Δάσος Σκιρίτιδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
μ σήμανση για έλλειψη πηγών |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πηγές|19|01|19}} |
|||
{{coord|37.333392|22.386206|format=dms|display=title}} |
{{coord|37.333392|22.386206|format=dms|display=title}} |
||
[[Αρχείο:Skiritida forest.jpg|μικρογραφία|250px|Το δάσος της Σκιρίτιδας]] |
[[Αρχείο:Skiritida forest.jpg|μικρογραφία|250px|Το δάσος της Σκιρίτιδας]] |
||
Έκδοση από την 10:19, 19 Ιανουαρίου 2019
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 37°20′00″N 22°23′10″E / 37.333392°N 22.386206°E
Το Δάσος Σκιρίτιδας βρίσκεται στη νότια Αρκαδία. Έχει στα βόρεια το Μαίναλο, στα ανατολικά τον Πάρνωνα και νότια τη δίοδο ανάμεσα στον Πάρνωνα και τον Ταΰγετο.[1] Η Βλαχοκερασιά, η Κερασιά, οι Καλτεζές και οι Κολλίνες είναι μερικά από τα χωριά που το περιτριγυρίζουν.
Μέχρι την επανάσταση ήταν άθικτος, με αιωνόβιες δρύες και βαθύσκιωτες ρεματιές. Στα χρόνια όμως της επανάστασης ξέσπασε πάνω του το μένος του πολέμου. Μεγάλες πυρκαγιές έκαναν ζημιές στο αιώνιο δάσος, το οποίο με τη φροντίδα των ανθρώπων αποκαταστάθηκε.
Οι κάτοικοι της Βλαχοκερασιάς, της Κερασιάς και των άλλων χωριών άρχισαν στις αρχές του 20ου αιώνα να αναδασώνουν την περιοχή. Κάτοικοι και σχολεία της περιοχής προσπαθούσαν να επαναφέρουν το μεγαλείο της δασικής περιοχής έως ότου ένας δασολόγος, ο Αναστάσιος Στεφάνου, ανέλαβε επιστημονικά και μεθοδικά την αναδάσωσή του. Με καστανιές και μαύρη πεύκη δημιουργήθηκε ένας πρότυπος δρυμός, ένα μνημείο συνεργασίας του ανθρώπου με τη φύση. Σήμερα απλώνεται σε 50.000 στρέμματα και ζωοδοτεί ένα πλούσιο οικοσύστημα.
Στο Δάσος της Σκιρίτιδας έχει τις πηγές του ο ποταμός Ευρώτας[2] που μετά από 82 χιλιόμετρα εκβάλλει στη θάλασσα. Το πυκνό δάσος διατρέχεται από ένα μονοπάτι 14 χιλιομέτρων, φτιαγμένο για να αναδεικνύει την ομορφιά της φύσης.