Αθανάσιος Χαλκιόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 10:13, 29 Απριλίου 2019

Έλληνας λόγιος και κληρικός του 15ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στις αρχές 15ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 1497 στην ενορία του Oppido της Καλαβρίας^[1].

Ο πατέρας του ονομαζόταν Φίλιππος. Νεαρός χειροτονήθηκε ιερομόναχος στη μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Παρεβρέθηκε στη Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας, συνοδεύοντας τον ηγούμενο της μονής Βατοπεδίου Δωρόθεο που τελικά υπέγραψε την ενωτική διακύρηξυ στις 6 Ιουλίου 1439^[2]. Εκεί γνώρισε το Βησσαρίων τον Τραπεζούντιο και κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Έπειτα πήγε στη Ρώμη όπου εργάστηκε κοντά στο Βησσαρίωνα αντιγράφοντας ελληνικά έργα κι έμαθε λατινικά. Συνεργάστηκε με το Μιχαήλο Αποστόλη.

Στις αρχές του 1448 ο Βησσαρίων τον πρότεινε στον Πάπα Νικόλαο Ε για αρχιμανδρίτη της Santa Maria del Patire κοντά στην Κοζέντσα της Καλαβρίας, πρόταση που έγινε δεκτή στις 3 Απριλίου 1448. Το 1457 του ανατέθηκε η αποστολή από τον Πάπα Κάλλιστο Γ να επιθεωρήσει και να ανοικοδομήσει τα εγκαταλειμμένα μοναστήρια της γύρω περιοχής σε Καμπανία και Καλαβρία, πολλά από τα οποία τηρούσαν ακόμη ορθόδοξο τυπικό, τα λεγόμενα βασιλειανά, αφού οι μοναχοί ακολουθούσαν τους ασκητικούς κανόνες του Μ.Βασιλείου. Ο Χαλκιόπουλος ανέλαβε το έργο με όρεξη και ζήλο.

Το 1458 τοποθετήθηκε από το νέο πάπα Πίο Β' ηγούμενος του μοναστηριού των Σιστερσιανών της Santa Maria του Arco. Απο κει έστειλε επιστολή στο Νικόλαο Κουζάνο με μετάφραση γράμματος που αποδίδεται στον αρχαίο Πυθαγόρειο Λύσι προς τον Ίππαρχο.

Στις 21 Οκτωβρίου 1461 τοποθετήθηκε επίσκοπος του Gerace(Γέρακα) της νότιας Ιταλίας, την πόλη στην οποία έζησε παλιότερα ο Βαρλαάμ ο Καλαβρός. Για λίγους μήνες τον επισκέφτηκε στο Γέρακα ο Θεόδωρος Γαζής, σύμφωνα με μαρτυρία του λόγιου Κωνσταντίνου Λάσκαρι που ζούσε στη Μεσσήνη της Σικελίας.

Το 1465 και 1466 τον ξαναβρίσκουμε στη Ρώμη κοντά στο Βησσαρίωνα. Την άνοιξη του 1467 ταξίδεψε στην Κύπρο για τη διαπραγμάτευση του γάμου της Ζωής Παλαιολογίνας (κόρης του Θωμά Παλαιολόγου) με τον Ιάκωβο Β της Κύπρου των Λουζινιάν, που τελικά δεν ευοδώθηκε. Το γάμο προωθούσε ο Βησσαρίων για να πετύχει μια συμμαχία και τελικά Σταυροφορία για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το Μάιο του 1470 ο πάπας Παύλος Β, μετά από αίτηση του Βησσαρίωνα, του παραχώρησε τη μονή του San Gregorio di Staletti. Από ευχαρίστηση ο Χαλκιόπουλος αφιέρωσε στον Πάπα τη μετάφραση του έργου De oratione dominica του Γρηγορίου Νύσσης.

Μετά το θάνατο του Βησσαρίωνα (18 Νοεμβρίου 1472) ο Χαλκιόπουλος έχασε τον προστάτη του κι οι αναφορές που χουμε πια γι' αυτόν είναι πολύ αραιές. Συνέχισε να περιοδεύει στα μοναστήρια του νότου στηρίζωντας τη λειτουργία τους. Τη δεκαετία 1472-1482 μοίραζε το χρόνο διαμονής του ανάμεσα στην Καλαβρία και τη Ρώμη, όπου μετέφραζε στα λατινικά έγγραφα (βούλες), κάποιες από την εποχή των νορμανδών ηγεμόνων(11ος αιώνας), που προστάτευαν τα δικαιώματα των μοναστηριών. Πέθανε στις 4 Νοεμβρίου 1497, σε ηλικία άνω των 80, κατα τη διάρκεια επίσκεψης στην ενορία Oppido.

Τιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συμπολίτες και τους διαδόχους του όπως τον επίσκοπο Ottaviano Pasca.

Έργο

Έκανε μεταφράσεις κι ερμηνείες ελληνικών έργων στα λατινικά ειδικά όσο έζησε κοντά στο Βησσαρίωνα στη Ρώμη. Αντέγραψε πληθώρα ελληνικών χειρογράφων. Ακόμη παρέφρασε στα ιταλικά την Αινειάδα του Βιργίλιου και ερμήνευσε στα λατινικά τις Επιστολές του Κράτη.

Πηγές

Κοντοειδή Γεωργία - Αναγεννησιακές όψεις της φιλοσοφίας του 15ου αιώνα

↑ Kontoeidi, Georgia (στα αγγλικά). Αναγεννησιακές όψεις της φιλοσοφίας του 15ου αιώνα. https://www.academia.edu/30977651/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_15%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1.
↑ «CALCEOPULO, Attanasio in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2019.

[1] Kontoeidi, Georgia (στα αγγλικά). Αναγεννησιακές όψεις της φιλοσοφίας του 15ου αιώνα. https://www.academia.edu/30977651/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_15%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1.

[2] «CALCEOPULO, Attanasio in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2019.

[1]

[2]

@@ Γραμμή 12: / Γραμμή 12: @@
 Στις 21 Οκτωβρίου 1461 τοποθετήθηκε επίσκοπος του Gerace(Γέρακα) της νότιας Ιταλίας, την πόλη στην οποία έζησε παλιότερα ο [[Βαρλαάμ Καλαβρός|Βαρλαάμ ο Καλαβρός]]. Για λίγους μήνες τον επισκέφτηκε στο Γέρακα ο [[Θεόδωρος Γαζής]], σύμφωνα με μαρτυρία του λόγιου [[Κωνσταντίνος Λάσκαρις (λόγιος)|Κωνσταντίνου Λάσκαρι]] που ζούσε στη [[Μεσσήνη Σικελίας|Μεσσήνη της Σικελίας]].
-Το 1465 και 1466 τον ξαναβρίσκουμε στη Ρώμη κοντά στο Βησσαρίωνα. Την άνοιξη του 1467 ταξίδεψε στην Κύπρο για τη διαπραγμάτευση του γάμου της Ζωής Παλαιολόγίνας (κόρης του [[Θωμάς Παλαιολόγος|Θωμά Παλαιολόγου]]) με τον [[Ιάκωβος Β΄ της Κύπρου|Ιάκωβο Β της Κύπρου]] των Λουζινιάν, που τελικά δεν ευοδώθηκε. Το γάμο προωθούσε ο Βησσαρίων για να πετύχει μια συμμαχία και τελικά Σταυροφορία για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το Μάιο του 1470 ο πάπας Παύλος Β, μετά από αίτηση του Βησσαρίωνα, του παραχώρησε τη μονή του San Gregorio di Staletti. Από ευχαρίστηση ο Χαλκιόπουλος αφιέρωσε στον Πάπα τη μετάφραση του έργου De oratione dominica του [[Γρηγόριος Νύσσης|Γρηγορίου Νύσσης]].
+Το 1465 και 1466 τον ξαναβρίσκουμε στη Ρώμη κοντά στο Βησσαρίωνα. Την άνοιξη του 1467 ταξίδεψε στην Κύπρο για τη διαπραγμάτευση του γάμου της [[Ζωή Σοφία Παλαιολογίνα|Ζωής Παλαιολογίνας]] (κόρης του [[Θωμάς Παλαιολόγος|Θωμά Παλαιολόγου]]) με τον [[Ιάκωβος Β΄ της Κύπρου|Ιάκωβο Β της Κύπρου]] των Λουζινιάν, που τελικά δεν ευοδώθηκε. Το γάμο προωθούσε ο Βησσαρίων για να πετύχει μια συμμαχία και τελικά Σταυροφορία για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το Μάιο του 1470 ο πάπας Παύλος Β, μετά από αίτηση του Βησσαρίωνα, του παραχώρησε τη μονή του San Gregorio di Staletti. Από ευχαρίστηση ο Χαλκιόπουλος αφιέρωσε στον Πάπα τη μετάφραση του έργου De oratione dominica του [[Γρηγόριος Νύσσης|Γρηγορίου Νύσσης]].
 Μετά το θάνατο του Βησσαρίωνα (18 Νοεμβρίου 1472) ο Χαλκιόπουλος έχασε τον προστάτη του κι οι αναφορές που χουμε πια γι' αυτόν είναι πολύ αραιές. Συνέχισε να περιοδεύει στα μοναστήρια του νότου στηρίζωντας τη λειτουργία τους. Τη δεκαετία 1472-1482 μοίραζε το χρόνο διαμονής του ανάμεσα στην Καλαβρία και τη Ρώμη, όπου μετέφραζε στα λατινικά έγγραφα (βούλες), κάποιες από την εποχή των νορμανδών ηγεμόνων(11ος αιώνας), που προστάτευαν τα δικαιώματα των μοναστηριών. Πέθανε στις 4 Νοεμβρίου 1497, σε ηλικία άνω των 80, κατα τη διάρκεια επίσκεψης στην ενορία Oppido.