Φρανσουά Μιτεράν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
→‎Παραπομπές: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού"
Γραμμή 95: Γραμμή 95:
{{Βραβείο Καρλομάγνος}}
{{Βραβείο Καρλομάγνος}}
{{Authority control}}
{{Authority control}}
{{livepedia|Μιτεράν_Φρανσουά}}


{{DEFAULTSORT:Μιτεραν Φρανσουα}}
{{DEFAULTSORT:Μιτεραν Φρανσουα}}

Έκδοση από την 23:50, 15 Σεπτεμβρίου 2019

Φρανσουά Μιτεράν
(François Maurice Adrien Marie Mitterrand)
Ο σοσιαλιστής τέως Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν
21ος Πρόεδρος της Γαλλίας
Περίοδος
21 Μαΐου 1981 – 17 Μαΐου 1995
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση26 Οκτωβρίου 1916, Ζαρνάκ, Γαλλία
Θάνατος8 Ιανουαρίου 1996 (79 ετών)
Παρίσι, Γαλλία
ΕθνότηταΓάλλος
ΥπηκοότηταΓαλλική
Πολιτικό κόμμαΣοσιαλιστικό Κόμμα (1971-1996)
ΣύζυγοςΝτανιέλ Γκουζέ (1944–1996)
ΣύντροφοςAnne Pingeot
ΠαιδιάΠασκάλ
Ζαν Κριστόφ
Γκίλμπερτ
Μαζαρίν
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού
ΘρήσκευμαΑγνωστικισμός
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φρανσουά Μιτεράν (πλήρες όνομα Φρανσουά Μορίς Αντριάν Μαρί Μιτεράν) (François Maurice Adrien Marie Mitterrand, 26 Οκτωβρίου 1916 - 8 Ιανουαρίου 1996) ήταν Γάλλος σοσιαλιστής πολιτικός και συγγραφέας, Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Σύντομη βιογραφία

Ο Μιτεράν γεννήθηκε στην πόλη Ζαρνάκ (Jarnac) της περιφέρειας Σαράντ (Charente). Ο πατέρας του ήταν αρχικά πράκτορας της Εταιρίας Σιδηροδρόμων «Παρίσι-Ορλεάνη» και στη συνέχεια έγινε παρασκευαστής όξους και πρόεδρος της γαλλικής συνομοσπονδίας οξοποιών. Είχε τρεις αδελφούς και τέσσερεις αδελφές. Ο Φρανσουά φοίτησε αρχικά στο Κολλέγιο του Αγίου Παύλου στο Ανγκουλέμ και στη συνέχεια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, από το οποίο αποφοίτησε το 1937. Τα δύο επόμενα χρόνια (1937-39) εκπληρώνει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, κατατασσόμενος στο Πεζικό των αποικιών. Το 1938 σχετίζεται με ισχυρούς δεσμούς φιλίας με τον Εβραίο και Σοσιαλιστή Ζωρζ Νταγιάν (Georges Dayan), τον οποίο διασώζει από αντισημιτική επίθεση της ακροδεξιάς εθνικιστικής οργάνωσης Action Francaise.

Το 1939 ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Νομική στο Παρίσι και με την αναμενόμενη εμπλοκή της Γαλλίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο καλείται εκ νέου υπό τα όπλα και αποστέλλεται στη Γραμμή Μαζινό ως υπαξιωματικός, κοντά στο Μονμεντύ. To 1940 τραυματίστηκε, συνελήφθη αιχμάλωτος και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία. Ύστερα από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες καταφέρνει τελικά να δραπετεύσει (1941)[1]. Επιστρέφοντας στη Γαλλία αρραβωνιάστηκε την Μαρί-Λουίζ Τεράς (Marie-Louise Terrasse), με την οποία χώρισε το 1942. Έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Ονομάσθηκε από το Στρατηγό ντε Γκωλ Γενικός Γραμματέας για τους Αιχμαλώτους Πολέμου και με την ιδιότητα αυτή έλαβε ενεργό μέρος στο Πρώτο Συμβούλιο της Προσωρινής Κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας που πραγματοποιήθηκε στο ελεύθερο πλέον Παρίσι στις 17 Αυγούστου 1944.

Πολιτική σταδιοδρομία

Το 1946 εξελέγη βουλευτής της Νιέβρ (Nievre) και παρέμεινε ως το 1958. Το 1959 εξελέγη Γερουσιαστής στην ίδια περιοχή και το 1962 επανεξελέγη βουλευτής, παραμένοντας στη θέση αυτή ως το 1981. Διατέλεσε Δήμαρχος της Σατό-Σινόν (Chateau-Chinon), Γενικός Σύμβουλος της Μοντσός (Μοntsauche), Πρόεδρος της Ένωσης των Δημάρχων και του Γενικού Συμβουλίου της Νιέβρ.

Στα 12 χρόνια της περιόδου 1946-1958, έλαβε μέρος σε πολυάριθμες Κυβερνήσεις της Γαλλίας, ως Υπουργός Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Πιέρ Μεντές (Pierre Mendes-France) (1954-1955) καθώς και στην Κυβέρνηση του Γκι Μολλέ (Guy Mollet) (1956-1957). Στις Προεδρικές Εκλογές του 1965 ήταν ενιαίος υποψήφιος της Αριστεράς, καθώς είχε εναντιωθεί εμφανώς στις πολιτικές του Ντε Γκωλ. Στις 16 Ιουνίου 1971 εκλέχθηκε Πρώτος Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, θέση που διατήρησε ως το 1981, οπότε νίκησε τον Ζισκάρ ντ' Εσταίν στις Προεδρικές εκλογές, συγκεντρώνοντας το 51,75% των ψήφων και αναδείχθηκε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, αξίωμα που διατήρησε ως το 1994, ενώ και το 1988 κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στο δεύτερο γύρο, με 54,01%, με συνυποψήφιο τον Ζακ Σιράκ.

Ήταν ο πρώτος πολιτικός που εκλέχτηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά Πρόεδρος της Γαλλίας. Ως Πρόεδρος, ο Φρανσουά Μιτεράν υπήρξε θιασώτης της ευρωπαϊκής ενότητας και συνεργασίας. Επί Προεδρίας του καταργήθηκε η θανατική ποινή στην Γαλλία, το όριο συνταξιοδότησης των εργαζομένων μειώθηκε στα 60 έτη από τα 65 (όπως είχε θεσπιστεί από το 1910) ενώ συνυπέγραψε την Συνθήκη του Σένγκεν και την Συνθήκη του Μάαστριχτ για λογαριασμό της Γαλλίας. Παράλληλα, η Ομοφυλοφιλία παύει να θεωρείται αδίκημα, ενώ, αντίθετα, θεωρείται αδίκημα η παρεμπόδιση της άμβλωσης.

Ο Φρανσουά Μιτεράν τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και συνέγραψε διάφορα βιβλία πολιτικού περιεχομένου. Η όχθη του Σηκουάνα μπροστά στο Μουσείο του Λούβρου φέρει σήμερα το όνομά του (Quai Francois Mitterrand).

Παραπομπές