ΕΔΕΚ - Σοσιαλιστικό Κόμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:4918:8300:D084:F22F:CF1A:EA11 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό HADJHelene Ετικέτα: Επαναφορά |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 29: | Γραμμή 29: | ||
|σύμβολο = |
|σύμβολο = |
||
}} |
}} |
||
Το '''Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών–Ε.Δ.Ε.Κ.''' ('''Κ.Σ. Ε.Δ.Ε.Κ.''') είναι [[Σοσιαλδημοκρατία|σοσιαλδημοκρατικό]] [[Κατάλογος πολιτικών κομμάτων της Κύπρου|κυπριακό πολιτικό κόμμα]]. Ιδρύθηκε το 1969 τον [[Βάσος Λυσσαρίδης|Βάσο Λυσσαρίδη]] ως «Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου», ενώ σημερινός πρόεδρος του κόμματος είναι ο [[Μαρίνος Σιζόπουλος]]. |
Το '''Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών–Ε.Δ.Ε.Κ.''' ('''Κ.Σ. Ε.Δ.Ε.Κ.''') είναι [[Σοσιαλδημοκρατία|σοσιαλδημοκρατικό]] [[Κατάλογος πολιτικών κομμάτων της Κύπρου|κυπριακό πολιτικό κόμμα]]. Ιδρύθηκε το 1969 από τον [[Βάσος Λυσσαρίδης|Βάσο Λυσσαρίδη]] ως «Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου», ενώ σημερινός πρόεδρος του κόμματος είναι ο [[Μαρίνος Σιζόπουλος]]. |
||
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 το κόμμα άρχισε να μετατρέπεται σε ένα ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, χωρίς όμως να χάσει τον πατριωτικό προσανατολισμό του. Το [[2000]], το κόμμα άλλαξε όνομα σε «Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών». |
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 το κόμμα άρχισε να μετατρέπεται σε ένα ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, χωρίς όμως να χάσει τον πατριωτικό προσανατολισμό του. Το [[2000]], το κόμμα άλλαξε όνομα σε «Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών». |
Έκδοση από την 20:26, 22 Μαΐου 2019
Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου | |
---|---|
Πρόεδρος | Μαρίνος Σιζόπουλος |
Αναπληρωτής Πρόεδρος | Μαρία Βασιλειάδου |
Αντιπρόεδροι | Λευτέρης Ανδρέου Έλενα Περικλέους |
Γενικός Γραμματέας | Μιχάλης Τερέπεης |
Εκπρόσωπος Τύπου | Μαρία Παναγιώτου |
Ιδρυτής | Βάσος Λυσσαρίδης |
Ίδρυση | 6 Φεβρουαρίου 1969 |
Έδρα | Λεωφόρος Βύρωνος 40, Λευκωσία |
Πτέρυγα νεολαίας | Νεολαία Ε.Δ.Ε.Κ. |
Φοιτητική πτέρυγα | Αγώνας |
Ιδεολογία | Δημοκρατικός σοσιαλισμός Σοσιαλδημοκρατία[1] |
Πολιτικό φάσμα | Κεντροαριστερά |
Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα |
Ομάδα Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου | Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών |
Διεθνής προσχώρηση | Σοσιαλιστική Διεθνής |
Χρώματα | Πράσινο Κόκκινο |
Βουλή των Αντιπροσώπων | 3 / 56
|
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | 1 / 6
|
Δημοτικά Συμβούλια | 37 / 470
|
Ιστότοπος | |
edek.org.cy | |
Πολιτικό σύστημα Κύπρου Πολιτικά κόμματα Εκλογές |
Το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών–Ε.Δ.Ε.Κ. (Κ.Σ. Ε.Δ.Ε.Κ.) είναι σοσιαλδημοκρατικό κυπριακό πολιτικό κόμμα. Ιδρύθηκε το 1969 από τον Βάσο Λυσσαρίδη ως «Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου», ενώ σημερινός πρόεδρος του κόμματος είναι ο Μαρίνος Σιζόπουλος.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 το κόμμα άρχισε να μετατρέπεται σε ένα ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, χωρίς όμως να χάσει τον πατριωτικό προσανατολισμό του. Το 2000, το κόμμα άλλαξε όνομα σε «Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών».
Το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών–Ε.Δ.Ε.Κ. εκπροσωπείται στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου με τρείς βουλευτές. Επίσης, είναι μέλος του Ευρωπαϊκόυ Σοσιαλιστικού Κόμματος και εκπροσωπείται με έναν βουλευτή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Ιστορικό
Ίδρυση
Η Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου ιδρύθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1969 από τον αγωνιστή της Ε.Ο.Κ.Α. και ιατρό, Βάσο Λυσσαρίδη, ενώ το παγκύπριο Ιδρυτικό Συνέδριο του κόμματος πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 1970. Τα μέλη του κόμματος προήρθαν από την Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και από μαχητές της Ομάδας Λυσσαρίδη κατά τη διάρκεια των ελληνοτουρκικών συγκρούσεων του 1964. Το όνομα του κόμματος είναι εμπνευσμένο από την ελληνική Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, όπως και η πολιτική τοποθέτηση του «ενδιάμεσου χώρου».
Η Ε.Δ.Ε.Κ. ήταν μια εκ των υποστηρικτών του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου, πρώτου Προέδρου της Κύπρου, καθώς ο ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της, Βάσος Λυσσαρίδης υπήρξε ιατρός του. Μάλιστα, πολλά από τα μέλη του κόμματος πήραν μέρος στην αντίσταση κατά του Πραξικοπήματος της 25ης Ιουλίου 1974. Ο αρχηγός της Νεολαίας του κόμματος, Δώρος Λοΐζου σκοτώθηκε σε μία απόπειρα δολοφονίας του Λυσσαρίδη και του ιδίου, τον Αύγουστο του 1974.
1976-1988
Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά την εισβολή, η Ε.Δ.Ε.Κ. συμμετείχε σε κοινό συνδυασμό, μαζί με το ΔΗ.ΚΟ. και το Α.Κ.Ε.Λ., ο οποίος έλαβε 71,2%. Το κόμμα κατέλαβε τέσσερις από τις συνολικά 35 έδρες των ελληνοκυπρίων της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Δύο χρόνια μετά, εν όψει των προεδικών του 1978, ο Λυσσαρίδης ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετέχει ως υποψήφιος,[2] αφήνοντας μοναδικό υποψήφιο τον Σπύρο Κυπριανού.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1981, η Ε.Δ.Ε.Κ. κατέβηκε για πρώτη φορά αυτόνομα και έλαβε 23.772 ψήφους και ποσοστό 8,17%, που αντιστοιχεί σε τρείς έδρες.
Στις προεδρικές εκλογές του 1983, ο πρόεδρος του κόμματος Βάσος Λυσσαρίδης συμμετείχε ως υποψήφιος της Ε.Δ.Ε.Κ. για την προεδρία. Κατάφερε να καταλάβει την τρίτη θέση με 29.307 ψήφους και 9,53%.
Στις βουλευτικές του 1985, το κόμμα ήρθε τέταρτο, σημειώνοντας αύξηση των ποσοστών του. Συγκεκριμένα έλαβε 35.371 ψήφους, 11,1% και έξι από τις 56 έδρες, αυξάνοντάς τες κατά τρεις. Κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο Βάσος Λυσσαρίδης εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής.[3]
Στις προεδρικές του 1988 κατέβηκε υποψήφιος για δεύτερη φορά ο Βάσος Λυσσαρίδης. Ωστόσο, κατέλαβε την τέταρτη θέση, μεταξύ πέντε υποψηφίων, κατάφερε όμως να συντηρήσει τα ποσοστά του. Στο δεύτερο γύρο των εκλογών υποστήριξε τον υποψήφιο του Α.Κ.Ε.Λ., Γιώργο Βασιλείου, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές.
1988-1998
Στις βουλευτικές εκλογές του 1991, έλαβε το 10,9% της λαϊκής ψήφου και καταλαμβάνοντας επτά έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Στις προεδρικές του 1993 η Ε.Δ.Ε.Κ. υποστήριξε την υποψηφιότητα του Πασχάλη Πασχαλίδη, ύστερα από κοινή συμφωνία με το ΔΗ.ΚΟ.. Η υποψηφιότητα Πασχαλίδη, όμως, ήρθε τρίτη, λαμβάνοντας 18,64%. Στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών υποστήριζε την υποψηφιότητα του Κληρίδη, η οποία υπήρξε νικήτρια των εκλογών.
Στις εκλογές του 1996 έλαβε 8,1% και εξέλεξε πέντε βουλευτές.
Στις προεδρικές του 1998 ο Βάσος Λυσσαρίδης ήταν και πάλι υποψήφιος για την προεδρία της Κύπρου. Ωστόσο, κατέλαβε ξανά την τρίτη θέση, πίσω από τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Συναγερμού, Γλαύκο Κληρίδη και τον κοινό υποψήφιο Α.Κ.Ε.Λ. και Δημοκρατικού Κόμματος, Γιώργο Ιακώβου. Συνολικά έλαβε 10,59%. Η Ε.Δ.Ε.Κ. συμμετείχε στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας που συγκρότησε ο Κληρίδης με δύο υπουργούς, αλλά δέκα μήνες αργότερα αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα κάνοντας λόγο για αθέτηση των συμφωνηθέντων.
1998-2008
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Ε.Δ.Ε.Κ. ήρθε σε διαπραγματεύσεις με διάφορα μικρά κόμματα, προκειμένου να ενώσει όλες τις δυνάμεις μεταξύ του κομμουνιστικού Α.Κ.Ε.Λ. και του συντηρητικού ΔΗ.ΣΥ., σε ένα μεγάλο κεντρώο κόμμα. Τελικά, τον Φεβρουάριο του 2000 συνενώθηκε με δύο μικρότερα κόμματα, το Κίνημα Ανανέωσης και την Ομάδα Ανεξαρτήτων Προσωπικοτήτων. Γι’ αυτό το λόγο άλλαξε και το όνομά του σε «Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών» (ΚΙ.ΣΟΣ.). Ωστόσο, δύο μήνες αργότερα, τα μέλη του Κινήματος Ανανέωσης αποχώρησαν. Πρόεδρος του ΚΙ.ΣΟΣ. εξελέγη, το 2001, ο Γιαννάκης Ομήρου.
Το ίδιο έτος, στις βουλευτικές εκλογές, τις πρώτες που συμμετείχε ως σοσιαλδημοκρατικό, το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών σημείωσε πτώση στα ποσοστά του και ήρθε τέταρτο, λαμβάνοντας 6,5% και τέσσερις έδρες.
Για τις προεδρικές εκλογές του 2003, η Ε.Δ.Ε.Κ. υποστήριξε την υποψηφιότητα του ΔΗ.ΚΟ., τον Τάσσο Παπαδόπυλο, ο οποίος υποσχόταν σκληρότερη στάση στο Κυπριακό και αντιτασσόταν στο Σχέδιο Ανάν. Ο Παπαδόπουλος κέρδισε από τον πρώτο γύρο τις εκλογές και στην κυβέρνηση που σχημάτισε, το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών συμμετείχε με δύο υπουργούς.
Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία το Καταστατικό Συνέδριο του κόμματος το οποίο, μεταξύ άλλων, αποφάσισε να επαναφέρει στον τίτλο του κόμματος, ως προσθήκη, το ιστορικό όνομα Ε.Δ.Ε.Κ..
Στο δημοψήφισμα του 2004, το κόμμα ήταν σφόδρα αντίθετο στο Σχέδιο Ανάν και ανέπτυξε σκληρή ρητορική υπέρ της απόρριψης του σχεδίου. Λίγους μήνες αργότερα, στις πρώτες ευρωεκλογές που διεξήχθησαν στην Κύπρο, η Ε.Δ.Ε.Κ. δεν κατάφερε να εκλέξει κανέναν ευρωβουλευτή για λίγες ψήφους, αν και συγκέντρωσε το 10,79% της λαϊκής ψήφου. Στις εκλογές του 2006 το κόμμα πήρε 8,9% και πέντε στις 56 έδρες.
Στις προεδρικές του 2008 η Ε.Δ.Ε.Κ. υποστήριξε και πάλι την υποψηφιότητα του Τάσσου Παπαδόπυλου, ο οποίος όμως ήρθε τρίτος. Στο δεύτερο γύρο υποστήριξε τον Δημήτρη Χριστόφια υποψήφιο του Α.Κ.Ε.Λ., ο οποίος κέρδισε τις εκλογές. Το κόμμα, ύστερα από συμφωνία συμμετείχε στην Κυβέρνηση Χριστόφια με δύο υπουργούς.
2008-2018
Στις ευρωεκλογές του 2009 η Ε.Δ.Ε.Κ. έλαβε το 9,85% των ψήφων και εξέλεξε τον πρώτο ευροβουλευτή, στην ιστορία της, ο οποίος εντάχθηκε στην Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Το Φεβρουάριο του 2010, σημειώθηκαν τριγμοί στην Κυβέρνηση Χριστόφια, με αφορμή τη διαχείριση του Κυπριακού. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση της Ε.Δ.Ε.Κ. από την Κυβέρνηση, η οποία διαφώνησε με τους χειρισμούς στο εθνικό ζήτημα.[4] Τον επόμενο χρόνο βουλευτικές εκλογές το κόμμα πήρε 8,93% και κατέλαβε πέντε από τις 35 έδρες, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος Γιαννάκης Ομήρου εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.[5]
Στις προεδρικές του 2013 η Ε.Δ.Ε.Κ., με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, αποφάσισε να υποστηρίξει την ανεξάρτητη υποψηφιότητα του πρώην υπουργού του Α.Κ.Ε.Λ. στην Κυβέρνηση Παπαδόπουλου, Γιώργου Λιλλήκα. Ο Λιλλήκας κατέλαβε την τρίτη θέση, πίσω από τον Αναστασιάδη του ΔΗ.ΣΥ. και τον Μαλά του Α.Κ.Ε.Λ.. Στο δεύτερο γύρο η Ε.Δ.Ε.Κ. δεν υποστήριξε κανέναν υποψήφιο, παρά το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα υποστήριξε την υποψηφιότητα Μαλά.[6]
Στις ευρωεκλογές του 2014, η Ε.Δ.Ε.Κ. συνεργάστηκε με το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, λαμβάνοντας 7,68% και εκλέγοντας έναν ευρωβουλευτή.[7] Συγκεκριμένα, έλαβε 7,68% και 19.894 ψήφους.
Τον Μάρτιο του 2015 πρόεδρος της Ε.Δ.Ε.Κ. εξελέγη ο Μαρίνος Σιζόπουλος.[8]
2018-σήμερα
Η Ε.Δ.Ε.Κ. συμμετείχε στις διεργασίες των κομμάτων του «ενδιάμεσου χώρου» για κάθοδο κοινού υποψηφίου, εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2018.[9] Κατά τις συνομιλίες, παρατηρήθηκε ταύτιση απόψεων όσον αφορά το Κυπριακό άλλα και την οικονομική και κοινωνική πολιτική, γεγονός αποτέλεσε ενθαρρυντικό στοιχείο για την εξεύρεση ενός κοινού υποψηφίου.[10]
Τελικά, στην πενταμερή συνάντηση στις 24 Απριλίου 2017, προκρίθηκε η υποψηφιότητα του Πρόεδρου του Δημοκρατικού Κόμματος, Νικόλα Παπαδόπουλου.[11] Η υποψηφιότητα Παπαδόπουλου επικυρώθηκε στο κατά το 13ο Παγκύπριο Συνέδριο της Ε.Δ.Ε.Κ., με ευρεία πλειοψηφία.[12] Παρόλα αυτά, η υποψηφιότητα Παπαδόπουλου κατετάγη τρίτη, με ποσοστό 25,74%. Για τον δεύτερο γύρο, η Ε.Δ.Ε.Κ. αποφάσισε να μην στηρίξει κάποιον από τους δύο πρωτεύσαντες στον πρώτο γύρο.[13]
Αποτελέσματα εκλογών
Βουλή των Αντιπροσώπων
Έτος | Αρχηγός κόμματος | Αριθμός ψήφων | Ποσοστό ψήφων | Έδρες | Θέση |
---|---|---|---|---|---|
1970 | Βάσος Λυσσαρίδης | 26.906 | 13,74% | 2 / 35
|
4η |
1976 | Βάσος Λυσσαρίδης | 163.207 (μαζί με ΔΗ.ΚΟ. και Α.Κ.Ε.Λ.) |
71,2% (μαζί με ΔΗ.ΚΟ. και Α.Κ.Ε.Λ.) |
4 / 35
|
1η |
1981 | Βάσος Λυσσαρίδης | 23.772 | 8,17% | 3 / 35
|
4η |
1985 | Βάσος Λυσσαρίδης | 35.371 | 11,07% | 6 / 56
|
4η |
1991 | Βάσος Λυσσαρίδης | 37.264 | 10,89% | 7 / 56
|
4η |
1996 | Βάσος Λυσσαρίδης | 30.033 | 8,13% | 5 / 56
|
4η |
2001 | Βάσος Λυσσαρίδης | 26.770 | 6,51% | 4 / 56
|
4η |
2006 | Γιαννάκης Ομήρου | 37.531 | 8,91% | 5 / 56
|
4η |
2011 | Γιαννάκης Ομήρου | 36.113 | 8,93% | 5 / 56
|
4η |
2016 | Μαρίνος Σιζόπουλος | 21.732 | 6,18% | 3 / 56
|
4η |
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Έτος | Αρχηγός κόμματος | Αριθμός ψήφων | Ποσοστό ψήφων | Έδρες | Θέση | Ομάδα |
---|---|---|---|---|---|---|
2004 | Γιαννάκης Ομήρου | 36.075 | 10,79% | 0 / 6
|
5η | S&D |
2009 | Γιαννάκης Ομήρου | 30.169 | 9,85% | 1 / 6
|
4η | S&D |
2014 | Γιαννάκης Ομήρου | 19.894 (μαζί με Οικολόγους) |
7,68% (μαζί με Οικολόγους) |
1 / 6
|
4η | S&D |
Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Έτος | Υποψήφιος | Α' γύρος | Β' γύρος | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ψήφοι | % | Αποτέλεσμα | Ψήφοι | % | Αποτέλεσμα | |||
1978 | Σπύρος Κυπριανού | χωρίς εκλογή | ||||||
1983 | Βάσος Λυσσαρίδης | 29.307 | 9,53 | 3η θέση | ||||
1988 | Βάσος Λυσσαρίδης | 30.865 | 9,22 | 4η θέση | υποστήριξε Γιώργο Βασιλείου | |||
1993 | Πασχάλης Πασχαλίδης | 66.300 | 18,60 | 3η θέση | υποστήριξε Γλαύκο Κληρίδη | |||
1998 | Βάσος Λυσσαρίδης | 41.978 | 10,60 | 3η θέση | υποστήριξε Γιώργο Ιακώβου | |||
2003 | Τάσσος Παπαδόπουλος | 213.353 | 51,51 | 1η θέση | ||||
2008 | Τάσσος Παπαδόπουλος | 143.249 | 31,79 | 3η θέση | υποστήριξε Δημήτρη Χριστόφια | |||
2013 | Γιώργος Λιλλήκας | 109.996 | 24,93 | 3η θέση | ψήφος κατά συνείδηση | |||
2018 | Νικόλας Παπαδόπουλος | 99.490 | 25,70 | 3η θέση | κανέναν |
Κοινοβουλευτική Ομάδα
Βουλή των Αντιπροσώπων
ΙΑ' Κοινοβουλευτική Περίοδος
Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2016, η Ε.Δ.Ε.Κ. εξέλεξε τρείς βουλευτές. Η σύνθεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι η εξής:
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
8ο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Μετά τις Κυπριακές ευρωεκλογές 2014, η Ε.Δ.Ε.Κ. εξέλεξε έναν ευρωβουλευτή. Η σύνθεση της ευρω-κοινοβουλευτικής ομάδας είναι η εξής:
Πτέρυγα νεολαίας
Η Σοσιαλιστική Νεολαία Ε.Δ.Ε.Κ. είναι η οργάνωση νεολαίας του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-Ε.Δ.Ε.Κ.
Παραπομπές
- ↑ Parties and Elections in Europe
- ↑ "News in Brief", The Times, 27 January 1978, p7, Issue 60221
- ↑ Οι Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1960 έως σήμερα
- ↑ Τριγμοί στην κυβέρνηση Χριστόφια - Αποχώρησε η ΕΔΕΚ
- ↑ Οι Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1960 έως σήμερα
- ↑ Υπέρ της υποψηφιότητας του Σταύρου Μαλά το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα
- ↑ ΕΔΕΚ-Οικολόγοι: Ισχυρό μήνυμα κάθαρσης στις Ευρωεκλογές
- ↑ CYPRUS: Socialists elect new leader, aim for 2016 elections
- ↑ Τι συζήτησαν και πως συνεχίζουν Παπαδόπουλος-Σιζόπουλος
- ↑ Προεδρικές 2018: Τα κόμματα του ενδιάμεσου σε θέσεις μάχης
- ↑ ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύη και ΔΗΚΟ προκρίνουν Νικόλα Παπαδόπουλο
- ↑ ΕΔΕΚ: Εγκρίθηκε η υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου για τις Προεδρικές
- ↑ ΕΔΕΚ: Ομόφωνα «μαύρο» και στους δύο
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|