Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[File:Pantaleimon Papageorgiou.JPG|thumb|Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου.]] |
[[File:Pantaleimon Papageorgiou.JPG|thumb|Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου.]] |
||
Ο '''Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ o Παπαγεωργίου''' (κατά κόσμον Γεώργιος Παπαγεωργίου)(Κρανίδι |
Ο '''Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ o Παπαγεωργίου''' (κατά κόσμον Γεώργιος Παπαγεωργίου) ([[Κρανίδι Αργολίδας]], 1902 - [[Αθήνα]], 1979), ήταν επίσκοπος που διακόνησε ως μητροπολίτης Εδέσσης και Θεσσαλονίκης και διωχθείς από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών. |
||
==Βιογραφία== |
==Βιογραφία== |
||
Έκδοση από την 13:25, 7 Ιανουαρίου 2019
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ o Παπαγεωργίου (κατά κόσμον Γεώργιος Παπαγεωργίου) (Κρανίδι Αργολίδας, 1902 - Αθήνα, 1979), ήταν επίσκοπος που διακόνησε ως μητροπολίτης Εδέσσης και Θεσσαλονίκης και διωχθείς από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών.
Βιογραφία
Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και μετέβη το 1928 για σπουδές στις Η.Π.Α. Υπηρέτησε ως Γραμματέας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Καρυστίας, Ιεροκήρυκας Αττικής και πρώτος Διευθυντής του Γραφείου της Αποστολικής Διακονίας στην Αθήνα. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1936 χειροτονήθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών τιτουλάριος Επίσκοπος Ταλαντίου, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με έδρα τον Πειραιά. Στις 24 Οκτωβρίου 1941 εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης. Στις 27 Μαρτίου 1951 εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Το 1962 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στις 28 Φεβρουαρίου 1968 κηρύχθηκε έκπτωτος του θρόνου.
Δίωξη από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών
Μετά την επιβολή της Χούντας των Συνταγματαρχών το καθεστώς έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα την τοποθέτηση νέου αρχιεπισκόπου και μητροπολιτών, ευνοούμενων του Παλατιού και της Χούντας. Στο αντικανονικό αυτό πλαίσιο, το 1968, εκθρονίζεται παράνομα ο κανονικός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Α΄ Παπαγεωργίου, από την Αριστίνδην Σύνοδο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Έτσι το δικτατορικό καθεστώς κατέστησε τον θρόνο σε χηρεία ώστε να εκλεγεί Μητροπολίτης θετικά διακείμενος και συνεργάσιμος με τη Χούντα, καθώς ο Μητροπολίτης Παντελεήμων εμφορούμενος από δημοκρατικά ιδεώδη αρνούνταν τη συνεργασία με το καθεστώς σε σημείο να αποχωρήσει από τον ναό του αγίου Δημητρίου ως διαμαρτυρία για την παρουσία των Συνταγματαρχών. Ο αρχιμανδίτης Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, αν και ήδη συνταξιούχος ιεροκήρυκας, δέχτηκε να καταστεί Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης παρά την αντικανονική απομάκρυνση του νόμιμου Μητροπολίτη Παντελεήμονα. Ο Λεωνίδας παρέμεινε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καθόλη τη διαρκεια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, έως το 1974. [1]
Τελευταία χρόνια
Ο Παντελεήμων Α΄ εκοιμήθη στην Αθήνα στις 14 Ιουνίου 1979.[2]
Παραπομπές
- ↑ Εκκλησία και 21η Απριλίου: Ωρα για μια «συγγνώμη» του Χάρη Ανδρεόπουλου
- ↑ Αγγελοπούλου, Αθανασίου Αν. (1998). Εκκλησιαστική Ιστορία. Ιστορία των δομών διοικήσεως και ζωής της Εκκλησίας της Ελλάδος (Εικοστός αιώνας). Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος Αδελφών Κυριακίδη, σελ. 67-68.