Ψυχοπάθεια

Η ψυχοπάθεια είναι παραδοσιακά μία διαταραχή της προσωπικότητας χαρακτηρισμένη από συνεχή αντικοινωνική συμπεριφορά, μειωμένη εμπάθεια και τύψη συνειδήσεως, καθώς και θρασέα, απρόσκοπτα εγωιστικά στοιχεία. Είναι συχνά θεωρούμενη συνώνυμη της κοινωνιοπάθειας. Διαφορετικές θεωρήσεις της ψυχοπάθειας έχουν χρησιμοποιήθει ιστορικά που μόλις μερικώς συμπίπτουν και μπορεί να αντιτίθενται.

Ο Hervey M. Cleckley, ένας Αμερικάνος ψυχίατρος, επηρέασε τα αρχικά διαγνωστικά κριτήρια της αντικοινωνικής αντίδρασης/διαταραχής στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM), όπως και ο Αμερικάνος ψυχολόγος George E. Partridge. Το DSM και η Διεθνής Στατιστική Ταξινόμηση Νοσημάτων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας (ICD) ακολούθως εισήγαγαν τις διαγνώσεις της αντικοινωνικής διαταραχής της προσωπικότητας (ASPD) και ακοινωνικής διαταραχής της προσωπικότητας (DPD) αντιστοίχως, δηλώνοντας οτι αυτές οι διαγνώσεις έχουν αναφερθεί (ή περιέχουν ότι αναφέρεται στην) ψυχοπάθεια ή κοινωνιοπάθεια. Η δημιουργία των ASPD και DPD οδηγήθηκε απο το γεγονός ότι πολλά από τα κλασσικά χαρακτηριστικά της ψυχοπάθειας ήταν αδύνατο να μετρηθούν αντικειμενικά. Ο Καναδός ψυχολόγος Robert D. Hare αργότερα επανέφερε το οικοδόμημα της ψυχοπάθειας στην εγκληματολογία στην Psychopathy Checklist.

Αν και κανένας ψυχιατρικός ή ψυχολογικός οργανισμός έχει καθιερώσει κάποια διάγνωση με τίτλο "ψυχοπάθεια", εκτιμήσεις των ψυχοπαθικών χαρακτηριστικών χρησιμοποιούνται εκτενώς σε περιβάλλοντα ποινικής δικαιοσύνης σε μερικά κράτη και μπορεί να φέρουν σημαντικές επιπτώσεις για τα άτομα. Η έρευνα της ψυχοπάθειας είναι ένα ενεργό πεδίο έρευνας, και ο όρος επίσης χρησιμοποιείται από το ευρή κοινό, τον τύπο, και πλασματικές απεικονήσεις. Ενώ ο όρος συχνά είχε κοινή χρήση με την "τρέλα", "παράνοια" και "ψυχική ασθένεια", υπάρχει μία διάκριση ανάμεσα στην ψύχωση και την ψυχοπάθεια.