Ιερώνυμος ο Καρδιανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 18:28, 13 Μαΐου 2019

Εργογραφία

Ο Ιερώνυμος έγραψε το ιστορικό έργο: Αι περί Διαδόχων Ιστορίαι στο οποίο διαπραγματεύτηκε την ιστορία της περιόδου από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323) ως τον θάνατο του Πύρρου (272 π.Χ.). Από το έργο του σώθηκαν λιγοστά μόνο αποσπάσματα. Είναι όμως γνωστό ότι το χρησιμοποίησαν ως βασική τους πηγή ο Διόδωρος ο Σικελιώτης^[1] και ο Αρριανός,^[2] καθώς και ο Πλούταρχος στις βιογραφίες του.^[3] Ιδιαίτερη επίσης ικανότητα είχε ο Ιερώνυμος στην απεικόνιση και ερμηνεία του χαρακτήρα των ιστορικών προσώπων, όπως μπορεί να εξαχθεί από το βίο του Δημητρίου Πολιορκητή, γραμμένο από τον Πλούταρχο, ο οποίος άντλησε από τον Ιερώνυμο. Επίσης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με την Ρώμη, εντελώς πάντως περιστασιακά στο τμήμα του έργου του που αναφερόταν στην σύγκρουση του Πύρρου με τους Ρωμαίους.

Σημειώσεις

^ α: Ο Ιερώνυμος που έλαβε μέρος σε πολέμους και υπέμεινε πολλούς κόπους και τραύματα, έζησε έτη τέσσερα και εκατόν, όπως αναφέρει ο Αγαθαρχίδης^[4] στο ένατο βιβλίο της ιστορίας της Ασίας και θαυμάζει τον άνδρα, επειδή μέχρι τα τελευταία του ήταν ικανός στα ερωτικά (ἄρτιον όντα εν ταῖς συνουσίαις), άρτιος σε όλες τους τις αισθήσεις και εντελώς υγιής.

Παραπομπές

↑ Διόδωρος ο Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20
↑ Αρριανός,«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο Φώτιος
↑ Πλούταρχος, Παράλληλοι βίοι, Ευμένης, Πύρρος, Δημήτριος ο Πολιορκητής.
↑ Ο Αγαθαρχίδης από την Κνίδο, γραμματικός του 2ου αι. π.Χ. έγραψε πολλά έργα από τα οποίας σώζονται μόνο αποσπάσματα του Περίπλου Ερυθράς θαλάσσης.

Πηγές

Διόδωρος ο Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, Βιβλία IVIII, 42,44,50,και XIX 109
Αρριανός, Τα μετ΄Αλέξανδρον (περίληψη του χαμένου έργου του -10 βιβλία- δίνει ο Φώτιος
Λουκιανός, Μακρόβιοι, Εκδ. Κάκτος τόμ. 14 (1994)
Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Historia antigua de Roma,«Ρωμαϊκή Αρχαιολογία» Βιβλίο Ι.6
Curtius Ernst, Ελλληνική Ιστορία (Griechische Geschichte, τόμ.2 (1861) που μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Σπυρίδωνα Λάμπρο (1899).
F. REUSS, Hieronymous van Cardia, Berlin (1876)

Βιβλιογραφία

J. Hornblower, Hieronymous of Cardia (Οξφόρδη 1981)
Κλήτος Χατζηθεόκλητος, Ιερωνύμου Απομνημονεύματα, Εκδ. Εστία 1988, 1991 ISBN 960-05-0277-3

[1] Διόδωρος ο Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20

[2] Αρριανός,«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο Φώτιος

[3] Πλούταρχος, Παράλληλοι βίοι, Ευμένης, Πύρρος, Δημήτριος ο Πολιορκητής.

[4] Ο Αγαθαρχίδης από την Κνίδο, γραμματικός του 2ου αι. π.Χ. έγραψε πολλά έργα από τα οποίας σώζονται μόνο αποσπάσματα του Περίπλου Ερυθράς θαλάσσης.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
-==Βίος==
-Γεννήθηκε περί το 370 π.Χ. στην [[Καρδία]] της Θρακικής χερσονήσου (σημ. χερσόνησος της  [[Καλλίπολη]]ς και υπηρέτησε υπό τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο καθώς και υπό τον συμπολίτη του [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη τον Καρδιανό]] κατά τους πολέμους των [[Επίγονοι (Μεγάλου Αλεξάνδρου)|Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου]]. Πήρε μέρος στις μάχες του Ευμένη εναντίον του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντιγόνου]] και στάλθηκε στη Μακεδονία να ζητήσει αμνηστία για τον Ευμένη από τον Αντίπατρο. Ο τελευταίος όμως πέθανε κατά την παραμονή του Ιερώνυμου στην Πέλλα, τα πράγματα άλλαξαν και ο Ιερώνυμος επέστρεψε με τον διορισμό του Ευμένη ως αρχιστρατήγου της Ασίας. Ο αγώνας εναντίον του Αντίγονου συνεχίστηκε ώς το 316, οπότε ο Αντίγονος νίκησε τον Ευμένη στη μάχη της Γαβιηνής. Στη μάχη αυτή ο Ιερώνυμος πληγώθηκε, αιχμαλωτίσθηκε και φυλακίστηκε· τελικά ο Αντίγονος του έδωσε χάρη και τον διόρισε επιστάτη εκμετάλλευσης ασφάλτου στην [[Νεκρά Θάλασσα]]. Αργότερα ακολούθησε τον Αντίγονο και πολέμησε στη [[μάχη της Ιψού]]  [[301]] π.Χ. και όταν ο γιoς του Αντιγόνου ο [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]] έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας τοποθέτησε τον Ιερώνυμο αρμοστή στις [[Θεσπιές]] της [[Βοιωτία]]ς (293 π.Χ.). Αργότερα συνόδευσε στην Πελοπόννησο τον διάδοχο του Δημητρίου [[Αντίγονος Γονατάς|Αντίγονο Α΄Γονατά]] στην εκστρατεία  εναντίον του [[Πύρρος|Πύρρου]]. Έζησε κατά τον [[Λουκιανός|Λουκιανό]] εκατόν τέσσερα χρόνια.<ref>[[Λουκιανός]], Μακρόβιοι, 22. 3-9</ref> {{cref|α}}
 ==Εργογραφία==
 Ο Ιερώνυμος έγραψε το ιστορικό έργο: ''Αι περί Διαδόχων Ιστορίαι'' στο οποίο διαπραγματεύτηκε την ιστορία της περιόδου από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323) ως τον θάνατο του [[Πύρρος|Πύρρου]] (272 π.Χ.). Από το έργο του σώθηκαν λιγοστά μόνο αποσπάσματα. Είναι όμως γνωστό ότι το χρησιμοποίησαν ως βασική τους πηγή ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]]<ref>[[Διόδωρος ο Σικελιώτης]], Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20</ref> και ο [[Αρριανός]],<ref>[[Αρριανός]],«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Φώτιος]]</ref> καθώς και ο [[Πλούταρχος]] στις βιογραφίες του.<ref>[[Πλούταρχος]], Παράλληλοι βίοι, [[Ευμένης]], [[Πύρρος]], [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]].</ref> Ιδιαίτερη επίσης ικανότητα είχε ο Ιερώνυμος στην απεικόνιση και ερμηνεία του χαρακτήρα των ιστορικών προσώπων, όπως μπορεί να εξαχθεί από το βίο του [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου Πολιορκητή]], γραμμένο από τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], ο οποίος άντλησε από τον Ιερώνυμο. Επίσης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με την [[Ρώμη]], εντελώς πάντως περιστασιακά στο τμήμα του έργου του που αναφερόταν στην σύγκρουση του [[Πύρρος|Πύρρου]] με τους Ρωμαίους.