferung by Karl Hoppe", Comparative Literature, 7 (2): 160–162
  19. Jäckel, Dirk (2006), Der Herrscher als Löwe: Ursprung und Gebrauch eines politischen Symbols im Früh- und Hochmittelalter (in German), Cologne / Weimar: Böhlau Verlag, σσ. 163–164
  20. Pollach, Günter (2011), Kaleidoskop der Mächtigen: Randglossen zu überlieferten Mythen und Episoden der Geschichte (in German), σσ. 64–67
  21. https://www.klassika.info/Komponisten/Steffani_Agostino/Oper/EnricoLeone/index.html

Πηγές

  • Arnold, Benjamin (1996). "Henry the Lion and His Time. Lordship and Representation of the Welf Dynasty 1125–1235". Journal of Medieval History. 22 (4): 379–393.
  • Emmerson, Richard K. (2013). Key Figures in Medieval Europe: An Encyclopedia. Routledge.
  • Jäckel, Dirk (2006), Der Herrscher als Löwe: Ursprung und Gebrauch eines politischen Symbols im Früh- und Hochmittelalter (in German), Cologne / Weimar: Böhlau Verlag
  • Jordan, Karl. Henry the Lion. A Biography.
  • Lyon, Jonathan R. (2013). Princely Brother and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100–1250. Cornell University Press.
  • Heinrich der Löwe und seine Zeit. Katalog der Ausstellung. Bd. 2. Braunschweig. 1995.
  • Pollach, Günter (2011), Kaleidoskop der Mächtigen: Randglossen zu überlieferten Mythen und Episoden der Geschichte (Στα Γερμανικά)
  • Werthschulte, Leila (2007). Heinrich der Löwe in Geschichte und Sage. Heidelberg: Universitätsverlag Winter.

Πινακοθήκη