Τόμας Μαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Memnonn (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Memnonn (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου
{{Πληροφορίες προσώπου
| όνομα = Πάουλ Τόμας Μαν
| όνομα = Πάουλ Τόμας Μαν
| εικόνα =
| εικόνα = Thomas-Mann-um-1939.jpg
| ημερομηνία γέννησης = 6 Ιουνίου 1875
| ημερομηνία γέννησης = 6 Ιουνίου 1875
| τόπος γέννησης = Λίμπεκ
| τόπος γέννησης = Λίμπεκ
Γραμμή 11: Γραμμή 11:
| ιστοσελίδα =
| ιστοσελίδα =
}}
}}
'''Πάουλ''' '''Τόμας Μαν''' (''Γερμανικά: [<nowiki/>[[:en:Help:IPA/Standard_German|paʊ̯l toːmas man]]] [[Λίμπεκ|Λίμπεκ,]]'' [[6 Ιουνίου]] [[1875]] – [[Ζυρίχη]], [[12 Αυγούστου]] [[1955]]) ήταν [[Γερμανοί|γερμανός]] συγγραφέας, βραβευμένος με το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας|Νόμπελ Λογοτεχνίας]] ([[1929|1929)]]<ref name=":0">{{Cite book|title=To magiko buno|last=Mann, Thomas 1875-1955|isbn=9786180309614|edition=Prōtē ekdose|location=Athēna|url=https://www.worldcat.org/oclc/1011039061|id=1011039061}}</ref>. Βαθύτατα επηρεασμένος από το έργο των [[Άρθουρ Σοπενχάουερ]], [[Σίγκμουντ Φρόυντ]]''',''' [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε]] και [[Φρίντριχ Νίτσε]], ο Τόμας Μαν υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα<ref name=":1">{{Cite book|title=Thomas Mann : a biography|last=Hayman, Ronald, 1932-|publisher=Scribner|isbn=0684193191|date=1995|location=New York|url=https://www.worldcat.org/oclc/31075060|id=31075060}}</ref><ref name=":2">{{Cite book|title=Thomas Mann : life as a work of art : a biography|last=Kurzke, Hermann,|publisher=Princeton University Press|isbn=0691070695|date=2002|location=Princeton|url=https://www.worldcat.org/oclc/49226207|id=49226207}}</ref>. Στα γραπτά του κυριαρχούν ο ακριβής ρεαλισμός περικλειόμενος από βαθιές συμβολικές νότες, η ειρωνεία, οι πολυμερείς αντιθέσεις, καθώς επίσης και μια εμβριθής κι επίμονη αναζήτηση σχετική με τη φύση του δυτικού αστικού πολιτισμού, εντός του οποίου η διαβρωτική επίγνωση της ίδιας του της φαυλότητας αντιμάχεται την τρυφερή ευγνωμοσύνη για τα πνευματικά του επιτεύγματα. Σημαντικότερα έργα του Μαν, το [[:en:Buddenbrooks|''Μπούντενμπροκ'']] (1901), ο [[Θάνατος στη Βενετία|''Θάνατος στη Βενετία'']] (1913), το [[Μαγικό Βουνό|''Μαγικό Βουνό'']] (1924), ''[[Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού]]'' (1933 - 1943), ο [[:en:Doctor_Faustus_(novel)|''Δόκτωρ Φάουστους'']] (1947), όπως επίσης και το [[:de:Versuch_über_Schiller|''Δοκίμιο για τον Σίλλερ'']] (1955).
[[Αρχείο:Thomas-Mann-um-1939.jpg|μικρογραφία|περί το έτος 1939]]

Ο '''Πάουλ''' '''Τόμας Μαν''' (''Γερμανικά: [<nowiki/>[[:en:Help:IPA/Standard_German|paʊ̯l toːmas man]]] [[Λίμπεκ|Λίμπεκ,]]'' [[6 Ιουνίου]] [[1875]] – [[Ζυρίχη]], [[12 Αυγούστου]] [[1955]]) ήταν [[Γερμανοί|γερμανός]] συγγραφέας, βραβευμένος με το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας|Νόμπελ Λογοτεχνίας]] ([[1929|1929)]]<ref name=":0">{{Cite book|title=To magiko buno|last=Mann, Thomas 1875-1955|isbn=9786180309614|edition=Prōtē ekdose|location=Athēna|url=https://www.worldcat.org/oclc/1011039061|id=1011039061}}</ref>. Βαθύτατα επηρεασμένος από το έργο των [[Άρθουρ Σοπενχάουερ]], [[Σίγκμουντ Φρόυντ]]''',''' [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε]] και [[Φρίντριχ Νίτσε]], ο Τόμας Μαν υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα<ref name=":1">{{Cite book|title=Thomas Mann : a biography|last=Hayman, Ronald, 1932-|publisher=Scribner|isbn=0684193191|date=1995|location=New York|url=https://www.worldcat.org/oclc/31075060|id=31075060}}</ref><ref name=":2">{{Cite book|title=Thomas Mann : life as a work of art : a biography|last=Kurzke, Hermann,|publisher=Princeton University Press|isbn=0691070695|date=2002|location=Princeton|url=https://www.worldcat.org/oclc/49226207|id=49226207}}</ref>. Στα γραπτά του κυριαρχούν ο ακριβής ρεαλισμός περικλειόμενος από βαθιές συμβολικές νότες, η ειρωνεία, οι πολυμερείς αντιθέσεις, καθώς επίσης και μια εμβριθής κι επίμονη αναζήτηση σχετική με τη φύση του δυτικού αστικού πολιτισμού, εντός του οποίου η διαβρωτική επίγνωση της ίδιας του της φαυλότητας αντιμάχεται την τρυφερή ευγνωμοσύνη για τα πνευματικά του επιτεύγματα. Σημαντικότερα έργα του Μαν, το [[:en:Buddenbrooks|''Μπούντενμπροκ'']] (1901), ο [[Θάνατος στη Βενετία|''Θάνατος στη Βενετία'']] (1913), το [[Μαγικό Βουνό|''Μαγικό Βουνό'']] (1924), ''[[Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού]]'' (1933 - 1943), ο [[:en:Doctor_Faustus_(novel)|''Δόκτωρ Φάουστους'']] (1947), όπως επίσης και το [[:de:Versuch_über_Schiller|''Δοκίμιο για τον Σίλλερ'']] (1955).
<br />''<nowiki/><nowiki/><nowiki/><nowiki/><nowiki/>''
<br />''<nowiki/><nowiki/><nowiki/><nowiki/><nowiki/><nowiki/>''
== Σύντομο βιογραφικό σημείωμα ==
== Σύντομο βιογραφικό σημείωμα ==
Γεννήθηκε στο [[Λίμπεκ]] (Lübeck, εξελλ. Λυβέκκη) της [[Γερμανία|Γερμανίας]] στις 6 Ιουνίου 1875<ref name=":3">{{Cite book|title=Thomas Mann : a biography|last=Hayman, Ronald, 1932-|publisher=Scribner|isbn=0684193191|date=1995|location=New York|url=https://www.worldcat.org/oclc/31075060|id=31075060}}</ref>. Υπήρξε δευτερότοκος γιός του [[:en:Hanseaten_(class)|Χανσεατικής]] καταγωγής γερουσιαστή και εμπόρου σιτηρών Τόμας Γιόχαν Χάινριχ Μαν και της γεννημένης στο [[Ρίο ντε Τζανέιρο (πολιτεία)|Ρίο ντε Τζανέιρο]] συγγραφέως [[:en:Júlia_da_Silva_Bruhns|Χούλια ντα Σίλβα Μπρούνς]]<ref>{{Cite book|title=Das große Bremen-Lexikon|last=Schwarzwälder, Herbert.|publisher=Ed. Temmen|isbn=3861086166|date=2002|location=Bremen|url=https://www.worldcat.org/oclc/248069636|id=248069636}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1929/mann/biographical/|title=The Nobel Prize in Literature 1929|website=NobelPrize.org|language=en-US|accessdate=2019-05-02}}</ref>. Ο Μαν προοριζόταν αρχικώς να αναλάβει ενεργό ρόλο στη φυτεία σιτηρών του πατέρα του, σχέδιο που ανατράπηκε από τον αιφνίδιο θάνατο του τελευταίου<ref>{{Cite book|title=To magiko buno|last=Mann, Thomas 1875-1955|isbn=9786180309614|edition=Prōtē ekdose|location=Athēna|url=https://www.worldcat.org/oclc/1011039061|id=1011039061}}</ref>. Έπειτα από τη ρευστοποίηση της επιχείρησης -η οποία αριθμούσε περί τα εκατό χρόνια ζωής- ο έφηβος τότε Μαν παρέμεινε στο Λίμπεκ για να τελειώσει το σχολείο, και κατόπιν ακολούθησε τη μητέρα και τα μικρότερα αδέλφια του στο [[Μόναχο]]. Εκεί εργάστηκε ως υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας, θέση που σύντομα εγκατέλειψε προκειμένου να παρακολουθήσει διαλέξεις ιστορίας, οικονομικών και λογοτεχνείας στο πανεπιστήμιο του Μονάχου<ref>{{Cite web|url=https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1929/mann/biographical/|title=The Nobel Prize in Literature 1929|website=NobelPrize.org|language=en-US|accessdate=2019-05-02}}</ref>. Ήταν τότε που έγραψε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο ''[[:en:Little_Herr_Friedemann|Ο μικρός κύριος Φρίντεμαν]]'' (1898). Έκτοτε αφιερώθηκε στο γράψιμο, ενώ το 1905 νυμφεύθηκε την [[:en:Katia_Mann|Κάτια Πρίνγκσχαϊμ]] με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, τρία κορίτσια και τρία αγόρια<ref>{{Cite book|title=To magiko buno|last=Mann, Thomas 1875-1955|isbn=9786180309614|edition=Prōtē ekdose|location=Athēna|url=https://www.worldcat.org/oclc/1011039061|id=1011039061}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.indiktos.gr/11_%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%83|title=ΜΑΝΝ ΤΟΜΑΣ - ΙΝΔΙΚΤΟΣ|last=Indiktos|website=www.indiktos.gr|language=el|accessdate=2019-05-02}}</ref><ref>{{Cite book|title=Thomas Mann : a biography|last=Hayman, Ronald, 1932-|publisher=Scribner|isbn=0684193191|date=1995|location=New York|url=https://www.worldcat.org/oclc/31075060|id=31075060}}</ref>.
Γεννήθηκε στο [[Λίμπεκ]] (Lübeck, εξελλ. Λυβέκκη) της [[Γερμανία|Γερμανίας]] στις 6 Ιουνίου 1875<ref name=":3">{{Cite book|title=Thomas Mann : a biography|last=Hayman, Ronald, 1932-|publisher=Scribner|isbn=0684193191|date=1995|location=New York|url=https://www.worldcat.org/oclc/31075060|id=31075060}}</ref>. Υπήρξε δευτερότοκος γιός του [[:en:Hanseaten_(class)|Χανσεατικής]] καταγωγής γερουσιαστή και εμπόρου σιτηρών Τόμας Γιόχαν Χάινριχ Μαν και της γεννημένης στο [[Ρίο ντε Τζανέιρο (πολιτεία)|Ρίο ντε Τζανέιρο]] συγγραφέως [[:en:Júlia_da_Silva_Bruhns|Χούλια ντα Σίλβα Μπρούνς]]<ref>{{Cite book|title=Das große Bremen-Lexikon|last=Schwarzwälder, Herbert.|publisher=Ed. Temmen|isbn=3861086166|date=2002|location=Bremen|url=https://www.worldcat.org/oclc/248069636|id=248069636}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1929/mann/biographical/|title=The Nobel Prize in Literature 1929|website=NobelPrize.org|language=en-US|accessdate=2019-05-02}}</ref>. Ο Μαν προοριζόταν αρχικώς να αναλάβει ενεργό ρόλο στη φυτεία σιτηρών του πατέρα του, σχέδιο που ανατράπηκε από τον αιφνίδιο θάνατο του τελευταίου<ref>{{Cite book|title=To magiko buno|last=Mann, Thomas 1875-1955|isbn=9786180309614|edition=Prōtē ekdose|location=Athēna|url=https://www.worldcat.org/oclc/1011039061|id=1011039061}}</ref>. Έπειτα από τη ρευστοποίηση της επιχείρησης -η οποία αριθμούσε περί τα εκατό χρόνια ζωής- ο έφηβος τότε Μαν παρέμεινε στο Λίμπεκ για να τελειώσει το σχολείο, και κατόπιν ακολούθησε τη μητέρα και τα μικρότερα αδέλφια του στο [[Μόναχο]]. Εκεί εργάστηκε ως υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας, θέση που σύντομα εγκατέλειψε προκειμένου να παρακολουθήσει διαλέξεις ιστορίας, οικονομικών και λογοτεχνείας στο πανεπιστήμιο του Μονάχου<ref>{{Cite web|url=https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1929/mann/biographical/|title=The Nobel Prize in Literature 1929|website=NobelPrize.org|language=en-US|accessdate=2019-05-02}}</ref>. Ήταν τότε που έγραψε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο ''[[:en:Little_Herr_Friedemann|Ο μικρός κύριος Φρίντεμαν]]'' (1898). Έκτοτε αφιερώθηκε στο γράψιμο, ενώ το 1905 νυμφεύθηκε την [[:en:Katia_Mann|Κάτια Πρίνγκσχαϊμ]] με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, τρία κορίτσια και τρία αγόρια<ref>{{Cite book|title=To magiko buno|last=Mann, Thomas 1875-1955|isbn=9786180309614|edition=Prōtē ekdose|location=Athēna|url=https://www.worldcat.org/oclc/1011039061|id=1011039061}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.indiktos.gr/11_%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%83|title=ΜΑΝΝ ΤΟΜΑΣ - ΙΝΔΙΚΤΟΣ|last=Indiktos|website=www.indiktos.gr|language=el|accessdate=2019-05-02}}</ref><ref>{{Cite book|title=Thomas Mann : a biography|last=Hayman, Ronald, 1932-|publisher=Scribner|isbn=0684193191|date=1995|location=New York|url=https://www.worldcat.org/oclc/31075060|id=31075060}}</ref>.
Γραμμή 22: Γραμμή 22:


Στην [[Ευρώπη]] επέστρεψε το [[1952]] και εγκαταστάθηκε στο [[:en:Kilchberg,_Zürich|Κίλχμπεργκ]] της [[Ζυρίχη|Ζυρίχης]], όπου και πέθανε το 1955<ref name=":1" />. Τα άπαντα του Τόμας Μαν εκδόθηκαν σε δώδεκα τόμους στο Βερολίνο το 1956 και στη Φρανκφούρτη το 1960<ref name=":0" /><ref name=":2" />.
Στην [[Ευρώπη]] επέστρεψε το [[1952]] και εγκαταστάθηκε στο [[:en:Kilchberg,_Zürich|Κίλχμπεργκ]] της [[Ζυρίχη|Ζυρίχης]], όπου και πέθανε το 1955<ref name=":1" />. Τα άπαντα του Τόμας Μαν εκδόθηκαν σε δώδεκα τόμους στο Βερολίνο το 1956 και στη Φρανκφούρτη το 1960<ref name=":0" /><ref name=":2" />.


== Οι πολιτικές του θέσεις ==
== Οι πολιτικές του θέσεις ==
Κατά τη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου]], ο Τόμας Μαν υποστήριζε τον [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|γερμανό αυτοκράτορα Βίλχελμ Β΄]] και ήταν αντίθετος με τον [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]]<ref name=":4" />. Σταδιακά οι πολιτικές του θέσεις άλλαξαν, άρχισε να υποστηρίζει τον φιλελευθερισμό και τις δημοκρατικές αρχές, ενώ αργότερα εξέφρασε συμπάθεια προς τις [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές]] ιδέες<ref name=":4" />. Κατήγγειλε δημοσίως τον [[Εθνικοσοσιαλισμός|εθνικοσοσιαλισμό]] και ενεθάρρυνε την αντίσταση από την εργατική τάξη. Το 1930 έδωσε στο Βερολίνο μία διάλεξη (''[[:de:Deutsche_Ansprache|Έκκληση προς την λογική]]'' ) με την οποία ζήτησε να συγκροτηθεί ένα κοινό μέτωπο καλλιεργημένων αστών, μέλη της σοσιαλιστικής εργατικής τάξης, ενάντια στη βαρβαρότητα του ναζισμού<ref name=":1" /><ref name=":5">{{Cite book|title=Letters of Heinrich and Thomas Mann, 1900-1949|last=Mann, Thomas, 1875-1955.|last2=Mann, Heinrich, 1871-1950.|publisher=University of California Press|isbn=0520072782|date=1998|location=Berkeley|url=https://www.worldcat.org/oclc/35292835|id=35292835}}</ref>.
Κατά τη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου]], ο Τόμας Μαν υποστήριζε τον [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|γερμανό αυτοκράτορα Βίλχελμ Β΄]] και ήταν αντίθετος με τον [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]]<ref name=":4" />. Σταδιακά οι πολιτικές του θέσεις άλλαξαν, άρχισε να υποστηρίζει τον φιλελευθερισμό και τις δημοκρατικές αρχές, ενώ αργότερα εξέφρασε συμπάθεια προς τις [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές]] ιδέες<ref name=":4" />. Κατήγγειλε δημοσίως τον [[Εθνικοσοσιαλισμός|εθνικοσοσιαλισμό]] και ενεθάρρυνε την αντίσταση από την εργατική τάξη. Το 1930 έδωσε στο Βερολίνο μία διάλεξη (''[[:de:Deutsche_Ansprache|Έκκληση προς την λογική]]'' ) με την οποία ζήτησε να συγκροτηθεί ένα κοινό μέτωπο καλλιεργημένων αστών, μέλη της σοσιαλιστικής εργατικής τάξης, ενάντια στη βαρβαρότητα του ναζισμού<ref name=":1" /><ref name=":5">{{Cite book|title=Letters of Heinrich and Thomas Mann, 1900-1949|last=Mann, Thomas, 1875-1955.|last2=Mann, Heinrich, 1871-1950.|publisher=University of California Press|isbn=0520072782|date=1998|location=Berkeley|url=https://www.worldcat.org/oclc/35292835|id=35292835}}</ref>.



Τα βιβλία του Τόμας Μαν, σε αντίθεση με τα βιβλία του αδερφού του [[:en:Heinrich_Mann|Χάινριχ]] και του γιου του Κλάους, δεν κάηκαν δημόσια από το [[Ναζιστική Γερμανία|ναζιστικό καθεστώς]] το [[1933]], ίσως επειδή οι Ναζί φοβήθηκαν τον αντίκτυπο που θα είχε η δημόσια καταστροφή των βιβλίων ενός συγγραφέα που είχε τιμηθεί με το [[Νόμπελ Λογοτεχνίας]] τέσσερα χρόνια νωρίτερα<ref name=":5" />.
Τα βιβλία του Τόμας Μαν, σε αντίθεση με τα βιβλία του αδερφού του [[:en:Heinrich_Mann|Χάινριχ]] και του γιου του Κλάους, δεν κάηκαν δημόσια από το [[Ναζιστική Γερμανία|ναζιστικό καθεστώς]] το [[1933]], ίσως επειδή οι Ναζί φοβήθηκαν τον αντίκτυπο που θα είχε η δημόσια καταστροφή των βιβλίων ενός συγγραφέα που είχε τιμηθεί με το [[Νόμπελ Λογοτεχνίας]] τέσσερα χρόνια νωρίτερα<ref name=":5" />.

Έκδοση από την 14:00, 3 Μαΐου 2019

Πάουλ Τόμας Μαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Thomas Mann (Γερμανικά)
Προφορά
Γέννηση6 Ιουνίου 1875
Λίμπεκ
Θάνατος12 Αυγούστου 1955 (ετών 80)
Ζυρίχη
Αιτία θανάτουανεύρυσμα
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςKilchberg cemetery[1]
ΘρησκείαΛουθηρανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓερμανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[2][3]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μονάχου
Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου[4]
Katharineum
Πληροφορίες ασχολίας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον
Simplicissimus
Αξιοσημείωτο έργοBuddenbrooks
Το μαγικό βουνό
Death in Venice
Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού
Lotte in Weimar: The Beloved Returns
Royal Highness
Δόκτωρ Φάουστους
The Holy Sinner
Confessions of Felix Krull
Tristan
Τόνιο Κρέγκερ
Mario and the Magician
Reflections of an Unpolitical Man
d:Q2528316
Gefallen
The Will to Happiness
Disillusionment
d:Q1197425
Little Herr Friedemann
The Clown
Tobias Mindernickel
The Wardrobe
d:Q1515969
Luischen
The Road to the Churchyard
Gladius Dei
Fiorenza
d:Q1213520
The Child Prodigy
d:Q1304579
d:Q814762
d:Q2257036
Anekdote
Railway Accident
The Fight between Jappe and the Do Escobar
A Man and His Dog
d:Q1516242
The Blood of the Walsungs
Disorder and Early Sorrow
The Transposed Heads
The Tables of the Law
The Black Swan
d:Q2518449
Die Lösung der Judenfrage
d:Q230370
d:Q27019791
The German Republic
d:Q331051
d:Q1202051
d:Q1814783
That man is my brother
The Problem of Freedom
Listen, Germany!
Germany and the Germans
d:Q1749651
d:Q2518447
The Coming Victory of Democracy
Επηρεάστηκε απόΓιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε
Περίοδος ακμής1890[5] - 1955[5]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΓερμανικό Δημοκρατικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςKatia Mann (έως 1955)[6]
ΤέκναΕρίκα Μαν[6]
Klaus Mann[6]
Golo Mann[6]
Monika Mann[6]
Elisabeth Mann Borgese[7][6]
Michael Mann[6]
ΓονείςThomas Johann Heinrich Mann[6] και Júlia da Silva Bruhns[6]
ΑδέλφιαCarla Mann[6]
Julia Löhr[6]
Χάινριχ Μαν[6]
Viktor Mann[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1929)[8][9]
Βραβείο Γκαίτε (1949)
Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες
βραβείο Αντόνιο Φελτρινέλι (1952)
Goethe Plaque of the City of Frankfurt (1932)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πρίνστον
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κολούμπια
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ
Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
Ταξιάρχης του Τάγματος της Οράγγης-Νασάου
honorary citizen of Lübeck (1955)
επίτιμος διδάκτωρ του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Ζυρίχης
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Λουντ
honorary doctor of the University of Bonn
honorary doctor of the Yale University
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ιένας
Goethe Medal for Art and Science
honorary doctor of Rutgers University
Pour le Mérite
Τάγμα της Οράγγης-Νασό
Taylorian Lecture
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πάουλ Τόμας Μαν (Γερμανικά: [paʊ̯l toːmas man] Λίμπεκ, 6 Ιουνίου 1875Ζυρίχη, 12 Αυγούστου 1955) ήταν γερμανός συγγραφέας, βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1929)[10]. Βαθύτατα επηρεασμένος από το έργο των Άρθουρ Σοπενχάουερ, Σίγκμουντ Φρόυντ, Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και Φρίντριχ Νίτσε, ο Τόμας Μαν υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα[11][12]. Στα γραπτά του κυριαρχούν ο ακριβής ρεαλισμός περικλειόμενος από βαθιές συμβολικές νότες, η ειρωνεία, οι πολυμερείς αντιθέσεις, καθώς επίσης και μια εμβριθής κι επίμονη αναζήτηση σχετική με τη φύση του δυτικού αστικού πολιτισμού, εντός του οποίου η διαβρωτική επίγνωση της ίδιας του της φαυλότητας αντιμάχεται την τρυφερή ευγνωμοσύνη για τα πνευματικά του επιτεύγματα. Σημαντικότερα έργα του Μαν, το Μπούντενμπροκ (1901), ο Θάνατος στη Βενετία (1913), το Μαγικό Βουνό (1924), Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού (1933 - 1943), ο Δόκτωρ Φάουστους (1947), όπως επίσης και το Δοκίμιο για τον Σίλλερ (1955).


Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

Γεννήθηκε στο Λίμπεκ (Lübeck, εξελλ. Λυβέκκη) της Γερμανίας στις 6 Ιουνίου 1875[13]. Υπήρξε δευτερότοκος γιός του Χανσεατικής καταγωγής γερουσιαστή και εμπόρου σιτηρών Τόμας Γιόχαν Χάινριχ Μαν και της γεννημένης στο Ρίο ντε Τζανέιρο συγγραφέως Χούλια ντα Σίλβα Μπρούνς[14][15]. Ο Μαν προοριζόταν αρχικώς να αναλάβει ενεργό ρόλο στη φυτεία σιτηρών του πατέρα του, σχέδιο που ανατράπηκε από τον αιφνίδιο θάνατο του τελευταίου[16]. Έπειτα από τη ρευστοποίηση της επιχείρησης -η οποία αριθμούσε περί τα εκατό χρόνια ζωής- ο έφηβος τότε Μαν παρέμεινε στο Λίμπεκ για να τελειώσει το σχολείο, και κατόπιν ακολούθησε τη μητέρα και τα μικρότερα αδέλφια του στο Μόναχο. Εκεί εργάστηκε ως υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας, θέση που σύντομα εγκατέλειψε προκειμένου να παρακολουθήσει διαλέξεις ιστορίας, οικονομικών και λογοτεχνείας στο πανεπιστήμιο του Μονάχου[17]. Ήταν τότε που έγραψε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Ο μικρός κύριος Φρίντεμαν (1898). Έκτοτε αφιερώθηκε στο γράψιμο, ενώ το 1905 νυμφεύθηκε την Κάτια Πρίνγκσχαϊμ με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, τρία κορίτσια και τρία αγόρια[18][19][20].

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914 - 1918), παρόλο που ο ίδιος ο Μαν δεν συμμετείχε, έπαυσε κάθε του καλλιτεχνική δραστηριότητα καθώς υποχρεώθηκε να αναθεωρήσει θεμελιώδεις ιδέες και παραδοχές που είχαν καλλιεργηθεί εντός του με την πάροδο των ετών[21]. Αυτή η εσωτερική διανοητική αναζήτηση εκδηλώθηκε γραπτώς για πρώτη φορά στους Στοχασμούς ενός απολίτικου (1918)[22]. Ακολουθούν η έκδοση του Μαγικού Βουνού το 1924 και η βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1929[23].

Κατά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933, ο Τόμας Μαν βρισκόταν στη Ζυρίχη με τη σύζυγό του[10]. Ύστερα από προτροπή του γιού του Κλάους δεν επέστρεψε στη Γερμανία, λόγω της έντονης κριτικής που είχε ασκήσει στον Ναζισμό κατά τα προηγούμενα χρόνια[13]. Το 1936 του αφαιρέθηκε η γερμανική υπηκοότητα και ένα χρόνο μετά του αφαιρέθηκε κι ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Βόννης[10]. Το 1939 ταξίδεψε για τις Η.Π.Α., όπου δίδαξε στο πανεπιστήμιο Πρίνστον. Από το 1941 έως το 1952 έζησε στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, ενώ μετά την πτώση του Τρίτου Ράιχ επισκέπτετο την Ευρώπη τακτικά[11]. Το 1947 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Δόκτωρ Φάουστους.

Στην Ευρώπη επέστρεψε το 1952 και εγκαταστάθηκε στο Κίλχμπεργκ της Ζυρίχης, όπου και πέθανε το 1955[11]. Τα άπαντα του Τόμας Μαν εκδόθηκαν σε δώδεκα τόμους στο Βερολίνο το 1956 και στη Φρανκφούρτη το 1960[10][12].

Οι πολιτικές του θέσεις

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τόμας Μαν υποστήριζε τον γερμανό αυτοκράτορα Βίλχελμ Β΄ και ήταν αντίθετος με τον φιλελευθερισμό[22]. Σταδιακά οι πολιτικές του θέσεις άλλαξαν, άρχισε να υποστηρίζει τον φιλελευθερισμό και τις δημοκρατικές αρχές, ενώ αργότερα εξέφρασε συμπάθεια προς τις σοσιαλιστικές ιδέες[22]. Κατήγγειλε δημοσίως τον εθνικοσοσιαλισμό και ενεθάρρυνε την αντίσταση από την εργατική τάξη. Το 1930 έδωσε στο Βερολίνο μία διάλεξη (Έκκληση προς την λογική ) με την οποία ζήτησε να συγκροτηθεί ένα κοινό μέτωπο καλλιεργημένων αστών, μέλη της σοσιαλιστικής εργατικής τάξης, ενάντια στη βαρβαρότητα του ναζισμού[11][24].

Τα βιβλία του Τόμας Μαν, σε αντίθεση με τα βιβλία του αδερφού του Χάινριχ και του γιου του Κλάους, δεν κάηκαν δημόσια από το ναζιστικό καθεστώς το 1933, ίσως επειδή οι Ναζί φοβήθηκαν τον αντίκτυπο που θα είχε η δημόσια καταστροφή των βιβλίων ενός συγγραφέα που είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας τέσσερα χρόνια νωρίτερα[24].

Τα μυθιστορήματα του Τόμας Μαν

  • Buddenbrooks. Verfall einer Familie (Μπούντενμπροκ. Η παρακμή μιας οικογένειας, 1901)
    • Η ιστορία της μεγαλοαστικής οικογένειας εμπόρων της Λυβέκης Μπούντενμπροκ, από τη δημιουργία της εμπορικής φίρμας το 1830 μέχρι την εξαφάνισή της μαζί με τον τελευταίο απόγονο, τον Χάννο[25].
  • Königliche Hoheit (Η Αυτού Βασιλική Υψηλότης, 1909)
    • Ο πρίγκιπας Κλάους Χάινριχ μέσα από τον έρωτά του για την δεσποινίδα Σπόελμαν θα γνωρίσει την καινούρια εποχή με το ανοιχτό πνεύμα και τους διευρυμένους ορίζοντες και θα ανακαλύψει το πραγματικό νόημα της ύπαρξης, απελευθερωμένος από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος[26].
  • Der Zauberberg (Το μαγικό βουνό, 1924)
    • Ένας τελειόφοιτος μηχανικός σχεδιάζει να επισκεφθεί για τρεις εβδομάδες τον ξάδερφό του, που νοσηλεύεται σε ένα σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας. Τελικά θα παραμείνει εκεί επτά χρόνια. Έργο που άσκησε μεγάλη επίδραση στην λογοτεχνία του 20ου αιώνα, από τις πρώτες ανιχνεύσεις της ιδρυματοποίησης[10].
  • Joseph und seine Brüder – Tetralogie (Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού, 1933-1943, τετραλογία)
    • O Τόμας Μάν αναπλάθει τη γνωστή ιστορία της βίβλου σε αυτή τη τετραλογία, που θεωρείτο από τον ίδιο το magnum opus του. Πρόκειται για μια απόπειρα να ενωθούν οι πολύπτυχες εκφάνσεις των πραγμάτων και του κόσμου, οι διαφορετικές αφηγηματικές νόρμες, ο θρύλος, η βιβλική ιστορία, τα πραγματικά γεγονότα, η ανθρωπογεωγραφία, όλα αυτά μέσα από την προβολή ενός μοναδικού προσώπου[27][28].
  • Lotte in Weimar (Η Λότε στην Βαϊμάρη, 1939)
    • Η Λόττε, η αγαπημένη του Γκαίτε στα νεανικά του χρόνια, την οποία απαθανάτισε στον Φάουστ, επισκέπτεται τη Βαϊμάρη για να ξανασυναντήσει τον Γκαίτε, ύστερα από 44 χρόνια[29].
  • Doktor Faustus (Δόκτωρ Φαούστους, 1947)
    • Ο συνθέτης Άντριαν Λέβερκυν (Adrian Levekühn) θα έλθει σε συμφωνία με τον διάβολο ζητώντας όχι πλούτη ή δόξα, αλλά τη δυνατότητα πραγματοποίησης του καλλιτεχνικού του οράματος. Σε αυτό το βιβλίο ο Τόμας Μαν θα ασχοληθεί με βασικά θέματα, όπως η τέχνη, η ζωή, η αγάπη, η λαγνεία και η μουσική. Αλλά το βκυριότερο είναι πως θα φτιάξει μια αλληγορία για την γιγάντωση του Ναζισμού στην Γερμανία, θα λοιδορήσει την ίδια την τοιχογραφία της μπουρζουαζίας που στήνει μπροστά στα μάτια μας, θα καταφερθεί εναντίον της Γερμανικότητας και ταυτόχρονα θα την υμνήσει[30][31].
  • Der Erwählte (Ο εκλεκτός, 1951)
    • Με αφορμή λαϊκούς μεσαιωνικούς θρύλους, ο Μαν θα στήσει την ιστορία του Γρηγόριου, που από φτωχός ψαράς γίνεται πολεμιστής και τέλος δούκας στην πατρίδα του τη Φλάνδρα. Απο εκεί θα ακολουθήσει μια πορεία μέχρι το Βατικανό και την παπική τιάρα[32].
  • Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull (Εξομολογήσεις του απατεώνα Φέλιξ Κρουλ, 1954), ανολοκλήρωτο
    • Ο Φέλιξ Κρουλ αναλαμβάνει να πάρει τη θέση ενός νεαρού μαρκησίου, που οι γονείς του προμηθεύοντάς τον με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό τον αναγκάζουν να φύγει σε πολύχρονο ταξίδι, για να τον απομακρύνουν από την ανεπιθύμητη γι' αυτούς αγαπημένη του. Ο Κρουλ θα αντικαταστήσει τον Μαρκήσιο και θα αναλάβει μάλιστα και την αλληλογραφία με τους γονείς του[33].


Εργογραφία και ελληνικές μεταφράσεις

Η πρώτη έκδοση (1897) του «Ο μικρός κύριος Φρήντεμαν»
Η πρώτη έκδοση (1939) του μυθιστορήματος «Η Λόττε στην Βαϊμάρη»
Η πρώτη έκδοση του «Δόκτωρ Φαούστους. Η ζωή του γερμανού μουσουργού Άντριαν Λέβερκυν εξιστορημένη από ένα φίλο»
Μυθιστορήματα
  • 1901: Buddenbrooks. Verfall einer Familie (Μπούντενμπροκς. Η παρακμή μιας οικογένειας)
—μτφ. Τούλα Σιετή (εκδ. "Οδυσσέας", α΄ έκδ. 1986)
  • 1909: Königliche Hoheit (Η Αυτού Βασιλική Υψηλότης)
—μτφ. Κώστας Σκαλίδης (εκδ. "Ερατώ", 2000)
—μτφ. Άρης Δικταίος (εκδ. "Δίφρος", 1956 και εκδ. "Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος", 1989)
—μτφ. Θεόδωρος Παρασκευόπουλος (εκδ. "Εξάντας", 1995 και εκδ. "Μεταίχμιο", 2017)
—μτφ. Λευτέρης Αναγνώστου (εκδ. "Gutenberg", 2004 – Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Έργου Ξένης Λογοτεχνίας στην Ελληνική Γλώσσα, για το 2005)
    • 1933: Die Geschichten Jaakobs (Οι ιστορίες του Ιακώβ)
    • 1934: Der junge Joseph (Ο νέος Ιωσήφ)
    • 1936: Joseph in Ägypten (Ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο)
    • 1943: Joseph der Ernährer (Ιωσήφ ο τροφοδότης)
  • 1939: Lotte in Weimar (Η Λόττε στην Βαϊμάρη)
—μτφ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος (εκδ. "Εξάντας", 2000)
  • 1947: Doktor Faustus. Das Leben des deutschen Tonsetzers Adrian Leverkuhn erzahlt von einem Freunde (Δόκτωρ Φαούστους. Η ζωή του γερμανού μουσουργού Άντριαν Λέβερκυν εξιστορημένη από ένα φίλο)
—μτφ. Άρης Δικταίος (εκδ. " Σ. Ι.Ζαχαρόπουλος", 1992
—μτφ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος (εκδ. "Πόλις", 2002)
  • 1951: Der Erwählte (Ο εκλεκτός)
—μτφ. Στέλλα Βουρδουμπά, (εκδ. "Δίφρος" χ.χ.)
—μτφ. Σοφία Γεωργοπούλου, (εκδ. "Εξάντας", 2005)
  • 1954: Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull (Εξομολογήσεις του αρχιαπατεώνα Φέλιξ Κρουλ), ανολοκλήρωτο
—μτφ. Α. Σπυρόπουλος, (εκδ. "Μαγγανιάς", χ.χ.)
—μτφ. Τούλα Σιετή (εκδ. "Οδυσσέας", α΄ έκδ. 1986)
Διηγήματα και νουβέλες
  • 1893: Vision (Οπτασία)
—μτφ. Αλέξανδρος Κυπριώτης (εκδ. "Ίνδικτος", 2002) (περιέχεται στην συλλογή 13 διηγημάτων του Μαν «Συγκεχυμένα ανέρχονται τα λησμονημένα», όπως και όλα τα διηγήματα με αστερίσκο που ακολουθούν)
  • 1894: Gefallen (Η χάρη)
  • 1896: Der Wille zum Glück (Η βούληση για ευτυχία) *
  • 1897: Der Tod (Ο θάνατος)
  • 1897: Der kleine Herr Friedemann (Ο μικρός κύριος Φρήντεμαν)
—μτφ. Τέα Ανεμογιάννη ("Νέα Εστία" 1957 Α΄)
—μτφ. Γιώργος Δεπάστας (εκδ. "Μεταίχμιο", 2006)
—μτφ. Βασινιώτης ("Ερατώ", 1990)
  • 1897: Der Bajazzo (Ο παλιάτσος)*
  • 1898: Tobias Mindernickel (Τομπίας Μίντερνίκελ)*
  • 1899: Der Kleiderschrank (Το ιματιοφυλάκιο)
  • 1899: Gerächt (Εκδίκηση)*
  • 1900: Luischen (Λουιζάκι) *
  • 1900: Der Weg zum Friedhof (Ο δρόμος για το κοιμητήριο)
—μτφ. Βασ. Λαζανάς ("Νέα Εστία" 1957 Α΄)
  • 1902: Gladius Dei [Το ξίφος του Θεού]
—μτφ. Άρης Δικταίος (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1988)
  • 1903: Tristan (Τριστάνος)*
—& μτφ. Κυριάκος Κεντρωτής (εκδ. "Ύψιλον", 1985)
—μτφ. Δ. Διβαρής (εκδ. "Κλασσικά Παπύρου", χ.χ.)
—μτφ. Αλέξανδρος Ίσαρης (εκδ. "Ύψιλον", 1985)
—μτφ. Αλέξανδρος Κυπριώτης (εκδ. "Ίνδικτος", 2000
  • 1904: Ein Glück (Μια κάποια ευτυχία)* [34]
  • 1904: Beim Propheten (Παρά τω Προφήτη)*
  • 1905: Schwere Stunde (Δύσκολη ώρα)
  • 1908: Anekdote (Ανέκδοτο)*
  • 1909: Das Eisenbahnunglück (Το σιδηροδρομικό ατύχημα)*
  • 1911: Wie Jappe und Do Escobar sich prügelten (Πώς παίξανε ξύλο ο Γιάπε και ο Ντο Εσκομπάρ)
  • 1912: Der Tod in Venedig (Ο θάνατος στη Βενετία)
—μτφ. Άρης Δικταίος (εκδ. "Σ. Ι.Ζαχαρόπουλος, 1993
—μτφ. Δ. Διβαρής (εκδ. "Κλασσικά Παπύρου", χ.χ.)
—μτφ. Μαρία Αγγελίδου (εκδ. "Αναστασιάδης", 1997)
—μτφ. Μαρία Κωνσταντινίδη (εκδ. "Ίνδικτος", 2017)
  • 1918: Herr und Hund. Ein Idyll (Σκύλος και αφέντης)
—μτφ. Γιώργος Δεπάστας (εκδ. "Μεταίχμιο", 2006)
  • 1919: Gesang vom Kindchen (Το τραγούδι του παιδιού)
  • 1921: Wälsungenblut (Το αίμα των Βελσούνγκεν)
—μτφ. Γιάννης Κοιλής (εκδ. "Κριτική", 1989)
  • 1923: Tristan und Isolde (Τριστάνος και Ιζόλδη)
  • 1925: Unordnung und fruhes Leid (Αναστάτωση και πρώιμος πόνος)
—μτφ. Γ. Κοιλής (εκδ. "Κριτική", 1989)
  • 1930: Mario und der Zauberer (Ο Μάριο και ο μάγος)
—μτφ. Φώτης Βασινιώτης (εκδ. "Ερατώ", 1990)
  • 1940: Die Vertauschten Köpfe (Τα αλλαγμένα κεφάλια)
—μτφ. Νίκος Λίβος (εκδ. "Κριτική", 1988)
  • 1944: Das Gesetz (Ο Νόμος)
—μτφ. Άρης Δικταίος (εκδ. " Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος", 1988)
  • 1953 Die Betrogene (Η απατημένη), νουβέλα
—μτφ. Γ. Κοιλής (εκδ. "Κριτική", 1989)
Δοκίμια (Επιλογή)
  • 1918: Betrachtungen eines Unpolitischen (Στοχασμοί ενός απολίτικου)
—μτφ. Μαντώ Πουλή (εκδ. "Ίνδικτος", 1999)
—μτφ. Γερ. Λυκιαρδόπουλος (εκδ. "Ύψιλον", 2012)
  • 1933: Leiden und Größe Richard Wagners (Πάθος και μεγαλείο του Ρίχαρντ Βάγκνερ)
  • 1934: Meerfahrt mit Don Quijote (Ταξίδι με τον Δον Κιχώτη), μεταθανάτια έκδοση
—μτφ. Γερ. Λυκιαρδόπουλος και Στέφανος Ροζάνης (εκδ. "Έρασμος", 2002)
  • 1936: Freud und die Zukunft (Ο Φρόυντ και το μέλλον)
—μτφ. Στάθης Φερεντίνος (εκδ. "Γκοβόστη", χ.χ.)
—μτφ. Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (εκδ. "Έρασμος", 2006)
  • 1947: Nietzsches Philosophie im Lichte unserer Erfahrung (Η φιλοσοφία του Νίτσε υπό το φως της εμπειρίας μας)
—μτφ. Γιώργος Λαμπράκος (εκδ. "Οκτώ", 2017)
—μτφ. Θανάσης Λάμπρου (εκδ. "Ίνδικτος", 2002)
  • 1963 Wagner und unsere Zeit (Ο Βάγκνερ και η εποχή μας) , μεταθανάτια έκδοση
—μτφ. Γιάννης Λάμψας (εκδ. "PRINTA", 1993)
Αυτοβιογραφικά
  • 1950: Meine Zeit (Η εποχή μου), σκέψεις του συγγραφέα σε αυτοβιογραφικό τόνο
—μτφ. Αντιγόνη Χατζηθεοδώρου ("Εκδόσεις των Φίλων", α΄ έκδ. 1972)
  • Theodor W. Adorno-Thomas Mann: Briefwechsel, 1943-1955 (Theodor W. Adorno-Thomas Mann: Αλληλογραφία 1943-1955)
—μτφ. Λευτέρης Αναγνώστου (εκδ. "Αλεξάνδρεια", 2009)
  • Herman Hess Thomas Mann:Briefwechsel (Έρμαν Έσσε- Τόμας Μαν: Αλληλογραφία 1910-1955), επιστολογραφία
—μτφ. Γιώτα Λαγουδάκου (εκδ. "Καστανιώτης", 2003)

Έργα σχετικά με τον Τόμας Μαν στα Ελληνικά

  • Γκόλο Μαν: Αναμνήσεις από τον πατέρα μου Τόμας Μαν,1965, σύντομη βιογραφία του συγγραφέα από τον γιό του (εκδ. "Γαβριηλίδης", 2005)[35]
  • Μπρίτα Μπέλερ: Τόμας Μαν, οι τρεις κρίσιμες μέρες (De Beslissing), (μτφ. Μαργαρίτα Μπονάτσου (εκδ. "Καπόν", 2014) λογοτεχνική ανακατασκευή της συγγραφέως με βάση τα ημερολόγια του Μαν των ημερών που προηγήθηκαν της ανοιχτής επιστολής που έστειλε ο συγγραφέας στις εφημερίδες της Γερμανίας καταγγέλοντας τον Ναζισμό [36]
  • Klaus Betzen: Ο Τόμας Μαν και το πρόβλημα του ανθρωπισμού, από διάλεξη στο Ινστιτούτο Γκαίτε τον Δεκέμβριο του 1975. (μτφ. Νίκος Μ.Σκουτερόπουλος, "Εκδόσεις των Φίλων", 1977)

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 www.kilchberg.ch/xml_1/internet/de/application/d20/d24/d302/f243.cfm. Ανακτήθηκε στις 20  Νοεμβρίου 2015.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119142833. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. CONOR.SI. 7355747.
  4. www.tum.de/die-tum/aktuelles/pressetermine/detail/article/30502/.
  5. 5,0 5,1 5,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/213126. Ανακτήθηκε στις 26  Σεπτεμβρίου 2022.
  6. 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 «Kindred Britain»
  7. Gisela Ostwald: «Jüngste Tochter von Thomas Mann gestorben». (Γερμανικά) Jüngste Tochter von Thomas Mann gestorben. 9  Φεβρουαρίου 2002.
  8. www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1929/.
  9. www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/.
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Mann, Thomas 1875-1955. To magiko buno (Prōtē ekdose έκδοση). Athēna. ISBN 9786180309614. 1011039061. 
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 Hayman, Ronald, 1932- (1995). Thomas Mann : a biography. New York: Scribner. ISBN 0684193191. 31075060. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  12. 12,0 12,1 Kurzke, Hermann, (2002). Thomas Mann : life as a work of art : a biography. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0691070695. 49226207. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  13. 13,0 13,1 Hayman, Ronald, 1932- (1995). Thomas Mann : a biography. New York: Scribner. ISBN 0684193191. 31075060. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  14. Schwarzwälder, Herbert. (2002). Das große Bremen-Lexikon. Bremen: Ed. Temmen. ISBN 3861086166. 248069636. 
  15. «The Nobel Prize in Literature 1929». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2019. 
  16. Mann, Thomas 1875-1955. To magiko buno (Prōtē ekdose έκδοση). Athēna. ISBN 9786180309614. 1011039061. 
  17. «The Nobel Prize in Literature 1929». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2019. 
  18. Mann, Thomas 1875-1955. To magiko buno (Prōtē ekdose έκδοση). Athēna. ISBN 9786180309614. 1011039061. 
  19. Indiktos. «ΜΑΝΝ ΤΟΜΑΣ - ΙΝΔΙΚΤΟΣ». www.indiktos.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2019. 
  20. Hayman, Ronald, 1932- (1995). Thomas Mann : a biography. New York: Scribner. ISBN 0684193191. 31075060. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  21. «The Nobel Prize in Literature 1929». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2019. 
  22. 22,0 22,1 22,2 Laqueur, Walter (1983-05-15). «The Artist in Politics» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1983/05/15/books/the-artist-in-politics.html. Ανακτήθηκε στις 2019-05-02. 
  23. «The Nobel Prize in Literature 1929». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2019. 
  24. 24,0 24,1 Mann, Thomas, 1875-1955.· Mann, Heinrich, 1871-1950. (1998). Letters of Heinrich and Thomas Mann, 1900-1949. Berkeley: University of California Press. ISBN 0520072782. 35292835. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  25. Mann, Thomas, 1875-1955. (2004). Hoi Mpuntenmprok (5. ekdosē έκδοση). Athēna: Ekdoseis Odysseas. ISBN 9602104708. 76733886. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  26. Mann, Thomas, 1875-1955. (1989). Königliche Hoheit Roman. [Frankfurt am Main]: Fischer Taschenbuch Verlag. ISBN 3596294304. 491667986. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  27. Mann, Thomas, 1875-1955. O Iōsḗph kai oi adelphoí autoú. Athḗna: Gutenberg. ISBN 9600110069. 742219680. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  28. http://www.lifo.gr/team/selides/55701
  29. Mann, Thomas, 1875-1955. (2000). Hē Lote stē Baïmarē. Athēna: Hexantas. ISBN 9602562277. 76397764. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  30. Mann, Thomas, 1875-1955. (2002). Doktōr Phaustus : hē zōē tu germanu musurgu Antrian Leberkyn existorēmenē apo hena philo. Athēna: Ekdoseis Polis. ISBN 9608132568. 76713695. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  31. http://diavazontas.blogspot.gr/2016/01/thomas-mann.html
  32. Mann, Thomas, 1875-1955. (2005). Ho eklektos. Athēna: Hexantas. ISBN 9602566027. 76146114. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  33. Mann, Thomas, 1875-1955. (2004). Exomologēseis tu apateōna Phelix Krul (3. ekdosē έκδοση). Athēna: Ekdoseis Odysseas. ISBN 9602104740. 76733883. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  34. το διήγημα μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:http://logotexnia21.blogspot.gr/2010/08/thomas-mann.html
  35. Διαβάστε το βιβλίο εδώ: http://www.gavrielidesbooks.gr/showebook.aspx?vid=333
  36. http://no14me.blogspot.gr/2016/06/britta-bohler.html?m=0

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Εργογραφία Thomas Mann, Collection Dr. Haack, Λειψία
  • Manfred Schmeling, «Tόμας Μαν, Αντρέ Ζιντ και Ευρώπη. Όψεις μιας Θεώρησης της Λογοτεχνίας, υπερβαίνοντας τα Σύνορα», Σύγκριση, τ/χ. 6, (Ιούνιος 1995), σσ. 8-24 [1]
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Thomas Mann της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).